Santa Crash

Δεκέμβριος 2008. Δύο βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα. Λεωφορείο της γραμμής καθ'οδόν. Ο οδηγός του προχωρεί κανονικά. Ξαφνικά ένα ραμολί πάνω σε μηχανάκι, του κορνάρει επαναλαμβανόμενα χωρίς λόγο. Ο διάλογος που ακολουθεί, αληθινότατος.
ΟΔΗΓΟΣ: Γιατι κορνάρεις; Ε; Γιατί κορνάρεις; Τροχονόμος είσαι;
ΡΑΜΟΛΙ: 'Αντε γαμήσου ρε(!!!!)
ΟΔΗΓΟΣ: Εσύ μαλάκα και όλο σου το σόι.

'Οποιος μου ξαναπεί οτι τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης , θα βλαστημήσει τη στιγμή που πρωτοαντίκρυσε το φως.
'Οχι κυρίες και κύριοι. Τα Χριστούγεννα ΔΕΝ είναι η γιορτή της αγάπης. Είναι η γιορτή της λυσσασμένης υπερκατανάλωσης εδεσμάτων/συναισθημάτων/προιόντων, του άγχους διεκπεραίωσης όλων των εργασιακών εκκρεμοτήτων, του φόβου για τις υποχρεώσεις που δαγκώνουν το πορτοφόλι μας, και της ξινίλας που καμουφλάρεται με μοδάτα συνολάκια, αγορασμένα κατα προτιμηση από τεράστια, "place to be" εμπορικά κέντρα. Είναι η γιορτή της σύγκρουσης των εγωισμών- ο ένας θέλει να πετάξει από πάνω του τη σχέση σαν πολυφορεμένο μπλουζάκι, ο άλλος θελει να κρατήσει το μπλουζάκι πάση θυσία. Αντέχει κι αλλα πλυσίματα...
Κοιτάξτε προσεκτικά γύρω σας. Κι ακούστε ακόμη προσεκτικότερα. 'Ολοι ψάχνουν αφορμή να εκτονώσουν το θυμό και την τσαντίλα τους στην πλησιέστερη κεφάλα- και όχι μόνο, οπως πολυ γλαφυρά μας έδειξαν τα τελευταία γεγονότα. Αλλά να μην ανησυχούν καθόλου οι ηγέτες μας. Η ομοιόστασις θα θριαμβεύσει και πάλι. Ο κοινωνικός οργανισμός θα συνέλθει απ΄τον πύρινο κλονισμό και θα συνεχίσει την πορεία του αναίσθητος και καθόλου σοφότερος. Τουτέστιν, πολιτική μπουρδολογία μετά εξαγγελιών περί νέων αυξήσεων (στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ), σκανδαλοτηλεθέαση χωρίς απόδοση ευθυνών, και κατανάλωση γαλοπούλας(μπλιάχ τρις).
Δεν έχει κάλαντα το ξωτικό. Εχει όμως τραγουδάκι πολύ τρυφερό να σας χαρίσει. θα ήθελα να το είχα γραψει εγώ. Για ένα προσωπο που λατρεύω και που βάλθηκε αν μου μάθει πως τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή του μίσους.

Κατάλλληλο άσμα για να το χαρίσετε κι εσείς με τη σειρά σας σ' όσους σας τυραννάνε αλλα επιμένετε, μαζοχιστικά ίσως, να τους αγαπάτε. Για να τους αφοπλίσετε.


auburn Kate

(στο πνεύμα των ημερών..., JAN STEEN-Argument over a Card game )

Το σκουλήκι του μήλου

'Οταν γεννήθηκε, ζύγιζε μόνο 1700 γραμμάρια. Μόλις την αντίκρυσε το σόι, σταυροκοπήθηκαν όλοι μαζί για το γατί. 'Ηταν όμως ζωντανή. Ο γιατρός που την ξετρύπωσε απ΄το σκοτεινό της καταφύγιο, ενημέρωσε τους γεννήτορες πως αυτο που την είχε σώσει ήταν το νευρικό της σύστημα. Ισχυρό σαν fiber glass...
Για πολλά χρόνια αγνοούσε αυτη τη λεπτομέρεια. Ο άνθρωπος που της την αποκάλυψε είχε τρία παιδιά, αλλά ανέκαθεν θεωρούσε αυτήν τέταρτο παιδί του. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος ήταν ο μόνος στο στενό της περιβάλλον που την προσφωνούσε πάντα με τρυφεροτητα- "καρδούλα μου", " αγάπη μου", κουκλίτσα μου". 'Ηταν καλή εξάσκηση για την ψυχή της, ν'ακούει τα λόγια που αργότερα θα επαναλάμβαναν οι φίλοι της. Μόνο αυτοί όμως. Οι άλλοι, οι εραστες, οι σχεδόν εραστές, οι μοιρασμένοι στα δύο, δεν της μιλούσαν έτσι. Τα "μωρό μου" ακούγονταν μόνο πάνω σε μεγάλη καύλα ή αφηρημάδα.
Χωράνε δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη; 'Οχι βέβαια- πάντα το ένα θα τρώει χώμα. Αργότερα ο ίδιος άνθρωπος-κομιστής τρυφερών κοσμητικών, της είπε μία δεύτερη λεπτομέρεια της βρεφικής ζωής της.
'Εζησε για 40 μέρες μέσα σε θερμοκοιτίδα τρεφόμενη αποκλειστικά μέσω ενός σωλήνα φυτεμένου στη μύτη. 'Οταν έγινε η μεγάλη έξοδος, το σωληνάκι, αν και απόν, θα καθόριζε τον τρόπο πρόσληψης της τροφής εφεξής. Αργά-αργά, αν δεν περνούσαν 3 ώρες δεν τελείωνε το γεύμα της. 3 ώρες για ένα μπουκάλι γάλα, εκεί που έπρεπε να τρώει 4 γεύματα την ήμερα.
Με μιάς άλλο ένα κομματάκι του παζλ μπήκε στη θέση του. Δεν ήταν μόνο ο αυταρχισμός και η υπερπροστατευτικότητα που της κρατούσαν σφιχτά τα χέρια, ήταν και η πρόσληψη της τροφής- εξωτερικού κόσμου με το σταγονόμετρο. Συνειδητοποίησε ότι η αποστασιοποίηση που χαρακτήριζε όλη της την ύπαρξη, ρίζωνε σ' ένα πλαστικό σωληνάκι.

........................

Μπήκε στην τουαλέτα χωρίς ν'ανάψει το φως. 'Ηταν μέρα, αλλά οι τουαλέτες των σύγχρονων διαμερισμάτων δε δείχνουν τα μύχια τους στο φωταγωγό, περιβάλλονται από τοίχους χωρίς παράθυρα. 'Ηταν σκοτεινά. Της άρεσε που δεν ήταν αναγκασμένη να βλέπει τη φάτσα της στραγγισμένη απ΄τα δάκρυα. 'Εχασε τη αίσθηση του χρόνου. Τί ώρα ήταν;
" Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols", της είχε πει 5 μέρες πριν. " Η αλήθεια βρίσκεται στο ότι σε λατρεύω καρδιά μου, αυτό λένε όλες οι τραγουδάρες που αγαπάμε" του αντιγύρισε.
'Εριξε μιά κλεφτή ματιά στο σκοτεινό εαυτό της, στον καθρέφτη του νιπτήρα. Βγήκε και άρχισε να πασπατεύει το κινητό της.
Με τρεμάμενα δάχτυλα πληκτρολόγησε ένα μήνυμα: "Σου είπα ότι φοβάμαι και γέλασες. Ξέρεις οτι ζω σε μία κόλαση και μ' αυτό που κάνεις τώρα, με σπρώχνεις πιό βαθιά. Σ'αγαπάω, σ'αγαπάω, μη μου στερείς τον εαυτό σου λατρεία μου."
Το έστειλε με μάτια θολωμένα. Ενώ αυτό πετούσε, σκέφτηκε πανικόβλητη να το ακυρώσει , να του τηλεφωνήσει τώρα αμεσως. Αφου ήξερε κι αυτός ότι η πράξη του ήταν το πιό μουρλό και επώδυνο γι αυτήν που μπορούσε να υπάρξει.
Πολύ αργά- message was sent.
Δεν περίμενε να δει αν παραδόθηκε ή όχι.
Ξάπλωσε στο κρεβάτι κι άφησε την ασφυξία να την αγκαλιάσει. Ευχόταν να μη δυσκολευτεί να τη νικήσει.
"Μαναράκι μου αγαπημένο" ήταν αυτό που ξεστόμισε πριν της τελειώσει το οξυγόνο.

[ ένα σλόγκαν παλιάς διαφήμισης για σκυλοτροφές, διατεινόταν πως το μόνο που χρειαζονται τα κουτάβια είναι "friskies και αγάπη". Πρέπει να θυμόμαστε ότι τα ίδια ακριβώς πρωταρχικά αγαθά, δηλαδή τροφή και αγάπη, χρειαζόμαστε κι εμείς. ]

auburn Kate
( τι του έλαχε του αντίγραφου, τη μάνα του τη λένε Πανούργα..., JACQUES LOUIS DAVID- Portrait of the Countess Vilain XIIII and her Daughter )

Διαφημιστικό νηπιαγωγείο

Τα παρακάτω μου τα έστειλαν με mail. Η΄οι συντακτες των οδηγιών είναι πολύ πονόψυχοι και ακολουθούν τη σύσταση του Ντένζελ Ουάσιγκτον στο "Φιλαδέλφεια": "explain it to me, as if I was a 5 year old", ή μας θεωρούν πανηλίθιους. Τα σχόλια κατω απ΄τις οδηγίες δεν είναι δικα μου. Με πρόλαβαν! Ποιός είπε οτι οι έμποροι δεν ακολουθουν το νόμο κατα γράμμα;



1. Εμφανίστηκε σε σακουλάκι με γαριδάκια: "Μπορεί να είσαι ο νικητής, δεν είναι απαραίτητη η αγορά του προϊόντος, πληροφορίες εντός".(Α, ωραία. Θα ζητήσω από τον ψιλικατζή να ανοίξω το σακουλάκι χωρίς να το πληρώσω...)

2. Σε πιστολάκι για τα μαλλιά: "Μην το χρησιμοποιείτε κατά την διάρκεια του ύπνου". (Τώρα κατάλαβα γιατί ξυπνάω χτενισμένος...)

3. Σε σαπούνι ελληνικής παραγωγής: "Xρησιμοποιήστε το σαν κανονικό σαπούνι".(Κρίμα γιατί είχα στο μυαλό μου να το χρησιμοποίησω για φρυγανιά...)

4. Σε κατεψυγμένο φαγητό: "Πρόταση σερβιρίσματος: Ξεπαγώστε το".(Πες το βρε άνθρωπέ μου και μου φαινόταν σκληρό!)

5. Σε κάλυμμα κεφαλιού για ντους: "Προσοχή: Χωράει μόνο ένα κεφάλι".(Θα το έχω υπόψη μου όταν πετύχω τη Λερναία Yδρα)

6. Σε πακέτο με γλυκό τιραμισού (τυπωμένο στον πάτο): "Μην το αναποδογυρίζετε".(Πολύ αργά...)

7. Σε υπνωτικό χάπι: "Παρενέργειες: Μπορεί να προκαλέσει υπνηλία".(Πλάκα μου κάνεις;)

8. Σε αποκριάτικη παιδική στολή Σούπερμαν: "Φορώντας αυτή τη στολή δε μπορείς να πετάξεις".(Εδώ μου καταστρέφετε τη μεγαλύτερη παιδική φαντασίωση!)

9. Σε πακέτο ξηρών καρπών: "Οδηγίες: Ανοίξτε το πακέτο, φάτε τους ξηρούς καρπούς".(Δεν κατάλαβα...)

10. Σε κουβέρτα: "Να μη χρησιμοποιείται για προστασία σε τυφώνες".(Σε σεισμούς μπορώ να σκεπαστώ;)

11. Σε καθρέφτη αυτοκινήτου: "Θυμήσου: Τα αντικείμενα στον καθρέφτη είναι στην πραγματικότητα πίσω σου".(Ή εγώ οδηγώ ανάποδα ή όλοι οι άλλοι...)

12. Στο καπάκι μπουκαλιού με γάλα: "Αφού ανοιχτεί, κρατήστε το όρθιο".(Το ποτήρι θα γεμίσει με τη βοήθεια της βαρύτητας...)

13. Σε ένα σπρέι για έντομα: "Αυτό το προϊόν δεν έχει δοκιμαστεί σε ζώα".(Οπότε αν η κατσαρίδα ξαναζωντανέψει, χρησιμοποιήστε την παντόφλα...)

14. Σε μερικές βάσεις μπουκαλιών γνωστού αναψυκτικού:"Ανοίξτε από την άλλη μεριά".(Και στην άλλη μεριά που πήγα πάλι δεν ανοίγει...)

15. Σε ένα μπλέντερ: "Να μη χρησιμοποιηθεί για την άλλη χρήση".(Πονηροί...)

16. Σε ένα κουτί φυστίκια: "Προσοχή. Περιέχει φυστίκια".(Εγώ τσιγάρα ήθελα...)

17. Στη συσκευασία σίδερου σιδερώματος: "Μη σιδερώνετε τα ρούχα ενώ τα φοράτε".(Τώρα κατάλαβα γιατί έχω κάτι εγκαύματα στα χέρια...)



auburn kate

( αν δεν το εμπεδώσεις με τη πρώτη, θα σου βγαλω το μάτι κακομοιρη μου με τούτο δω!, JEAN BAPTISTE SIMEON CHARDIN- The young Schoolmistress )

Διυποκειμενικότητα

Aκούστε αυτό το τραγούδι και διαβάστε προσεκτικά τους στίχους του. Οχι, δεν γράφω οδηγίες προς ναυτιλομένους, θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτον τον εκμαυλισμό.
Μετά σκεφτειτε πόσα γραμματα έχει η λέξη λαγνεία . Ναι, είναι οσα και οι μέρες της εβδομάδας.
Μήπως η απόλυτη συμφιλίωση σάρκας και πνεύματος έρχεται απ΄τον δρόμο της γραμματικής;

Συμβουλή για μαζοχιστές: αν αντέχετε ξεφυλλιστε το λεύκωμα του FRANK de MULDER - Senses (εκδ. TENEUES, 2007). Βοήθειά σας!

auburn Kate
( μία άλλη εκδοχή της ΔΑΝΑΗΣ του Klimt(;), MILO MANARA )

"Φιλόπτωχον ταμείον"

Αντί να σας πρήξω το κεφάλι, το σηκώτι και άλλα ζωτικά σας όργανα, με το ότι δεν μπορώ να γραψω εδώ και μέρες, λόγω κάκιστης διάθεσης- πιό κάκιστης δε γίνεται- αλλά κυρίως λόγω έλλειψης αυτου του ζωογόνου κλικ στο οτιδήποτε, που θα μου εδινε επαρκες κίνητρο να κρεμασω κατι άξιο προσοχής στα μανταλάκια του μπλογκοπερίπτερου, σκέφτηκα να το αντιστρέψω σήμερα.
Πείτε μου εσείς , τι σας στοιχειώνει αυτές τις μέρες. Τι σας τρώει τα σωθικά, μασκαρεύεται σε υπερωριακή δουλειά(και μάλιστα δουλεία), σκόρπισμα σε ανούσιες μαλακίες, κατανάλωση τεραστίων ποσοτήτων σοκολάτας, αγορές άχρηστων και τελικά όχι τόσο επιθυμητών πραγματων, και σας βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα πάνω απ΄τον καθρέφτη(ναι εκεί κοντά στα σποτάκια κρύβεται), όταν έρχεται η στιγμή να καληνυχτίσετε τον εαυτό σας. Και να τον παρηγορήσετε αγκαλιάζοντάς τον για πολλοστή φορά.
Η' αντιθέτως, τι σας σηκώνει 6 εκατοστά απ΄το έδαφος, φουσκώνει την καρδιά σας σαν μπαλόνι κόκκινο και τη στέλνει να (σας) κοιτάξει από ψηλά.
Θυμάστε τον κύριο Keating όταν ξαμόλυσε τους νεαρούς μελλοντικούς ηγέτες/επιχειρηματίες, για πρώτη φορά στο γρασίδι, για να παίξουν ποδόσφαιρο, με υπόκρουση την "Ωδή στη χαρά" του Μπετόβεν; Για τέτοια χαρά-αερόστατο σας μιλώ.
Δείτε το σαν σύνοψη της καθημερινοτητάς σας, δοσμένη με καλλιέπεια και στιλ. Αλλωστε δεν είμαι εξομολόγος.

Η απορία του μήνα/χρονιάς/ζωής: Γιατι στο διάβολο, πρεπει οι ανθρώπινες σχέσεις να είναι ΠΑΝΤΑ τοσο περίπλοκες; Και γιατί τ'αρσενικα είναι τόσο γοητευτικά μεν, μαμούχαλα όντα δε; Guys παραδεχτείτο το !(και δεν εννοώ τα περί γοητείας -:))))

My dear blog-mates, you're on...

auburn Kate

(είμαι όλη αυτιά, JEAN AUGUSTE DOMINIQUE INGRES-Portrait of Madame de Senonnes )

Καύσιμο φιλικό προς το περιβάλλον

Ο Coleridge πίστευε ότι το συναίσθημα "είναι ο τόνος , η ατμόσφαιρα, το ύφος και το βάθος του ίδιου του κόσμου".
Για μένα είναι επιπρόσθετα το χαρακτηριστικό που διακρίνει έναν άνθρωπο-σαν καμωμένο από σαντιγύ, φραμπουάζ και ζεστή σοκολάτα, από έναν άλλο σκέτο ζώον , βόδι, γομάρι σε δύο πόδια, κ.λ.π.
Αυτό, που όταν φοράει το ρούχο του πάθους, είναι και το μοναδικό ένδυμα του παθιασμένου. Μιάς και ο παθιασμένος, κατά τον Κ. Παπαγιώργη, είναι ο μόνος που κυκλοφορεί γυμνός χωρίς μάσκα, ανάμεσα στους μασκαράδες.
Αν τον ερμηνεύω σωστά, ίσως επειδή τολμάει ν' αφεθεί στην ιδιότητα του θύματος. Και ν'απλωθεί σαν το ζυμάρι. Το ζυμάρι όσο πιό πολύ απλώνεται, τόσο λεπταίνει. Κινδυνεύει να σπάσει ανά πάσα στιγμή.
"Τι θα ήταν ο κόσμος χωρίς το πάθος; Μιά άμορφη μάζα που κυλιέται στη λάσπη και βαδίζει τυφλά προς το θάνατο".
Αυτά λέει περίπου, η Ισαβέλλα- μάγισσα στον εραστη της Αλβέρτο. Αθήνα, 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, γερμανική κατοχή.
Αθήνα, Οκτώβριος 2008, "σφαγή" του Βατοπαιδίου. Εκείνος , της λείπει αφόρητα. Εκείνη, βαδίζει με ανυπομονησία στη Σταδίου. Αδημονεί να παρει τα "φάρμακά" της απ΄το φαρμακείο Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ.
Ο μόνος αποτελεσματικός και ψυχοσωτήριος τρόπος να διάγεις βίο αξιοπρεπή, όταν το συναίσθημα σ' εχει κουρελιάσει, είναι να κρυφτείς στο κάστρο του αντίποδά του: το πνεύμα.

Και για την επαναφορά της ισορροπίας και την αποφυγή του εν ζωή θανάτου, ακούστε αν θέλετε/αντέχετε, αυτό (από KOOKS ) και αυτό ( από SHINE DOWN ). 'Αξια δείγματα, πιστεύω, του είδους τραγουδάρα.
Αυτό που μας κρατάει ζωντανούς σίγουρα ΔΕΝ είναι το χειροκρότημα.

auburn Kate

( από τον 17ο αιώνα κρατάει η αμφιβολία για το φύλο του συγκεκριμένου λαουτάρη. Βέβαιο όμως είναι, τι τραγουδάει- ένα μαδριγάλιο Φλαμανδού συνθέτη με τίτλο Voi sapete ch [io v' amo] : ξερετε ότι σας αγαπώ , MICHELANGELO MERISI da CARAVAGGIO- The Lute-Player
και για να μην πάει μονόπαντα η ζυγαριά, ORAZIO GENTILESCHI- Female lute-player )

Ο γαϊδαροελέφαντας

Ο Μπέρναρντ Σω όριζε τη Δημοκρατία ως "εκείνη η διαδικασία, η οποία διασφαλιζει οτι οι πολίτες δεν θα κυβερνωνται από κάποιους καλύτερούς τους "...
Ο Νόαμ Τσόμσκι έχει πει ότι οι Η.Π.Α "έχουν στην πραγματικότητα ένα μονοκομματικο σύστημα, ένα επιχειρηματικό κόμμα με δύο φατρίες, τους Ρεπουμπλικάνους και τους Δημοκρατικούς".
Σας θυμίζει τίποτα αυτό το δίπολο; Τα καθ' ημάς ίσως; Δεν ξέρω τι θα ψηφίσουν τ' Αμερικανάκια. Δεν ξέρω αν και πόσοι θα ψηφίσουν. Φαντάζομαι πως η Τρίτη της 4ης Νοεμβρίου, θα είναι για πολλούς, αναλόγως του αποτελέσματος, μία κυριολεκτικά άσπρη ή μαύρη Τρίτη...
Όσο ακατανόητη μπορεί να φαίνεται σ'εναν εξωτερικό παρατηρητή, η πολιτική μας κατάσταση, άλλο τόσο φαίνεται νομίζω σε μας και η δική τους. Εννοώ ότι το βίωμα, και το πολιτικό, είναι αμετάδοτο, και ο μόνος που έχει ή δεν εχει κίνητρο να επιλέξει συγκεκριμένο προσωπο για Πρόεδρο, του οποίου οι αποφάσεις θα καθορίζουν το βίο του, είναι ο κατοικος μίας πολιτείας. Αυτος που ζει και αναπνέει μέσα στα σπλάχνα της 365 μέρες το χρόνο, 24 ώρες τη μερα.
Πολύ φοβάμαι πως και το ασπρουλιάρικο γραίδιο, και ο μελαψός Μεσίας, αποτελούν προιόντα του ίδιου ανελέητου , πανέξυπνου και καλοκουρδισμένου πολιτικού marketing.
Παρενθετικά, σας προτείνω να δείτε αυτή την ταινία για να σας λυθούν όποιες απορίες σχετικά με υπαρκτές ή ανύπαρκτες διαφορές μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών.
'Ισως σε συνειδητό τουλάχιστον επίπεδο, πρυτανεύσει η άποψη του "μη χειρον βέλτιστον", στο μετρο που ο Ομπάμα, τελικά δεν είναι αυτό που φαντασιώνονται , όσοι τον υποστηρίζουν... Γιατί σε υποσυνείδητο επίπεδο, αν όντως οι ερευνητές της πολιτικής αγοράς, κατέχουν/ελέγχουν τα μυαλά των ψηφοφόρων-καταναλωτών, ίσως το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Καθόλου απίθανο αν σκεφτούμε πως η οργανωτική μανία των Αμερικανών είναι τοσο μεγάλη(έχουν ενα κολλημα με το μέγεθος αυτοι), ώστε ακόμη και το αστείο που λέγεται σε μία δημόσια τελετή, να είναι αποτέλεσμα προγραμματισμού.
Προσωπικά, σιχαίνομαι τους θρησκομανείς/θρησκόληπτους και οπαδους της, με διαφορες παραλλαγές, τριάδας: Πατρίς, Θρησκεια, Οικογένεια.
Συνεπώς απεύχομαι να βάλει ο Θεός το χέρι του! Οσο κι αν η κυρία Palin προσεύχεται για το αντίθετο. Τι διάολο- ολόκληρη υπερδύναμη ,όπως (αυτο)χαρακτηρίζεται, δεν είναι ικανή να εκλέξει άνευ βοήθειας;

auburn kate

( οι κινδυνοι της υπερβολικής ευλάβειας..., REMBRANDT HARMENSZ. van RIJN- The Angel Stopping Abraham from Sacrificing Isaac to God )


[ για οσους δεν αντιλήφθηκαν τι υπονοώ με τον τίτλο, θα φωτιστουν κάνοντας κλικ εδώ και
εδώ ]

Αφορισμοί baby size

-Τ ( παιδεύοντας ένα γκρίζο κούνελο με τεράστια αυτιά, ένα πιγκουινο με παπιγιόν,κι ενα μουγκό πρόβατο με περμανάντ): θες να παίξουμε μ'αυτά και να μιλάμε;
-ΕΓΩ (οσμιζόμενη το πανηγύρι που θέλει να οργανώσει πάνω στη νύστα μου) : άντε να σε δω να παίζεις και να μιλάμε.
-Τ (καβαλάει το πρόβατο, του ξεριζώνει 2 τουφες και όλα αυτά χοροπηδώντας πάνω στο κρεβάτι) : σε βλέπω πάνω-κάτω!
-ΕΓΩ (μιμούμενη βέλασμα): μπεεεεε! βοήθεια, η βοσκοπούλα τρελάθηκε! μπεεεεε!
Τ (ξεκαρδίζεται μεν, με κοιτάζει με ύφος "ξερω ότι με δουλεύεις και θα το αποδείξω", δε): εσυ μίλησες!
-ΕΓΩ ( κάνοντας το κορόιδο βεβαίως): τι λες βρε ζαβολάκι- το πρόβατο μίλησε δεν το είδες; 'Ακου, εγώ μίλησα..
-Τ : όχι, εσύ μίλησες! ( ξαναρχίζει την αποτρίχωση του προβάτου).
ΕΓΩ: βοήθεια! μπεεεεε!
Τ: εσύ μίλησες, σε είδα! (παρατάει τα άψυχα, με πλησιάζει απειλητικά σε απόσταση 10 εκατοστών, και ξεφουρνιζει τη φοβερή αλήθεια, καρφώνοντάς με με δυό γκρίζες ματάρες) : Αυτά, δε μιλάνε. Κα-τα-λα-βαί-νεις;

Είμαι συντετριμμένη.Ανέκαθεν πίστευα πως οι μικροί, σε ηλικία, άνθρωποι, συγχέουν τη φαντασία με την πραγματικότητα σε επικίνδυνο βαθμό, κι εμείς όταν θέλουμε ν'αναστήσουμε τον Πήτερ Παν, αρκεί να τα μιμηθούμε.
Μία τετράχρονη, μου είπε με απόλυτο ύφος,αυτό που "κανονικά" έπρεπε να της πω εγώ. Δεν ανησυχώ καθόλου που δεν της το είπα όμως. Αντίθετα θ'ανησυχούσα αν της το έλεγα.
Μόλις έφυγε, αφήνοντας για επισκεπτήριο μαύρες ζωγραφισμένες καρδιές, είπα 3 φορές το μάντρα μου: " γεννήθηκες το μήνα που πέθανε η Γουλφ, τη χρονιά που πέθανε ο Μόρισσον, και τη δεκαετία που έδρασαν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Φράξια Κόκκινος Στρατός."

Οι νιανιαρο-ρεαλιστές δεν θα περάσουν!

auburn Kate

( όταν αυτοκτόνησε από έρωτα ήταν 14 ετών, JOHN W:WATERHOUSE-Juliet )

Σκορπιός με παντελόνι

Επειδη δεν είμαι κατ' επάγγελμα σατιριστής ( δικης μου έμπνευσης λέξη), άρα το να αποκαλεσω τον κύριο Υπουργό, "ξεκαύλωτο Αλογογκούφη", ενδεχομένως θα μου δημιουργούσε προβλημα, και επειδη τις τελευταίες μερες, παρατηρώ έναν εκνευριστικότατο πολλαπλασιασμό της εικόνας της γνωστής( ε, με τοσο λιβάνισμα πιά ) μοντέλας- τραγου(γ)δίστριας Τζούλιας, και επειδη ο συνδυασμός των δύο: ανακοινώσεις κυριου Αλογογκούφη, περι επιθυμίας είσπραξης από εμας, καπου 7 δισεκατομμυρίων ευρώπουλων+ να βλεπω τη μουρη και όχι μόνο της κυρίας ΕΙΜΑΙ ΓΚΟΜΕΝΑΡΑ ΜΕ ΦΩΝΗ ,ΚΙ ΑΣ ΜΗ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, μου εχει σμπαραλιάσει το νευρικο σύστημα, θα αρκεστώ στην εισήγηση μίας επαναστατικής πρότασης, που είμαι πεπεισμένη οτι θα ανορθωσει την εθνικη μας οικονομία: να τα εισπράξετε απ΄την κυρια Ιουλια τα ευρώπουλα κύριε Υπουργέ!
Η οποία οπως διάβασα, αμοίβεται με 1000 ευρώ τη βραδια, για ενα προγραμμα διαρκειας 15 λεπτων... Παρολο που σύμφωνα με μαρτυρία πολυ αγαπημενου μου που την θαύμασε τις προάλλες: "καλέ όχι, περισσοτερο διαρκει το προγραμμα!".
Οπότε κύριε Υπουργέ μας, γιατι δεν τολματε κι εσεις την ξανθή υπέρβαση , κατά τη μεθοδο Μπεζεντάκου; Αυτη έστειλε επιστολή στον Κωστακη να παρει πίσω τον Δαϊλάκη, εσεις θα ζητήσετε απ΄την κυρία τραγου(γ)δίστρια να συνεισφερει στον ισοσκελισμο του κρατικού προϋπολογισμού. Οποία ανόρθωσις της εθνικης οικονομίας. Αλλωστε η κυρία, είναι κατά δηλώσεις αρσενικών Μ.....Α, αν με εννοείτε. Τη ανόρθωση του κατηραμενου όφεος μεσα στο παντελόνι τους σίγουρα την επιτυγχάνει! Γιατί όχι και αυτήν;
Αλλο τίποτα δεν εχω να προσθεσω γιατι θα γίνω χυδαία, και θα πάθω και τίποτα απ΄τα νεύρα μου.
Ευτυχείτε παίδες. Για μένα δεν προβλέπεται τέτοια "παροχή" το επόμενο διάστημα.

auburn Kate

( η κυρία τραγου(γ)δίστρια, όταν δεν τραγουδάει(;)

και αυτό που ονειρεύεται ο κύριος Υπουργός Εθνικης Οικονομίας, οτι θα κάνουμε όλοι, THOMAS de KEYSER-Portrait of Constantijn Huggens and his(?) clerk ).

Σαν διαφήμιση ινστιτούτου ομορφιάς

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους εχθρούς της κυρίας Madolla/Madge και λοιπών χαϊδευτικών. Επειδή το μόνο άφθαρτο είναι η ίδια η φθορά, η οποία δεν λυπάται κανέναν, ούτε καν την "ξανθιά αγαπημένη Παναγιά"... Βοήθειά μας!

Ιδού η κυρία Μ. σοβαντισμένη και ασοβάντιστη .

( όχι τίποτ' αλλο δηλαδή, αλλά δε νιώθετε πιό όμορφοι όταν ξέρετε πως ΟΛΟΙ μπορούμε να δείχνουμε κούκλοι με το κατάλληλο "επίχρισμα"; Και οι αληθινά ωραίοι, και άνευ αυτού).

auburn Kate

( ο πιό ασφαλής τρόπος να κανεις χαρακίρι- βλέπεις αυτο το φρεσκαρούδι)

Το όνειρο της πριγκίπισσας

Ασυνάρτητο ποστ! Ολο το βροχερό Σαββατοκύριακο, άκουγα το τραγουδι των Coldplay- Viva la vida και "έβλεπα" τον παρακάτω πίνακα. Μου είχε κολλησει αυτο το τραγούδι, να το ακούει η μικρή, 13χρονη, Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία, την ώρα που οι καμαριέρες της θα την ετοίμαζαν για να ποζάρει στον κύριο Coello.Θα φούσκωνε από ενθουσιασμό που δεν θα μπορουσε να εκφρασει ελεύθερα, θα λύσσαγε ενδεχομένως να πετάξει ολα τα φουρώ και τις καμιζόλες και τα φανταχτερά φορέματα της ισπανικής Αυλής, προκειμενου να ξεχυθεί στον ήλιο , τη λιακάδα και την ξεγνοισιά. Και κάθε φορά που θα κοιτουσε τον πίνακα ,στα κατοπινά χρόνια, θα ένιωθε ίσως αυτον τον κόμπο στο λαιμό, που επιτρέπουν στον εαυτό τους να νιώσουν μόνο οι ευαίσθητοι και υποψιασμένοι. Βασίλεψε, και παντρεύτηκε κάποιον Αλβέρτο. Εννοείται βασιλιά. Μη μολυνθεί το αίμα των ηγεμόνων από φορέα ταπεινής καταγωγής.
'Ηταν άραγε και στον πραγματικό βίο της τόσο άτεγκτη και μεγαλοπρεπής, όσο εμφανιζεται στον πίνακα; Και πως θ' αντιδρούσε αν άκουγε αυτο ακριβως το πανέμορφο τραγούδι; Νομίζω το πιό φωτεινό που εχω ακούσει εδώ και μήνες.

( Η αλήθεια όμως είναι πως τον ήλιο που υπόσχεται η υπεροχη μελωδία αυτου του τραγουδιού, τον καταπίνει η επιθυμία- για έναν άνθρωπο, ένα κορμί, μία φωνή, μία μυρωδιά.
Ολα τ' άλλα είναι εύσχημοι αντιπερισπασμοί.) Διαβάστε τους στίχους προσεκτικά.

auburn Kate

( δεν έχει βιώσει ακόμη την οδύνη του Eγώ, ALONSO SANCHEZ COELLO- Infantin Isabella Clara Eugenia )

Το κελεπούρι

Κάθεται όλο φούρια στο τραπεζάκι με τον Η/Υ κι έχει μια πανηλίθια έκφραση στο πρόσωπό του- αυτή ακριβώς που έχει ο νικητής του ΤΖΟΚΕΡ, όταν συνειδητοποιεί πως η θεά Τύχη επιτέλους στραβώθηκε κι έπεσε πάνω του με μετωπική.
-"Φιλάρα, σήμερα θα δεις πως ξεπετάμε τις γκόμενες", λέει με δυνατή φωνή στον κολλητό του στον διπλανό υπολογιστή. Συχνά πυκνά, του ρίχνει ματιές. ' Οχι σ'αυτον ακριβώς, αλλα στο μηχάνημα που ανέλαβε να ταλαιπωρήσει σήμερα. Ο Αντρέας έχει μεγάλο ταλέντο στο να "κολλάει" τα λογισμικά των υπολογιστών. Παίζει με τις ώρες tetris, proevolution soccer, και τον αειθαλή pac man. 'Αλλες λειτουργίες του υπολογιστή δεν σκαμπάζει ιδιαίτερα. θα μάθει όμως. " Άμα είναι για γκομενάκια φίλε, μέχρι και αναστενάρης θα γίνω". "Σιγά τα κάρβουνα ρε!" τον ειρωνεύτηκε ο κολλητός του. "Πάρε καλύτερα κανένα εγχειρίδιο πληροφορικής για να μην πρήζεις εμένα στις ερωτήσεις". Ο κολλητός του , ο Γιώργος, είναι ο καθοδηγητής του μικρού, άμαθου Τοβία, σ'αυτο το σκοτεινό μονοπάτι... τρομάρα του.

- Μαλάκα, μπήκες;
-Τώρα μωρέ, περίμενε.
- Τι να περιμένω ρε μαλάκα; Πληρώνουμε εδώ το ξέχασες; Δεν είναι όπως στην καφετέρια του Μίλτου. 'Αντε, κάνε log in να τελειώνουμε.
- Κατσε ρε μαλάκα να δω πρώτα τα "μωρά" στο my space. Mου' φτιαξε ο Μίλτος σελίδα ρε. Γράφω ότι θελω να βγώ με πολλές γυναίκες.
- Ρε θα κάνεις log in να δούμε τι θα γίνει με τη Φιλιππινέζα, ή θα σε βαρέσω;
- Πω, πω μαλάκα! Μία μου' στειλε φωτό που κάνει ηλιοθεραπεία γυμνή. Κοίτα μ.....α ρε, κοίτα! Τον τραβάει να δει στη δική του οθόνη, μία ευειδή ξανθιά, με πλούσιο "εσωτερικό" κόσμο.
-Ρε συ, τι λέει; "An thes na vrethoume grapse mou to tilefono sou. TORA!! " Ρε έχουν αγριέψει τελείως μαλάκα. Σιγά μη σου δώσω και ΑΦΜ , να πούμε.
Ο Γιώργος εχει ήδη εξουδετερώσει και το δεύτερο τσιγάρο. Ζουλάει τη γόπα στο τασάκι δίπλα του κι αρχίζει να ξεφυσάει νευριασμένα.
- Μου τα' χεις κάνει τσουρέκια έτσι; Αντε κανε log in να δούμε τη Φιλιππίνα σου λέω. 'Αντε ρεεεεεε, νυχτώσαμε.
- Κάνω, και με πετάει έξω. Τί έπαθε πάλι;
- Πάλι το κόλλησες γαμώτο; Τι θα γίνει με σένα μωρέ; Θα' ναι φορτωμένο το δίκτυο μαλλον. Μπλοφάρει- ξαναπροσπάθησε.
- Χαχαχαχαχα, λες να μπήκαν όλοι για να δούνε τη Λόλα γυμνή;
- Γιατί ρε μαλάκα σου είπε ότι θα κάνει και striptease;
- 'Οχι, αλλά να... την περασμένη βδομάδα που με είδε στη φωτο μου, τη ρώτησα ποτε θα σε δω κι ετσι, ξέρεις, να κοψουμε φάτσα μην είναι κανένα μπάζο, μου' γραψε: you' ll see me very soon on camera, honey bunny.
- Σε είπε και honey bunny ρε λιγούρη; θα φας καλά.
- Αντε, μπήκα. Αμήν!

Ξαφνικά ,ανοιγει η πόρτα της αίθουσας υπολογιστών του cafe και μπαίνει μια νεαρή μελαγχροινή. Κάθεται στον αντικρυστό υπολογιστή απ' αυτόν του Αντρέα. Αθόρυβη, γρήγορη. Φαίνεται αγχωμένη. Ρίχνει μία φευγαλέα ματιά στα δύο όντα που της χάλασαν την προσδοκία πως θα ήταν εντελώς μόνη σήμερα. " Το κέρατό μου , μέσα. Να τελειώνω με την αναφορά , και μετά play time" , σκέφτεται. Πρώτα όμως κανει κάτι άλλο.
- Τι σου λέει ρε; Τι σου λέει;
- Φεύγει λέει, έχει μία δουλειά, αθ τα πούμε σε λίγο πάλι. Βαριέται. Μαλάκα, πολύ αέρας η γκόμενα. 'Ολο φεύγει , έρχεται. Μου τα ζάλισε. 'Αντε να την πηδήξουμε κι αυτή, να δούμε τι ρόλο βαράει.

Περιττό να πούμε ότι η νεαρή "εισβολέας" έχει ακούσει τα πάντα.

- 'Ελα! ξαναμπήκε. " Pes mou gia sena, ta panda! "
- Τι να της πω ρε μαλάκα; Ρε μπας κι είναι μπάτσος η γκόμενα;
- "Σιγά μην είναι η ΕΥΠ ρε", του απαντάει ο καθοδηγητής μαζί με μία σφαλιαρίτσα.
Η νεαρή έχει αρχίσει να δυσανασχετεί με τις φωνές του επίδοξου επιβήτορα. Σηκώνει το κεφαλι της λίγο και σκανάρει το πεδίο. "Μωρέ εγώ ξέρω τι σου χρειάζεται εσένα. Πουλάκι μου! Για φαντάσου κάτι συμπτώσεις. Πήδημα θες ε; Τώρα θα δεις! "

- Μου γράφει οτι θα την απολαύσω ολόσωμη σε λίγο και να προετοιμάζομαι ψυχολογικώς. Ρε συ, πως δουλεύει η κάμερα; Ξέρεις; Πως είμαι ρε; 'Εβαλα και μπλουζακι System of a Down σήμερα, γουστάρεις;
- Εγώ να γουστάρω ρε μαλάκα; Εμένα θα πηδήξεις;
Το τραπέζι τραντάζεται απ΄το ξεκαρδισμένο σώμα του Αντρέα. Η νεαρή όμως αρχίζει ν'ανησυχεί για την ακεραιότητα των γραπτών της. Αν συνεχίσει το σεισμό ο παιδοβούβαλος, μάλλον τα γραπτά της θα κάνουν μπάνιο με το παγωμένο νερό που έχει δίπλα της.

- Εεεεε, συγνώμη, τραντάζεις το τραπέζι . Μπορείς να σταματήσεις γιατι μ'ενοχλείς; Ευχαριστώ!
Ο Αντρέας σηκώνει αργά το κεφάλι του και τελικά εντοπίζει την πηγή του αιτήματος. Καλά πότε μπήκε αυτή μέσα;
- Ναι, συγγνώμη κοπελιά, συγγνώμη.
- Ρε Αντρέα, είπαμε να πηδήξεις το γκομενάκι, όχι να καταστρέψεις το σύμπαν. Ο Γιώργος του τραβάει το μανίκι.
- Πες της... πες της...
- ( Ο Αντρέας γελώντας) τι να της πω ρε μαλάκα της Φιλιππινέζας; Το πολύ πολυ να της πω να'ρθει να μου καθαρίσει το σπίτι.
Η μελαγχροινή ύπαρξη, σηκώνει ελαφρώς το κεφάλι της και κοιτάζει το νεαρό άξιο τέκνο των στερεοτύπων. Τώρα είναι σίγουρη. Τύχη βουνό. Αυτός είναι. Κανει log out , σηκώνεται και πλησιάζει τον Αντρέα προτείνοντάς του το χέρι της.
- Λόλα. Είσαι ο Αντρέας έτσι; ρωτάει, κι αυτός έχει ήδη αλλάξει 2 χρώματα απ΄την αμηχανία του.
- Λόλα;;;;!!!!!!! καλά..... τι γίνετ' εδώ ρε;! Καλά πώς; Φιλιππινέζα δεν είσαι; Μιλάς ελληνικά;

- Ελληνιδα είμαι ρε φίλε. Λες να' μαι τόσο ηλίθια και να δίνω αληθινά στοιχεία στο internet;

Ο Αντρέας αρχίζει να κοιτάζει νευρικά τον κολλητό του.
- Εισαι πολύ γελοίος ρε το ξερεις; Ωστε οι Φιλιππινέζες είναι οικιακές βοηθοί μόνο έτσι; Και θες να τις πηδήξεις κι από πάνω ε; Δε φοβάσαι ρε μη σου χώσουν καμιά σφουγγαρίστρα στον κώλο;
- Ωπα, ώπα ρε κορίτσι ,για κούλαρε λίγο.
- Τι να κουλαρω ρε; 'Ασε ρε! Μακριάαααααα!
Τον αφήνει και κατευθύνεται προς την έξοδο. Κοντοστέκεται, ξαναγυρίζει και του λεει με δήθεν εμπιστευτική φωνή: "Α! και να σου πω- την επόμενη φορά να είσαι πιο προσεκτικός. Ποτέ δεν ξέρεις ποιός κάθεται δίπλα σου. Γιατι δεν φοράς το μπλουζάκι που λέει : ΕΙΜΑΙ mega ΒΛΗΤΟ ΑΥΤΟΠΟΤΙΖΟΜΕΝΟ ;" Ο Γιώργος χτυπιέται απ΄τα γέλια, κι ο Αντρέας ψάχνει να βρει τσιγάρο. " Και σιγά, να πούμε... μωρέ δε γαμιέται! "


Μετά απο ένα περίπου μήνα, σε ένθετο κυριακάτικης εφημερίδας, δημοσιεύθηκε προπαρουσίαση έρευνας της υποψήφιας διδάκτορος Αναλένας Αναγνώστου, με τίτλο: my space, chat rooms, Face book: χώροι κοινωνικής δικτύωσης, ή συγκέντρωσης προσωπείων άνευ προσώπων;
Η ερευνήτρια είχε ασχοληθεί επι ενα χρόνο με τους διαδικτυακούς τρόπους γνωριμιών. 'Εγινε η ίδια το "δόλωμα" . Δεν θεωρούσε πως εξαπατούσε κανέναν. 'Αλλωστε, όταν ισχύει ρητά ή σιωπηρά ο κανόνας: όλοι φυλαγόμαστε, κανείς δεν είναι αυτό που δείχνει στο internet, ποιός θα μπορουσε να την κατηγορήσει για απάτη;
Η' μήπως θα μπορούσε;


auburn Kate

(μιά ζωή κυνηγητό... PETER PAUL RUBENS- Castor and Pollux abduct the Daughters of Leykyppos )

'Εξω απ΄το μαντρί

Οι επιστήμονες συνιστούν, άμα τη επιστροφή στην εργασία σας, δεδομένου ότι θα μοιάζετε επικίνδυνα με το διάολο που κλαίει τη μάνα του και όλο του το σόι, πορεύεστε ως εξής: "τα ζώα μου αργά", "λάου- λάου", "ποτέ μην αναβάλλεις γι' αύριο, αυτό που μπορεις να κάνεις μεθαύριο"( το τελευταίο , όπως ισχυρίζεται ο Μαρκ Τουαίην, το είπε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, ναι αυτός με το αλεξικέραυνο).
Θεωρώ λοιπόν πως ήταν τρόπον τινά θεόσταλτο, το mail που έλαβα από μιά φίλη, η οποία υποψιάζομαι ακολουθεί κατά γράμμα τις παραπάνω συμβουλές. Προσοχή όμως: το παιχνιδάκι που θα απολαύσετε παρακάτω, απαιτεί πολύ γρήγορο χέρι, γενικώς τσίτα. Δεν είναι όμως καλύτερο και εξόχως αναζωογονητικότερο να είσαι στην τσίτα της αθλοπαιδιάς(λέμε τώρα) παρά της δουλειάς; Εύχομαι να το διασκεδάσετε γιατί είναι και πολύ αστείο ως στήσιμο.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα ως πρώτης τάξεως εκτόνωση, στην υποψήφια αντιπρόεδρο των Η.Π.Α, με το συνδυασμό αυτου του μορμολύκειου της τηγανητής πατάτας, τον Mc Kain. Η οποία άκουσα ότι επιδεικνύει λαμπρές επιδόσεις στο κυνήγι του τάρανδου... Με αληθινά σκαγια βέβαια και το συνακόλουθο αίμα. Ετσι είναι, όταν ενστερνίζεσαι "αντρικά" πρότυπα προκειμένου να γίνεις αποδεκτή και να μη σε κατηγορήσουν για μαλθακότητα και γυναικουλίστικη συμπεριφορά, την πληρώνουν τα ελάφια και τα υπόλοιπα τετράποδα( για τα δίποδα, κωλύεται νομικώς).

Έχετε βαθμολογήσει τ' ανακλαστικά σας; Αν όχι ιδού η ευκαιρία..




Πιέζετε στο τετράγωνο με το βέλος κάθε φορά που ένα πρόβατο επιχειρεί να διασχίσει την απόσταση.
Be very careful this can be addicting=προσοχή στον εθισμό. Click on the link below and good luck.Reaction Test

auburn kate

( το μονο βρέφος που γνώριζε το μέλλον του...,BARTOLOME ESTEBAN MURILLO-The Good Shepherd )

Πίσωωωωωω, κρατάω βατραχοπέδιλα!

Μην ακούσω την ευχή(;) "καλό χειμώνα". Μην διανοηθεί κανείς να πιστέψει πως ξεμπερδέψαμε με το καλοκαίρι και πως μπαίνουμε πλησίστιοι στο φθινόπωρο( η πτώση της θερμοκρασίας τις 2 τελευταίες μέρες.... δεν ξέρω τι είναι! )
Αφήστε τους πρώην αδειούχους, τα σχολεία/φροντιστήρια και τις βιτρίνες να σκούζουν περί του αντιθέτου. Γιατί ναι, έχω δει κιόλας βιτρίνα καταστήματος, υποδημάτων συγκεκριμένα, που ακολουθει την οδό της διχασμένης προσωπικότητας- στη μία πλευρά σε κοιτάζουν παραπονεμένα πέδιλα/σαγιονάρες/σανδάλια, με τις εκπτωτικές τιμές, στην άλλη πλευρά όμως καραδοκούν κάτι καλοθρεμμένα μποτάκια, σουέντ μπαλαρίνες και μπότες ψηλές, μεχρι το γόνατο με τις νέες τιμές, δηλαδή αυτές που δεν επλήγησαν από τη νόσο του ξεπουλήματος. Τουτέστιν, ένα ζευγάρι μπότες στυλ ιππασίας, 200 ευρώπουλα. Και λίγα λέω.
'Εχω επισης ήδη ακούσει ραδιοφωνικά σποτάκια της παρηγοριάς, για τους μη εισελθόντες στον Παράδεισο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προφανώς, η τριτοβάθμια εκπαίδευση αφομοιώνει σταθερά την άποψη περί ελαχίστων σωζόμενων, του Θωμά Ακινάτη. Κατά παράφραση: "ελάχιστοι μπαίνουν στα ΑΕΙ, πολλοι μένουν με το... γραπτό δοκίμιο στο χέρι". Θου Κύριε...
Επίσης, εχουν ήδη επιστρέψει οι τυχεροί των Ιοουλιανών και Αυγουστιάτικων διακοπών, εμ μοναδικό στόχο να πετάνε ξινισμένες ευχές μεταξύ τους: "άντε, καλό χειμώνα να'χουμε", να ψάχνουν με μανία υπαλλήλου της Σήμανσης, την επόμενη αργία ( η οποία παρεμπιπτόντως πέφτει Κυριακή. Φτου! ) και με τη ανομολογητη επιθυμία να ξεκάνουν τους τυχερούς που παίρνουν τώρα τη άδειά τους και τους βγάζουν κοροϊδευτικά τη γλώσσα.
Αυτό ακριβώς κυρίες και κύριοι, αποτελεί τη λυδία λίθο για την εξακρίβωση της αναλήθειας της καταραμένης ευχής: " καλό χειμώνα".
Διότι σκέφτεται ο πρώην αδειούχος- είναι δυνατόν να είναι ο/η συνάδελφος τόοοοσο μαλάκας και να παίρνει άδεια Σεπτέμβριο μήνα που ξεκινάνε τα σχολιοκλαπατσίμπανα;
Ναι, είναι δυνατόν. Πρώτον, επειδή οι εργοδότες- που αν μπορούσαν θα καταργουσαν το διακίωμα στην άδεια- είναι υποχρεωμένοι να δίνουν τις άδειες τουλάχιστον του μισού προσωπικού, από 1 Μαίου μέχρι 30 Σεπτεμβρίου. Οπότε όσοι λούστηκαν το τσιμέντο Ιουλιο-Αύγουστο, ήγγικεν η ώρα τους για ν' αναγεννηθούν ως άλλοι φοίνικες του αλμυρού νερού.
Δεύτερον, ευτυχώς δεν επιδίδονται όλοι στο θεάρεστο σπορ της αναπαραγωγής του είδους, συνεπώς δεν έχουν απογόνους οι οποίοι αδημονούν να επιδείξουν τα καινούργια σχολικά τους "μάρκας", στους συμμαθητές τους και ΟΥΧΙ να κλειστούν σ'αυτά τα θεσπέσια κτίρια του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων. 'Αρα, δεν έχουν πρόβλημα, όταν οι υπόλοιποι επιστρέφουν ήδη αλλόφρονες, αυτοί να ερωτοτροπούν με την ξαπλώστρα.
Το έχω ξαναγράψει, και το ξαναγράφω με κίνδυνο να θεωρηθω γραφική ή επαναλαμβανόμενη, αλλά σκασίλα μου! Το μόνο καλό αυτής της περιόδου είναι η άφιξη των νέων ταινιών ( Θυμίζω, οι Νύχτες Πρεμιέρας ξεκινάνε στις 17 του μήνα ). Είναι και πολλές οι άτιμες. Τόσες, που σε κάνουν να λες βαριεστημένα: μωρέ ποιος σκοτίστηκε για τις διακοπές; Ας είναι καλά οι κλιματιζόμενες αίθουσες dolby.
'Ασε που τα 9 ευρώπουλα του εισιτηρίου έρχονται πιο φθηνα απ΄τα 119 ευρώ της διανυκτέρευσης σε ελληνικο νησί..
Σσσσσσστ. Αρχίζει!

Υ.Γ.: Οποιος διαβασε το άρθρο της Νατάσας Μπαστέα στην Σαββατιάτικη έκδοση των ΝΕΩΝ, εύχομαι να συγκινήθηκε αρκούντως. Λυπαμαι που δεν μπορώ λόγω δυσκολίας ανεύρεσής του ηλεκτρονικώς να βάλω link. Ελπίζω οτι θα σας αποζημιώσει ο παρακάτω πίνακας.

auburn Kate

( ο πραγματικος πρωταγωνιστής δεν είναι το ξανθό ζαβολάκι, αλλα το νερό πίσω του, sir LAWRENCE ALMA -TADEMA- A Kiss )

Μη προστατευτέο είδος

Τσιμεντοτζίτζικας ( επιστημον.ονομασία τέττιξ του άστεος ): Δίποδο ,σπονδυλωτό της συνομοταξίας των τεττιγιδών/θορυβοποιών, της τάξης των φωνακλάδων.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ο τζίτζικας αυτός απαντάται κυρίως στην Αττική γη. Τα τελευταία χρόνια όμως παρατηρείται εξάπλωσή του και εκτός του Νομού- μάλιστα υπάρχει εμπλουτισμός του με εισαγόμενα είδη της αυτής ομοταξίας. Χαρακτηρίζεται από ανθεκτικότητα και επιμονή στη διατήρηση των συνηθειών του ανεξαρτήτως εναλλαγής περιβάλλοντος χώρου και εποχών(κοινώς, ο μαλάκας, μαλάκας είναι στην Αθήνα, μαλάκας παραμένει και στην, λόγου χάρη, Σκόπελο. Απλώς, μεταφέρει τις φωνές του σε άλλο περιβάλλον για να πάρουν αέρα).
Εχει παθολογική προσκόλληση με την τηλεόραση ( αρέσκεται να την τοποθετεί στη βεράντα απαραιτήτως στη διαπασών, ώστε οι γείτονες να γίνουν με το ζόρι κοινωνοί όλης της σαβούρας που προσφέρουν με συνέπεια τα διαφημιστικοκανάλια στους θεατές τους, καθ' όλη τη διαρκεια του έτους. Παράγει έναν μονότονο και εκνευριστικότατο ήχο, που παύει μονο στα διαλείμματα του τηλεοπτικού προγράμματος, ή όταν το δίποδο επισκέπτεται την τουαλέτα, αφού έχει φάει και πιεί το καταπέτασμα.
Επίσης αρέσκεται στην προσομοίωση της ψησταριάς μπαλκονάτης,( ψήνει ψαράκια/παϊδάκια/ κολοκυθάκια, ΠΑΝΤΑ όταν παίρνει ο διαολος τον κόσμο απ΄τον αερα, ώστε ο άτυχος γείτονάς του, να φάει στη μάπα όλη την τσίκνα.
Στην ελληνική επικράτεια ο τσιμεντοτζίτζικας επιδίδεται επίσης στην ακρόαση τσιφτετελο-ποπ, βλαχομπαροκ-ποπ και ποπ σκέτης ( φέτος παρατήρηθηκε, η επίμονη ακρόαση χοροπηδηχτού σύστριγγλου από παλαιά Σουηδική τετραμελή μπάντα, με φράτζες... Ο τσιμεντοτζίτζικας επιδεικνύει ιδιαίτερο ζήλο στη ηχητική επένδυση ολόκληρου οικοδομικού τετραγώνου, ιδιαίτερα κατά το θέρος, με αποκορύφωμα τον καυτό μήνα Αύγουστο).
Δεν πρέπει τέλος να παραλείψουμε την αναφορά μας στην αγάπη του τσιμεντοτζίτζικα και στο επιτραπέζιο παιχνίδι ονόματι τάβλι (μερικά είδη τσιμεντοτζίτζικα, λόγω προχωρημένης ή βαρεμένης ηλικίας, αδυνατούν να παίξουν με συγκεκριμένο τμήμα του σώματός τους, γιαυ΄το εκτονώνονται χτυπώντας ανελέητα τα πούλια πάνω στην ξύλινη επιφανεια.
Συνήθως το χτύπημα διαρκεί απ΄τις 9 το πρωί, μέχρι το μεσημέρι, που το δίποδο τζιτζίκι ξεραίνεται στον ύπνο).
ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ο τσιμεντοζίτζικας, είναι θηλαστικό και ζωοτόκο. Γεννάει κατά μέσο όρο 2 μικρά τα οποία φροντίζει να πλάσει κατ' εικόνα κι ομοίωσή του στη βαβούρα, τις φωνές και τη λεβεντομαλακία. Ο κύκλος ζωής του τσιμεντοτζίτζικα μπορεί να φτάσει και τα 90 χρόνια!( να, το κνώδαλο με τη διάστικτη καράφλα δίπλα σας, είναι χαρακτηριστικό δείγμα- είναι γνωστό με το όνομα τέττιξ ο χονδρόπετσος).

Είναι ο τσιμεντοτζίτζικας είδος υπό εξαφάνιση; Δυστυχώς σε καμία περίπτωση! Αυτός και οι κατσαρίδες θα είναι οι μόνοι επιζώντες απο μία ολική καταστροφή του οικοσυστήματος.
Μέχρι να έρθει όμως εκείνη η ώρα, για τις κατσαρίδες ύπάρχουν τα δραστικά κατσαριδοκτόνα. Για τον τσιμεντοτζίτζικα υπάρχουν τ' αστυνομικά τμήματα, τα δικαστήρια και η αποστολή του με υπερταχεία στον Αγύριστο...

auburn Kate

(μακάριοι οι ευρόντες τόπους αραιοκατοικημένους.., JACOB JORDAENS- The Bean King )

Καραμέλα

Θυμάσαι όταν πήγαμε στη χοάνη; Εκείνη με το τεράστιο λευκό έμβολο στη μέση.
Σταθήκαμε με τις πλάτες μας κολλημένες στα τοιχώματα και περιμέναμε να ξεκινήσει η περιστροφή, με μία ξέφρενη χαρά που μας γαργαλούσε το στομάχι. Ο Κ. μας χαιρετουσε κοροιδευτικά από πάνω.
Θυμάσαι μωρό μου; Δεν ήταν υπέροχα αέρινα; Σα να μας κατάπινε ένας αχόρταγος τυφώνας. 'Ημασταν κλεισμένοι σε μία χοάνη αλλά , ένιωθα ότι πετούσα. Κρατιόμασταν χέρι-χέρι όταν ξεκίνησε, και στο αποκορύφωμα είχαμε γίνει ένα, μία σφιχτή αγκαλιά. Τα μαλλιά σου είχαν ανακατωθεί. Τα δικά μου είχαν απλωθεί γύρω μου. Τα χέρια σου είχαν αγκαλιάσει τη μέση μου και τα πόδια μας εφάπτονταν εντελώς. Με φίλαγες και γελούσαμε. Γελούσες και μου ψιθύριζες στ'αυτί: "Ο Κ. θα' χει σκάσει από ζήλεια .Και τί δε θα' δινε να'ναι αυτός τώρα στη θέση μου και να σ'αγγίζει έτσι".
Δε σ'ακουγα καθαρά, αλλά δε μ' ένοιαζε. Είχα μόνο την αίσθηση της τέλειας βραχνάδας σου να διεισδύει μέσα μου και να μου χαιδεύει τα σπλάχνα. Κι αυτά υπάκουαν. 'Ηταν ήρεμα.Ποτέ άλλοτε δεν ένιωθα τόσο γαλήνια καρδιά μου. Και τόσο παρούσα. Ποτέ. Μόνο όταν κάναμε έρωτα.
Θυμάσαι; Πόσο λάτρευα το λυγερό κορμί σου. Σ' αγκάλιαζα ντυμένο για να έχω την απερίγραπτη ευχαρίστηση να σε γδύνω μανιασμένα για να σε νιώσω πάνω μου πεινασμένο. 'Ετρεμες από πόθο και γινόσουν τόσο τρυφερος κι εύθραστος. Χάιδευες το δέρμα μου και μου'λεγες συνέχεια: "βελουδένια, βελουδένια μου". Δεν κρατιόμασταν. Το κάναμε με τις ώρες. Μούσκευαν τα σεντόνια και οι ρίζες των μαλλιών μας. Και μετά, σ' έπαιρνα αγκαλιά και σου έδινα όλα τα φιλιά που εδινες ανάμεσα στα στήθια μου για να μου στεγνώσεις τον ιδρώτα.Θυμάσαι ψυχή μου;
Πόση απόλαυση μπορεί ν' αντέξει ο άνθρωπος χωρίς να σπάσει η καρδιά του; Για πόσο μπορούν δύο άνθρωποι να ξεγελούν την πραγματικοτητα;
Ξέρεις- κάποτε μία μάγισσα μου είπε: " αυτό το παιχνίδι που γυρνάς γύρω απ΄τον εαυτό σου όλο και πιο γρήγορα, το ξέρεις έτσι;" "Ναι" έγνεψα. "Και όταν στροβιλιζεσαι νιώθεις υπέροχα, έτσι δεν ειναι; Παντοδύναμη." "Ναι". Ξαναέγνεψα. "Πρόσεχε όμως, ο έρωτας κοριτσάκι μου είναι σαν αυτή την περιστροφή. 'Οταν στροβιλιζεσαι, ΠΑΝΤΑ, να έχεις το βλέμμα σου καρφωμένο σ'ενα σταθερό σημείο. Ακούς; Ετσι όταν πέσεις, αν πέσεις, θα πονέσεις λιγότερο".
Δεν την άκουσα. Και δεν στο είπα. Δν ήθελα κανέναν καρδιά μου. Μόνο εσένα, να κρύβομαι στην αγκαλιά σου, να διώχνεις όλους τους μέτριους , δειλούς μαλάκες που ψαχούλευαν τη ζωή μου. Μόνο εσύ με καταλάβαινες. Μου διαβαζες ποιήματα κι εγώ τα ζωντάνευα με χρώματα. Θυμάσαι αγάπη μου; Για σένα τα έκανα όλα. ΟΛΑ. Και τώρα βλέπω στον καθρέφτη αυτόν που παράτησα για χάρη σου, εμένα.
Θυμάσαι μωρό μου, τότε που όλες οι μέρες ήταν βουτηγμένες στο μέλι; Τότε, που όλους τους παίζαμε. 'Ελεγαν: "να τα δύο αγγελούδια, ήρθαν πάλι να μας ξελογιάσουν". 'Ετσι περνούσε ο καιρός. Μέσα στην ηδονή και την απάτη. Αλλά όλα τα ωραία τελειώνουν ε; Το βαρέλι της ευτυχίας έχει πάτο. Κι είναι απο τσιμέντο.Δεν άντεξα. 'Εσκασα πάνω του κι έγινα χίλια κομμάτια.
Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να είμαστε μαζί για πάντα μωρό μου. Μου είπες: " χαζούλα, αφού εμεις δεν θα είμαστε για πάντα, πως θα είναι η αγάπη μας;"
Σε μίσησα τότε, το ξέρεις; Και γιατί συνόδεψες τη φράση σου μ' εκείνο το γελιο του σατανά. Αλλα δεν κράτησε για πολύ. Η βραχνάδα σου, τα χρυσά σου μαλλιά και το κορμί σου, μ' έπεισαν για πολλοστή φορά να σου πω ότι σε λατρεύω.
Είπα: "βουλιάξαμε στη λάσπη της απόλαυσής μας" .
Είπες: "δεν υπάρχει γυρισμός".
'Οταν ξαναιδωθήκαμε, το ήξερα πως μόλις σ'αγγίξω θα είναι σαν γιορτή. θα νιώσω την καρδιά σου να βροντάει και τα όμορφα χειλάκια σου να ψάχνουν τα δικά μου. Και θα θυμηθώ τα πάντα. 'Οπως κι εσύ. Ε, ψυχή μου;
Αν ήταν δυνατό, θα μ' έπαιρνες εκεί πάνω στο τραπέζι του εστιατορίου ,πίσω απ΄την γυάλινη είσοδο με τις κακόγουστες κόκκινες κουρτίνες. Αλλά δεν το έκανες. 'Ηταν φιλί αποχαιρετισμού.
'Οταν περάσω αυτή την καταραμένη πόρτα, θα καταλάβεις τί είχαμε.
Ζήσαμε ζωντανοί στον Παράδεισο , αυτή ήταν η ύβρις που διαπράξαμε. Θέλαμε να γευόμαστε εσαεί, το μέλι πάνω στο τσεκούρι.

Γίνεται να μην κοπείς; Δε γίνεται.

Στον Α.

Ευχαριστώ τον Uc για την κινηματογραφική υπενθύμιση

auburn Kate

( "για μας λέει το κείμενο"..., ANSELM FEUERBACH- Francesca und Paolo )

Η ωραία "ξεσκέπαστη"

Μαλλον το μυαλο μου βρίσκεται ήδη σε διακοπές, οπότε το μόνο που μπορώ επι του παρόντος να γράψω είναι να δείτε τον παρακάτω πίνακα, της ερωμένης κάποιου εκ των Μεδίκων, γνωστή Φλωρεντινή καλλονή της εποχής και μαλλον σώφρων αν κρινουμε απ΄το φίδι που "κοσμεί" τον λευκό λαιμό της, και κατά μία ερμηνεία συμβολίζει την φρόνηση.Αλλα και την αναγέννηση.Είναι "ουροβόρος" όφις.
Νομίζω πως η ομορφιά της κυρίας θα σας αποζημιώσει για τον κόπο σας να μ'επισκεφτείτε.Οταν κοιτουσα αυτον τον πίνακα ,ακουγα το τραγουδι των Foo Fighters-Let it die ,ακούστε το και φανταστείτε τη να πεθαίνει, όπως και εκανε τελικά, σε μικρή ηλικία...

auburn kate

( είναι του Ιανού(Ianuensis) κι οχι μονο του Τζουλιάνο...,PIERO di COSIMO-Portrait of Simonetta Vespucci ).

Μονομαχία στο Ελ Μεζουράντο

Το να κάνω σχόλιο σωματοτύπων εν προκειμένω, θα μ' εβαζε πιθανότατα στο τσουβαλι με τους πολιτικά μη ορθούς. Γιατί; Γιατί ο πιό αυθόρμητος τρόπος να εκφράσω την απέχθειά μου θα ήταν να χρησιμοποιήσω γλώσσα που τραβάει την προσοχή στη διαφορά. Κάτι που σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει ο 'Εκο στην πολιτικώς ορθή γλώσσα, απαγορεύεται.
Οπότε, θα κάνω μια "ανώδυνη" πρόταση. Κοιτάξτε τα παρακάτω κορμιά και συγκρίνετε. Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι πλουτίζουν, επιδή κάποιοι, και είναι εκατομμύρια αυτοί, δεν μπορούν για διάφορους λόγους, να έχουν το κορμί της πρώτης κυρίας. Η οποία απέχει πολύ απ΄τα ανορεξικά κορμιά-κρεμάστρες των catwalks. Την κάνει αυτό μη-κορμάρα; Νομίζω πως όχι.
Σκεφτείτε επίσης αν η δεύτερη κυρία είναι ευτυχής. Κάτι το οποίο δεν αποκλείω. Δεν ξερω αν, και πόσο, αμείφθηκε για να ποζάρει στον συγγενή(νομιζω εγγονό ) του κυρ Freud. Αυτο όμως που αλλες κορμαρες μοχθούν ν' αποκτήσουν με εξαντλητικές δίαιτες, αυτή το πέτυχε εκθέτοντας ανερυθριάστως την αλήθεια της.
Για μένα το ερώτημα, έχει ως εξής: πόση αλήθεια αντέχουμε; Μπορούμε να την κοιτάξουμε με γυμνά μάτια; (ο ήλιος καίει ιδίως το καλοκαίρι, αλλα αν τον αντικρύσουμε καταματα θα τυφλωθούμε...)

auburn Kate

( προσοχή δαγκώνει..,Hon.JOHN COLLIER-Lilith )

( προσοχή πλακώνει, LUCIEN FREUD-Benefits Supervisor sleeping )

Erection woods

Οσοι πήγατε, ή θα πάτε, να έχετε την ευχή μου! Οσοι δεν πήγατε , όπως η μουρόχαβλη αφεντιά μου, χάσατε την ευκαιρία, κατά τεκμήριο, μιάς γερής δόσης ζωντάνιας κι ερωτισμού.
Ποιά botox και επεμβάσεις ανόρθωσης ; Το ελιξήριο της νεοτητας παίδες βρίσκεται κρυμμένο στην ιδιοτυπη αγία τριάδα: στοχασμός, rock, σεξ. Η' για να το πω διαφορετικά, ο μονος τρόπος για να γεφυρώσουμε τα δύο άκρα του είναι μας, το πάνω και το κάτω κεφάλι. Αφεθείτε στα ηλεκτρισμένα χάδια της μουσικής, και μετα είναι σίγουρο πως θα του/της πείτε με περίσσιο θάρρος : Do you wanna?(make love to me) . Οι Kooks ελάλησαν.

auburn kate

(εμφανίστηκε χτες, και έμαθα πως ξεσάλωσε, όπως και το οτι είναι ακομη πιο φαρδιά, μα πολύ φαρδιά, η κυρά Beth Ditto αυτοπροσώπως ).

(Δηλαδή τόοοσο φαρδιά; FERNANDO BOTERO-Desnudo sobre la hierba )

Η "δωρεά"

Εκείνος μίλησε, και στόλισε το λόγο του με περιφρόνηση: "πως είναι δυνατόν να εμπιστευθείς ένα πλάσμα που ματώνει κάθε μήνα , χωρίς να πεθαίνει; "
Εκείνη του απάντησε: " γιαυτό χρυσό μου, μονο πλάσματα του φύλου μου σέρνουν μερικές φορές, την κατάρα της αιμοφιλίας, την οποία ρίχνουν άθελά τους αποκλειστικά σε πλάσματα του δικού σου φύλου. Για να συμπάσχετε ενίοτε, και να κατανοήσετε..."

[ Η φύση είναι ένθερμη οπαδός της ισότητας (όλοι, μα ΟΛΟΙ, πεθαίνουν). Πολλοί επιθυμουν να τη σκοτώσουν γιαυτή της την προτίμηση. Είναι επίσης οπαδός του μαύρου χιούμορ( σκεφτείτε τον τύπο αρσενικού γένους, ο οποίος μεμφεται την "αχρηστη" και "ανικανη" σύζυγό του, που "δεν μπορεί να του κάνει αγόρια". Αγνοώντας προφανώς, ότι το φύλο του παιδιού καθορίζεται από τον πατέρα... ]

Απολογητικό υπόμνημα: Θεωρείστε το παραπάνω ως ξεκάρφωτη έκφραση κακίας λογω της εκνευριστικής ζέστης. Δεν πολυγουστάρω το καλοκαίρι. Εξαιρείται η δυνατότητά μας λογω του καύσωνα να βουτάμε στη θαλασσα, τα παγωτά και ο ενδυματολογικός μινιμαλισμος. Για την ακρίβεια το θεωρώ κακοκαίρι! Φαίνεται;

Η γεννηθείσα έναν κρύο Μάρτη, σας ασπάζεται.

auburn Kate

(εγώ σ' έριξα στον τάφο, εγώ θα σ'αναστήσω, JOHN W.WATERHOUSE- A sick child brought into the temple of Aesculapius )

Η προσωρινή μονιμότητα

Το τέχνασμα της κυρίας Πηνελόπης το θυμαστε υποθέτω. Αφού όλοι πείστηκαν πως ο πολυμήχανος, πανούργος κ.λ.π., Οδυσσέας δεν επρόκειτο να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, πολλά αρχοντόπουλα είχαν φαγωθεί ν' "αποκατασταθούν" και ν'αποκαταστήσουν και το πορτοφόλι τους, συνάπτοντας γάμο με την Πηνελόπη. Και τι σκαρφίστηκε η κυρία εσώκλειστη, προκειμένου να γλυτώσει απ΄τα μνηστηροτσιμπούρια; Ανακοίνωσε πως θα επέλεγε το νέο σύζυγό της, και μόνο όταν θα τελείωνε την ύφανση ενός σάβανου για τον πεθερό της τον Λαέρτη(όπως παρατηρούμε, μέσα στον αυτοκαθορισμό και στην ξεγνοιασιά ήταν οι κυρίες της της εποχής ). 'Ομως ό,τι ύφαινε το πρωί, το ξήλωνε με επιμέλεια το βραδυ. Αποτέλεσμα: Τρία χρονια περασε υπο την προστασία του ράβε-ξήλωνε.
Επειδή όμως όπως όλοι γνωρίζουμε, η ζωή είναι μεγαλη σκύλα και οι άνθρωποι μεγαλα επίσης τσογλάνια, μία υπηρέτριά της, προφανώς βρίσκοντας ευκαιρία να εκδικηθεί το κοινωνικοοικονομικό της status, μαρτύρησε στα παλουκάρια, τι ακριβώς έκανε η κυρία της τα βραδια. Αποτέλεσμα δεύτερον: οι μνηστήρες προκειμένου να την αναγκάσουν να επιλέξει σύζυγο, άρχισαν τις αρμένικες επισκέψεις στο σπίτι της, από το πρωί παρακαλώ, όπου εκει έπιναν ετρωγαν και γενικώς περιδρόμιαζαν, με έξοδα βεβαιως του απόντος οικοδεσπότη.
Σκεφτείτε, αν δε σας κανει κόπο, ομοιότητες αυτης της κατάστασης , προ του καρφώματος απ΄την υπηρέτρια, με περιστατικά του βίου μας, όπου συντηρείται μια κατάσταση ΄με την καπατσοσύνη και διπλωματική ευκαμψία της μιας πλευράς, και την απύθμενη αδυναμία χαρακτήρα/απύθμενη επιθυμία/ ανάγκη/ αδιαφορία της άλλης. Πόσα " υπομονηηηηη;! ", " βρε μωρο μου σου είπα... αφού ξερεις την κατάσταση" ή εκείνο το αμίμητο "ετελείωσε! σας λέω ετελείωσε! μα τώρα.... " που ξεστόμιζε ψευδοαγανακτισμένος ο ξερακιανός βουλευτής της ελληνικής ταινίας στους επιθυμούντες διακαώς διορισμό. Τι κοινο εχουν ολες αυτές οι περιπτώσεις; Τα εξης δύο κατα τη γνώμη μου: Μπουκώνουν το στόμα του παραπονεμένου με το παστάκι του ενδιαφέροντος και της μεριμνας, και καλά, αλλα πίσω φροντίζουν με συνέπεια το οικοδόμημα της άρνησης. Αμα δε γουσταρει κάποιος κάτι και τον πολιορκούν ποικολοτρόπως, δύο τροπους έχει να πορευθει: ή να σιχτιρίσει κανονικά τον πολιορκητή, με τον γνωστο τροπο, του ρίχνει έναν κουβά καυτό λαδι απ΄τις πολεμίστρες, ή του λεει με ευγενικό τροπο το "δε μας χέζεις μωρέ κι εσύ τώρα; Ωχού! " Και πως να διαμαρτυρηθεί ο αμοιρος ο πολιορκητής με γεμάτο στόμα;
Είμαι με το μέρος των μνηστήρων, για έναν και μοναδικό λόγο, γιατι είχαν το θράσος να κοψουν τον γαμημένο κόμπο με το σπαθί, και να στριμώξουν την κυρία στη γωνία της απόφασης. Αλλο θέμα βέβαια το ότι δεν(;) είχαν δικαιωμα να το κανουν, ή ότι αυτη είχε(;) δικαίωμα ν' αρνηθεί τις κρουσεις τους. Ο θαυμασμός μου περιορίζεται μόνο στο ότι μετά το μπουγέλο της αποκάλυψης απ΄την υπηρέτρια, αντέδρασαν ακαριαία και επιθετικά. Κάτι που ισως πρεπει να κανουμε όλοι όταν νιώθουμε ελαφρώς ή βαρέως μαλάκες μερικές φορές...
Αλλα πόσοι αντέχουμε να δώσουμε γροθιά στο μαχαίρι της αναβλητικοτητας χωρίς να πεθάνουμε απο αιμορραγία; Είστε "μνηστήρες" ή "Πηνελόπες" ;

auburn Kate

( γελάει καλύτερα όποιος ξηλώνει τελευταίος, JOHN W. WATERHOUSE- Penelope and the Suitors )

Φάντασμα από mdf

'Ισως να έφταιγε το κανατάκι με το κρύο γάλα που κατέβασα αργά τη νύχτα( το ζεστό γάλα είναι χαλαρωτικό ετσι δεν είναι; οχι το κρύο σαν απεσταλμένος του Αρκτικού κύκλου που ήπια εγώ). Η' να έφταιγε εκείνο το άρθρο που διαβασα σχετικά με τη μανία που τους έχει πιάσει όλους με το περιβάλλον και με τη δική μας μανία να "ξεσκίζουμε τις σάρκες μας" ( φαντάζομαι ότι η αρθρογραφος μιλουσε μεταφορικά, εννοώντας πως η σάρκα μας είναι το περιβάλλον κι εμείς φερόμαστε ως κανίβαλοι). Αλλά μήπως ήταν εκείνο το ροδοψημένο κοτοπουλάκι, που μου εσπαγε τη μύτη καθώς ψηνόταν όλο το πρωί, και τελικα το περιποιήθηκα δεόντως αργότερα, για να μάθει να μη βάζει σε πειρασμό το στομάχι μου.
Η ουσία είναι μία ( και ο μπακλαβάς γωνία, όπως αρέσκεται να λέει συχνά- πυκνά μία συγγενής μου)- πως εχτές, η ώρα 5 πρωινή, είδα έναν τρομερό εφιαλτη, ένα περίεργο και εντελώς αλλοπρόσαλο όνειρο, που ενδεχομένως να έκανε τον Dali να φάει το μουστακι του το τσιγκελωτό. Δύο πραγματα θυμάμαι μόνο: ότι ξαφνικά ενιωσα απίστευτο κρύο ,σα να με φύσαγε άνεμος απ΄τα τεσσερα σημεία κι εγώ να βρίσκομαι γυμνή στη μεση του πουθενά. Και την ώρα που αγκαλιαζα τον εαυτό μου για να προστατευθώ, σημειωτέον είχα κλειστές πόρτες, βλέπω μπροστά μου μία γιγαντιαία λευκοντυμενη μορφή σαν τον Γκάνταλφ!!!!! Σας ορκίζομαι στα βιβλία μου- η αντίδρασή μου ήταν μια στριγκλιά, αλλά φαίνεται πως δεν ήταν τόσο δυνατή, γιατί αφενός κανενας αλλος κοιμισμένος στο σπίτι δεν τρόμαξε, αφετέρου συνειδητοποίησα πως η φοβερή μορφή ήταν η ανοιχτόχρωμη ντουλάπα μου που πιάνει ολο τον τοίχο... τώρα πως μετακινήθηκε αυτο το πράγμα και ήρθε σαν επιτηρητής πανελαδικών πάνω απ΄το κρεβάτι μου, δεν γνωρίζω. Είναι το δεύτερο αλλοκοτο όνειρο που βλεπω σε δύο μέρες, μήπως να συμβουλευτώ κανέναν προηγμενο ονειροκρίτη; Δηλαδή ψυχαναλυτή; Ε, ρε γλέντια ο Φρόιντ- πως το έλεγε για τα όνειρα; Οτι αποτελουν τη βασιλική οδο για την ερμηνεία του υποσυνείδητου. Η' για να το πούμε πιό εκλαικευμένα: πως συνδέονται μία κότα ψητή με κεφαλοτύρι και πιπεριές, ένα ερωτικο απωθημένο, μια διαβολεμένη ανησυχία, ένα ποτηρι γάλα και ένα άρθρο για το περιβάλλον. (Μαλλον πρέπει να πάρω επειγόντως το χάπι μου).

auburn Kate

( τώρα αυτή η τσούπρα, από τρόμο ή από επιθυμία για τη γαιδουρόφατσά μου έχει τεζάρει; HENRY FUSELI- The Nightmare )

( ιδού και ο νυχτερινός επισκέπτης μου)

Γιουβαρλάκης, στον πίνακα!

Επειδή διανύουμε εποχή με πολλά τούλια, κουάφ, μπομπονιέρες(ακόμη δεν εχω ξεκαθαρίσει αν είναι μπομπονιέρες ή μπουμπουνιέρες), ρύζια, γαμοπίλαφα και τα σχετικά, και επειδη ένα ποστ από την diva μου θύμισε μια μεγαλη απέχθειά μου, το παρακάτω είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε όσους ξυπνανε και κοιμουνται, για την ακρίβεια σε όσα θυλυκά ξυπνάνε και κοιμουνται με το "ΓΑΜΟΣ" αγκαλιά...
Κορίτσια, παρτε το αποφαση επιτέλους, οι άντρες είναι καλοι εραστές μονο οταν δεν συγκατοικούν μαζί μας ! Δηλώνω εκ των προτέρων οτι δεν συμφωνω απαραιτήτως με το πνεύμα του παρακάτω κειμένου. Για τον απλούστατο λόγο οτι είμαι μη παρεμβατικο ον, στο μέτρο που δεν νιώθω καταπίεση ή εισβολη στον προσωπικό μου χώρο απ΄τον άλλο. Μακριά και αγαπημενοι δηλαδή..
Οπότε, παιδακια, διαβαστε προσεκτικά και αναλογιστείτε τα του οίκου σας. Σεμνά και ταπεινά.


ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΥΖΥΓΩΝ
Σκοπός κατάρτισης: Να γίνει ο καταρτιζόµενος έξυπνος όσο και µια γυναίκα
Στόχος: Δραστηριοποίηση εκείνου του τµήµατος του ανδρικού εγκεφάλου, για την ύπαρξη του
οποίου οι άνδρες δεν έχουν πληροφορηθεί ακόµα.
Τα δίδακτρα του σεµιναρίου θα καθοριστούν µετά από την πιστοποίηση των
πραγµατικών αναγκών. Παρέχεται έκπτωση σε όσους συµµετέχουν σε όλα τα
µαθήµατα.
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
1. Απεξάρτηση από τη µητέρα µου (2000 ώρες)
2. Θα παραδίδω το µισθό µου στη γυναίκα µου (550 ώρες)
3. Η γυναίκα µου δεν είναι η µητέρα µου (350 ώρες)
4. Το ποδόσφαιρο είναι απλά ένα άθληµα, και ο Ρονάλντο είναι ßλάκας (500 ώρες)
ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
• δεν ζηλεύω το παιδί µου (50 ώρες)
• δεν συµπεριφέροµαι στους φίλους της γυναίκας µου σαν γαϊδούρι (πάνω από 500 ώρες)
• Πώς να χαλαρώνουµε χωρίς να φανούµε τεµπέληδες (300 ώρες)
• Πώς θα καταπολεµήσουµε το σύνδροµο του τηλεχειριστηρίου (550 ώρες)
• Δεν κατουράω έξω από τη λεκάνη (100 ώρες εξάσκηση µε ßιντεογυρίσµατα)
• Πώς θα ικανοποιήσω τη γυναίκα µου πριν εκείνη αρχίσει να
προσποιείται (πάνω από 1500 ώρες)
o Τα παπούτσια δεν πάνε ποτέ µόνα τους στην ντουλάπα (800 ώρες)
o Πώς δεν θα χαθούµε στο δρόµο µέχρι το καλάθι των απλύτων (50 ώρες)
o Πώς να επιζήσουµε από το συνάχι χωρίς το φόßο του θανάτου (200 ώρες)
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ
Τεχνική χώνεψης κατά το πλύσιµο των πιάτων
Τεχνική αποµνηµόνευσης των ηµερών που περνάει ο σκουπιδιάρης
Κουζίνα για αρχάριους: οικιακές συσκευές: ΟΝ ανοίγουν, OFF κλείνουν.
Κουζίνα για προχωρηµένους: η πρώτη σούπα µου από σκόνη πριν
σωθεί όλο το νερό στην κατσαρόλα.
Οι κίνδυνοι που σε παραµονεύουν γεµίζοντας την παγoθήκη µε νερό
(επίδειξη µε σλάιντ).
Σελίδα 1 από 2
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΥΖΥΓΩΝ
Η νεότερη επιστηµονική ανακάλυψη: το µαγείρεµα και το κατέßασµα των
σκουπιδιών στον κάδο δεν προκαλούν ανικανότητα (εργαστηριακή
άσκηση).
Το άνοιγµα του καλύµµατος της τουαλέτας χωρίς θόρυßο
(ßιντεοσυνεργασία µε το πανεπιστήµιο του Χάρßαρντ).
Γιατί δεν είναι απαραίτητο το σήκωµα του σκεπάσµατος στο κρεßάτι
αφού απαλλαγήκαµε από τα αέριά µας; (οµαδική άσκηση).
Βασικές διαφορές ανάµεσα στο καλάθι των άπλυτων και του πατώµατος
(µουσικοθεραπευτική εργαστηριακή άσκηση).
Το πέταγµα του φλιτζανιού του πρωινού καφέ στο νεροχύτη (άσκηση
υπό την επίßλεψη του Ντέιßιντ Κόπερφιλντ).
Υπερßατική επικοινωνία: εγκεφαλικές ασκήσεις για την περίπτωση που
µας πουν ότι κάτι ßρίσκεται στο συρτάρι της ντουλάπας, να µην χρειαστεί
να ρωτήσουµε σε ποιο συρτάρι ποιανής ντουλάπας.
ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΚΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ: λόγω της δυσκολίας και της
πολυπλοκότητας των θεµάτων µπορείτε να περιοριστείτε σε δύο µόνον
ασκήσεις.
Το σίδερο: η µυστηριώδης διαδροµή των ρούχων από το
πλυντήριο µέχρι την ντουλάπα.
Ο ηλεκτρισµός και εγώ: τα οικονοµικά προτερήµατα της κλήσης
του ηλεκτρολόγου σε περιπτώσεις ßλάßης (ακόµα και στις πιο
απλές!).
Για ποιο λόγο δεν αποτελεί κακούργηµα να προσφέρεις
λουλούδια στη γυναίκα σου µετά το γάµο;
Το χαρτί τουαλέτας: Το χαρτί τουαλέτας άραγε γεννήθηκε µέσα
στη θήκη δίπλα στην τουαλέτα;
Ακόµα κι ένας άντρας οδηγός που χάθηκε στο δρόµο µπορεί να
ζητήσει πληροφορίες από τους περαστικούς χωρίς να φανεί
ανίκανος.
Είδη καθαρισµού: συµßουλές για την χρήση και τη δοσολογία µε
στόχο την αποφυγή ανήκεστων ßλαßών.
Το πλυντήριο: αυτός ο µεγάλος άγνωστος.
Ποίες γενετικές καταßολές εµποδίζουν τους άντρες να ßλέπουν
µια γυναίκα να παρκάρει χωρίς να δώσουν εντολές και χωρίς να
κάνουν παρατηρήσεις

(το πράσινο χρωματάκι δεν επιλέχθηκε τυχαίως. Ως γνωστόν, ο βιότοπος των συζύγων είναι ο καναπές, όπου φυτρώνουν κανονικά. Οπότε δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσουν αιτήματα του τύπου: " ρε μωρό μου, φέρε κανα δυό κασόνια με μπύρες, να ποτιστουμε".. Πολύ θα ήθελα να είμαι αόρατη και να εισβαλλω στα σπίτια ζευγαριών ,αυτες τις Euroημέρες, για να ακούσω τις αντιδράσεις των αντρών όταν η ατυχής συμβία τα πάρει στο κράνος και απαντήσει στον εραστή της μπάλας: " κουλαμάρα εχεις μωρό μου; Δεν μπορεις να σηκωθεις να τα πάρεις μόνος σου; Ελα, στράτα-στρατούλα!")

auburn Kate

(όχι να το παινευτώ, αλλά εχω και γαμώ τα γενεαλογικά δέντρα ετσι;Ολόκληρο ποδάρι στραμπούληξα για να το ανέβω,WILLIAM HOGARTH-The Marriage Contract )

Τα ωραία γονίδια

Επειδή κατι ακουσα τις προάλλες, προχθες συγκεκριμένα, σχετικά με μία έρευνα( ιδου σε τι μαλακίες απορροφώνται τα κονδύλια κυρίες και κύριοι) για τον "παραδοσιακό άντρα" (εδώ θα μου επιτρέψετε να εκδηλώσω την αλλεργία μου) ο οποιος εχει τα εξης χαρακτηριστικά: είναι πολλα βαρύς (μεγάλε ποσα κιλα ζυγίζεις;), δεν χρησιμοποιεί καλλυντικά παρά μόνο αφρο ξυρίσματος( ο άνθρωπος του Κρο Μανιόν στο κρεβάτι σας), δεν ανεχεται τις γυναικες που μιλανε για "αντρικά " σπορ( ίσα μωρη που εμαθες και το φάουλ να ούμε), δεν πατάει στη κουζίνα( προφανως πατάει μόνο για να πιει νερό αλλα είναι τοσο αχρηστος "τουρίστας" που μεχρι να βρει τα ποτήρiα εχει πεθάνει απ΄τη δίψα) και γενικά είναι retrosexual( ο κτηνάνθρωπας έχει και τίτλο κυρίες και κύριοι) και επειδη μου αναβουν τα λαμπάκια επικίνδυνα , λεω να σας προσφερω μία οπτική αντιπαράθεση μεταξυ του άντρα του πολλά βαρύ και του άντρα νέας κοπής. Κατά μαχητον τεκμηριον τουλάχιστον. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν επικαλούμαι τους συγκεκριμένους ως αντιπροσωπευτικα παραδείγματα επειδη ακριβως δεν τους γνωρίζω προσωπικά, αλλα ως παραδειγματα προσωπικής απαρέσκειας και άκρατης ευαρέσκειας .-:)))))
Εχουμε λοιπόν το ένα αγοράκι και το άλλο αγοράκι . Και στο Θεό σας, όποιος κι αν είναι αυτος, δεν μ' ενδιαφέρει, δεν θα προτιμούσατε τον δεύτερο;
Είναι βεβαιως οι κύριοι Αμπτουλάχ Οτσαλάν και Ορφέας(ααααααχχχχχ) Αυγουστίδης.
Εύχομαι να υγιαίνετε.

auburn kate

UPDATE: αν θέλετε μία καλη δόση γέλιου μπείτε εδώ . Κανονικό περιβόλι!

Η φαγούρα

Σημείωση: Την "επιστολή" που θα διαβάσετε , ελπίζω δηλαδή γιατι είναι και κομματάκι εκτενής, μου την έστειλε μία φίλη με mail. Και όπως διεπίστωσα, την πήραν(την επιστολή) ουκ ολίγοι. Αυτό από μόνο του μ' έκανε να υποψιαστώ πως δεν πρόκειται για αληθινή επιστολή εξ ου και τα εισαγωγικά που εβαλα πιό πάνω. Ποιός είναι τόσο μαλάκας να βγάλει το...κλινικό του δράμα στο διαδίκτυο; Η να το εμπιστευθεί σε κάποιο αρκετά κουτσομπόλη ώστε να το κάνει ευρέως γνωστό;
Πάντως αυτή η υποψία δεν μειώνει το δυνητικό ή ήδη υπαρκτό "προφίλ" ερωμένης που σκιαγραφεί το κείμενο. Η' να πω καλύτερα συζύγου; 'Οταν το διαβάσετε θα καταλάβετε τι εννοώ. θα πω μόνο το εξής: κάτι τέτοιες/οι ξεκαύλωτες/οι , σπαστικές/οί σύντροφοι, δίνουν νομιζω επιχειρήματα στο παραπονεμένο έτερον ήμισυ για να τους φορέσει πολλά περιποιημένα κέρατα στην κεφάλα τους. Το αν αυτά τα επιχειρήματα είναι και ακλονητα είναι συζητήσιμο βέβαια...
Εύχομαι να το απολαύσετε και καλού-κακού να κάθεστε. Το στομάχι σας ίσως δεινοπαθήσει απ΄τα γέλια. Η ορθογραφία και σύνταξη δική του!

ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΡΑΠΟΝΗΜΕΝΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ (ΚΥΠΡΙΟΥ)
ΓΙΑ ΤΕΣ ΣΥΖΥΓΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ
Προς γεναίκαν!
Τον χρόνον που επέρασεν, επάσκησα να κάμω μιτά (ΜΑΖΙ) σου την δουλειάν 365 φορές. Εκατάφερα 18! Δηλαδή πάνω-κάτω μιάν κάθε είκοσι μέρες!
Τες 347 εν τα εκατάφερα επειδή:
. 45 φορές ήσουν ποσταμένη (ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ) (παντές τζι είπα σου να τσαππίσεις) (ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΣΚΑΛΙΣΕΙΣ)
. 39 φορές δεν είσιες διάθεση
. 37 φορές ήσουν «πιασμένη»
. 35 φορές είσιες στενοχώρια
. 24 φορές επόνες την τζιεφαλήν σου
. 23 φορές επύρωνες (ΖΕΣΤΑΙΝΟΣΟΥΝ) (εβάλαμεν σου τζιαι έαρκοντίσιον!)
. 19 φορές είπες ότι ενύσταζες
. 18 φορές έπρεπεν να σηκωστείς πρωϊν
. 10 φορές τα σεντόνια ήταν καθαρά τζι έν έθελες να ξιμαρίσουν (ΛΕΡΩΘΟΥΝ)
. 9 φορές εφοάσουν ότι εν να μας ακούσει η μάνα σου
(ζεί τρία φλάτ που κάτω μας)
. 8 φορές εφοάσουν αμπα τζι ακούση μας ο γείτονας
. 5 φορές εφοάσουν αμπα τζιαι ξυπνήσουμεν το μωρό
. 5 φορές ήσουν αναστατωμένη γιατί ο Γιάγκος απάτησεν την Βίρνα!
. 5 φορές έκαμες πως εν άκουσες
. 5 φορές εν έθελες να χαλάσεις το μαλλί σου που ήτουν του κομμωτηρίου
. 5 φορές έκρουσες που τον ήλιον τζι επόνες την ράσσιην (ΠΛΑΤΗ) σου
. 4 φορές εδκιάβαζες ''Αρλεκιν'' τζι έβαλες τα κλάματα
. 16 φορές είπες μου ''Μα σήμερα;''
. 14 φορές είπες μου ''Μα τωρά;''
. 12 φορές είπες μου ''Μα πάλαι;''

Τες 18 φορές που εδέχτηκες, η δουλειά εν ήτουν ''σόϊν'', γιατί:
. 1 φοράν εφοήθηκα πως εχτύπησα σε γιατί άκουσά σε τζιαι εκούγκας (ΕΣΚΟΥΖΕΣ)
. 2 φορές εδιάκοψες για να λιμάρεις το νύσιην του ποδκιού σου που
Εκοράκαν («ΚΟΛΛΟΥΣΕ-ΑΚΟΥΜΠΟΥΣΕ-ΤΡΙΒΟΤΑΝΕ») πάς το σεντόνιν.
. 3 φορές εσκέφτηκα να σε ξυπνήσω να σου πώ.. ετέλειωσα!!
. 3 φορές είδες ραϊσματα (ΡΑΓΙΣΜΑΤΑ) πάνω στο ταβάνιν τζι αθυμήθηκες πως θέλει βάψιμον
. 4 φορές εκόλλησες πας την καρκόλαν (ΚΡΕΒΒΑΤΙ) τζι εν ετάρασσες (ΚΟΥΝΙΟΣΟΥΝ)
. 5 φορές είπες μου ''Χάτε τέλειωνε'' τζιε είσες παράπονον που μετά εν
είχα όρεξην να συνεχίσω.

Τωρά ρωτώ σε..
ΕΝΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΙΩ ΑΝ ΠΑΩ ΜΕ ΡΟΥΜΑΝΕΣ;;;;;

auburn kate

( o πιό ντεκαβλέ θεσμός: γάμος, JAN van EYCK- The Arnolfini Portrait )

Morphine Child (2)

Πρόλογος: Το πρώτο μερος της ιστορίας εκτίθεται εδώ. Μπορείτε αν θέλετε ν'ακολουθήσετε τη συμβατική σειρά αναγνωσης, ή να μπερδέψετε/εκπλήξετε τον εγκέφαλό σας, ξεκινώντας ανάποδα.

(...)Ένιωθε πως κάνει ανεπίτρεπτη παραχώρηση στο χάος.Γιαυτό έφευγε.

'Ηταν μία βιβλιοθήκη με τακτοποιημένα τα βιβλία της στα ράφια, τους υπαλλήλους να δείχνουν το δέοντα σεβασμό στο πνεύμα, και τους αναγνώστες σιωπηλά βυθισμένους στις θέσεις τους. Και ξαφνικά άνοιγε η μεγάλη είσοδος διάπλατα, κι ένα τσούρμο θορυβώδεις έσπαζαν το νήμα της ησυχίας. Αυτό ήταν εκείνη- το τσούρμο του θορύβου και της αναταραχής. 'Ομως τη λατρευε. 'Οταν συζητούσαν , ήταν σχεδόν ευτυχισμένος. Δεν αγγίζονταν ιδιαίτερα τότε, κάθονταν κοντά και ίσως κάποιες στιγμές τα χέρια τους ακουμπούσαν πανω στην εξαψη της ανταλλαγής επιχειρημάτων. Τότε, ενιωθε μαζί της ασφαλής. Ντυμένος, κι εκείνη το ίδιο, με τα ωραία τους ρούχα, καθαροί, με τα λεφτά τους, και τις ιδέες τους καλά οργανωμένες στα κεφάλια τους. Τα μικρά, ανόητα, υπερφίαλα κεφάλια τους.

Η' μήπως πρέπει οι χαρακτηρισμοί ν'αφορούν μόνο τον Ραλφ; Μισούσε τον εαυτό του που τη χρειαζόταν τόσο. 'Εκαναν έρωτα,πιό σωστά έκανε έρωτα σα να επιτελούσε ένα έργο με λυσσασμένη μεθοδικότητα. Η ιερή αποστολή με κωδικό όνομα Ηδονή, έπρεπε να έρθει σε πέρας. Ακόμη και το πάθος του μερικές φορές ειχε κάτι το υπερβολικά άγριο. Ήταν αντιγραφή λες, όσων συνευρέσεων είχε δει στο σινεμά. Στην πραγματικότητα, αν γινόταν, θ'απέφευγε τη συνουσία. 'Οχι από θρησκευτικό φανατισμό, αλλά από διανοητικό. Τόσο μπέρδεμα μέσα κι έξω απ΄το σώμα του ήταν αβάσταχτο. "Τότε γιατί γαμιέσαι μαζί της ρε μαλάκα;" ρώτησε ο αυθάδης εαυτός του.Ας πουμε, ήταν αμφίθυμος.Την αγαπούσε αλλα δεν ήθελε να ρουφήξει το μυαλό του η κινούμενη άμμος της αγάπης του. 'Ηθελε να χάνεται μέσα της αλλά παράλληλα να βλέπει αποστασιοποιημένος την πράξη. Σα να γράφεις, και ταυτόχρονα να παρατηρείς τον εαυτό σου που γράφει. Αλλά για πόσο μπορείς να είσαι ταυτόχρονα παρατηρητής και συμμετέχων;

Φοβόταν τη αταξία και την υπονόμευση των ιδεών του. Φοβόταν-αυτή ήταν η σωστή λέξη. Οδηγούσε και απ' την ένταση της σκέψης του έσφιγγε παραπάνω το τιμονι.Τι περίεργο- δεν ανησυχούσε μήπως η αφηρημάδα του προκαλέσει ατύχημα.

Μόλις έφτασε σπίτι, ξεκλέιδωσε βιαστικά και μπήκε μέσα ανακουφισμένος. 'Αφησε έξω μία υπέροχη λιακάδα. Βγήκε στη βεράντα του και χάζεψε τη θαλασσα πέρα στο βάθος. "Δεν είναι καιρός για μαγκούφηδες αυτός, θέλω να' ρθει εδώ τώρα, να την πάρω αγκαλιά και ν'αράξουμε στη βεράντα ". (Και να' χεις εσύ το πάνω χέρι ως συνήθως έτσι βρωμοεγωίσταρε;) αντιμίλησε πάλι ο αυθάδης.

Ξαφνικά μπήκε μέσα τρέχοντας και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Κάτι είχε πάρει το μάτι του πριν αλλά δεν ήταν και πολύ σίγουρος. 'Ανοιξε την πόρτα και είδε ένα μακρόστενο πακέτο να τον περιμένει. Δεν είχε αποστολέα, μόνο τη δική του διεύθυνση τυπωμένη με τ' όνομά του. Το στριφογύρισε για λίγο μήπως και βρει κάποια ένδειξη αλλα ακόμη κι η σφραγίδα του ταχυδρομείου ήταν δυσδιάκριτη. Κι αν ήταν δώρο κανενός παράφρονα; Θυμήθηκε το Seven του Φίντσερ, και το "δώρο" του Τζων Ντο, στον νεαρό, ευτυχή διώκτη του. Ανατρίχιασε. Αποφάσισε να τ'ανοίξει εκει στο κατώφλι του. Για παν ενδεχομενο.

Πίσω απ΄το περιτύλιγμα ανακάλυψε ένα κουτί που έκρυβε μέσα του ένα βιβλιο, μια κασσέτα και ένα χειρόγραφο σημείωμα.

Μπήκε στο σπίτι του ανακουφισμένα περίεργος. 'Εβαλε την κασσέτα στο κασετόφωνο και πάτησε play.Μόνο δύο τραγούδια περιείχε. Το inside των Stiltskin πλημμυρισε το χώρο. Πονηρό κομμάτι- ξεκινάει με ένα χορωδιακό και μετά εισβάλλουν ασυγκράτητες οι ηλεκτρικές κιθάρες. 'Ακουγε ταραγμένος και περιεργαζόταν το βιβλίο. Το γνώριζε. 'Ηταν το "Στην Ακτή" του 'Ιαν ΜακΓιούαν. Τελικά ήξερε και τον αποστολέα- βεβαιώθηκε απ΄τον γραφικό χαρακτήρα του σημειώματος: "το κερί επειδή καίγεται φωτίζει. Σκοπεύεις να ζήσεις εσαεί στο σκοτάδι προκειμένου να σώσεις το κερί;

J. "

Γλύστρισε συγκινημένος στο πάτωμα. Το street spirit των Radiohead έγδερνε τώρα το μέσα του.

Σηκώθηκε απότομα, και πήγε στη κουζίνα. Άρχισε να σπάζει τα ποτήρια του ένα- ένα. 'Ολα.Σε λιγα λεπτά το πάτωμα είχε γεμισει θρύψαλλα.

Επίλογος: Το τέλος της ιστορίας το δίνει η Weirdo .

Eυχαριστώ τον UnderControl για την εμπιστοσύνη...

auburn kate

(photo credit: Bent by Nicosalpha )

Το σπειροειδές αίσθημα

Ας πούμε οτι σκεφτομαι δυνατά και ακούει ένας με πολύ ισχυρή ακοή τη σκέψη μου. Ας πούμε οτι υπαρχει η δυνατότητα, αυτο που θα γραφτει εδώ, τώρα, να φτάσει στον υπολογιστή του προσώπου που σκέφτομαι. Θ'ανοιξει το μηχανηματάκι, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα εχει κολλήσει, θα πληκτρολογήσει τη δ/νσή μου, την οποία κατά πάσα πιθανοτητα δεν θυμαται , επειδη "ξέρεις πως γίνεται το μυαλό μου με τη δουλειά; Μπουρδέλο", και θα διαβάσει αυτο το γελοίο κείμενο μέχρι να μιλήσουμε και να του πω προφορικά αυτό που γέννησα και σκότωσα 5 φορές χτες βραδυ, ακούγοντας την τραγουδαρα που θα δειτε παρακάτω. Νιώθοντας αμέσως και βαθιά τη δική μου επιθυμία. Σαν δική του.Χαρακτηριστικο της σπείρας ειναι οτι δεν κλείνει ο κύκλος που δημιουργεί, αλλα συνεχίζεται και ανελίσσεται αέναα. Σου δημιουργει μία προσδοκία αλλα ταυτόχρονα ανοιγει και μία πληγή μέσα σου.
Επειδή δεν ολοκληρώνεται ο κύκλος, επειδή αφήνει ανοιχτή τροπον τινά την πόρτα στο αόριστο. Τι θα κανει αυτο το σχήμα; θα βρει την άκρη του, ή θα διαλυθεί και θα παρασύρει στο χαμό ολα τ'αδερφακια του;
( 'οχι, δεν έχω πάρει τίποτα , μην ανησυχείτε. Απλώς σκεφτόμουν το τραγουδι και το τι ακριβως μου προκαλεί οταν το ακούω- μία αφορητη θλίψη και μια λαχτάρα. Δεν είναι κωμικοτραγικο να σου λείπει ένας άνθρωπος ακόμη και εν τη παρουσία του; Πως το ελεγε η Μάρω Βαμβουνάκη; "Σαν οργασμός που δεν ολοκληρώνεται ποτέ "...
Η ρίζα της επιθυμίας και της απόγνωσης είναι το σταγονιδόν δόσιμο.)
Δεν έχω να πω τίποτ' άλλο. Αν δεν χάσατε όλα τα μαλλιά σας ή την υπομονή σας μέχρι εδώ ακούστε το τραγούδι, και ορίστε και οι στίχοι του.Μαχαίρι αμφίστομο.

Και αν πραγματοποιηθούν οι πόθοι σας και νιώσετε βασιλιάδες ακούστε και αυτό. Είναι τελειο να σκαρφαλώνεις το βουνο και να καταφέρνεις να φτάσεις στην κορυφή. Πρόσεχε μόνο, όσο πιό ψηλά ανεβαινεις, τοσο πιό αναπόφευκτα ματαιώνεσαι( κατά Δημουλά).

auburn kate

[mercy, mercy me... JOHN WILLIAM WATERHOUSE-La Belle Dame sans Merci(study) ]

Στο ύψος μου;

Την πρωτοείδα μία βδομάδα πριν. 'Εκοβε βόλτες στη βεράντα της, γινόταν ευέξαπτη με τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Ξελαιμιάστηκα προσπαθώντας να τη δω ολόκληρη. Τελικά τα κατάφερα- συναντηθηκαμε στα σκαλοπάτια της πολυκατοικίας, ταράχτηκα μόλις την αντίκρυσα. Μου φαίνεται κι αυτή κάτι έπαθε. 'Ηρθε κοντά μου προς στιγμήν αλλά ο δικος της την τράβηξε βιαστικός. Είμαι τρελός γιαυτήν. Κάθε πρωί ξυπνάω τη δικιά μου πηγαίνοντάς της το λουρί μου, ελπίζοντας πως θα συγκινηθεί και θα βγούμε κι εμείς για κατούρημα.
'Εχω παρατηρήσει πως μόλις αρχίσει το κελάιδισμα στο δέντρο απέναντι απ΄την πολυκατοικία μας, μία εξώπορτα βροντάει στον κάτω όροφο, κι ακούγεται πάντα η ίδια φωνή:
" ήρεμα, ήρεμα σου λέω! θα με σκοτώσεις ρε παιδί μου! "

Αχ! τρελαίνομαι για ορμητικά θηλυκά. Τρέμω σύγκορμος- δεν ξερω πως με βλέπει, αλλά εγώ νιώθω γίγαντας. Η δικιά μου πολλές φορές τα βράδια, με σηκώνει στα δύο πόδια και αρχιζουμε τους χορούς. " 'Αντράκλά μου εσύ" μου φωνάζει και λύνεται στα γέλια. Εγώ ντρέπομαι και λουφάζω κάτω απ΄το μεγάλο τραπέζι. Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι. 'Οπως τώρα. Σήμερα είχαμε την πρώτη μας στενότατη επαφή. Μόλις κοιταχτήκαμε , αρχίσαμε τις αναγνωριστικες κινήσεις και ένιωσα έναν όγκο ν'απλώνεται ανάμεσα στα σκέλια μου. Μου' χε στηθεί μπρούμυτα πάνω στα πλακάκια της βεράντας , έτοιμη για όλα. Η δικιά μου ήταν μέσα, συζητούσε με τ'αφεντικο της για κάτι λογιστικά. Οπότε βρηκα ευκαιρία και της χύμηξα. Αδύνατον να την καβαλήσω- πήδαγα, ξαναπήδαγα, εκείνη γρύλλιζε, ειχαμε γίνει κι οι δύο μούσκεμα αλλά τίποτα. Είμαι φουρκισμένος, τη θέλω σαν τρελός. 'Εχω διαλύσει όλα τα ρουχα της δικιάς μου- απηύδησε.
Με πήγε σ' έναν τύπο λευκοντυμένο με απαλά χέρια , που συνέχεια με χάιδευε στο κεφάλι και έλεγε : " ωραία, ολα μιά χαρά είναι αλλά έχει έρθει ο καιρός του κυρία μου, γιαυτο έχει λυσσάξει έτσι. Χρειάζεται εκτόνωση. Δεν του αγοράζετε καμιά κούκλα; "
" Κούκλα;!!! Εννοείτε λούτρινο; Μα αυτός έχει τρέλα με τη σκύλα του κάτω ορόφου γιατρέ μου, τί να τον κάνω;"
.............

Είμαι ευτυχισμενος, δεν είμαι πιά μόνος. Μιά χνουδωτή μπαλίτσα κοιμάται μαζί μου. Την έχω κάνει ντέφι. Ούτε μου γαυγίζει, ούτε προσπαθεί να με δαγκώσει. Την έχω πάντα μαζί μου. Την τραβολογάω ακόμη και στη βόλτα. 'Οποτε θέλω, βουρ στον πατσά.
Αλλά εδώ και μέρες, κάτι άλλαξε. Δεν την ξέρω αυτη την περίεργη που μου μοστράρισε η δικιά μου. Εμένα η σκυλίτσα μου μύριζε από μένα, την ήξερα όπως τ'αχαμνά μου και ξαφνικά την κατάπιε το τέρας που πίνει νερό και φτύνει μπουρμπουλήθρες. Τούτη δω είναι άλλη- μυρίζει κάτι άγνωστο και δηλητηριώδες, κι ας έχει φρουτένια ευωδια πάνω , πάνω... Δε μ' αρέσει. Σημασία δεν της δίνω. Αν μου τη βαρέσει που κάθεται και με κοιτάζει ασάλευτη με μάτια κάρβουνα, τη σέρνω απ΄το αυτί της χωρίς πολλά πολλά. Τη φοβάμαι λιγο. Τις νύχτες φεύγω απ΄το καλάθι μου και ψάχνω τα ρούχα της δικιάς μου. Η' προσπαθώ ν'ανέβω στο κρεβάτι της αλλά θυμάμαι τις αποτυχημένες προσπαθειες να καβαλήσω τη μελαψή μου σουλτάνα και γίνομαι ένα ξάγρυπνο ράκος. Αυτή θέλω , όχι λούτρινες αηδίες.
Τώρα κιόλας , θα πείσω τη δικιά μου να επισκεφτούμε το λογιστή. 'Ακουσα γάβγισμα πριν, άρα η αγάπη μου είναι κάτω. Λες να' χει κι αυτή ανησυχίες σαν εμένα; Λες να με σκέφτεται; Ααααχ, όλοι οι ερωτευμένοι στην ίδια κολαση είμαστε συγκάτοικοι.
Πρέπει να ξανατολμήσω σήμερα. Ενώ η δικιά μου θα μιλάει με τον ξερακιανό αριθμολάγνο, εγώ θα εισβάλλω στον Παράδεισο... ελπίζω δηλαδή.

Με λένε Εκτορα. Είμαι ένα τσιουάουα ερωτοχτυπημένο με το λυκόσκυλο του δεύτερου ορόφου. Μήπως σας βρίσκεται κανένας βατήρας;

auburn Kate

( άλλες εποχές, άλλες ορμές; JACOPO PONTORMO- Lady in a Red Dress )

Αντιοβελίας

Δεν ξέρω ποσοι από σας βυθίσατε τους κυνόδοντες σε δύστυχα αμνοερίφια, πόσοι απείχατε επιδεικτικά (ενθυμούμενοι ίσως το ποίημα της Δημουλά "Πάσχα στο φούρνο" ) και πόσοι επιστρέψατε αγνώριστοι φυσιογνωμικά λόγω της κρεο-τσουρεκο-αυγο-κοκορετσοκατάνυξης! Η σχέση μου με τ'αγαθιάρικα τετράποδα είναι εντελώς περιστασιακή και ορισμένου χρόνου. Μονοήμερη, άντε το πολύ διήμερη. 'Ενα περίεργο πράγμα- το κρέας του κατσικιού ή του αρνιού, το αντέχω μόνο ανήμερα του Πάσχα. Εάν μου το προσφέρουν άλλη μέρα, απαντώ με μία σειρά από γκριμάτσες αηδίας και βογκητών. Τα τελευταία χρόνια, λόγω ας πούμε ειδικών προσωπικών συνθηκών, τρώω ψητό κατσίκι μαγειρεμένο ήδη απ΄την Μ.Τετάρτη(!!!) και ασφυκτιώ απ΄τη δυσωδία της μαγειρίτσας μία βδομάδα μετά το Πάσχα. Μη ρωτήσετε γιατί , θα με φέρετε σε πάρα πολύ δύσκολη θέση -:))))))
Δεν ξέρω γιατί αυτό το Πάσχα, μου είχε κολλήσει μία τραγουδάρα των ARCTIC MONKEYS το fluorescent adolescent . Μάλλον για τον ίδιο λόγο που όταν, τις σπάνιες φορές, επισκεφτώ εκκλησία, το μυαλό μου σαν από αντιδραστικό αυτοματισμό, σκέφτεται μονο το σεξ...
'Εχω την ατυχία να χωρίζουν μόλις 10 βήματα το σπίτι μου απ΄την εκκλησία της περιοχής μου. Τη Μεγάλη Βδομάδα είχα την ευκαιρία να καταλάβω πολύ καλά σε τι κατάσταση βρίσκεται η ακοή μου, καθώς και το τι σημαίνει μεθοδικο σπάσιμο νεύρων- αφου το τρισκατάρατο ηλεκτρικό σύστημα κωδωνοκρουσίας είναι διαρκές, οξύ και ισχυρό. Σιγά μη χτυπήσει ο παπάς την καμπάνα με τα γηραλέα χέρια του. Α! όλα κι όλα, η τεχνολογία είναι του διαβόλου, αλλα σε εξαιρετικές περιπτώσεις υποκύπτουμε σεμνά και ταπεινά.
Προτείνω ν' ακούσετε το προαναφερόμενο τραγούδιον. Φανταστείτε έναν άνθρωπο νέο, υγιή που ξεχειλίζει απο ενέργεια και σεξουαλικότητα. Και λάμπει. να είστε βέβαιοι πως τα νιάτα λάμπουν με τρόπο άκρως οδυνηρό για κάποιους.
Για μένα η παραδοσιακή Ανάσταση δε σημαίνει και πολλά. 'Ισως τίποτα. 'Αλλωστε Πάσχα ήταν όταν πέθανε ένα πολυαγαπημένο μου πρόσωπο, είμαι και ιδιοσυγκρασιακώς "μαύρη" , οπότε η Ανάσταση μόνο χαζοχαρούμενη διάθεση δεν μου δημιουργεί, πλέον. Α! έχω φάει κατακούτελα και ευμεγέθη χαλίκια από βαρελότο που έσκασε δίπλα μου.
Οπότε προτείνω μία εναλλακτική Ανάσταση. Αυτή του εκλογικευμένου θυμικού. Είμαι πεπεισμένη πως με τέτοιες κομματάρες, ισχύει αυτό που έγραψε ο Καρλ Μπύχνερ: " Μπορεί να ξεχάσουν αυτά που τους είπες, δεν θα ξεχάσουν αυτά που τους έκανες να αισθανθούν".
Touche.

auburn kate

[ τα μπριζολίδια, WILLIAM HOLMAN HUNT-Our English Coasts(strayed sheep)
και το απόβλητο που γλύτωσε, WILLIAM HOLMUN HUNT- The scapegoat ]

Μαρμελάδα...

Τα βλεπουμε νυχθημερόν. Ενίοτε και στον ύπνο μας. Σ όλα τα μεγέθη και χρώματα. Την λεγόμενη Μεγάλη Βδομάδα, θα θυμηθούμε πόσα ακριβώς υπάρχουν στην Αττική. Ιδιότυποι προσκυνητές, θα "ψέλνουμε" όλοι μαζί ένα βλασφημο τροπάριο που κανένας θεός δεν θα ήθελε ν' ακούσει. Τα καταραμένα αγαπημένα αυτοκίνητα. Λίγα πράγματα με κάνουν έξαλλη- ένα απ'αυτά είναι η αναθεματισμένη κυκλοφοριακή συμφόρηση. Καλά και περίκαλα το λένε οι Αγγλοαμερικάνοι: traffic jam. Αυτό είμαστε- βύσσινα πατημένα μεσα στο αστικό σιρόπι άνευ ζάχαρης. Αναρωτιέμαι ποιό τεράστιο βουλιμικό και αθέατο ον, θα μας καταβροχθίσει.
Εν πάσει περιπτώσει, είμαι "λοξός" άνθρωπος κατά διαπιστώσεις τρίτων, και ως τέτοιος έχω βρει 2 κολπάκια που με σώζουν απ΄τη μετάβαση στο αστυνομικό τμήμα, συνοδεία κατηγοριών για κατά συρροή ανθρωποκτονίες... δυνατή μουσική στ'αυτιά μου, τώρα ροκ, παλιότερα μόνο κλασσική, και στροφή των οφθαλμών στην πινακοθήκη της μνήμης.
Εκεί βρίσκω αυτο που θ'απολαύσετε παρακάτω, και το οποίο με βοηθαέι νάντιμετωπίσω αυτό το χτικιο που λέγεται πήξιμο-στο-δρόμο-κανονική παρελαση.
Πέστε μου ,δεν σας θυμίζει κάτι από αυτό που βιώνουμε κάθε μέρα στη άσφαλτο; Με ασυναγώνιστη ομορφιά όμως. Και τι δε θα'δινα να το έβλεπα στις πραγματικές, γιγαντιαιες, διαστάσεις του. Το πιό αποτελεσματικό φάρμακο βρίσκεται μέσα στο κρανίο μας.
'Οταν διατίθεται στην αγορά, έχει και την παρακάτω μορφή.

auburn kate
( μποτιλιαρισμένοι των αιώνων, ενωθείτε! ΒΕΝΟΖΖΟ GOZZOLI- Procession of the Magi )

Σιγαστήρας

Επειδή πολλή παρλαπίπα εχει πέσει στο " μικρό ελληνικο χωριό" , το οποίο απειλουν οι μοχθηροί σχιστομάτηδες(;), ή καποιος άλλος σκοτεινός εχθρός τον οποίο ακομη δεν γνωρίσουμε αλλα θα εφεύρουμε , αν χρειαστεί, εντός των επόμενων ημερών;
Γνωρίζετε υποθέτω, ποιο μπορει να είναι το επόμενο μεγάλο σκάνδαλο με απόχρωση αναβολική, έτσι; Οτι και το Εuro το πήραμε ντοπαρισμένοι !!!!!!!!!!!!
ΔΕΝ ΥΠΟΝΟΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΚΑΖΩ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ Ο ΣΙΚΕ ΘΡΙΑΜΒΟΣ, απλώς.
Γιαυτό λοιπόν, προτείνω το μόνο φάρμακο στην μπουρδολογία και τον θόρυβο. Κλίνουμε το κεφάλι προς τα κάτω, ή προς τα πάνω, αν ετσι γουστάρετε, και έχουμε τα χέρια μπροστά μας( όχι, δεν πρόκειται να δώσω οδηγιες για την εξάσκηση του κάτω κεφαλιού, αλλά του πάνω! )
Διάβασμα εννοώ αγαπητά μου μπλογκάκια. Σιωπηλό και κατά μόνας διαβασμα. Το σώμα μπορεί να χαμηλώνει, αλλα το πνευμα γίνεται, ως γνωστόν, μέγα. Τι σου κάνει το έντυπο γαλατάκι!
Οπότε, ριξτε τις ματιές σας στον παρακάτω πίνακα. Απόλυτα και εφιαλτικά συμμετρικός κατα τη γνώμη μου. Απ΄την μάλλον θρησκευόμενη παιδίσκη κρατάω μόνο την προσήλωση.
Το τι ιδέες θα φυτέψετε στο κεφαλι σας είναι έκφανση της αυτοδιάθεσής σας.
Α! και να δείτε ποσο πιο αποενοχοποιημένα καταβροχθίζετε εκεινο το παγωτάκι που εχετε βαλει στο μάτι. Πως το έλεγε ο Σικελιανός; "Τρώω για να κάνω την ύλη πνέμα"

auburn Kate
( "study to be quiet"... , GUSTAV ADOLPH HENNIG- Reading Girl )

The Love debate

Η εξομολόγηση: " Ανήκω σ' έναν άντρα και δεν φοβάμαι τίποτα τόσο όσο τη μέρα που θα μ'επιστρέψει σε μένα". Ε.Η.ΗΕΙΝΕ- Το κολιέ του περιστεριού

Η προειδοποίηση: " Πρόσεξε καλά μην χαθείς μέσα στην προσωπικότητα του άλλου- είτε άντρας είναι αυτός είτε γυναίκα ". ΣΚΟΤ ΦΙΤΖΕΡΑΛΝΤ

Η διακήρυξη: " Κανείς δεν είναι κανενός / κι εγώ είμαι η Ελένη ". Στίχος ελληνικού τραγουδιού

Η επόμενη, συμφιλιωτική ή διχαστική, ατάκα είναι δική σας. I rest my case..


auburn Kate

(σε μένα μιλάτε; JAN VERMEER- Girl with a pearl earring )

Πρώτος γύρος...

Φαίνεται πως ανακτήσαμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση ε; Η κυρία ελληνική κυβέρνηση, όρθωσε το ανάστημά της και ξεστόμισε ένα ξερό όχι, ασκησε το δικαίωμα της αρνησικυρίας(aka veto) και τσάντισε τόσο πολύ τους Σκοπιανούς που μάζεψαν τα κουβαδάκια τους και επέστρεψαν μουτρωμένοι στο σπιτάκι τους.
Δεν ξέρω αν αυτό ειναι τελικά για καλό, επειδή οπως ίσως γνωρίζετε το θεμα δεν έκλεισε, θα ξανασυζητηθεί κατά το φθινοπωρο( δηλαδή μετά τους καύσωνες, μετά τα "μπάνια του λαού", μετά την Αυγουστιάτικη ραστώνη). Εύχομαι ,πραγματικά, τότε να μην έχουμε τίποτα στιχομυθίες του τύπου: " εντάξει, κάνατε τό ανοιξιάτικο κομμάτι σας, δεχτείτε τώρα την ένταξη της FYROM χωρίς πολλά πολλά, για να μην έχουμε άλλα..." Εννοειται βεβαίως πως σε καμία περίπτωση δεν θα διατυπωθεί έτσι. Ο πολιτισμός μας έχει νομίζω ένα αξιοθαύμαστο και εξέχον χαρακτηριστικό: σε σφάζει με το γάντι, σε απομονώνει χωρίς να το αντιληφθείς, σε στιγματίζει με κομψά διατυπωμένες ύβρεις, και εκτοξεύει ρατσισμό, και άλλα ομοιοκατάληκτα, με σνομπ και clean ύφος... έτσι;
Κατι μου βρωμαει σ'αυτή την ιστορία ρε παιδιά, και μακάρι ν'αποδειχτώ καχύποπτη απλώς.
Εν πάσει περιπτώσει, η παρακάτω τραγουδάρα, αφιερωμένη εξαιρετικά στους πολιτικούς μας. Επειδή όταν ο κόσμος είναι η κολαση, το εγώ μας είναι ο μόνος προσιτός παράδεισος.
self-esteem των OFFSPRING

auburn Kate

(μία διαχρονική "αξία"-ο αυλικός, RAPHAEL- Portrait of Baltassare Castiglione )

Men break (ή πως μία φυλακή απεικονίζει τα ισχύοντα)

Πλέον είμαι νοεφώτιστη του Prison Break, αδέρφια. Αναγκαστικά λούζομαι καθε βραδυ τις διαφημίσεις των χορηγών, μη χέσω, αφού έχει αρχίσει βεβαίως το επεισόδιο, και τις πανηλίθιες σειρές που προβάλλει το κανάλι...της κεραίας(τ' όνομά μου είναι antenna ) πριν κατορθώσω να καρφώσω τα μυωπικά μου μάτια στις περιπέτειες του αδικοκαταδικασμένου σε θάνατο, μπρατσαρά/γλόμπου/αδελφού/πατέρα και εσχάτως φυγά Λίνκολν Μπάροουζ μετά του ΤΕΚΝΟΥ αδελφουλη του Μαικλ Σκόφιλντ. Ξέρω, ξέρω, "μωρέ τώρα ξύπνησες εσύ; Εμεις ήδη τελειώσαμε και τον τρίτο κύκλο" κ.λ.π. κ.λ.π.
Ο οποίος τρίτος κύκλος βεβαίως προβάλλεται μόνο στας Αμερικάς και ουχί εδώ, εδώ προβαλλεται ο δεύτερος κύκλος και αν εχεις υπομονή μηδενική οπως εγώ και έχεις λυσσαξει να δεις τι γίνεται επιτέλους με τον σύγχρονο Ιαβέρη- Αλεξάντερ Μαχόνι( αυτοκτονεί ή τον αυτοκτονούν;) ή με την ωραία πρώην junkie, νυν ιατρό και συνεργό στην απόδραση των κρατουμένων, Σάρα Τανγκρέντι, ή με το σούπερ πανέμορφο αδελφούλη Μαικλ, θα πάθει εγκεφαλικό λόγω συγκίνησης που ξαναείδε τον daddy, ή όχι, πρέπει να κανεις μετάνοιες στα video-clubs της γειτονιάς σου και της ευρύτερης περιοχής, για να σου εξασφαλίσουν τις κόπιες των υπόλοιπων επεισοδίων του δεύτερου κύκλου. Διότι αγαπητοί μου η εύρεση ξενοίκιαστου του εν λόγω κύκλου την σήμερον ημέρα είναι πιό απίθανη απ΄το να σου κοπει το τηλέφωνο για μιά βδομάδα ή να πάθεις έγκαυμα πρώτου βαθμού( άντε δεύτερου) ενω τηγανίζεις πιπεριες- κέρατα.
Απ' όσα λοιπόν επεισόδια έχω αξιωθεί να παρακολουθήσω μεχρι στιγμής εχω βγαλει 3 συμπεράσματα:
- ότι αυτό που έχει σημασία τελικά είναι η αγαπη και οι συναισθηματικοί δεσμοί μας με συγκεκριμένους ανθρώπους ( τώρα βέβαια, όταν αυτοι οι άνθρωποι τυχαίνει να είναι και τσογλάνια, εχουμε ένα προβληματάκι, γιατί ακόμη δεν εχουμε καταλήξει αν η αγάπη είναι η υπέρτατη αρετή...)

- ότι τα Αμερικανάκια εχουν ψύχωση βαρύτατης μορφής με τις θεωρίες συνομωσίας( ακόμη και οταν τις ρετουσάρουν προς το πιό πολιτικώς ορθόν,βλέπε γυναίκα Πρόεδρος των Η.Π.Α στην εν λογω σειρά, η οποία όμως εχει πισω της άντρες "προισταμένους";) Ανησυχώ πολυ μήπως όλα αυτά τα καλογραμμένα αν μη τι άλλο σενάρια, δεν κάνουν τίποτ' άλλο απ΄το να μας εξοικειώνουν με τον λυκο του παραμυθιού, σε τέτοιο βαθμό ώστε όταν πραγματικά συμβάινουν αυτά τα εξωφρενικά σενάρια, να τα κοιτάζουμε απαθείς ως άλλες αγελάδες. Για θυμηθείτε πως αντέδρασαν οι χωρικοί όταν πλάκωσε ο αληθινός λύκος και είχαν στο μεταξύ πήξει στις ψεύτικες κραυγές του Πέτρου...

- και τρίτον, ότι κι εδώ όπως και στην αληθινή ζωή οι γυναικες ξελασπώνουν τ'αρσενικά, τους βγάζουν απ΄τη φυλακή, τους προμηθεύουν τα οχήματα για να την κάνουν κατσίκα, και πάει λέγοντας. Α! και αποτελούν και πρόθυμες καβάτζες για τις "ξεπέτες". Οπότε ως φόρος τιμής στα αφανή ως επί το πλείστον, θηλυκά του Prison Break, δωράκι ο παρακάτω πίνακας. 'Ετσι , για να μην ξεχνιόμαστε.

auburn Kate

(ξυπόλητο "ιππικό", sir JOHN EVERETT MILLAIS- The Order of Release )

Lady in the water

Στις 28 Μαρτίου 1941 η Virginia Woolf αποφάσισε ν'αυτοκτονήσει, βυθίζοντας τον εαυτό της σ'ένα ποτάμι κοντά στο σπίτι της. 'Ηταν 59 ετών. 'Εχω ιδιαίτερη σχέση με την κυρία, λόγω μιας σύμπτωσης. Γεννήθηκα τον μήνα που πέθανε. Που αποφάσισε να πεθάνει. 'Ενας πατερναλιστής γιατρός, σαν αυτους που απεχθανόταν ίσως αμφισβητούσε τη γνησιότητα της επιλογής της, λόγω του ότι οι κρίσεις τρέλας που την βασάνιζαν δεν είχαν εξαφανιστεί. Αντιθέτως είχαν αρχίσει να την επισκέπτονται τακτικότερα.
Νομίζω πως οι άλλοι τα εχουν πει και γραψει καλύτερα. Για του λογου το αληθές, μπείτε εδώ για τις άχαρες και σημαντικές αλήθειες πίσω απ΄τη συγγραφέα και εδώ για την οπτικοποίηση αυτου που διαβάσατε. Για μένα, η αγαπημένη μου ταινία, και μία απ΄τις καλύτερες που έχω δει.
Προσέξτε πολύ την sequence της προετοιμασίας και της υλοποίησης της αυτοκτονίας της, οι λέξεις δεν φτάνουν .
Η Βιρτζίνια ήξερε φαντάζομαι ότι είναι προτιμότερο ένα φρικτό τέλος παρά μία φρίκη χωρίς τέλος. 'Ισως το συμμερίζεται αυτο και η άλλη κυρία , η Πάτι Σμιθ, η οποία έχει στη συλλογή της μια πέτρα απ΄τον ποταμό όπου η Woolf συνάντησε τον χαμό της.
Αυτο που μετράει είναι η αγάπη. 'Ολα τ' άλλα είναι "μεγαλεία της σαρκός" που κρύβουν την πείνα μας. Να προσέχετε τους αγαπημένους σας και να θεωρειτε τους εαυτους σας μακάριους αν σας αγαπούν.

auburn Kate

Το μαγικό ραβδί

Την Παρασκευή ήταν η παγκόσμια ημέρα της ποίησης αν δεν απατώμαι. Άλλη μία δικλείδα ασφαλείας για όσα έχουμε χεσμένα... Πριν από καμιά εβδομάδα, διαβαζα σ'ενθετο κυριακάτικης εφημερίδας τις απόψεις διαφόρων ποιητών, για την αναγκαιοτητα ύπαρξης της ποίησης , αν έχει κάποιο ρόλο να παίξει και ποιό, μπλα,μπλα, μπλα, μπλουμ.
Μα είναι δυνατόν να μην έχει; Επειδή δεν φωνάζουν οι τυπωμένες λέξεις, καταφεύγω στο μέγεθος- ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ;
Είστε ευχαριστημένοι κυρίες και κύριοι ερωτώντες τους ποιητές; Είστε, ας πούμε, μαζί στη ζωή με τον άνθρωπο που ποθείτε; Ακριβώς μ'αυτόν όμως. 'Οχι με το πιό πιστό του αντίγραφο. Ζείτε ακριβώς τη ζωή σας όπως την ονειρεύεστε στα διαλείμματα.... της ζωής σας;
Πως είναι δυνατόν αυτό, για μία κοινωνία που ζει για να δουλεύει και μόνο, και μην ακούσω μαλακίες τύπου: "περνάω ποιοτικό χρόνο με τους αγαπημένους μου" , γιατί θα τα σπάσω όλα. Ποιόν ποιοτικο χρόνο μωρέ λυσσασμένοι που συνεχώς βαδίζουμε μ' ένα τηλέφωνο κολλημένο στο αυτί μας και ΟΧΙ επειδή μιλάμε με ανθρώπους του γούστου μας;
Πόσο αφελής μπορεί να είναι κάποιος, ώστε αν ισχυρίζεται ότι συντηρεί τη σχέση του, την όποια ουσιαστική σχέση του, με ενασχόληση τα Σαββατοκύριακα; Επαφή δια της αλληλοδιδακτικής μεθόδου λέγεται αυτό;
Ξαναθέτω το ερώτημα: είστε ευχαριστημένοι με την ιλαροτραγωδία που μας έλαχε; Ναι, αυτή την κυρία "σκύλα" λεω, που ονομάζεται ζωή. Γιατί αν είστε, τότε προφανέστατα δεν υπάρχει μέσα σας ζωτική ανάγκη και δίψα για κάτι άλλο, καλύτερο. Ε, αυτό το γαμημένο κάτι άλλο, προσπαθεί να δημιουργήσει ή έστω να αρθρώσει η ποίηση. Χρησιμοποιώ τον όρο καταχρηστικά περιλαμβάνοντας τη Λογοτεχνία γενικά έτσι; Η ζωή, αν δεν απατώμαι, είναι ένα εν πολλοίς κακοφτιαγμένο έργο που συνήθως παρακολουθούμε και εισβάλλουμε σ'αυτό, κάπου στη μεση, έτσι δεν είναι; Δνε έχουμε την πολυτέλεια του θεατή ενος κινηματογραφικού έργου ας πούμε, να επιλέξουμε την ώρα προβολής και να κινηθούμε εγκαίρως. Μπαίνουμε, ενώ ήδη έχουν τεθει οι κανόνες από κάποιους αλλους, η δράση έχει ξεκινήσει και βγαίνουμε, χωρίς να μάθουμε ποτέ, κατά τεκμήριο, τί απέγιναν οι άλλοι. (Οι υπόλοιποι και οι κανόνες τους ).
Ο Ζάρκο Πετάν έγραψε πως οι ποιητές είναι οι πλάστες ενός εναλλακτικού κόσμου. Φλέγεσαι, λογου χάριν , από επιθυμία να μιλήσεις με την αγάπη σου άνετα, χωρίς πίεση χρόνου και μπαστακωμένους μαλάκες που "εποπτεύουν"; Σκαρώνεις λοιπόν ένα αφήγημα όπου ο κόσμος είναι ένα τεράστιο παιχνίδι με κουμπάκια. Μόλις πιέσεις συγκεκριμένο κουμπάκι, ο μισητός συνάδελφος/ εργοδότης/ αντίζηλος κ.λ.π. που σου κλέβουν τον έρωτα, εξαφανίζεται κάτω απ΄το δάχτυλό σου. Νιώθεις έναν αμίλητο φόνο να διαβρώνει το νευρικο σου σύστημα και ν'απειλεί την έννομη τάξη; Γράφείς ένα μεγαλειώδες μυθιστόρημα και εμβαπτίζεις τους εχθρούς σου στο αίμα. Μάρτυς μου ο Ουμπέρτο 'Εκο- ο οποίος όταν ερωτήθηκε γιατί έγραψε το 'Ονομα του Ρόδου , απάντησε: "επειδή ένιωσα την επιτακτική ανάγκη να δηλητηριάσω έναν μοναχό"...
Πόσες φορές δεν διαπιστώσατε πως η πραγματικοτητα ειρωνεύεται χοντρά τις προθέσεις μας; Πόσες φορές δεν ευχηθήκατε να ήσασταν υπεράνθρωποι ή απλώς άνθρωποι κοινοί, αλλα με κάποιο μαγικό twist, ώστε να μπορούσατε να ξαναγράψετε το πανηλίθιο σενάριο που σας δόθηκε; Ν΄ αλλάξετε τους ρόλους; Δεν έχετε ευχηθεί ποτέ να ζούσατε σ' έναν κοσμο που θα νικούσατε εσείς;
'Εχετε ακόμη αμφιβολίες για την αναγκαιότητα της ποίησης; Μόνο ένας ασύγγνωστα ανυποψίαστος και αναίσθητος , κατά τη γνώμη μου, θ'αμφέβαλλε. 'Οσο γεννιόμαστε με νου και αισθήσεις, κυρίως όμως με νου, όσο είμαστε εξ ορισμού σημαδεμένοι από την έλλειψη, γενικώς και ειδικώς, και όσο είμαστε θνητοί ρε παιδιά, η ποίηση, η δημιουργία, τα νοητικά κατασκευάσματα, θ'αποτελούν το ισχυρότερο παραισθησιογόνο για την παραπονεμένη μας ψυχή. Ο Τσέστερτον έλεγε το εξής: " τα παραμύθια δεν είναι ωραια μόνο επειδή μιλάνε για δράκους. Είναι ωραία επειδή λένε πως μπορούμε να τους νικήσουμε".
Την επομενη φορά που θα νιώσετε ένα παράπονο και μιά οργή να σας καίει τα σπλάχνα, επειδή η επιθυμία σας ματαιώθηκε, σκεφτειτε τη λύτρωση που μπορεί να σας προσφέρει ένα καλοφτιαγμένο ψέμα. Πως μπορεί η λογοτεχνία ν' αποδώσει δικαιοσύνη που η ζωή δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε ν'αποδώσει...
Μπορείτε ν' αφηγηθείτε τουλάχιστον ένα παραμύθι όπου τα νήματα τα κινείτε εσείς. Εσεις βλέπετε ασφαλείς την αμέριμνη κολυμβήτρια μεσα στη βαθιά θάλασσα. Αυτή δεν βλέπει τον καρχαρία που πλησιάζει. Εσείς τον βλέπετε όμως. 'Οταν η θάλασσα βαφτεί κόκκινη, εσείς θα είστε ακομη ζωντανοί( εκτός αν πάθετε έμφραγμα απ΄την τρομάρα σας, πράγμα κακό βεβαίως, αλλά καλό για το ψέμα , επειδή αυτό σημαινει πως ο δημιουργός του ήταν εκλεκτός μάστορας! ). Οι συμπάσχοντες ονειροπόλοι είμαι σίγουρη πως κατανοούν. Οι δαπεδοειδείς, "ψημένοι" , κοντόφθαλμοι και κατ'ουσίαν ανέραστοι, ας λάβουν δραστικά μέτρα. 'Εχουν αρχίσει και μοιάζουν επικίνδυνα μ'αυτά τα ροζ, παχουλά τετράποδα των οποίων η κοιλίτσα θεωρείται εκλεκτόν έδεσμα( βλ. χοιρινό μπαίηκον).
Κι αν δεν σας έπεισα με τα παραπάνω, σας λέω μόνο αυτό- επειδή η πραγματικότητα θα μπορούσε να είναι και διαφορετική, υπάρχει η ποίηση ειδικώς και η λογοτεχνία γενικώς. Για να μας θυμίζει αυτήν ακριβώς τη δυνητική πραγματικοτητα.
'Αλλωστε με τα λόγια, χτίζω ανώγεια και κατώγεια...

auburn Kate

( "οποιος επιθυμεί και δεν πράττει, τρέφει πανούκλα μέσα του", JOHN W. WATERHOUSE-Circe- The Sorceress )