ΤΑ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΑ ΑΓΑΘΑ

Σήμερα το πρωί δεν ήθελα να σηκωθώ με τίποτα. Το μόνο που σκεφτομουν ήταν η ατάκα του ανθρώπου με το σύνδρομο του Πήτερ Παν όπως λέω, "μαμά δε θέλω να πάω σχολείο". Είμαι πανευτυχής που εχω ξεμπερδέψει εδώ και χρόνια με το σχολείο, και δεν μου λείπει καθόλου, αλλά όσο σκέφτομαι τι το αντικατέστησε, θέλω να κουκουλωθώ στο κρεβάτι μου και να φαντάζομαι πως είμαι σε μια έρημη παραλία με κρυστάλλινα νερά και επιδίδομαι σε μακροβούτια.
Κάποιος μου είχε πεί πολύ παλιά ότι η φυσική θέση του ανθρώπου είναι η οριζόντια. Βεβαίως! Και όταν το ξεστόμισε δεν μπορούσα να μην σκεφτώ απλωτές τα καλοκαίρια, σε καθαρή θάλασσα και ηδονικά τεντώματα σε κρεβάτια. Κατά προτίμηση, διπλά, όπου μπορείς ν' απλώνεσαι ακόμη κι όταν έχεις παρέα...
Νομίζω οτι κρεβάτι και νερό είναι ένα πολυ πετυχημένο ζευγάρι. Κοιμόμαστε ενιοτε σε στρώματα με νερό, κοιμόμαστε στη θάλασσα, ονειρευόμαστε πως βουτάμε στη θάλασσα ενώ κοιμόμαστε, ή κοιμόμαστε πανω σε στρώματα τα οποία επιπλέουν σε υδάτινες επιφάνειες( το τι παθαίνουμε βέβαια όταν μας πάρει ο ύπνος καταμεσήμερο κατω απ΄τον καυτό ήλιο και μέσα στη θάλασσα , καλύτερα να μην το αναφέρω και διαλύσω τη φαντασίωση).
Λοιπόν επειδή μ΄εχει πιασει καλοκαιρινή νυστα σήμερα και κοιτούσα και κάτι φυλλαδια για διακοπές στη Σίφνο χτες, ιδού το δίδυμο-εγγυητής της απόλαυσης.Εναλλάσεται επιτυχώς: κοιμάσαι, και μετά βουτάς για να ξυπνήσεις. Και αφού καλοξυπνήσεις,συνεχίζεις να χουζουρεύεις μέσα στην υγρή αγκαλιά, μέχρι να κουραστείς και να ξανακοιμηθείς επί στερεού, αλλά όχι απαραίτητα σκληρότερου εδάφους, αυτή τη φορά.
Μακάριοι οι αδειούχοι με παρά...

auburn Kate

( φωτογραφίες από internet)