Ακόμη και στον μέσα ουρανό, αυτή η μαγική αναλυση του φωτός εμφανίζεται πάντα μετά την καταιγίδα. Σα να γνωρίζει, τις οίδε ποιός, ότι δεν εκτιμάς την πανδαισία των χρωμάτων εν μέσω βροχής, κεραυνών και πάει λέγοντας. 'Οταν χορτάσετε απο εξωστρέφεια, χαρά και συλλογικότητα έστω με τη μορφή της συνάθροισης , παρακαλώ θερμά, ακούστε αυτό το τραγούδι.
Νομίζω η Ζυράνα Ζατέλη το έχει διατυπώσει πολύ εύστοχα, σε άλλο πλαίσιο: το πράγμα μιλάει μόνο του, κι εμείς δεν φτάνουμε να το πούμε". 'Οταν αφεθείτε στην αβάσταχτη τρυφεόρτητά του, θα καταλάβετε τι εννοώ. Το άκουσα πριν μιά βδομάδα, σε συνθήκες αφόρητης λύπης και προχθές σε συνθήκες ανέλπιστης και μετέωρης χαράς. Η οποία μετά από παλάτζο μερικών ωρών, κατεληξε εκ νέου στη λύπη.
Θ έχετε ακούσει /διαβάσει φαντάζομαι για το νέο κύμα αθεϊσμού με επιχειρήματα και τα σχετικά βιβλία, που έχει ενσκήψει. 'Οταν μου μιλάνε για τον Θεό, σκέφτομαι την απάντηση ενός άγγλου κόμη προς τη σύζυγό του, όταν τον ρώτησε γιατί δεν πιστεύει στην ύπαρξή του: "γιατί αγαπητή μου, όταν προσεύχομαι σ' Αυτόν, ανακαλύπτω οτι απλώς μιλάω στον εαυτό μου"...
Κάτι σαν την αυθυποβολή του Χάρι Πόττερ όταν φώναζε expecto patronum. Που κολλάει όλο αυτό; θα ρωτήσετε ευλόγως. Κολλάει στην αδυναμία/ασυμβατότητα του Θεού με την ερωτική επιδίωξη. Σιγά μην ακούσει , αν υπάρχει, τις ανθρώπινες εκκλήσεις. Humbug! όπως θ'αναφωνούσε κυνικά ο Εμπενίζερ. Ο Θεός, δεν υπαρχει περίπτωση να απαντήσει ποτέ στις δεήσεις μας, για τον απλούστατο λόγο ότι φοβάται. Φοβάται τη δύναμη που ενσαρκώνει το ζεύγος. Αυτο ακριβώς που φοβήθηκε και ο Δίας και διέταξε τον ισόβιο διχασμό του ενός 'Ολου σε δύο μισά.
Αν ήμουν συνεπής κυνική, θα έλεγα ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ΄αυτή τη συστηματική θεϊκή κώφωση. Η τραγωδία μου έγκειται στο ότι είμαι ανεπίδεκτη μαθήσεως.
Εύχομαι να είστε καλύτεροι μαθητές.
auburn Kate
( Θ' αργήσει; sir LAWRENCE ALMA-TADEMA - Spring )
Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009
Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009
Συνήθης 'Υποπτος
'Οταν μπήκε εγώ δεν τον είδα. 'Ημουν απασχολημένη με κατι εκκρεμότητες που άφησε ο προηγούμενος. Εσείς τον είδατε; Πως είναι; Βαρύς ή κατηγορίας φτερού; Κουβαλούσε πράγματα ή μήπως ήρθε άνευ αποσκευών; Σας μίλησε;
Οι φήμες λένε ότι έδωσε πάλι τις χιλιοειπωμένες υποσχέσεις που δίνουν όλοι του σιναφιού του: "ναι, ναι, καλός θα είμαι", "θα περάσω γρήγορα, ούτε που θα με καταλάβετε καλέ!", " θα είμαι πολύ διακριτικός", "όχι, δεν ξέχασα τα προγούμενα. Μα ξεχνιούνται τα χρέη(σας);" , "μην ανησυχείτε, όλα εδώ είναι". Κι έδειχνε με ένα χαμόγελο υποσχεσης-απειλής, το τεράστιο σακούλι του.
Κι αν μπήκε, πρέπει να ήταν πολύ ταλαιπωρημένος απ΄το ψοφόκρυο. Δεν ένιωσα τίποτα. 'Ισως με είχαν τυφλώσει τόσα φωτάκια που αναβόσβηναν σαν αφιονισμένα και τα μάτια μου δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν. Κάποιοι που τους εκμυστηρέυτηκα τον πόνο μου, με παρηγόρησαν λέγοντας πως ούτε κι αυτοί τον είδαν. Μάλλον έχει εκπαιδευτεί στους διαρρήκτες, μου είπαν. Μπαίνει κρυφά , πριν προλάβεις ν'αντιληφθείς ο,τιδήποτε κι ενα ωραίο πρωϊνό, ξυπνάς και τον βλέπεις να σου κλείνει το μάτι κοροϊδευτικά μέσα απ΄το ημερολόγιο. Μέσω ενός ανεξήγητου πολλαπλασιασμού εχει εγκατασταθεί σ' όλη την πόλη. Βλέπεις ίχνη του παντού, και σε πιάνει ένας πανικός που δεν ήσουν έτοιμη την κρίσιμη στιγμή να τον τσακώσεις.
Εισβολέας, αυτό είναι. Εισβολέας. Μπαίνει με το έτσι θέλω του καζαμία.
Μετά απ΄αυτές τις συγκλονιστικές μαρτυρίες, αναστέναξα κάπως ανακουφισμένη. Δεν ήμουν μόνη μου λοιπόν. Κι άλλοι δεν αντιλήφθηκαν τίποτα. Κι ας έκαναν πρόβες εντατικές ένα μήνα τώρα. Μη σας πω, χρόνο, το ρόλο τους. Ο χαρούμενος-και -αισιόδοξος -άνθρωπος καλωσορίζει- το 2009. Είναι όμως κάκιστοι υποκριτές. 'Οσο κι αν άνοιγαν τα μάτια τους καλά-καλά μην τυχόν και χάσουν τα εισόδια, αλληθώριζαν. 'Αλλος κοίταζε πάλι τους λογαριασμούς του, άλλος μέσα του, κι αλλος το άδειο του κρεβάτι.
Ο πιό κακός ηθοποιός όμως ήταν εκείνος ο άστεγος παππούς, που του πήραν και δήλωση την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Τον ρώτησαν τί εύχεται για το νέο έτος- "δεν εύχομαι τίποτα πλέον γιατι δεν αντέχω κι αλλη απογοήτευση", τους απάντησε και δεν τον σιχτίρισαν, επειδή οι δημοσιογράφοι αιχμαλωτίζουν τα πλήθη των αναγνωστών αποτελεσματικότερα όταν μεταφέρουν πιστά την σκληρή , ξινή ζωή.
Ρε λέτε οι γιορτές να είναι matrix; 'Οταν κάνω το λάθος να διαβασω εφημερίδες ή να δω τηλεοραση, τις τελευταίες μέρες, αυτό πιστεύω.
Ποιός νέος χρόνος;
Παίδες, το μόνο στήριγμα που έχουμε είναι η αγάπη. ' ντάξει; Η αγάπη, ο έρωτας και η αναφλεξη που προκαλείται απ΄την τριβή δύο παθιασμένων σωμάτων. Αυτό ίσως αλλάζει το χρόνο πραγματικά. Αυτό και το μυαλό που εχουμε μέσα στο ξεροκέφαλό μας.
Τι να σας ευχηθώ δεν ξέρω. Ούτε τι να μου ευχηθώ. Τελευταία ακούω αυτο το γλυκύτατο τραγουδι των Δολοφόνων , νομίζω δίνει τις καλύτερες ευχές.
Το μόνο που μετράει κατα την ταπεινή μου άποψη, είναι αν μπορούμε να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Μαζί με τους ανθρώπους που επιλέγουμε ν' αγαπάμε. Εγώ μόνο έτσι καταλαβαίνω ότι αλλάζει ο χρόνος. Τα υπόλοιπα είναι μαλακίες για δερματόδετες ή χαρτόδετες ατζέντες.
auburn Kate
( να θυμηθώ να βρω εκεινο το στίχο του Blake για τον κόκκο της άμμου, EVELYN de MORGAN- The Hour Glass )
Οι φήμες λένε ότι έδωσε πάλι τις χιλιοειπωμένες υποσχέσεις που δίνουν όλοι του σιναφιού του: "ναι, ναι, καλός θα είμαι", "θα περάσω γρήγορα, ούτε που θα με καταλάβετε καλέ!", " θα είμαι πολύ διακριτικός", "όχι, δεν ξέχασα τα προγούμενα. Μα ξεχνιούνται τα χρέη(σας);" , "μην ανησυχείτε, όλα εδώ είναι". Κι έδειχνε με ένα χαμόγελο υποσχεσης-απειλής, το τεράστιο σακούλι του.
Κι αν μπήκε, πρέπει να ήταν πολύ ταλαιπωρημένος απ΄το ψοφόκρυο. Δεν ένιωσα τίποτα. 'Ισως με είχαν τυφλώσει τόσα φωτάκια που αναβόσβηναν σαν αφιονισμένα και τα μάτια μου δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν. Κάποιοι που τους εκμυστηρέυτηκα τον πόνο μου, με παρηγόρησαν λέγοντας πως ούτε κι αυτοί τον είδαν. Μάλλον έχει εκπαιδευτεί στους διαρρήκτες, μου είπαν. Μπαίνει κρυφά , πριν προλάβεις ν'αντιληφθείς ο,τιδήποτε κι ενα ωραίο πρωϊνό, ξυπνάς και τον βλέπεις να σου κλείνει το μάτι κοροϊδευτικά μέσα απ΄το ημερολόγιο. Μέσω ενός ανεξήγητου πολλαπλασιασμού εχει εγκατασταθεί σ' όλη την πόλη. Βλέπεις ίχνη του παντού, και σε πιάνει ένας πανικός που δεν ήσουν έτοιμη την κρίσιμη στιγμή να τον τσακώσεις.
Εισβολέας, αυτό είναι. Εισβολέας. Μπαίνει με το έτσι θέλω του καζαμία.
Μετά απ΄αυτές τις συγκλονιστικές μαρτυρίες, αναστέναξα κάπως ανακουφισμένη. Δεν ήμουν μόνη μου λοιπόν. Κι άλλοι δεν αντιλήφθηκαν τίποτα. Κι ας έκαναν πρόβες εντατικές ένα μήνα τώρα. Μη σας πω, χρόνο, το ρόλο τους. Ο χαρούμενος-και -αισιόδοξος -άνθρωπος καλωσορίζει- το 2009. Είναι όμως κάκιστοι υποκριτές. 'Οσο κι αν άνοιγαν τα μάτια τους καλά-καλά μην τυχόν και χάσουν τα εισόδια, αλληθώριζαν. 'Αλλος κοίταζε πάλι τους λογαριασμούς του, άλλος μέσα του, κι αλλος το άδειο του κρεβάτι.
Ο πιό κακός ηθοποιός όμως ήταν εκείνος ο άστεγος παππούς, που του πήραν και δήλωση την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Τον ρώτησαν τί εύχεται για το νέο έτος- "δεν εύχομαι τίποτα πλέον γιατι δεν αντέχω κι αλλη απογοήτευση", τους απάντησε και δεν τον σιχτίρισαν, επειδή οι δημοσιογράφοι αιχμαλωτίζουν τα πλήθη των αναγνωστών αποτελεσματικότερα όταν μεταφέρουν πιστά την σκληρή , ξινή ζωή.
Ρε λέτε οι γιορτές να είναι matrix; 'Οταν κάνω το λάθος να διαβασω εφημερίδες ή να δω τηλεοραση, τις τελευταίες μέρες, αυτό πιστεύω.
Ποιός νέος χρόνος;
Παίδες, το μόνο στήριγμα που έχουμε είναι η αγάπη. ' ντάξει; Η αγάπη, ο έρωτας και η αναφλεξη που προκαλείται απ΄την τριβή δύο παθιασμένων σωμάτων. Αυτό ίσως αλλάζει το χρόνο πραγματικά. Αυτό και το μυαλό που εχουμε μέσα στο ξεροκέφαλό μας.
Τι να σας ευχηθώ δεν ξέρω. Ούτε τι να μου ευχηθώ. Τελευταία ακούω αυτο το γλυκύτατο τραγουδι των Δολοφόνων , νομίζω δίνει τις καλύτερες ευχές.
Το μόνο που μετράει κατα την ταπεινή μου άποψη, είναι αν μπορούμε να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Μαζί με τους ανθρώπους που επιλέγουμε ν' αγαπάμε. Εγώ μόνο έτσι καταλαβαίνω ότι αλλάζει ο χρόνος. Τα υπόλοιπα είναι μαλακίες για δερματόδετες ή χαρτόδετες ατζέντες.
auburn Kate
( να θυμηθώ να βρω εκεινο το στίχο του Blake για τον κόκκο της άμμου, EVELYN de MORGAN- The Hour Glass )
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)