Τις τελευταίες μέρες παίζει στα ραδιόφωνα ένα σποτάκι που μου έχει σπάσει κανονικά τα νεύρα. Τι αφορά; Λεφτά. Τα οποία δανείζεσαι περιχαρής και μετά από κάποιο διάστημα ,σύμφωνα με τον αμείλιτκο νόμο του Καρμα και του Ενοχικού Δικαίου, τα πληρώνεις διπλά και τριπλά.
Το σποτάκι παρουσιάζει , αν κρίνω από τα συμφραζόμενα, έναν απελπισμενο ο οποίος εξομολογείται τον πόνο του στην ομήγυρη των Ανώνυμων Δανειοληπτών.
"Αποφασισα ν' ανοιξω σπίτι", λέει, σα να λέμε αποφασισα ν' ανοίξω μαγαζί/φύλλο για σπανακόπιτα και ούτω καθεξής.
"Βρήκα και μια γυναίκα", απαραίτητο στοιχείο του ανοίγματος, η γυναίκα. Την τοποθετείς, τη γυναίκα, μεσα στο σπίτι και την επιδεικνύεις μαζί με τις υπόλοιπες συσκευές υψηλής τεχνολογίας..
"Αλλα δεν μπορώ να βρώ καλό στεγαστικό" , αρχιζει να θρηνεί ο κυριούλης. " Το βραδυ δεν μετραω προβατάκια για να κοιμηθώ, αλλά στεγαστικά" ( να το ρίξω τώρα το φάσκελο ή αργοτερα,
λέτε;)
" Μενω άγρυπνος, τά' χω χάσει!" σκούζει ο δύστυχος.
Ορίστε λοιπόν το νέο μυοχαλαρωτικό μας. Αντί να κανουμε μασαζ, ουρανοθεραπεία, να κοιτάζουμε πόσα σχέδια έχει το κουρτινόξυλο ή να επιδιδόμαστε σε αχαλίνωτες σπονδές στην Πάνδημη Αφροδίτη, για να μας πάρει επιτέλους ο Μορφέας, μετράμε και ζυγιζουμε τα υπέρ και τα κατά των στεγαστκών δανείων.
Αφού μου ανεβηκε το αίμα στο κεφάλι ακούγοντας αυτη την αξιοθρήνητη κοτσανα, την οποία δεν ξέρω ποιοί πάνσοφοι διαφημιστικοί ταγοί εμπνεύστηκαν, άκουσα αυτό το υπέροχο ,κατ' εμέ, τραγουδι των R.E.M το The Great Beyond. Και θυμήθηκα τη φραση του Χάρη Βλαβιανού: " κυριολεξία- το μαυσωλειο των πληκτικών. "
Σας εκλπιπαρώ, ακούστε αυτό το τραγούδι. Οταν πονάτε, όταν σας τρελαινει που δεν είστε μαζί με το πρόσωπο που ποθείτε, όταν θελετε να δώσετε ένα περιποιημένο χαστούκι σ'αυτο το πρόσωπο αλλα δεν το κανετε, αφενός επειδή αποτελεί ποινικο αδίκημα αφετέρου επείδή του έχετε σκανδαλώδη αδυναμία. Αυτό αρκεί...
Το μόνο που μπορώ να κανω είναι να σας προσφέρω τους στίχους τους,εδώ κρύβονται. Είναι απερίγραπτοι. Ιδίως αυτός του ρεφρέν: I' m pushing an elephant up the stairs..
Πάρτε τα δάνειά σας κύριοι και κυρίες των Τραπεζών και φάτε τα - για να μην εκφραστώ χυδαιότερα.
Και μονο για αυτόν τον σουρεαλιστικο στίχο, το χαρίζω στην industrial daisies.Για να κουμαντάρει επιτέλους όλ' αυτά τα παχύδερμα που την καταδιώκουν στον ύπνο της.
Και το ξωτικο της υπόσχεται, να της φέρνει ό,τι όμορφο βρίσκει στο δάσος, για να στολίζει τα πέταλά της. Της το χρωστάει για την σκιά που του προσφέρει...
auburn Kate
( μια νεράιδα του EDWARD ROBERT HUGHES- Μidsummer eve,περιμένει να τη δείτε εδώ.)
Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ
" Ο ασθενής έχει δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του."
(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθου 47 του Ν.2071/1992)
Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας..."
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)
Απ΄την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρα τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλοήθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα , η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πιά μεταλλαχθεί σε κακοήθες νεόπλασμα.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχεε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενος Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα ματια στα φακελάκια και να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρους που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικώς και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.
Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαίου 2007. 'Ηταν μόλις 30 ετών.
Πτριν φύγει πρόλαβε αν καταγράψει την εμπειρία της και να μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της΄ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakelaki.blogspot.com/, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρους που αναγκαστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκίνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιππποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιαδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.
" Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πεί την ιστοράι της, ώστε μέσα απ΄αυτήν αν αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυριως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσάι και την εξουσία των ασυνείδητων και αναλγητων γιατρών αλλα και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας."
(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου- μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν.2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:
" Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας."
Η Αμαλάι Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονοητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλαδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:
(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθου 47 του Ν.2071/1992)
Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας..."
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)
Απ΄την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρα τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλοήθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα , η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πιά μεταλλαχθεί σε κακοήθες νεόπλασμα.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχεε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενος Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα ματια στα φακελάκια και να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρους που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικώς και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.
Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαίου 2007. 'Ηταν μόλις 30 ετών.
Πτριν φύγει πρόλαβε αν καταγράψει την εμπειρία της και να μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της΄ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakelaki.blogspot.com/, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρους που αναγκαστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκίνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιππποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιαδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.
" Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πεί την ιστοράι της, ώστε μέσα απ΄αυτήν αν αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυριως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσάι και την εξουσία των ασυνείδητων και αναλγητων γιατρών αλλα και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας."
(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου- μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν.2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:
" Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας."
Η Αμαλάι Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονοητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλαδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:
- ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ.
- ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
- ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ.
- ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΕΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΕΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
- ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
- ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ ,ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
- ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
- ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
- ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ
ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Την επόμενη φορα που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μία δωρεά.Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενισχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail:info@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515.Θυμηθείτε, να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)