Δευτέρα 14 Μαΐου 2007

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Δε θυμόμουν πως χτες , κατα το ημερολόγιο των ανθοπωλείων/ζαχαροπλαστείων και της ενοχής μας, ήταν η γιορτή της μητέρας. 'Οσες φορές προσφερα δώρο στη μαμα μου για την εν λόγω γιορτη, σκόνταφτα πανω σε δύο δυσάρεστα φαινόμενα- την ίδια τη μαμά μου, η οποία ως άλλη νευρωτική μαγείρισσα, προσπαθουσε να δαμασει ό, τι είχε αγοράσει για το γεύμα της ημέρας, το οποίο κατά ανεξήγητο για μενα τρόπο, ήταν πάντα ιδιαίτερα χρονοβόρο και περίπλοκο. ΠΑΝΤΑ. Σα να προσπαθούσαν να μου πουν κάτι οι κατσαρόλες και τα ταψιά.
Το δεύτερο, ήταν ένας χείμαρρος από: "βρε κοριτσάκι μου δεν ήταν αναγκη" , " αφού σου έχω πεί να μη χαλας τα λεφτά σου για μενα", " δε θελω δώρα, να φτιαξεις τη ζωή σου, να βρείς δουλεια επιτέλους, αυτό θέλω".
'Οπως ίσως αντιλαμβάνεστε, το να προσφέρεις δώρο στη μαμά με ψυχισμό 10χρονου, κι εκείνη να στο ανταποδίδει με μουρμούρα-υπενθύμιση, πως δεν είσαι πλέον ανέμελο 10χρονο, δημιουργεί μία πολύ επικίνδυνη δυσφορία. Μου ερχοταν να της πετάξω το δώρο στα μούτρα και να φύγω.
Το επόμενο βήμα ήταν να κοψω εδώ και χρόνια την "κακή" συνήθεια. Βασικός λόγος, εκτός απ' τον προαναφερόμενο, ήταν ότι θεωρούσα τέτοια δώρα κομψό εμπαιγμό. Σα να βλέπεις τη μαμά σου να είναι μεταξύ κουζίνας, σιδερωτηρίου, κρεβατοκάμαρας, αλλόφρων , χωρίς βοήθεια και να τη ρωτάς ευγενικά: " είσαι καλά μανούλα;"
'Ενιωθα πως το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να της προσφέρω, θα ήταν μία δεύτερη ζωή, που θα ξεκινούσε από κει που σταματησε η δική της, λόγω γάμου... μαμά παλαιάς κοπής... πολύ παλαιάς.
Χτες στο ΒΗΜΑgourmet, διάβαζα ένα κείμενο-γαστρονομικο οιονεί αφιέρωμα στις μαμαδες, το οποίο ξεκινούσε με το εξής απίστευτο ιστορικό: Η σύγχρονη γιορτή της Μητέρας κατάγεται απ' τον θυμό μερικών μαμαδων απ΄τη Δυτική Βιρτζίνια των Η.Π.Α, όταν, επειδή κανείς δεν τις βοηθούσε στις οικιακές δουλειές, πήραν ανάποδες και τους άφησαν άπλυτους/αξεσκόνιστους κ.λ.π. για 3 1/2 βδομάδες. Το συμβάν, έλεγε το κείμενο, καταγράφηκε στη Ιστορία σαν το Μεγάλο Απόστημα του 1908, το οποίο προφανώς ξεφούσκωσε "βελούδινα", όταν οι μαμάδες ηρέμησαν μετά την προσφορά λουλουδιών και ευχετήριων καρτών που περιείχαν "απελπισμένες εκκλήσεις"!
Μόλις το διαβασα, τα ενοχικά σύνδρομα εξαφανιστηκαν από μεσα μου. Δηλαδή, αν ερμηνεύω σωστά αυτή τη συνοπτική καταγραφή, οι κυρίες εξαγριωμένες, μαλάκωσαν με τα άνθη και τα παρακάλια και επέστρεψαν στο "ρόλο " τους; Φαντάζομαι , έκαναν και διπλοβάρδιες για να συγυρίσουν...
Συνεπώς, το να γιορτάζουμε κι εμείς την ημέρα, ισοδυναμεί με έμμεση αποδοχή της μεταμέλειάς τους. 'Εκαναν μία αντίσταση 3 1/2 εβδομάδων, εκτονώθηκαν και επέστρεψαν κατόπιν στα καθήκοντά τους, ίσως και με δηλώσεις εκ μέρους των παραμελημένων , του τύπου: " αγάπη μου, νομισα πως τρελαθηκες- τι σ' έπιασε;" Τους έφτιαξαν και μία γιορτη για να τους βουλώσουν δια παντός το στόμα και όλα έγιναν όπως πριν. Ερώτηση: τι γιορτάζουμε ακριβώς; Τον ξεσηκωμό-διαμαρτυρία, ή το "λαδωμα" και την επιστροφή με τη ουρά στα σκέλια;

Ε όχι λοιπόν, αυτή η ιλαροτραγωδία πρέπει καποτε να σταματήσει. Η γιορτή της μητέρας είναι, κατά τη γνώμη μου, η γιορτή της συμμόρφωσης των θηλυκών γεννητόρων, το σκύψιμο του κεφαλιού, και το "τουμπάρισμα" απο τις ικεσίες άχρηστων, επιτρέψτε μου, και ανίκανων για στοιχειώδη αυτοεξυπηρέτηση μελών της οικογένειας.
Ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Ας γιορτάσουν άλλοι.

Σημείωση: Δώρο δεν της αγόρασα για χτες. Η μέρα, και για κείνη και για μενα, φαινοταν άλλη μία Κυριακή. Αρκεστηκα στο να επιδοθώ ,χωρίς εκείνη, στο τύλιγμα αμπελοφυλλοντολμάδων. Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω...
Δε θελω να περιαυτολογήσω, αλλα αν δεν είχε και μενα τη βουλιμική να τη συνδράμω, ακόμη θα τύλιγε...

auburn Kate

(για να δείτε αν γουστάρετε, την εικόνα που θα συνόδευε αυτό το κείμενο,Le NAIN Brothers-A woman with five children, καντε κλικ εδώ)

8 σχόλια:

ggk είπε...

Η όλη ιστορία θυμίζει Λυσιστράτη.

Με εκνευρίζουν πάρα πολύ οι "παγκόσμιες ημέρες". Ειδικά αυτές που σε προτρέπουν να αγοράσεις κάτι σε κάποιον (βλέπε άγιος βαλεντίνος, γιορτή της μητέρας κτλ.).
Οι μόνες χρήσιμες "παγκόσμιες ημέρες" νομίζω είναι αυτές που έχουν να κάνουν με την υγεία. Π.χ. πρόσφατα ήταν η παγκόσμια ημέρα μελανώματος και όλη την προηγούμενη εβδομάδα μπορούσε όποιος ήθελε να εξεταστεί δωρεάν στους δερματολόγους.
Κατά τα άλλα, εγώ πήρα ένα τηλέφωνο την μητέρα μου χθες και από ότι κατάλαβα χάρηκε. Κάτι τόσο απλό είναι αρκετό όταν έχουμε να κάνουμε με έναν ρομαντικό άνθρωπο.

Tf είπε...

Ούτε εγώ έκανα δώρο στη μητέρα μου. Γενικά είμαι άτομο που ο ενστερνισμός μου στο θέμα παγκόσμιων ημερών καταδιώκεται. :p

Ειδικά αν δεις τι θέματα υπάρχουν και έχουν αφιερωθεί συγκεκριμένες ημερομηνίες γι' αυτά θα φρίξεις. Για δες εδώ.

Φράνσις είπε...

@ggk: όσο σκεφτομαι πως οι μερες αυτές λειτουργούν σαν κολυμβήθρες του Σιλωάμ για να ξεπλένουμε τις ενόχές μας.... για μενα το ωραιότερο δώρο είναι να παψει η νοοτροπία της μαμας-εστεμμένης υπηρέτριας. Κια ο νοοων νοείτω... χαίρεσθε!

@tf: σ' ευχαριστώ για την ενημέρωση και καλωσήρθες! αθ το κοιτάξω σε λίγο. Ελπίζω ότιδεν θα παθω αναφυλαξία ε;

Tf είπε...

Καλώς σε βρήκα! ;)

Αναφυλαξία δε ξέρω, αναγούλα σίγουρα.

Φράνσις είπε...

@tf 2:Μόλις έπαθα αναφυλαξία! Δηλαδή αύριο που είναι η διεθνης ημέρα της ιοκογένειας κι ε΄χει και απεργία 24ωρη ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ θα καταλάβουμε ολοι πολύ καλά τι σημαίνει να έχεις 5 παιδιά, να πρέπει να δουλεψεις γιατί φοβασαι ν' απεργήσεις και να κολλας μαζι με άλλους στους υπέροχους δρομους μας για να υποστείς άλλη μία μερα απύθμενης εργοδοτικής μαλακίας. Γιατί τα μικρά μεγάλωσαν κι εχουν έξοδα και ανάγκες. Μπρρρρρρρ.

Tf είπε...

Ο,τι να 'ναι...

Φαντάζομαι είδες τι "γιορτάζουμε" στις 14 Μαρτίου, ε;
Τη Παγκόσμια ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας... ή αλλιώς anti-Valentines Day, η οποία γιορτάζεται ένα μήνα μετά τις 14 Φεβρουαρίου, και, ως ημέρα αφιερωμένη στους άνδρες, κάθε γυναίκα πρέπει να προσφέρει μια καλοψημένη μπριζόλα στο ταίρι της και στη συνέχεια... you know what.

Είδες τι αποθημένα βγάζουμε οι άνδρες από τη γεμάτη λουλούδια και καρδούλες γιορτή του Βαλεντίνου;

ΥΓ: Γρρρρρρρ... :p

stefanos είπε...

εγώ πάλι γιατί το βλέπω σαν μία καλή ευκαιρία να δώσω μία αγκαλιά, ένα φιλί και ένα χαμόγελο/συγχώρεση στην δικιά μου μάννα;
Μάλλον επειδή βλέπω τον κόσμο πιό ανάλαφρα :-)

Αυτό το:

"Η γιορτή της μητέρας είναι, κατά τη γνώμη μου, η γιορτή της συμμόρφωσης των θηλυκών γεννητόρων, το σκύψιμο του κεφαλιού, και το "τουμπάρισμα" απο τις ικεσίες άχρηστων, επιτρέψτε μου, και ανίκανων για στοιχειώδη αυτοεξυπηρέτηση μελών της οικογένειας."

στην αρχή με άφησε με το στόμα ανοιχτό (και έχει και μύγες)
μετά μου βγήκε χαμόγελο,
σταυροκοπήθηκα (από συνήθεια και όχι συνηδητοποιημένα) και είπα 'ε δεν είμαστε καλά'
το ξαναδιάβασα (πιό πολύ έτσι, για να εμπεδώσω)
και γονάτισα από τα γέλια
lol
Να είσαι καλά κούκλα που με έκανες και ξεράθηκα στα γέλια απογεματιάτικα

και σταμάτα να διαβάζεις εφημερίδες, κάνουν κακό στην ψυχική σου υγεία :-)

Φράνσις είπε...

@tf: ναι κατι πηρε το ματι μου.Ε, άντε και στη παγκοσμια ημέρα.... του αντίστιχου θηλυκού!
@στέφανος: δεν το εγραψα για να προκαλέσω γέλωτες, και σίγουρα δεν είμαι κουκλα!