Η ΓΟΥΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΗΚΕ

Λέτε η είδηση για τον σεισμό στον Ειρηνικό μεγέθους 8,1 ρίχτερ, να είναι πρωταπριλιάτικο ψέμα; Θα ήθελα να είναι πάντως. Οπως και η συνέπειά του- το γιγαντιο τσουναμι που χτύπησε τα νησιά του Σολωμόντα. Μάλλον ειμαστε τυχεροί λοιπόν- εδώ προς το παρόν δεν έχουμε ν' αντιμετωπίσουμε τσουνάμι. Ούτε, κι άλλον, σεισμό. Μας έφτανε και μας περίσσευε ο σεισμος εκείνου του Σεπτεμβρίου.
'Οταν άκουσα την είδηση σήμερα το πρωί, δεν ήξερα αν έπρεπε να συντηρήσω την κακή μου διάθεση λογω Δευτέρας ή ν'αναθαρρήσω που δεν ήμουν εγώ στον Ειρηνικό, δεν χάθηκαν στα κύματα δικοι μου άνθρωποι , δεν θα προσπαθω εγώ να καταλάβω τι συνέβη. Ήμουν δηλαδή απ' τους τυχερούς, υπό την αίρεση της σταθερότητας του εδάφους βεβαίως βεβαίως.
Ακόμη πάντως δεν το πιστεύω. Δεν θα μου φαινοταν απίθανο, στο πλαίσιο μίας εκστρατείας επανεκτίμησης της "πολιτισμένης" ζωής μας, ν΄άρχιζε η διασπορά ψευδών ειδήσεων: "Φωτιές κατακαίουν σπίτια, από άγνωστη αιτία μέχρι στιγμής". "Η λάσπη εκδικείται- οι αγωγοί πόσιμου νερού έχουν γεμίσει χώμα". "Αυτοκίνητα εκρήγνυνται με το που ανοιγετε τη μίζα". " Ο εφιάλτης στην ταράτσα με τους θερμοσίφωνες- βλάβη στο σύστημα αποθηκευσης του νερού, μπλοκάρει τη μπαταρία και τρέχει μόνο καυτό νερό. Δεκαδες οι πρωινοί ζεματισμένοι στα νοσοκομεία". Ολα αυτά βέβαια σε μία μακρινή χώρα, πολύ μακρινή,ώστε ν' ανησυχούμε χωρίς να πάθουμε νευρικό κλονισμό, αρκετά μακριά ώστε η απόσταση να λειτουργήσει ως buffer του χάους, εξωτερικού ή ψυχικού που συνοδεύει τέτοιες συμφορές.
Αλλα ευτυχώς η διασπορά ψευδών ειδήσεων αποτελεί ποινικό αδίκημα, άρα απ' τα ΜΜΕ θεωρητικώς δεν κινδυνεύουμε, τη δεύτερη μέρα του Απρίλη.
Και δυστυχώς ο Ειρηνικός σεισμός και το τσουνάμι είναι αλήθεια.
Εμείς οι μεσογειακοί κάτοικοι της λεγόμενης "Ψωροκώσταινας" είμαστε παγιδευμένοι στους κακούς και στενούς δρόμους μας, κυνηγημένοι απ' τους δανειστές, δημόσιους και ιδιωτικούς, διαλυμένοι εσωτερικά από τα καπρίτσια των αγαπημένων ή μη.. Ειμαστε όμως ζωντανοί και πατάμε στο αθικτο τσιμέντο.Λιγο είν' αυτό; Τώρα που αρχισαν να πληθαίνουν και οι νεκροί απ΄το νέο τσουνάμι, θα εκτιμήσουμε(;) με άλλο μάτι τον κακό εργοδότη που δεν θα δώσει το δώρο του Πάσχα στην ωρα του, που θα μας βάλει ξινο το ρεπό, γιατί "προέκυψε δουλειά πάλι", θα ξανακάνουμε υπομονή με το βούρλο που ερωτευθήκαμε, γιατί είμαστε ζωντανοί βρε αδελφέ, υπομονή να έχουμε να παθαινουμε μικρά εγκεφαλικά απ΄τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Και κυρίως, έρχεται Κυριακή του Πάσχα οσονούπω, ε, θα σιχτιρίσουμε παλι τις υψηλές τιμές στα αμνοερίφια, θα μας βγεί η πίστη,αν έχουμε, στους δρόμους και στα ξενυχτάδικα και στις εκκλησίες, αλλα είμαστε ζωντανοί, χωρίς σεισμό και παρελκόμενα..
Ας ευγνωμονούμε λοιπόν την φιλεύσπλαχνη φύση που μας ξέχασε πάλι και έδειξε στους άλλους, ότι γιαυτήν δεν είμαστε τιποτα- απολύτως τίποτα.


auburn Kate

(φωτο: τσουνάμι στα Phuket)