Πόσες φορές απαντήσατε την ομορφιά στο διάβα σας και ήσασταν απασχολημένοι; Πως αντιδράσατε; Παρατήσατε σύξυλη τη ζωή σας , όπως την κρατούσατε εκείνη τη στιγμή, και της μιλήσατε; Είχατε το θάρρος να της μιλήσετε; Μήπως το βρήκατε τάχιστα κι ας μην είχατε επιδείξει παρόμοια τόλμη προηγουμένως;
Κάποιος έχει πεί πως το μεγαλύτερο θάρρος το επιδεικνύουν οι λεγόμενοι, δειλοί άνθρωποι. Έτσι, σαν αιφνίδια έκρηξη ενός κατά τα φαινόμενα ανενεργού ηφαιστείου.
(Ξανα)είδα προσφατα την ομορφιά. Μια λυγερόκορμη ομορφιά μετρίου αναστήματος, μέσα σε κοτλέ μαύρο σακάκι, μπορντώ all star, με γένια 2 ημερών και μαλλιά να της χαϊδεύουν αφοσιωμένα τη βάση του λαιμού. Και μιά κιθάρα(;) ,απ΄όσο εικάζω, ηλεκτρική, να κοιμάται μεσα στη θήκη της, κρεμασμένη στους ώμους του. Της ομορφιάς.
Και δεν του μίλησα. θα μπορούσα όμως. Όπως μπόρεσα μιά άλλη φορά και χωρίς καν τη βοήθεια οινοπνεύματος. Άντε και μιλούσα όμως. Τι σκατά θα του έλεγα;
Ξαφνικά το κουτάκι με τις πρωτότυπες ατάκες σήκωσε σημαία απελπισίας: ΚΕΝΟΝ. Εκείνη την ώρα- που δεν ήταν ώρα, ήταν λεπτά ξεχειλωμένα απ΄την αγκυλωμένη επιθυμία δράσης, το ένοχο οφθαλμόλουτρο και την επίγνωση του αδύνατου(;)- ευχήθηκα να ήμουν μουσικός παραγωγός. Αυτό που ενώνει άγνωστους ανθρώπους μεταξύ τους, είναι το μίσος για τη μισθωτή εργασία και η αγάπη για συγκεκριμένα τραγούδια.
Και μα το Θεό της τόλμης, θα του μιλούσα. "Το πρώτο τραγούδι που θα παίξω απόψε, θα είναι για την πάρτη σου. Γιατι είσαι ποοολύ ωραίο παιδί". Αυτό θα του έλεγα.
Κοίταζα ηττημένη το δαχτυλίδι μου, μία ξεκαύλωτη κωλόγρια με την υπερπροστατευτική τσιρίδα της: "Χρυσούλααα ,πήγαινε πιό μεσα παιδί μου, θα πέσεις", που καθόταν μπροστά μου, κοίταξα και τ'αυτιά του που ήταν βουλωμένα με ακουστικά. 'Οπως και τα δικά μου. " Το ιππικό ", σκέφτηκα. θα μπορούσαν να μιλήσουν αυτά για λογαριασμό μου. Αλλά δε μίλησαν, οι κοτάρες.
Στον σέξι άγγελο λοιπόν ,του Α17 της ΕΘΕΛ, αυτή η τραγουδάρα, χαρισμένη.
Κι αν όλα επιστρέφουν, και κάνουν κύκλους γύρω μας, και γίνονται για να ξαναγίνουν κάνω ευχή να ξανάρθει εκείνη η στιγμή.
Και τότε ορκίζομαι, πως θα μιλήσω.
auburn Kate
(πολύ ροκ τύπος, νομίζω,πριν καν υπαρξει το ροκ,αν και έμπορας...,ALBRECHT DURER- Portrait of Osvolt Krel )
