Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Το νησί

'Οσοι μπαίνετε σ'αυτο το μπλόγκι, ίσως έχετε υποψιαστεί ή καταλάβει τη μανία μου εμ τη ζωγραφική, κυρίως αυτή που χρονολογείται πριν τον 20ο αιώνα, εκτός απο μερικές εξαιρέσεις(βλ. Elizabeth Peyton, Terry Rogers, Βαγγέλης Ρήνας).
Είμαι ευτυχής πραγματικά επειδή μέσα στην απερίγραπτη μαυρίλα, απελπισία, ζόφο και γενικά όλη την άθλια διάθεσή μου εξαιτίας της σκατοκατάστασης, made by Δ.Ν.Τ. υπάρχουν ακτίνες φωτός που διαπερνούν , κατορθώνουν να διαπεράσουν τα πάντα. 'Οταν βέβαια έχεις κανείς την ευαισθησία και την προδιάθεση να τις δεί. Ας μην κοροϊδευόμαστε, αν έχεις ενσωματωθεί ΠΛΗΡΩΣ στο καθημερινό κολαστήριο, φοβάμαι πως δεν υπάρχει ελπίδα για σε...
Πρέπει απαραιτήτως ν'ακολουθείς τη συμβουλή του κυρίου Οδυσσέα( όχι του Κυριακόπουλου!): "Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς πάνω της"(ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ).

Απολαύστε παρακαλώ σας , τους παρακάτω πίνακες. Κι εύχομαι να ουρλιάξετε κυριολεκτικά απ΄την ομορφιά που θα χαϊδέψει τα μάτια σας. Ασχέτως ερμηνειών που μπορεί να επιδέχονται, πιστέυω πως αποτελούν τον ιδανικό προορισμό "διακοπών". Ο δημιουργός τους είναι ο Zhao Kailin , καλλιτέχνης απ΄την Κίνα.

Ευχαριστώ θερμότατα τον καλλιτέχνη εκ Θεσσαλονίκης Γιώργο Μπογιατζίδη, του οποίου ο ενθουσιασμός για τον συγκεκριμένο ζωγράφο με "παρέσυραν" να τον ανακαλύψω.
Η καλύτερη απάντηση στην κωλοκρίση που μας επέβαλαν ειναι να παραμείνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ με ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ και ΑΡΧΕΣ.

Enjoy

auburn Kate