Ακόμη και στον μέσα ουρανό, αυτή η μαγική αναλυση του φωτός εμφανίζεται πάντα μετά την καταιγίδα. Σα να γνωρίζει, τις οίδε ποιός, ότι δεν εκτιμάς την πανδαισία των χρωμάτων εν μέσω βροχής, κεραυνών και πάει λέγοντας. 'Οταν χορτάσετε απο εξωστρέφεια, χαρά και συλλογικότητα έστω με τη μορφή της συνάθροισης , παρακαλώ θερμά, ακούστε αυτό το τραγούδι.
Νομίζω η Ζυράνα Ζατέλη το έχει διατυπώσει πολύ εύστοχα, σε άλλο πλαίσιο: το πράγμα μιλάει μόνο του, κι εμείς δεν φτάνουμε να το πούμε". 'Οταν αφεθείτε στην αβάσταχτη τρυφεόρτητά του, θα καταλάβετε τι εννοώ. Το άκουσα πριν μιά βδομάδα, σε συνθήκες αφόρητης λύπης και προχθές σε συνθήκες ανέλπιστης και μετέωρης χαράς. Η οποία μετά από παλάτζο μερικών ωρών, κατεληξε εκ νέου στη λύπη.
Θ έχετε ακούσει /διαβάσει φαντάζομαι για το νέο κύμα αθεϊσμού με επιχειρήματα και τα σχετικά βιβλία, που έχει ενσκήψει. 'Οταν μου μιλάνε για τον Θεό, σκέφτομαι την απάντηση ενός άγγλου κόμη προς τη σύζυγό του, όταν τον ρώτησε γιατί δεν πιστεύει στην ύπαρξή του: "γιατί αγαπητή μου, όταν προσεύχομαι σ' Αυτόν, ανακαλύπτω οτι απλώς μιλάω στον εαυτό μου"...
Κάτι σαν την αυθυποβολή του Χάρι Πόττερ όταν φώναζε expecto patronum. Που κολλάει όλο αυτό; θα ρωτήσετε ευλόγως. Κολλάει στην αδυναμία/ασυμβατότητα του Θεού με την ερωτική επιδίωξη. Σιγά μην ακούσει , αν υπάρχει, τις ανθρώπινες εκκλήσεις. Humbug! όπως θ'αναφωνούσε κυνικά ο Εμπενίζερ. Ο Θεός, δεν υπαρχει περίπτωση να απαντήσει ποτέ στις δεήσεις μας, για τον απλούστατο λόγο ότι φοβάται. Φοβάται τη δύναμη που ενσαρκώνει το ζεύγος. Αυτο ακριβώς που φοβήθηκε και ο Δίας και διέταξε τον ισόβιο διχασμό του ενός 'Ολου σε δύο μισά.
Αν ήμουν συνεπής κυνική, θα έλεγα ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ΄αυτή τη συστηματική θεϊκή κώφωση. Η τραγωδία μου έγκειται στο ότι είμαι ανεπίδεκτη μαθήσεως.
Εύχομαι να είστε καλύτεροι μαθητές.
auburn Kate
( Θ' αργήσει; sir LAWRENCE ALMA-TADEMA - Spring )
