Στις 28 Μαρτίου 1941 η Virginia Woolf αποφάσισε ν'αυτοκτονήσει, βυθίζοντας τον εαυτό της σ'ένα ποτάμι κοντά στο σπίτι της. 'Ηταν 59 ετών. 'Εχω ιδιαίτερη σχέση με την κυρία, λόγω μιας σύμπτωσης. Γεννήθηκα τον μήνα που πέθανε. Που αποφάσισε να πεθάνει. 'Ενας πατερναλιστής γιατρός, σαν αυτους που απεχθανόταν ίσως αμφισβητούσε τη γνησιότητα της επιλογής της, λόγω του ότι οι κρίσεις τρέλας που την βασάνιζαν δεν είχαν εξαφανιστεί. Αντιθέτως είχαν αρχίσει να την επισκέπτονται τακτικότερα.
Νομίζω πως οι άλλοι τα εχουν πει και γραψει καλύτερα. Για του λογου το αληθές, μπείτε εδώ για τις άχαρες και σημαντικές αλήθειες πίσω απ΄τη συγγραφέα και εδώ για την οπτικοποίηση αυτου που διαβάσατε. Για μένα, η αγαπημένη μου ταινία, και μία απ΄τις καλύτερες που έχω δει.
Προσέξτε πολύ την sequence της προετοιμασίας και της υλοποίησης της αυτοκτονίας της, οι λέξεις δεν φτάνουν .
Η Βιρτζίνια ήξερε φαντάζομαι ότι είναι προτιμότερο ένα φρικτό τέλος παρά μία φρίκη χωρίς τέλος. 'Ισως το συμμερίζεται αυτο και η άλλη κυρία , η Πάτι Σμιθ, η οποία έχει στη συλλογή της μια πέτρα απ΄τον ποταμό όπου η Woolf συνάντησε τον χαμό της.
Αυτο που μετράει είναι η αγάπη. 'Ολα τ' άλλα είναι "μεγαλεία της σαρκός" που κρύβουν την πείνα μας. Να προσέχετε τους αγαπημένους σας και να θεωρειτε τους εαυτους σας μακάριους αν σας αγαπούν.
auburn Kate
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008
Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008
Το μαγικό ραβδί
Την Παρασκευή ήταν η παγκόσμια ημέρα της ποίησης αν δεν απατώμαι. Άλλη μία δικλείδα ασφαλείας για όσα έχουμε χεσμένα... Πριν από καμιά εβδομάδα, διαβαζα σ'ενθετο κυριακάτικης εφημερίδας τις απόψεις διαφόρων ποιητών, για την αναγκαιοτητα ύπαρξης της ποίησης , αν έχει κάποιο ρόλο να παίξει και ποιό, μπλα,μπλα, μπλα, μπλουμ.
Μα είναι δυνατόν να μην έχει; Επειδή δεν φωνάζουν οι τυπωμένες λέξεις, καταφεύγω στο μέγεθος- ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ;
Είστε ευχαριστημένοι κυρίες και κύριοι ερωτώντες τους ποιητές; Είστε, ας πούμε, μαζί στη ζωή με τον άνθρωπο που ποθείτε; Ακριβώς μ'αυτόν όμως. 'Οχι με το πιό πιστό του αντίγραφο. Ζείτε ακριβώς τη ζωή σας όπως την ονειρεύεστε στα διαλείμματα.... της ζωής σας;
Πως είναι δυνατόν αυτό, για μία κοινωνία που ζει για να δουλεύει και μόνο, και μην ακούσω μαλακίες τύπου: "περνάω ποιοτικό χρόνο με τους αγαπημένους μου" , γιατί θα τα σπάσω όλα. Ποιόν ποιοτικο χρόνο μωρέ λυσσασμένοι που συνεχώς βαδίζουμε μ' ένα τηλέφωνο κολλημένο στο αυτί μας και ΟΧΙ επειδή μιλάμε με ανθρώπους του γούστου μας;
Πόσο αφελής μπορεί να είναι κάποιος, ώστε αν ισχυρίζεται ότι συντηρεί τη σχέση του, την όποια ουσιαστική σχέση του, με ενασχόληση τα Σαββατοκύριακα; Επαφή δια της αλληλοδιδακτικής μεθόδου λέγεται αυτό;
Ξαναθέτω το ερώτημα: είστε ευχαριστημένοι με την ιλαροτραγωδία που μας έλαχε; Ναι, αυτή την κυρία "σκύλα" λεω, που ονομάζεται ζωή. Γιατί αν είστε, τότε προφανέστατα δεν υπάρχει μέσα σας ζωτική ανάγκη και δίψα για κάτι άλλο, καλύτερο. Ε, αυτό το γαμημένο κάτι άλλο, προσπαθεί να δημιουργήσει ή έστω να αρθρώσει η ποίηση. Χρησιμοποιώ τον όρο καταχρηστικά περιλαμβάνοντας τη Λογοτεχνία γενικά έτσι; Η ζωή, αν δεν απατώμαι, είναι ένα εν πολλοίς κακοφτιαγμένο έργο που συνήθως παρακολουθούμε και εισβάλλουμε σ'αυτό, κάπου στη μεση, έτσι δεν είναι; Δνε έχουμε την πολυτέλεια του θεατή ενος κινηματογραφικού έργου ας πούμε, να επιλέξουμε την ώρα προβολής και να κινηθούμε εγκαίρως. Μπαίνουμε, ενώ ήδη έχουν τεθει οι κανόνες από κάποιους αλλους, η δράση έχει ξεκινήσει και βγαίνουμε, χωρίς να μάθουμε ποτέ, κατά τεκμήριο, τί απέγιναν οι άλλοι. (Οι υπόλοιποι και οι κανόνες τους ).
Ο Ζάρκο Πετάν έγραψε πως οι ποιητές είναι οι πλάστες ενός εναλλακτικού κόσμου. Φλέγεσαι, λογου χάριν , από επιθυμία να μιλήσεις με την αγάπη σου άνετα, χωρίς πίεση χρόνου και μπαστακωμένους μαλάκες που "εποπτεύουν"; Σκαρώνεις λοιπόν ένα αφήγημα όπου ο κόσμος είναι ένα τεράστιο παιχνίδι με κουμπάκια. Μόλις πιέσεις συγκεκριμένο κουμπάκι, ο μισητός συνάδελφος/ εργοδότης/ αντίζηλος κ.λ.π. που σου κλέβουν τον έρωτα, εξαφανίζεται κάτω απ΄το δάχτυλό σου. Νιώθεις έναν αμίλητο φόνο να διαβρώνει το νευρικο σου σύστημα και ν'απειλεί την έννομη τάξη; Γράφείς ένα μεγαλειώδες μυθιστόρημα και εμβαπτίζεις τους εχθρούς σου στο αίμα. Μάρτυς μου ο Ουμπέρτο 'Εκο- ο οποίος όταν ερωτήθηκε γιατί έγραψε το 'Ονομα του Ρόδου , απάντησε: "επειδή ένιωσα την επιτακτική ανάγκη να δηλητηριάσω έναν μοναχό"...
Πόσες φορές δεν διαπιστώσατε πως η πραγματικοτητα ειρωνεύεται χοντρά τις προθέσεις μας; Πόσες φορές δεν ευχηθήκατε να ήσασταν υπεράνθρωποι ή απλώς άνθρωποι κοινοί, αλλα με κάποιο μαγικό twist, ώστε να μπορούσατε να ξαναγράψετε το πανηλίθιο σενάριο που σας δόθηκε; Ν΄ αλλάξετε τους ρόλους; Δεν έχετε ευχηθεί ποτέ να ζούσατε σ' έναν κοσμο που θα νικούσατε εσείς;
'Εχετε ακόμη αμφιβολίες για την αναγκαιότητα της ποίησης; Μόνο ένας ασύγγνωστα ανυποψίαστος και αναίσθητος , κατά τη γνώμη μου, θ'αμφέβαλλε. 'Οσο γεννιόμαστε με νου και αισθήσεις, κυρίως όμως με νου, όσο είμαστε εξ ορισμού σημαδεμένοι από την έλλειψη, γενικώς και ειδικώς, και όσο είμαστε θνητοί ρε παιδιά, η ποίηση, η δημιουργία, τα νοητικά κατασκευάσματα, θ'αποτελούν το ισχυρότερο παραισθησιογόνο για την παραπονεμένη μας ψυχή. Ο Τσέστερτον έλεγε το εξής: " τα παραμύθια δεν είναι ωραια μόνο επειδή μιλάνε για δράκους. Είναι ωραία επειδή λένε πως μπορούμε να τους νικήσουμε".
Την επομενη φορά που θα νιώσετε ένα παράπονο και μιά οργή να σας καίει τα σπλάχνα, επειδή η επιθυμία σας ματαιώθηκε, σκεφτειτε τη λύτρωση που μπορεί να σας προσφέρει ένα καλοφτιαγμένο ψέμα. Πως μπορεί η λογοτεχνία ν' αποδώσει δικαιοσύνη που η ζωή δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε ν'αποδώσει...
Μπορείτε ν' αφηγηθείτε τουλάχιστον ένα παραμύθι όπου τα νήματα τα κινείτε εσείς. Εσεις βλέπετε ασφαλείς την αμέριμνη κολυμβήτρια μεσα στη βαθιά θάλασσα. Αυτή δεν βλέπει τον καρχαρία που πλησιάζει. Εσείς τον βλέπετε όμως. 'Οταν η θάλασσα βαφτεί κόκκινη, εσείς θα είστε ακομη ζωντανοί( εκτός αν πάθετε έμφραγμα απ΄την τρομάρα σας, πράγμα κακό βεβαίως, αλλά καλό για το ψέμα , επειδή αυτό σημαινει πως ο δημιουργός του ήταν εκλεκτός μάστορας! ). Οι συμπάσχοντες ονειροπόλοι είμαι σίγουρη πως κατανοούν. Οι δαπεδοειδείς, "ψημένοι" , κοντόφθαλμοι και κατ'ουσίαν ανέραστοι, ας λάβουν δραστικά μέτρα. 'Εχουν αρχίσει και μοιάζουν επικίνδυνα μ'αυτά τα ροζ, παχουλά τετράποδα των οποίων η κοιλίτσα θεωρείται εκλεκτόν έδεσμα( βλ. χοιρινό μπαίηκον).
Κι αν δεν σας έπεισα με τα παραπάνω, σας λέω μόνο αυτό- επειδή η πραγματικότητα θα μπορούσε να είναι και διαφορετική, υπάρχει η ποίηση ειδικώς και η λογοτεχνία γενικώς. Για να μας θυμίζει αυτήν ακριβώς τη δυνητική πραγματικοτητα.
'Αλλωστε με τα λόγια, χτίζω ανώγεια και κατώγεια...
auburn Kate
( "οποιος επιθυμεί και δεν πράττει, τρέφει πανούκλα μέσα του", JOHN W. WATERHOUSE-Circe- The Sorceress )
Μα είναι δυνατόν να μην έχει; Επειδή δεν φωνάζουν οι τυπωμένες λέξεις, καταφεύγω στο μέγεθος- ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ;
Είστε ευχαριστημένοι κυρίες και κύριοι ερωτώντες τους ποιητές; Είστε, ας πούμε, μαζί στη ζωή με τον άνθρωπο που ποθείτε; Ακριβώς μ'αυτόν όμως. 'Οχι με το πιό πιστό του αντίγραφο. Ζείτε ακριβώς τη ζωή σας όπως την ονειρεύεστε στα διαλείμματα.... της ζωής σας;
Πως είναι δυνατόν αυτό, για μία κοινωνία που ζει για να δουλεύει και μόνο, και μην ακούσω μαλακίες τύπου: "περνάω ποιοτικό χρόνο με τους αγαπημένους μου" , γιατί θα τα σπάσω όλα. Ποιόν ποιοτικο χρόνο μωρέ λυσσασμένοι που συνεχώς βαδίζουμε μ' ένα τηλέφωνο κολλημένο στο αυτί μας και ΟΧΙ επειδή μιλάμε με ανθρώπους του γούστου μας;
Πόσο αφελής μπορεί να είναι κάποιος, ώστε αν ισχυρίζεται ότι συντηρεί τη σχέση του, την όποια ουσιαστική σχέση του, με ενασχόληση τα Σαββατοκύριακα; Επαφή δια της αλληλοδιδακτικής μεθόδου λέγεται αυτό;
Ξαναθέτω το ερώτημα: είστε ευχαριστημένοι με την ιλαροτραγωδία που μας έλαχε; Ναι, αυτή την κυρία "σκύλα" λεω, που ονομάζεται ζωή. Γιατί αν είστε, τότε προφανέστατα δεν υπάρχει μέσα σας ζωτική ανάγκη και δίψα για κάτι άλλο, καλύτερο. Ε, αυτό το γαμημένο κάτι άλλο, προσπαθεί να δημιουργήσει ή έστω να αρθρώσει η ποίηση. Χρησιμοποιώ τον όρο καταχρηστικά περιλαμβάνοντας τη Λογοτεχνία γενικά έτσι; Η ζωή, αν δεν απατώμαι, είναι ένα εν πολλοίς κακοφτιαγμένο έργο που συνήθως παρακολουθούμε και εισβάλλουμε σ'αυτό, κάπου στη μεση, έτσι δεν είναι; Δνε έχουμε την πολυτέλεια του θεατή ενος κινηματογραφικού έργου ας πούμε, να επιλέξουμε την ώρα προβολής και να κινηθούμε εγκαίρως. Μπαίνουμε, ενώ ήδη έχουν τεθει οι κανόνες από κάποιους αλλους, η δράση έχει ξεκινήσει και βγαίνουμε, χωρίς να μάθουμε ποτέ, κατά τεκμήριο, τί απέγιναν οι άλλοι. (Οι υπόλοιποι και οι κανόνες τους ).
Ο Ζάρκο Πετάν έγραψε πως οι ποιητές είναι οι πλάστες ενός εναλλακτικού κόσμου. Φλέγεσαι, λογου χάριν , από επιθυμία να μιλήσεις με την αγάπη σου άνετα, χωρίς πίεση χρόνου και μπαστακωμένους μαλάκες που "εποπτεύουν"; Σκαρώνεις λοιπόν ένα αφήγημα όπου ο κόσμος είναι ένα τεράστιο παιχνίδι με κουμπάκια. Μόλις πιέσεις συγκεκριμένο κουμπάκι, ο μισητός συνάδελφος/ εργοδότης/ αντίζηλος κ.λ.π. που σου κλέβουν τον έρωτα, εξαφανίζεται κάτω απ΄το δάχτυλό σου. Νιώθεις έναν αμίλητο φόνο να διαβρώνει το νευρικο σου σύστημα και ν'απειλεί την έννομη τάξη; Γράφείς ένα μεγαλειώδες μυθιστόρημα και εμβαπτίζεις τους εχθρούς σου στο αίμα. Μάρτυς μου ο Ουμπέρτο 'Εκο- ο οποίος όταν ερωτήθηκε γιατί έγραψε το 'Ονομα του Ρόδου , απάντησε: "επειδή ένιωσα την επιτακτική ανάγκη να δηλητηριάσω έναν μοναχό"...
Πόσες φορές δεν διαπιστώσατε πως η πραγματικοτητα ειρωνεύεται χοντρά τις προθέσεις μας; Πόσες φορές δεν ευχηθήκατε να ήσασταν υπεράνθρωποι ή απλώς άνθρωποι κοινοί, αλλα με κάποιο μαγικό twist, ώστε να μπορούσατε να ξαναγράψετε το πανηλίθιο σενάριο που σας δόθηκε; Ν΄ αλλάξετε τους ρόλους; Δεν έχετε ευχηθεί ποτέ να ζούσατε σ' έναν κοσμο που θα νικούσατε εσείς;
'Εχετε ακόμη αμφιβολίες για την αναγκαιότητα της ποίησης; Μόνο ένας ασύγγνωστα ανυποψίαστος και αναίσθητος , κατά τη γνώμη μου, θ'αμφέβαλλε. 'Οσο γεννιόμαστε με νου και αισθήσεις, κυρίως όμως με νου, όσο είμαστε εξ ορισμού σημαδεμένοι από την έλλειψη, γενικώς και ειδικώς, και όσο είμαστε θνητοί ρε παιδιά, η ποίηση, η δημιουργία, τα νοητικά κατασκευάσματα, θ'αποτελούν το ισχυρότερο παραισθησιογόνο για την παραπονεμένη μας ψυχή. Ο Τσέστερτον έλεγε το εξής: " τα παραμύθια δεν είναι ωραια μόνο επειδή μιλάνε για δράκους. Είναι ωραία επειδή λένε πως μπορούμε να τους νικήσουμε".
Την επομενη φορά που θα νιώσετε ένα παράπονο και μιά οργή να σας καίει τα σπλάχνα, επειδή η επιθυμία σας ματαιώθηκε, σκεφτειτε τη λύτρωση που μπορεί να σας προσφέρει ένα καλοφτιαγμένο ψέμα. Πως μπορεί η λογοτεχνία ν' αποδώσει δικαιοσύνη που η ζωή δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε ν'αποδώσει...
Μπορείτε ν' αφηγηθείτε τουλάχιστον ένα παραμύθι όπου τα νήματα τα κινείτε εσείς. Εσεις βλέπετε ασφαλείς την αμέριμνη κολυμβήτρια μεσα στη βαθιά θάλασσα. Αυτή δεν βλέπει τον καρχαρία που πλησιάζει. Εσείς τον βλέπετε όμως. 'Οταν η θάλασσα βαφτεί κόκκινη, εσείς θα είστε ακομη ζωντανοί( εκτός αν πάθετε έμφραγμα απ΄την τρομάρα σας, πράγμα κακό βεβαίως, αλλά καλό για το ψέμα , επειδή αυτό σημαινει πως ο δημιουργός του ήταν εκλεκτός μάστορας! ). Οι συμπάσχοντες ονειροπόλοι είμαι σίγουρη πως κατανοούν. Οι δαπεδοειδείς, "ψημένοι" , κοντόφθαλμοι και κατ'ουσίαν ανέραστοι, ας λάβουν δραστικά μέτρα. 'Εχουν αρχίσει και μοιάζουν επικίνδυνα μ'αυτά τα ροζ, παχουλά τετράποδα των οποίων η κοιλίτσα θεωρείται εκλεκτόν έδεσμα( βλ. χοιρινό μπαίηκον).
Κι αν δεν σας έπεισα με τα παραπάνω, σας λέω μόνο αυτό- επειδή η πραγματικότητα θα μπορούσε να είναι και διαφορετική, υπάρχει η ποίηση ειδικώς και η λογοτεχνία γενικώς. Για να μας θυμίζει αυτήν ακριβώς τη δυνητική πραγματικοτητα.
'Αλλωστε με τα λόγια, χτίζω ανώγεια και κατώγεια...
auburn Kate
( "οποιος επιθυμεί και δεν πράττει, τρέφει πανούκλα μέσα του", JOHN W. WATERHOUSE-Circe- The Sorceress )
Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008
Ασκήσεις πειθαρχίας
Παθαίνετε ασφυξία με τους σκουπιδόλοφους που έχουν αρχίσει να πολιορκούν την πόλη των Αθηνών; 'Εχουν γίνει τα νεύρα σας σερπαντίνες κατάλληλες για ετεροχρονισμένο εορτασμό της Αποκριάς; Νιώθετε να ρέπετε στη ζητιανιά επειδή τα ΑΤΜs τις τελευταίες μερες κάνουν αυστηρή δίαιτα; Ετοιμάζεστε να προκαλεσετε ατύχημα σε κανέναν περαστικό, που θα δει την τηλεόρασή σας να πετάει σαν ελεύθερο πουλί απ΄τον τέταρτο όροφο; Παρουσιάζετε εξάρτηση από αντικείμενα με άγνωστα ονόματα όπως φακοί, λάμπες θυέλλης, μπαταρίες κ.λ.π.;
'Εχετε διαβεί ήδη τον Ρουβίκωνα που ονομάζεται "σκυλοβαριέμαι, δεν εχω κουράγιο ούτε να πεθάνω" επειδή σας χτυπάει επίμονα την πόρτα αυτή η εκνευριστική κυρία που λέγεται φορολογική δήλωση; Θέλετε να πάρετε αμέσως ένα εξαφανιζόλ και να εξαφανίσετε όλα αυτά τα σκουπίδια που σας κρύβουν τη θεση σταθμευσης;
Αγαπητά μου παιδιά, μια είναι η λύση- πατροπαράδοτη και δοκιμασμένη, η ψευδαίσθηση μεγαλείου. Φανταστείτε πως έχετε τη ισχύ, την ομορφιά, και τον έρωτα της κυράς που θα δείτε παρακάτω ( ή απλώς ξεσκονίστε το τετράδιο της δικής σας ζωής ) και αναθαρρήστε. Σας το λεει το ξωτικό που το πήρε απόφαση πλέον, ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΕΙ!
Χαθείτε στο βλέμμα της κυρίας, και πιστέψτε με είναι μεταδοτικό.(Τώρα βέβαια, αν σας πλακώσει στο ξύλο κανένας πιό εκνευρισμένος από εσάς.... ε, η ζωή είναι ένα διαρκές ρίσκο, όπως ισχυρίζεται ένας αντιπαθής σε μένα , με τσιριχτή φωνή).
Μέχρι νεοτέρας, σας ασπάζομαι.... όχι Φαίδων.
auburn kate
( ή έχεις καβαλήσει τον κάλαμο ή όχι,JOHN W.WATERHOUSE- Cleopatra )
'Εχετε διαβεί ήδη τον Ρουβίκωνα που ονομάζεται "σκυλοβαριέμαι, δεν εχω κουράγιο ούτε να πεθάνω" επειδή σας χτυπάει επίμονα την πόρτα αυτή η εκνευριστική κυρία που λέγεται φορολογική δήλωση; Θέλετε να πάρετε αμέσως ένα εξαφανιζόλ και να εξαφανίσετε όλα αυτά τα σκουπίδια που σας κρύβουν τη θεση σταθμευσης;
Αγαπητά μου παιδιά, μια είναι η λύση- πατροπαράδοτη και δοκιμασμένη, η ψευδαίσθηση μεγαλείου. Φανταστείτε πως έχετε τη ισχύ, την ομορφιά, και τον έρωτα της κυράς που θα δείτε παρακάτω ( ή απλώς ξεσκονίστε το τετράδιο της δικής σας ζωής ) και αναθαρρήστε. Σας το λεει το ξωτικό που το πήρε απόφαση πλέον, ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΕΙ!
Χαθείτε στο βλέμμα της κυρίας, και πιστέψτε με είναι μεταδοτικό.(Τώρα βέβαια, αν σας πλακώσει στο ξύλο κανένας πιό εκνευρισμένος από εσάς.... ε, η ζωή είναι ένα διαρκές ρίσκο, όπως ισχυρίζεται ένας αντιπαθής σε μένα , με τσιριχτή φωνή).
Μέχρι νεοτέρας, σας ασπάζομαι.... όχι Φαίδων.
auburn kate
( ή έχεις καβαλήσει τον κάλαμο ή όχι,JOHN W.WATERHOUSE- Cleopatra )
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008
Φιλέτο από χαμηλά...
Πρέπει να είμαστε περήφανοι για τις τηλεπικοινωνίες μας αδέλφια. Η Ελλαδα του broad band και του double play, θριάμβευσε και πάλι. Εγώ θα γιορτάσω σίγουρα την παγκόσμια ημέρα της μπριζόλας και της πεολειχίας. Ως γνωστόν, οι πεινασμένοι blow jobs ονειρεύονται. Ετσι λοιπόν ο αγαπητός μας ΟΤΕ στα πλαίσια της τόνωσης της "πιό σταθερής μας σχέσης", με φιλοδώρησε χτες με ένα ωραιότατο τσ*****ι, ή για να είμαι ακριβέστερη μου το εδωσε με το στανιό, μέσω της απαράμμιλης ικανότητας του συνεργείου αναβάθμισης δικτύου.
" Ε, συγγνώμη, τα τηλέφωνα στην πολυκατοικία μου δεν εχουν σήμα πόλεως, συμβαίνει κάτι;"
ρωτάω η αφελής ευγενική, τον τύπο που επί μία ώρα πασπάτευε το κουτί στον τοίχο.
" Ναι το ξέρω, έκανα μια αλλαγή, θα επανέλθουν μην ανησυχείτε".
Γιατι ν'ανησυχώ χρυσέ μου ανίκανε; Ν'ανησυχώ που έχω μείνει μία ολόκληρη μέρα χωρις σταθερό; Η' που έκανα πλούσια την ψιλικατζού της γειτονιάς μου αγοράζοντας κάρτες για το κινητό; Η' που έπρεπε να στραγγαλίσω την απίστευτη οργή μου στα πλαίσια της ευγένειας για να μην στείλω στο διάολο τον ευγενικο κατα τα λοιπά , υπάλληλο που προθυμοποιήθηκε να καταχωρήσει το περιστατικο στα επείγοντα;
Τρέμω τη στιγμή που θα γυρίσω στο σπίτι και δεν θ' ακουσω τον καθησυχαστικό ήχο. Γιαυτο σας λέω, η μερα της μπριζολας και του διαχρονικου καημού του άντρα, τώρα έχουν και την υποστήριξη των ΔΕΚΟ. Αν και δεν κατάλαβα γιατι πρέπει να περιορίζεται μόνο στα αρσενικά αυτος ο νταλκάς... Κύριοι( και κυρίες ,εγώ δεν έχω πρόβλημα επ'αυτού), πως δείχνετε τον σεβασμο που πρέπει στην "κυρά" σας ε; Με μία βαθύτατη υπόκλιση.Και ο νοών νοείτω.
Για μία πάντως σύντομη και πολύ πετυχημένη υπενθύμιση της λανθάνουσας λειτουργίας της σημερινής μέρας, διαβάστε αν επιθυμείτε, το ποστ του αγαπημένου μου χερουβείμ .
Δεν έχω να πω τίποτ' αλλο. θα εκφραστώ άσχημα και είναι κρίμα να μαγαρίσω τον πίνακα που θα σας χαρίσω παρακάτω. Κλείνω με μία φράση του Αλέξανδρου Μπάρα: " 24ωροι αιώνες τον έκαναν νευρασθενή χωρίς να τον δαμάσουν".
auburn kate
( ποιός κύριος θα ήθελε μία "εξυπηρέτηση" από αυτή την κυρία; JOHN W.WATERHOUSE- Circe invidiosa)
" Ε, συγγνώμη, τα τηλέφωνα στην πολυκατοικία μου δεν εχουν σήμα πόλεως, συμβαίνει κάτι;"
ρωτάω η αφελής ευγενική, τον τύπο που επί μία ώρα πασπάτευε το κουτί στον τοίχο.
" Ναι το ξέρω, έκανα μια αλλαγή, θα επανέλθουν μην ανησυχείτε".
Γιατι ν'ανησυχώ χρυσέ μου ανίκανε; Ν'ανησυχώ που έχω μείνει μία ολόκληρη μέρα χωρις σταθερό; Η' που έκανα πλούσια την ψιλικατζού της γειτονιάς μου αγοράζοντας κάρτες για το κινητό; Η' που έπρεπε να στραγγαλίσω την απίστευτη οργή μου στα πλαίσια της ευγένειας για να μην στείλω στο διάολο τον ευγενικο κατα τα λοιπά , υπάλληλο που προθυμοποιήθηκε να καταχωρήσει το περιστατικο στα επείγοντα;
Τρέμω τη στιγμή που θα γυρίσω στο σπίτι και δεν θ' ακουσω τον καθησυχαστικό ήχο. Γιαυτο σας λέω, η μερα της μπριζολας και του διαχρονικου καημού του άντρα, τώρα έχουν και την υποστήριξη των ΔΕΚΟ. Αν και δεν κατάλαβα γιατι πρέπει να περιορίζεται μόνο στα αρσενικά αυτος ο νταλκάς... Κύριοι( και κυρίες ,εγώ δεν έχω πρόβλημα επ'αυτού), πως δείχνετε τον σεβασμο που πρέπει στην "κυρά" σας ε; Με μία βαθύτατη υπόκλιση.Και ο νοών νοείτω.
Για μία πάντως σύντομη και πολύ πετυχημένη υπενθύμιση της λανθάνουσας λειτουργίας της σημερινής μέρας, διαβάστε αν επιθυμείτε, το ποστ του αγαπημένου μου χερουβείμ .
Δεν έχω να πω τίποτ' αλλο. θα εκφραστώ άσχημα και είναι κρίμα να μαγαρίσω τον πίνακα που θα σας χαρίσω παρακάτω. Κλείνω με μία φράση του Αλέξανδρου Μπάρα: " 24ωροι αιώνες τον έκαναν νευρασθενή χωρίς να τον δαμάσουν".
auburn kate
( ποιός κύριος θα ήθελε μία "εξυπηρέτηση" από αυτή την κυρία; JOHN W.WATERHOUSE- Circe invidiosa)
Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008
Μερικός αρνητής
'Οσοι επισκεφτήκατε τα blogs των "γειτόνων", εδώ δεξιά, θα είδατε σε κάποια απ΄αυτά την έμπρακτη συμμετοχή των δημιουργών τους, καθώς και τις οδηγίες για ένα νέο blogoπαίχνιδο. Επειδή έχω πρόβλημα, καλώς ή κακώς, με την τήρηση οδηγιών/κανόνων κ.λ.π., υποφέρω πολύ μεχρι να πειστώ να τους ακολουθήσω, αποφάσισα μετά από δισταγμούς, ναι, όχι, πάλι ναι, πάλι όχι, ίσως, να συμμετάσχω, αλλά με τους δικους μου όρους! 'Ετσι κι αλλιώς κανείς μέχρι στιγμής απ΄ότι προλαβα να δω δεν μ' εχει προσκαλέσει ρητά, οπότε αυθαιρετώ κι εγώ ελαφρά τη καρδία. Κάτι είχε πει κι ο Ρίτσος παλιά, για την ηδονή που νιώθουμε όταν παραβιάζουμε τους κανόνες...
Τέλος πάντων- θ'αναφέρω λοιπόν κι εγώ δύο χωρία απο λατρεμένα και πολυαγαπημένα μου βιβλία, τα οποία βρίσκονται τις τλευταίες μέρες πάνω στο γραφείο μου και όχι στο κρεββατάκι τους- ράφι της βιβλιοθήκης. Δεν είναι απ΄τη σελίδα 123 όμως. Παρόλο που έψαχνα τη συγκεκριμένη σελίδα με αφορμή τους κανόνες του παιχνιδιού. Το μάτι μου (ξανα)κόλλησε στις σελίδες που έχουν τ'αποσπάσματα που που θ'απολαύσετε παρακάτω. Κατά τη γνώμη μου τα συγκεκριμένα βιβλία είναι απλώς αριστουργηματικά. Για την ακρίβεια οι μεταφράσεις τους. Δεν τόλμησα να τα διαβάσω στο πρωτότυπο, και μέχρι στιγμής δεν το έχω μετανιώσει.
ΠΡΟΤΑΣΗ: Διαβάστε, αν δεν το έχετε ήδη κάνει, αυτά τα 2 βιβλία. Είναι α-πο-κτή-μα-τα. Και τώρα επιτρέψτε μου:
" Επιτέλους τον κοίταξε. Τα μάτια της ήταν γεμάτα δάκρυα, και το βλέμμα της αβάσταχτα γυμνό. Τέτοια βλέμματα μία ή δύο φορές στη ζωή μας δεχόμαστε ή μοιραζόμαστε. Είναι αυτά που λιώνουν τις λέξεις, που διαλύουν το παρελθόν, είναι στιγμές που ξέρουμε- στην απόφαση της πιό βαθιάς ανάγκης-πως ο βράχος των εποχών δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά αγάπη, εδώ, τώρα, σ'αυτά τα δύο χέρια που ενώνονται, σ'αυτή την τυφλή σιωπή που το ένα κεφάλι έρχεται ν'ακουμπήσει στο άλλο' και που ο Κάρολος, μετά από μια συμπυκνωμένη αιωνιότητα, έσπασε, παρόλο που η ερώτηση ψιθυρίστηκε μάλλον παρά ειπώθηκε.
Τέλος πάντων- θ'αναφέρω λοιπόν κι εγώ δύο χωρία απο λατρεμένα και πολυαγαπημένα μου βιβλία, τα οποία βρίσκονται τις τλευταίες μέρες πάνω στο γραφείο μου και όχι στο κρεββατάκι τους- ράφι της βιβλιοθήκης. Δεν είναι απ΄τη σελίδα 123 όμως. Παρόλο που έψαχνα τη συγκεκριμένη σελίδα με αφορμή τους κανόνες του παιχνιδιού. Το μάτι μου (ξανα)κόλλησε στις σελίδες που έχουν τ'αποσπάσματα που που θ'απολαύσετε παρακάτω. Κατά τη γνώμη μου τα συγκεκριμένα βιβλία είναι απλώς αριστουργηματικά. Για την ακρίβεια οι μεταφράσεις τους. Δεν τόλμησα να τα διαβάσω στο πρωτότυπο, και μέχρι στιγμής δεν το έχω μετανιώσει.
ΠΡΟΤΑΣΗ: Διαβάστε, αν δεν το έχετε ήδη κάνει, αυτά τα 2 βιβλία. Είναι α-πο-κτή-μα-τα. Και τώρα επιτρέψτε μου:
" Επιτέλους τον κοίταξε. Τα μάτια της ήταν γεμάτα δάκρυα, και το βλέμμα της αβάσταχτα γυμνό. Τέτοια βλέμματα μία ή δύο φορές στη ζωή μας δεχόμαστε ή μοιραζόμαστε. Είναι αυτά που λιώνουν τις λέξεις, που διαλύουν το παρελθόν, είναι στιγμές που ξέρουμε- στην απόφαση της πιό βαθιάς ανάγκης-πως ο βράχος των εποχών δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά αγάπη, εδώ, τώρα, σ'αυτά τα δύο χέρια που ενώνονται, σ'αυτή την τυφλή σιωπή που το ένα κεφάλι έρχεται ν'ακουμπήσει στο άλλο' και που ο Κάρολος, μετά από μια συμπυκνωμένη αιωνιότητα, έσπασε, παρόλο που η ερώτηση ψιθυρίστηκε μάλλον παρά ειπώθηκε.
" θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω τις αλληγορίες σας; "
Το κεφάλι στο στήθος του συσπάται με βουβή ορμητικότητα. 'Ενα μεγάλο διάστημα. Η πίεση των χειλιών στα κόκκινα μαλλιά."
(John Fowels- H Ερωμένη του Γάλλου Υποπλοιάρχου, ΜΕΤΑΦΡ: Φαίδων Ταμβακάκης, εκδ. ΕΣΤΙΑ, ΑΘΗΝΑ, 2004 )
" Το πρόβλημα αυτά τα πενήντα εννέα χρόνια ήταν το εξής: πως μπορεί να πετύχει την εξιλέωση μία μυθιστοριογράφος όταν, εμ την απόλυτη εξουσία να αποφασίζει τι θα γίνει, έχει ταυτόχρονα τη θεση του θεού; Δεν υπάρχει κανείς , ούτε οντότητα ούτε ανώτερη μορφή στην οποία μπορεί να αναφέρεται, να συμβιβαστεί μ'αυτήν ή να ζητήσει συγχώρεση. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτήν. Στην φαντασία της θέτει τα όρια και τους όρους. Δεν υπάρχει εξιλέωση για τον Θεό, ή για τους μυθιστοριογράφους, ακομη κι αν είναι άθεοι. Το έργο αυτό ήταν πάντα ανεκπλήρωτο, και αυτό ακριβώς ήταν το ζητούμενο. Το παν ήταν η προσπάθεια."
( Ian McEwan- Εξιλέωση, ΜΕΤΑΦΡ: Γιάννης Σκαρπέλος, εκδ. ΝΕΦΕΛΗ,ΑΘΗΝΑ,2002 )
auburn Kate
( θα μπορούσε να είναι η Σάρα Γούντραφ,WILLIAM HOLMAN HUNT- Il Dolce far niente
(Θα μπορούσε να είναι η Σεσίλια Τάλις,TAMARA de LEMPICKA- Young girl with gloves )
(το απόσπασμα του βιβλίου του McEawn παρακάτω, συγγνώμη ρε παιδιά, εχει προβλημα και δεν το εμφανίζει στη θεση που το έγραψα!)
" Το πρόβλημα αυτά τα πενήντα εννέα χρόνια ήταν το εξής: πως μπορεί να πετύχει την εξιλέωση μία μυθιστοριογράφος όταν , με την απόλυτη εξουσία να αποφασίζει τι θα γίνει, έχει ταυτόχρονα τη θέση του θεού; Δεν υπάρχει κανείς, ούτε οντότητα ούτε ανώτερη μορφή στην οποία μπορεί να αναφέρεται, να συμβιβαστεί μ'αυτήν ή να ζητήσει συγχώρεση.Δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτήν. Στην φαντασία της θέτει τα όρια και τους όρους. Δνε υπάρχει εξιλέωση για τον Θεό, ή για τους μυθιστοριογράφους,ακόμη κι αν είναι άθεοι. Το έργο αυτό ήταν πάντα ανεκπλήρωτο, και αυτό ακριβώς ήταν το ζητούμενο. Το παν ήταν η προσπάθεια. "
(Ian McEwan-Εξιλέωση,ΜΕΤΑΦΡ:Γιάννης Σκαρπέλος,εκδ.ΝΕΦΕΛΗ,ΑΘΗΝΑ,2002 )
[η Σάρα αναφέρει στο βιβλίο την προσέγγισή της απ΄τον κύριο Rosseti,μήπως γιαυτόν τον πίνακα; DANTE GABRIEL ROSSETTI- Found
η Σεσίλια, αν επέλεγε λευκό φόρεμα για την μοιραία, απ΄όλες τις απόψεις, βραδιά, θα ήταν τοσο ωραία; TAMARA de LEMPICKA-Portrait of Marjorie Ferry ]
auburn Kate
Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008
'Ομοια πάθη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)