Τέλος πάντων- θ'αναφέρω λοιπόν κι εγώ δύο χωρία απο λατρεμένα και πολυαγαπημένα μου βιβλία, τα οποία βρίσκονται τις τλευταίες μέρες πάνω στο γραφείο μου και όχι στο κρεββατάκι τους- ράφι της βιβλιοθήκης. Δεν είναι απ΄τη σελίδα 123 όμως. Παρόλο που έψαχνα τη συγκεκριμένη σελίδα με αφορμή τους κανόνες του παιχνιδιού. Το μάτι μου (ξανα)κόλλησε στις σελίδες που έχουν τ'αποσπάσματα που που θ'απολαύσετε παρακάτω. Κατά τη γνώμη μου τα συγκεκριμένα βιβλία είναι απλώς αριστουργηματικά. Για την ακρίβεια οι μεταφράσεις τους. Δεν τόλμησα να τα διαβάσω στο πρωτότυπο, και μέχρι στιγμής δεν το έχω μετανιώσει.
ΠΡΟΤΑΣΗ: Διαβάστε, αν δεν το έχετε ήδη κάνει, αυτά τα 2 βιβλία. Είναι α-πο-κτή-μα-τα. Και τώρα επιτρέψτε μου:
" Επιτέλους τον κοίταξε. Τα μάτια της ήταν γεμάτα δάκρυα, και το βλέμμα της αβάσταχτα γυμνό. Τέτοια βλέμματα μία ή δύο φορές στη ζωή μας δεχόμαστε ή μοιραζόμαστε. Είναι αυτά που λιώνουν τις λέξεις, που διαλύουν το παρελθόν, είναι στιγμές που ξέρουμε- στην απόφαση της πιό βαθιάς ανάγκης-πως ο βράχος των εποχών δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά αγάπη, εδώ, τώρα, σ'αυτά τα δύο χέρια που ενώνονται, σ'αυτή την τυφλή σιωπή που το ένα κεφάλι έρχεται ν'ακουμπήσει στο άλλο' και που ο Κάρολος, μετά από μια συμπυκνωμένη αιωνιότητα, έσπασε, παρόλο που η ερώτηση ψιθυρίστηκε μάλλον παρά ειπώθηκε.
" θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω τις αλληγορίες σας; "
Το κεφάλι στο στήθος του συσπάται με βουβή ορμητικότητα. 'Ενα μεγάλο διάστημα. Η πίεση των χειλιών στα κόκκινα μαλλιά."
(John Fowels- H Ερωμένη του Γάλλου Υποπλοιάρχου, ΜΕΤΑΦΡ: Φαίδων Ταμβακάκης, εκδ. ΕΣΤΙΑ, ΑΘΗΝΑ, 2004 )
" Το πρόβλημα αυτά τα πενήντα εννέα χρόνια ήταν το εξής: πως μπορεί να πετύχει την εξιλέωση μία μυθιστοριογράφος όταν, εμ την απόλυτη εξουσία να αποφασίζει τι θα γίνει, έχει ταυτόχρονα τη θεση του θεού; Δεν υπάρχει κανείς , ούτε οντότητα ούτε ανώτερη μορφή στην οποία μπορεί να αναφέρεται, να συμβιβαστεί μ'αυτήν ή να ζητήσει συγχώρεση. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτήν. Στην φαντασία της θέτει τα όρια και τους όρους. Δεν υπάρχει εξιλέωση για τον Θεό, ή για τους μυθιστοριογράφους, ακομη κι αν είναι άθεοι. Το έργο αυτό ήταν πάντα ανεκπλήρωτο, και αυτό ακριβώς ήταν το ζητούμενο. Το παν ήταν η προσπάθεια."
( Ian McEwan- Εξιλέωση, ΜΕΤΑΦΡ: Γιάννης Σκαρπέλος, εκδ. ΝΕΦΕΛΗ,ΑΘΗΝΑ,2002 )
auburn Kate
( θα μπορούσε να είναι η Σάρα Γούντραφ,WILLIAM HOLMAN HUNT- Il Dolce far niente
(Θα μπορούσε να είναι η Σεσίλια Τάλις,TAMARA de LEMPICKA- Young girl with gloves )
(το απόσπασμα του βιβλίου του McEawn παρακάτω, συγγνώμη ρε παιδιά, εχει προβλημα και δεν το εμφανίζει στη θεση που το έγραψα!)
" Το πρόβλημα αυτά τα πενήντα εννέα χρόνια ήταν το εξής: πως μπορεί να πετύχει την εξιλέωση μία μυθιστοριογράφος όταν , με την απόλυτη εξουσία να αποφασίζει τι θα γίνει, έχει ταυτόχρονα τη θέση του θεού; Δεν υπάρχει κανείς, ούτε οντότητα ούτε ανώτερη μορφή στην οποία μπορεί να αναφέρεται, να συμβιβαστεί μ'αυτήν ή να ζητήσει συγχώρεση.Δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτήν. Στην φαντασία της θέτει τα όρια και τους όρους. Δνε υπάρχει εξιλέωση για τον Θεό, ή για τους μυθιστοριογράφους,ακόμη κι αν είναι άθεοι. Το έργο αυτό ήταν πάντα ανεκπλήρωτο, και αυτό ακριβώς ήταν το ζητούμενο. Το παν ήταν η προσπάθεια. "
(Ian McEwan-Εξιλέωση,ΜΕΤΑΦΡ:Γιάννης Σκαρπέλος,εκδ.ΝΕΦΕΛΗ,ΑΘΗΝΑ,2002 )
[η Σάρα αναφέρει στο βιβλίο την προσέγγισή της απ΄τον κύριο Rosseti,μήπως γιαυτόν τον πίνακα; DANTE GABRIEL ROSSETTI- Found
η Σεσίλια, αν επέλεγε λευκό φόρεμα για την μοιραία, απ΄όλες τις απόψεις, βραδιά, θα ήταν τοσο ωραία; TAMARA de LEMPICKA-Portrait of Marjorie Ferry ]
auburn Kate
