Σαν το σοκολατάκι που τρως κρυφά

'Οταν βγήκε στους σινεμάδες το 2004, περιέργως δεν είχα δει το trailer, αν και την είχα ακουστά, δεν είχα διαβάσει πως βραβεύτηκε στις Καννες- δικαίως, καραδικαίως κατά τη γνώμη μου- , δεν γνώριζα το σκηνοθέτη, και δεν είχα δει καμιά φωτογραφία/αφίσα στα ΠΡΟΣΕΧΩΣ των προθηκών. Πάω στοιχημα πάντως πως προβλήθηκε στο ΕΛΛΗ.
Την ταινιάρα την είδα τελικά προχθές, αφού πέρασε μία βδομάδα απ΄την τηλεοπτική προβολή της στην ΕΤ1 και απ΄το σιχτίρισμα της αφηρημάδας μου. Ευτυχώς υπάρχει σε dvd.
Αυτή εδώ( στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο: ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ).

Δειτε την ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, και μετά κάνουμε μαραθώνιες συζητήσεις αν γουστάρετε. Δείτε την όμως. Σας ξορκίζω. Για το παράνομο ζευγάρι, και κυρίως για την μοιραία ξανθιά αυτού. Τη ζήλεψα αυτή τη γυναίκα, ο ορισμός του στυλ. Απερίγραπτη, με την εντελώς θετική έννοια. Δεν γνωρίζω αν είναι έτσι και εκτός οθόνης...
Λάτρεψα την ταινία, για το φοβερό σενάριο, γιαυτή την πανέμορφη, στυλατη κυρία( η Μαρία Μπονεβί σε διπλό ρόλο) , και για έναν άλλο λόγο που θα μου επιτρέψετε να μην αποκαλύψω. Είναι μυστικό, όπως θα' λεγε κι ο Συρανό, βάζοντας την παλάμη του να σκεπάσει την καρδιά του.
Αν σας στοιχειώσει η εξαίσια μουσική που ντύνει κυρίως τις σκηνές του παρανομου ζευγαριού, και βαριέστε να ψάξετε τα credits στο τέλος, είναι το Adagio for Strings-SAMUEL BARBER . Άλλος ένας λόγος που κλονίστηκα- επειδή αυτο το κομματι είναι εδω και χρόνια απ΄τα πιό αγαπημένα μου. Σας προτείνω δαγκωτά την "πειραγμένη" εκτέλεσή του, απ΄τον William Orbit (ναι αυτον που εχει συνεργαστεί και με την κυρά Μαντόνα). Αν ο ωκεανός μιλούσε, θα ακουγόταν νομιζω έτσι. Υπαρχει στο cd του Pieces in a modern style.
Δεν έχω λόγια γιαυτή την ταινία. Νομίζω ισαξια σε επιδραστικοτητα και στυλ με το In the mood for love.

Αν ο έρωτας είναι όνειρο, ποιός κοιμάται και τον βλέπει στον ύπνο του;

auburn kate

[ H Aimee και ο Alex όταν ακομη δεν ειχε αρχίσει η "μάχη". Η Aimee και ο Alex , όταν

επέλεξαν(;) να ερωτευθούν ].

Αυτοεξυπηρέτηση

'Εγειρε πίσω το κεφάλι, έβαλε τα χέρια ν'αγκαλιάσουν το ένα το άλλο, και είπε ψιθυριστά, σα να φοβόταν μην την ακούσει. Ποιός αλήθεια; Κοίταζε το ταβάνι με βλέμμα όλο παρακλητική προσμονή, σα να πίστευε πως θα εμφανιζόταν εκείνη τη στιγμη μπροστά της να επιβάλει το αντίτιμο. Επειδή αυτό που ζητούσε είχε σίγουρα ένα ακριβό αντίτιμο. Μιά ζωή. Τη δική της.
"Θέλω να φέρεις πίσω αυτόν που μου στερείς, να κάνεις τη διαθεσή του μιά αστραφτερή παλιά διάθεση. Να μου ξαναδώσεις την ευτυχία που μου' δινες απλόχερα τόσο καιρό. Κι εγώ θα σου δώσω τη ζωή μου. Δέχομαι να μου κόψεις το νήμα, ενώ θα ζεσταίνομαι μέσα στην κουβέρτα της αγάπης".
Υπολόγιζε τ' αντεπιχειρήματα. Την ώρα που έκανε την πρότασή της, σκεφτόταν πως ναι, ήταν δίκαιη η ανταλλαγή. Κάτι που είναι ακριβοθώρητο, στραβώνεται μιά φορά και το αιχμαλωτίζεις, για να στραβωθεί και δεύτερη, δεν αντέχει. Εκτός αν του δώσεις τα δικά σου μάτια. Η ευτυχία όπως ακριβώς την ήθελε, χέρι με χέρι με τη ζωή της.
Μόνο έναν όρο έθεσε: να γίνει ακαριαία το μοιραίο. Να μην κωλυσιεργήσει με οδυνηρές λεπτομέρειες. Σα να περπατούσε και ανεξήγητα θα έπεφτε στη γη. Χορτάτη θα ήταν, ας χώνευε με την ησυχία της ε;
Ξανακοίταξε ψηλά , πιό σίγουρη. Και πως να μην ήταν αφού παζάρευε με το άφαντο;
"Μόλις νιώσω αληθινά καλά, και μόνο εγω θα ξέρω πότε είναι το τότε, θα με στείλεις στο σκότος".
Φοβόταν μήπως αν το πεί και τρίτη φορά, εμφανιστεί οργισμένος ο αντισυμβαλλόμενος και της βγούν ξινές οι επικλήσεις.
Σταμάτησε. 'Ενιωθε ένα περίεργο βάρος τώρα. Προκαλούσε την ατυχία της; Τώρα ποιόν θα κατηγορούσε για το χαμό της; Τα' θελε και θα τα πάθαινε.

Πέρασαν κάμποσα χρόνια απ΄ τη μέρα που τόλμησε να προτείνει συναλλαγή. Περπατάει με τις αισθήσεις σ' επιφυλακή, ν' αρπάξει το δώρο που ζήτησε. Τρέμοντας τη συμφωνία. Δε φοβάται μήπως την πάρει ο 'Αλλος μαζί του. Την παραμονή της στη ζωή φοβαται. Την α θέτηση της συμφωνίας.
'Αντε να εξηγεί τώρα στην αγάπη της, γιατί ποτέ δεν αφήνεται σ' αυτήν χωρίς δεύτερες σκέψεις, στρογγυλοκαθισμένες στο μυαλό της να της κόβουν τη θεά.

auburn Kate

( συν Αθηνά και χείρα κίνει..., ANTHONY FREDERICK SANDYS- Medea )

Ο 'Αδωνις κυκλοφορεί με το λεωφορείο

Πόσες φορές απαντήσατε την ομορφιά στο διάβα σας και ήσασταν απασχολημένοι; Πως αντιδράσατε; Παρατήσατε σύξυλη τη ζωή σας , όπως την κρατούσατε εκείνη τη στιγμή, και της μιλήσατε; Είχατε το θάρρος να της μιλήσετε; Μήπως το βρήκατε τάχιστα κι ας μην είχατε επιδείξει παρόμοια τόλμη προηγουμένως;
Κάποιος έχει πεί πως το μεγαλύτερο θάρρος το επιδεικνύουν οι λεγόμενοι, δειλοί άνθρωποι. Έτσι, σαν αιφνίδια έκρηξη ενός κατά τα φαινόμενα ανενεργού ηφαιστείου.
(Ξανα)είδα προσφατα την ομορφιά. Μια λυγερόκορμη ομορφιά μετρίου αναστήματος, μέσα σε κοτλέ μαύρο σακάκι, μπορντώ all star, με γένια 2 ημερών και μαλλιά να της χαϊδεύουν αφοσιωμένα τη βάση του λαιμού. Και μιά κιθάρα(;) ,απ΄όσο εικάζω, ηλεκτρική, να κοιμάται μεσα στη θήκη της, κρεμασμένη στους ώμους του. Της ομορφιάς.
Και δεν του μίλησα. θα μπορούσα όμως. Όπως μπόρεσα μιά άλλη φορά και χωρίς καν τη βοήθεια οινοπνεύματος. Άντε και μιλούσα όμως. Τι σκατά θα του έλεγα;
Ξαφνικά το κουτάκι με τις πρωτότυπες ατάκες σήκωσε σημαία απελπισίας: ΚΕΝΟΝ. Εκείνη την ώρα- που δεν ήταν ώρα, ήταν λεπτά ξεχειλωμένα απ΄την αγκυλωμένη επιθυμία δράσης, το ένοχο οφθαλμόλουτρο και την επίγνωση του αδύνατου(;)- ευχήθηκα να ήμουν μουσικός παραγωγός. Αυτό που ενώνει άγνωστους ανθρώπους μεταξύ τους, είναι το μίσος για τη μισθωτή εργασία και η αγάπη για συγκεκριμένα τραγούδια.

Και μα το Θεό της τόλμης, θα του μιλούσα. "Το πρώτο τραγούδι που θα παίξω απόψε, θα είναι για την πάρτη σου. Γιατι είσαι ποοολύ ωραίο παιδί". Αυτό θα του έλεγα.
Κοίταζα ηττημένη το δαχτυλίδι μου, μία ξεκαύλωτη κωλόγρια με την υπερπροστατευτική τσιρίδα της: "Χρυσούλααα ,πήγαινε πιό μεσα παιδί μου, θα πέσεις", που καθόταν μπροστά μου, κοίταξα και τ'αυτιά του που ήταν βουλωμένα με ακουστικά. 'Οπως και τα δικά μου. " Το ιππικό ", σκέφτηκα. θα μπορούσαν να μιλήσουν αυτά για λογαριασμό μου. Αλλά δε μίλησαν, οι κοτάρες.

Στον σέξι άγγελο λοιπόν ,του Α17 της ΕΘΕΛ, αυτή η τραγουδάρα, χαρισμένη.
Κι αν όλα επιστρέφουν, και κάνουν κύκλους γύρω μας, και γίνονται για να ξαναγίνουν κάνω ευχή να ξανάρθει εκείνη η στιγμή.
Και τότε ορκίζομαι, πως θα μιλήσω.

auburn Kate

(πολύ ροκ τύπος, νομίζω,πριν καν υπαρξει το ροκ,αν και έμπορας...,ALBRECHT DURER- Portrait of Osvolt Krel )

Θεωρείο

θα βρίσκομαι εδώ. Κρυμμένη πίσω από λεπτούς χειρισμούς πλήκτρων, θα σας παρατηρώ καθισμένη, αγέρωχη και πλούσια ντυμμένη. Επιτρέψτε μου όμως να δραπετεύω συχνά κάπου νότια. Εκεί που βρίσκεται η καρδιά του έρωτά μου.
Μόνο γιαυτήν μη ρωτάτε, παρακαλώ. Δεν σας αρκεί που θα μ' έχετε προσεκτικό παρατηρητή σας;
Είναι λαβωμένη η καρδιά μου και διάλεξα κόκκινο φουστάνι, να κρύβει το αίμα. Το νιώθω όμως να ποτίζει σιγά-σιγά το ακριβό ύφασμα. Φοβάμαι πως μέχρι να τελειώσετε την ανάγνωση, θα έχω γίνει ολόκληρη ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο.
Μη ρωτάτε για την καρδιά του έρωτά μου. Την πλήγωσαν πολύ κι αυτή, και όπως συμβαίνει με τους διδύμους αυτου του κόσμου, που όλα τα συναισθήματα βιώνονται εις διπλούν, έτσι υποφέρει κι η δική μου καρδιά. Κάνω έκκληση στον χρόνο που γίνεται βέλος και μας χτυπάει ακριβώς τη στιγμή της μεγαλύτερης ευτυχίας, να γιάνει την καρδιά του έρωτά μου.
Να μην σας τύχει ποτέ αγαπημένος λαβωμένος, που ο πόνος, του πλάνεψε την όραση και σας νομίζει εχθρό του...

auburn Kate

( η ακινησία των συναισθημάτων θα μου εξασφαλίσει την αθανασία; RAPHAEL SANZIO- Joanna of Aragon )