Την καρδιά μου την έχω στολίδι στο στήθος μου. Κάθε πρωί, μόλις ντυθώ το μαύρο βελούδινο φόρεμά μου, τη βλέπω στ' αριστερά μου, εκεί που θα βρισκόταν αν υπήρχε μέσα μου. Η δημιουργός μου, μ' έκανε άσπιλη, άτρωτη σε βρωμιά φθορά και ευμετάβλητο των διαθέσεων. Ούτε αίμα κυλάει στις φλέβες μου, τις ανύπαρκτες.
Είναι βολική αυτή η καρδιά. Αν θέλω να νιώσω σαν μία από εσάς, την καρφιτσώνω πάνω μου και παρατηρώ τις αλλαγές του μέσα ήλιου. Νιώθω ξαφνικά πως μία βεντούζα παρακουλουθεί κάθε μου κινηση. Αν θέλω να ηρεμήσω, τη βγάζω και την αφήνω δίπλα στο κουτί μου. Βολική καρδιά. Μόλις αρχίσει να έχει απαιτήσεις, την ξεφορτώνομαι και συνεχίζω ν'ατενίζω το χρόνο σιωπηλή.
Τις προάλλες, είχε γατζωθεί πάνω μου, κάποιο πρόβλημα παρουσιάστηκε στο κούμπωμα, και βασανίστηκα πάρα πολύ. Προσπαθούσα να την βγάλω και στραμπούληξα τα δάχτυλά μου. Χρειαζοταν επειγόντως πλυσιμο.Με μία βουτιά στο νερό, καθαρίζει, γίνεται διάφανη και αποκαλύπτει το κούφιο εσωτερικό της. Ξεπλένοντας τα πάθη της, γίνεται καινούργια, έτοιμη να υποφέρει με νεά ορμή. Αλλα δεν την τρομάζει αυτό. Δεν έχει μνήμη η καρδιά μου.
Τις προάλλες, δεν ξεκολλούσε από πάνω μου. Πονούσα αφόρητα. 'Ηθελα να εξαφανιστεί, να μη νιώθω ό,τι νιώθετε. 'Εκανα το μονο που ήξερα- ζωγράφισα μία πολύχρωμη τεράστια χοάνη, φαρδιά πάνω, και κάτω όλο στένευε, σαν την Κόλαση. Ζωγράφιζα καμπύλες γραμμές με μανία, μέχρι να ζαλιστώ. Ονειρεύτηκα πως την άρπαξα με λύσσα και την πέταξα μεσα στο χωνί. Δεν μ' ενοιαξε που πήγε.
Μόλις τέλειωσα, κατάλαβα με το άδειο μου κεφάλι το πλεονέκτημα του ψεύτικου.
Το ψεύτικο είναι πάντα ψηλά. Τους κοιτάζει όλους απ΄το βάθρο της τέλειας κατασκευής του. Κι εγώ ήμουν τέλεια.
Την επόμενη μέρα, η δημιουργός μου άλλαξε την καρδιά-καρφίτσα με μία άλλη, με κούμπωμα ασφαλείας. Τώρα θα έβγαινε από πάνω μου μονο όταν εκείνη το επιθυμούσε. Αν η δημιουργός μου δεν το επιθυμούσε, η καρδιά θα με συντρόφευε με το ζόρι. Ετσι δε θα έπεφτε αιφνιδίως κι η τιμή μου.
'Εχω καρδιά από ρουμπίνια ξέρετε. Κατάμαυρα μάτια που κοιτάζουν πάντα με το ίδιο βλέμμα, μακριά μεταξένια μαλλιά στο χρώμα του σταχιού και αλαβάστρινο δέρμα.
Δεν μυρίζω, ούτε καν γιασεμί, δεν βρωμάω, δεν εκπνέω αέρα που ζέχνει οινόπνευμα ή βαριά μαγειρεμένο φαγητό. Δεν κάνω φασαρία, δεν παίρνω ούτε χάνω βάρος, δεν πεθαίνω. Είμαι η ενσάρκωση του ιδανικού ανθρώπου...
Αν θέλετε, ευχαρίστως ανταλλάσω τη θέση μου με τη δική σας. 'Αλλωστε έχω πιαστεί τόσο καιρό καθισμένη σ΄αυτή τη μικροσκοπική καρέκλα. Ναι, ακόμη κι οι κούκλες από πορσελάνη επαναστατούν.
Υπό έναν όρο όμως- θα γίνω εσείς , αλλά άκαρδη. Μ' ακούτε; Άκαρδη.
auburn Kate
( ευειδής ως ψεύτικη,Alice-MARINA BYTCHKOVA )
