Πρόλογος: Το πρώτο μερος της ιστορίας εκτίθεται εδώ. Μπορείτε αν θέλετε ν'ακολουθήσετε τη συμβατική σειρά αναγνωσης, ή να μπερδέψετε/εκπλήξετε τον εγκέφαλό σας, ξεκινώντας ανάποδα.
(...)Ένιωθε πως κάνει ανεπίτρεπτη παραχώρηση στο χάος.Γιαυτό έφευγε.
'Ηταν μία βιβλιοθήκη με τακτοποιημένα τα βιβλία της στα ράφια, τους υπαλλήλους να δείχνουν το δέοντα σεβασμό στο πνεύμα, και τους αναγνώστες σιωπηλά βυθισμένους στις θέσεις τους. Και ξαφνικά άνοιγε η μεγάλη είσοδος διάπλατα, κι ένα τσούρμο θορυβώδεις έσπαζαν το νήμα της ησυχίας. Αυτό ήταν εκείνη- το τσούρμο του θορύβου και της αναταραχής. 'Ομως τη λατρευε. 'Οταν συζητούσαν , ήταν σχεδόν ευτυχισμένος. Δεν αγγίζονταν ιδιαίτερα τότε, κάθονταν κοντά και ίσως κάποιες στιγμές τα χέρια τους ακουμπούσαν πανω στην εξαψη της ανταλλαγής επιχειρημάτων. Τότε, ενιωθε μαζί της ασφαλής. Ντυμένος, κι εκείνη το ίδιο, με τα ωραία τους ρούχα, καθαροί, με τα λεφτά τους, και τις ιδέες τους καλά οργανωμένες στα κεφάλια τους. Τα μικρά, ανόητα, υπερφίαλα κεφάλια τους.
Η' μήπως πρέπει οι χαρακτηρισμοί ν'αφορούν μόνο τον Ραλφ; Μισούσε τον εαυτό του που τη χρειαζόταν τόσο. 'Εκαναν έρωτα,πιό σωστά έκανε έρωτα σα να επιτελούσε ένα έργο με λυσσασμένη μεθοδικότητα. Η ιερή αποστολή με κωδικό όνομα Ηδονή, έπρεπε να έρθει σε πέρας. Ακόμη και το πάθος του μερικές φορές ειχε κάτι το υπερβολικά άγριο. Ήταν αντιγραφή λες, όσων συνευρέσεων είχε δει στο σινεμά. Στην πραγματικότητα, αν γινόταν, θ'απέφευγε τη συνουσία. 'Οχι από θρησκευτικό φανατισμό, αλλά από διανοητικό. Τόσο μπέρδεμα μέσα κι έξω απ΄το σώμα του ήταν αβάσταχτο. "Τότε γιατί γαμιέσαι μαζί της ρε μαλάκα;" ρώτησε ο αυθάδης εαυτός του.Ας πουμε, ήταν αμφίθυμος.Την αγαπούσε αλλα δεν ήθελε να ρουφήξει το μυαλό του η κινούμενη άμμος της αγάπης του. 'Ηθελε να χάνεται μέσα της αλλά παράλληλα να βλέπει αποστασιοποιημένος την πράξη. Σα να γράφεις, και ταυτόχρονα να παρατηρείς τον εαυτό σου που γράφει. Αλλά για πόσο μπορείς να είσαι ταυτόχρονα παρατηρητής και συμμετέχων;
Φοβόταν τη αταξία και την υπονόμευση των ιδεών του. Φοβόταν-αυτή ήταν η σωστή λέξη. Οδηγούσε και απ' την ένταση της σκέψης του έσφιγγε παραπάνω το τιμονι.Τι περίεργο- δεν ανησυχούσε μήπως η αφηρημάδα του προκαλέσει ατύχημα.
Μόλις έφτασε σπίτι, ξεκλέιδωσε βιαστικά και μπήκε μέσα ανακουφισμένος. 'Αφησε έξω μία υπέροχη λιακάδα. Βγήκε στη βεράντα του και χάζεψε τη θαλασσα πέρα στο βάθος. "Δεν είναι καιρός για μαγκούφηδες αυτός, θέλω να' ρθει εδώ τώρα, να την πάρω αγκαλιά και ν'αράξουμε στη βεράντα ". (Και να' χεις εσύ το πάνω χέρι ως συνήθως έτσι βρωμοεγωίσταρε;) αντιμίλησε πάλι ο αυθάδης.
Ξαφνικά μπήκε μέσα τρέχοντας και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Κάτι είχε πάρει το μάτι του πριν αλλά δεν ήταν και πολύ σίγουρος. 'Ανοιξε την πόρτα και είδε ένα μακρόστενο πακέτο να τον περιμένει. Δεν είχε αποστολέα, μόνο τη δική του διεύθυνση τυπωμένη με τ' όνομά του. Το στριφογύρισε για λίγο μήπως και βρει κάποια ένδειξη αλλα ακόμη κι η σφραγίδα του ταχυδρομείου ήταν δυσδιάκριτη. Κι αν ήταν δώρο κανενός παράφρονα; Θυμήθηκε το Seven του Φίντσερ, και το "δώρο" του Τζων Ντο, στον νεαρό, ευτυχή διώκτη του. Ανατρίχιασε. Αποφάσισε να τ'ανοίξει εκει στο κατώφλι του. Για παν ενδεχομενο.
Πίσω απ΄το περιτύλιγμα ανακάλυψε ένα κουτί που έκρυβε μέσα του ένα βιβλιο, μια κασσέτα και ένα χειρόγραφο σημείωμα.
Μπήκε στο σπίτι του ανακουφισμένα περίεργος. 'Εβαλε την κασσέτα στο κασετόφωνο και πάτησε play.Μόνο δύο τραγούδια περιείχε. Το inside των Stiltskin πλημμυρισε το χώρο. Πονηρό κομμάτι- ξεκινάει με ένα χορωδιακό και μετά εισβάλλουν ασυγκράτητες οι ηλεκτρικές κιθάρες. 'Ακουγε ταραγμένος και περιεργαζόταν το βιβλίο. Το γνώριζε. 'Ηταν το "Στην Ακτή" του 'Ιαν ΜακΓιούαν. Τελικά ήξερε και τον αποστολέα- βεβαιώθηκε απ΄τον γραφικό χαρακτήρα του σημειώματος: "το κερί επειδή καίγεται φωτίζει. Σκοπεύεις να ζήσεις εσαεί στο σκοτάδι προκειμένου να σώσεις το κερί;
J. "
Γλύστρισε συγκινημένος στο πάτωμα. Το street spirit των Radiohead έγδερνε τώρα το μέσα του.
Σηκώθηκε απότομα, και πήγε στη κουζίνα. Άρχισε να σπάζει τα ποτήρια του ένα- ένα. 'Ολα.Σε λιγα λεπτά το πάτωμα είχε γεμισει θρύψαλλα.
Επίλογος: Το τέλος της ιστορίας το δίνει η Weirdo .
Eυχαριστώ τον UnderControl για την εμπιστοσύνη...
auburn kate
(photo credit: Bent by Nicosalpha )
