'Οταν μπήκε εγώ δεν τον είδα. 'Ημουν απασχολημένη με κατι εκκρεμότητες που άφησε ο προηγούμενος. Εσείς τον είδατε; Πως είναι; Βαρύς ή κατηγορίας φτερού; Κουβαλούσε πράγματα ή μήπως ήρθε άνευ αποσκευών; Σας μίλησε;
Οι φήμες λένε ότι έδωσε πάλι τις χιλιοειπωμένες υποσχέσεις που δίνουν όλοι του σιναφιού του: "ναι, ναι, καλός θα είμαι", "θα περάσω γρήγορα, ούτε που θα με καταλάβετε καλέ!", " θα είμαι πολύ διακριτικός", "όχι, δεν ξέχασα τα προγούμενα. Μα ξεχνιούνται τα χρέη(σας);" , "μην ανησυχείτε, όλα εδώ είναι". Κι έδειχνε με ένα χαμόγελο υποσχεσης-απειλής, το τεράστιο σακούλι του.
Κι αν μπήκε, πρέπει να ήταν πολύ ταλαιπωρημένος απ΄το ψοφόκρυο. Δεν ένιωσα τίποτα. 'Ισως με είχαν τυφλώσει τόσα φωτάκια που αναβόσβηναν σαν αφιονισμένα και τα μάτια μου δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν. Κάποιοι που τους εκμυστηρέυτηκα τον πόνο μου, με παρηγόρησαν λέγοντας πως ούτε κι αυτοί τον είδαν. Μάλλον έχει εκπαιδευτεί στους διαρρήκτες, μου είπαν. Μπαίνει κρυφά , πριν προλάβεις ν'αντιληφθείς ο,τιδήποτε κι ενα ωραίο πρωϊνό, ξυπνάς και τον βλέπεις να σου κλείνει το μάτι κοροϊδευτικά μέσα απ΄το ημερολόγιο. Μέσω ενός ανεξήγητου πολλαπλασιασμού εχει εγκατασταθεί σ' όλη την πόλη. Βλέπεις ίχνη του παντού, και σε πιάνει ένας πανικός που δεν ήσουν έτοιμη την κρίσιμη στιγμή να τον τσακώσεις.
Εισβολέας, αυτό είναι. Εισβολέας. Μπαίνει με το έτσι θέλω του καζαμία.
Μετά απ΄αυτές τις συγκλονιστικές μαρτυρίες, αναστέναξα κάπως ανακουφισμένη. Δεν ήμουν μόνη μου λοιπόν. Κι άλλοι δεν αντιλήφθηκαν τίποτα. Κι ας έκαναν πρόβες εντατικές ένα μήνα τώρα. Μη σας πω, χρόνο, το ρόλο τους. Ο χαρούμενος-και -αισιόδοξος -άνθρωπος καλωσορίζει- το 2009. Είναι όμως κάκιστοι υποκριτές. 'Οσο κι αν άνοιγαν τα μάτια τους καλά-καλά μην τυχόν και χάσουν τα εισόδια, αλληθώριζαν. 'Αλλος κοίταζε πάλι τους λογαριασμούς του, άλλος μέσα του, κι αλλος το άδειο του κρεβάτι.
Ο πιό κακός ηθοποιός όμως ήταν εκείνος ο άστεγος παππούς, που του πήραν και δήλωση την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Τον ρώτησαν τί εύχεται για το νέο έτος- "δεν εύχομαι τίποτα πλέον γιατι δεν αντέχω κι αλλη απογοήτευση", τους απάντησε και δεν τον σιχτίρισαν, επειδή οι δημοσιογράφοι αιχμαλωτίζουν τα πλήθη των αναγνωστών αποτελεσματικότερα όταν μεταφέρουν πιστά την σκληρή , ξινή ζωή.
Ρε λέτε οι γιορτές να είναι matrix; 'Οταν κάνω το λάθος να διαβασω εφημερίδες ή να δω τηλεοραση, τις τελευταίες μέρες, αυτό πιστεύω.
Ποιός νέος χρόνος;
Παίδες, το μόνο στήριγμα που έχουμε είναι η αγάπη. ' ντάξει; Η αγάπη, ο έρωτας και η αναφλεξη που προκαλείται απ΄την τριβή δύο παθιασμένων σωμάτων. Αυτό ίσως αλλάζει το χρόνο πραγματικά. Αυτό και το μυαλό που εχουμε μέσα στο ξεροκέφαλό μας.
Τι να σας ευχηθώ δεν ξέρω. Ούτε τι να μου ευχηθώ. Τελευταία ακούω αυτο το γλυκύτατο τραγουδι των Δολοφόνων , νομίζω δίνει τις καλύτερες ευχές.
Το μόνο που μετράει κατα την ταπεινή μου άποψη, είναι αν μπορούμε να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Μαζί με τους ανθρώπους που επιλέγουμε ν' αγαπάμε. Εγώ μόνο έτσι καταλαβαίνω ότι αλλάζει ο χρόνος. Τα υπόλοιπα είναι μαλακίες για δερματόδετες ή χαρτόδετες ατζέντες.
auburn Kate
( να θυμηθώ να βρω εκεινο το στίχο του Blake για τον κόκκο της άμμου, EVELYN de MORGAN- The Hour Glass )
