Ψεύδονται ασυστόλως όσοι υποστηρίζουν πως οι εκλογές στερούνται φαντασίας. Καλέ τι μας λέτε; Εδώ ο κύριος με το γαντι του μποξ-παω να βγάλω το ταψί απ΄το φούρνο, εμφανιστηκε με ένα λεμόνι...
Αλλά κι αν ακόμη συμβαίνει η ελλειψη φαντασίας, οι αντιδραστικοί και ονειροπαρμένοι σαν την αφεντιά μου, θα βρουν τον τρόπο "να βγαλουν απ΄τη μύγα ξύγκι" επί το λαϊκότερον.
Το ξύγκι εν προκειμένω είναι μια ιδέα που τριγύριζε στο μυαλό μου εδώ και μήνες, αλλα δίσταζα να την υλοποιήσω μέσω ποστ και να σας την προσφέρω. Με ξαναεπισκέφτηκε χτες βραδυ την ώρα που αφυπνίζονται οι βρουκόλακες(μποοουυυυυ!) και αναφώνησα: why not ? Το πολύ -πολύ να πέσω εγώ πρώτη θυμα της κατατρομάζοντας με το υποσυνείδητό σας.
Και εξηγούμαι: θα ήθελα να μου αφηγηθείτε, in short, μη μου πάθετε και τίποτα, έναν εφιάλτη που είχατε την ατυχία να "δείτε". Στον ύπνο σας. Μάλιστα. Μ' ενδιαφέρει η σκοτεινή πλευρά της φάσης R.E.M. Αν πρόκειται βεβαίως ,σκαλίζοντας τα σεντούκια σας, ο ψυχισμός σας να πάθει αλλεργικο σοκ απ΄την ονειρόσκονη, αφήστε το να πάει στο διάολο.
Ν' απευθύνω πρόσκληση; Ε, κατ' αρχάς στον πολυαγαπητό μου Εν Υπνώσει, λόγω ιδιοτητας(!). Τι διάολο; 'Οταν είσαι μονίμως στην αγκαλιά του Μορφέα , όλο και κάτι θα σε φιλέψει.
Μετα στους λοιπούς εκλεκτούς της δεξιας πλευράς του blog μου( δε θέλω πολιτικούς συνειρμούς λέω!) και βεβαίως σε οποιον άλλο αντέχει να ζήσει τον εφιάλτη εκ νέου. Βίτσιο κι αυτό...
Αν και υποψιάζομαι πως η δεύτερη φορά, όπως όλες οι δεύτερες φορές, θα είναι καλύτερη.
Για να μη λετε πάντως πως βγάζω, την ανύπαρκτη, ουρά μου απ΄ έξω, δηλώνω ανεύθυνα, πως έχω δεί ουκ ολιγους εφιάλτες και τα έχω μπλέξει ελαφρώς. Θυμάμαι όμως μία "σκηνή" που είμαι μπρούμυτα σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο και προσπαθώ κιννούμενη σαν σαύρα να καλύψω την απόσταση!!!
Ορίστε, ταράχτηκα που το θυμήθηκα. Πως να ερμηνεύεται άραγε αυτό; Ως επιθυμία μου να μετενσαρκωθώ σε 4χ4;
Για, να βλέπω φρίκη..
auburn Kate
(να μη σου τύχει... H.R.GIGER- Spell I )
