Κι επειδή θεολογήσαμε μεσες άκρες,(το ομολογώ εδώ, ο Εν υπνώσει φταίει, αυτός μου έβαλε,άθελά του, παλι την ιδέα γιαυτόν το "γνωστό-άγνωστό").
Ερωτώ λοιπόν: τι θα διαλεγατε αν θεωρήσουμε πως υπάρχει και ο καλός(;) θεούλης και βεβαιως το αντίβαρό του ,η αναγκαία συνθήκη για να είναι δημοφιλής στο πλατύ κοινο(όπως είπε ο κύριος Κοκτώ- περί δημοφιλίας, το άλλο περί αναγκαίας συνθήκης είναι δικό μου), ο Σατανας ο ίδιος, θρονιασμένοι στις επικράτειές τους και σας έθεταν την παρακατω ερώτηση:
ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ή ΔΟΥΛΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ;
και γιατί παρακαλώ θα διαλέγατε το ένα ή το άλλο,τα επιχειρήματά σας , αμ τι έτσι θα την γλυτώσετε;
καλό Σ/Κ και αναμένω την απεικόνιση των διλημματων σας....
auburn Kate
Ερωτώ λοιπόν: τι θα διαλεγατε αν θεωρήσουμε πως υπάρχει και ο καλός(;) θεούλης και βεβαιως το αντίβαρό του ,η αναγκαία συνθήκη για να είναι δημοφιλής στο πλατύ κοινο(όπως είπε ο κύριος Κοκτώ- περί δημοφιλίας, το άλλο περί αναγκαίας συνθήκης είναι δικό μου), ο Σατανας ο ίδιος, θρονιασμένοι στις επικράτειές τους και σας έθεταν την παρακατω ερώτηση:
ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ή ΔΟΥΛΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ;
και γιατί παρακαλώ θα διαλέγατε το ένα ή το άλλο,τα επιχειρήματά σας , αμ τι έτσι θα την γλυτώσετε;
καλό Σ/Κ και αναμένω την απεικόνιση των διλημματων σας....
auburn Kate
(εικόνα: FRANZ von STUCK-Lucifer,πηγή: www.artmagick.com)
4 σχόλια:
Ο θεός θα ήταν βαρετός χωρίς αντίπαλο. Μόνο μέσα απο τη δυαδικότητα ξεχωρίζει το ένα.
Δεν ξέρω να επιλέξω με σιγουριά. Μάλλον θα βολευόμουν με το ρόλο του αγγελιαφόρου ανάμεσα στις δύο παρατάξεις. Έτσι θα είχα πρόσβαση και στον παράδεισο και θα έχαιρα εκτίμησης στην κόλαση. Ναι, ναι, όλα δικά μου τα θέλω!
Αν η κόλαση θεωρείται ως αιώνιο βασανιστήριο της ψυχής, τότε για μένα δεν υπάρχει δίλημμα. Δούλος στον παράδεισο, thank you very much. Βασανιζόμαστε που βασανιζόμαστε σ' αυτή τη ζωή, γιατί να βασανιζόμαστε και στον αιώνα τον άπαντα;
Η Μαφάλντα τι θα απαντούσε άραγε; Gets me thinking...
Καλησπέρες.
Κόλαση στον άρχοντα ή Παράδεισο στο δούλο είπες;
Έλα, σοβαρεύομαι(;)
προτιμώ άρχοντας στην Κόλαση, γιατί είμαι τραγούδι, είμαι λαός, δεν είμαι δούλος κανενός.
Άλλωστε, με είπαν δούλο όταν με βάφτιζαν. "Βαφτίζεται ο δούλος του Θεού, Σπύρος", οπότε όλα τα χρόνια δούλος του Θεού δεν ήμουν;
Αν και με το επίθετο που έχω, ειλικρινά δεν ξέρω τι θα γίνει!...
@2σχ2: Υποκλίνομαι ευειδή ου! κι εγώ κατι τέτοιο σκεφτόμαον.Είμαι της εκλεκτικιστικής σχολης: παιρνω τα καλα και των δύο πλευρών.(Αν υπαρχουν βεβαιως...)
@exitmusician: η Μαφαλντα μάλλον θα έλεγε ότι επι του παρόντος είναι απασχολημενη να αντιμετωπίσει την καθημερινή κόλαση της μαμαδικής σούπας! καλημερες!
@σπύρος: οπως έχω ξαναπεί πολλακις αηδονακι μου, ως πρωην σεραφείμ-πορτιέρης αφενός έχεις προυπηρεσία για να δέις καποια στιγμή και τα ενδότερα του Παραδείσου, αφετέρου σε ορέγεται ο απέναντι τηε Κόλασης, γιατί με τέτοια φωνή δημιουργείς(ούσες) κόλαση! Αναρωτιέμαι όμως: τι σόι παραδεισος είναι αυτός, περιφραγμένος, με το δέντρο τηε γνώσδης να απαγορεύεται να το γευτείς και με ένα αιώνιο εκλτηφλωτικό μεσημέρι; εσύ ως χερουβείμ κατι θα έχεις δει. Ε;
Δημοσίευση σχολίου