Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Τμήμα απολεσθέντων

Η μέρα που το Κενό θα καταλάβει το μέσα μου, πλησιάζει. Το νιώθω στα λόγια σου, στις αποχρώσεις της βραχνάδας σου, στο πόσο ζηλότυπα προσπαθώ να κρατήσω τον ήχο που αγαπώ πιο πολύ απ΄ όλους, μόνο για μένα. Κάθε βράδυ κάνω έκκληση στην καλή μου νεράϊδα, να γυρίσει το χρόνο πίσω. Και τότε Οκτώβρης ήταν- θυμάσαι αγάπη μου όμορφη;
Ελιωσα το cd του Οίστρου χτες. Κι έψαχνα να βρω τις λέξεις για να σου πω τι ακριβώς σημαίνει να πετάς, να παθιάζεσαι, να ενθουσιάζεσαι με κάτι, κι αυτό το κατι να μην μπορείς να το μοιραστείς με τον άνθρωπο που λατρεύεις, επειδή δεν είναι δίπλα σου. Επειδή δεν θα είναι πιά δίπλα σου. Και το κάτι, μενει αεπίδοτο να σου ζεματάει τα δάχτυλα.
Κανένα βιβλίο, καμιά μουσική, κανένα εργο Τέχνης γενικώς, όσο θεϊκά κι αν είναι φτιαγμένο, δεν μπορεί να σε γλυτώσει απ΄τον εαυτό σου. Τον μαγκούφη εαυτό σου. Απλώς σε κρύβει προσωρινά πίσω από βελούδινες κουρτίνες, σε μακιγιάρει μ' εκτυφλωτικά χρώματα για να στραβωθεί το σαρκοβόρο τέρας της Μοναξιάς, και να ξεφύγεις για λίγο.
Μισώ όλο τον κόσμο που μπαίνει ανάμεσά μας. Μισώ το Θεό που δε βλέπει . Η' μάλλον, που καλοβλέπει πόση χαρά μου έδινες και θυμήθηκε. Και τώρα μου παίρνει τη χαρά πίσω.
Είσαι η καρδιά μου, και βλέπω αυτή την καρδιά να φεύγει. Συνεπώς σου μιλάει ένας νεκρός άνθρωπος.
Αν αυτή η πραγματολογική αντίφαση σου προκαλεί θυμηδία, απελπίζομαι ακόμη περισσότερο γιατί το να νιώσεις μέχρι τα τρίσβαθά σου πόσο υποφέρω, γίνεται ακατόρθωτο.

Απλώς sit and wonder , ποιά θα ήταν η εξέλιξη της πραγματικότητάς μας, αν εκεινο το βραδυ, επόμενη των εκλογών, είχα κλείσει τ' αυτιά μου στη φωνούλα μέσα μου και δεν σου μιλούσα λατρεία μου. Αν είχα παρακούσει και δεν είχα πράξει.
Λέει ο Ααρών στο Τίτος Ανδρόνικος του Σαίξπηρ: " πάρτε το απόφαση, πως αν δεν μπορείτε να' χετε κάτι όπως θα το θέλατε, αναγκαστικά θα το' χετε οπως μπορείτε"...
Μάρτυς μου το βιβλιοβασίλειό μου, ότι θα τηρήσω αυτή τη ρήση κατά γράμμα.

auburn kate

( εγώ, αν ήμουν άντρας, ELIZABETH PEYTON-Jarvis )


Η τραγουδάρα που αναφέρεται παραπάνω στο link, είναι των Verve(Οίστρος)- το πρώτο κομμάτι απ' το τελευταίο τους άλμπουμ FORTH. Αν μιλάμε για κομματάρες κι όχι για μαλακίες. Respect...
Aκούστε το και θα καταλάβετε.

5 σχόλια:

sourgeal είπε...

Αχ.. αυτό το κομμάτι μίλησε στην ψυχή μου, δεν ξέρω γλυκειά μου καστανή Kate, κάτι λησμονημένο έβγαλε από μέσα μου..
Αλλά δεν έχει νόημα. Γιατί και αν δεν άκουγες τη φωνούλα μέσα σου την επόμενη των εκλογών, θα την άκουγες αργότερα.
Θα την άκουγες όταν θα περίμενες ένα τηλέφωνο που δε θα ερχόταν, όταν θα διέκρινες αδιαφορία πίσω από τα μάτια αυτά που αγαπούσες, όταν το μυαλό σου θα σου φώναζε με όλη τη δύναμή του ότι κάτι δεν πάει καλά.
Κράτα το αυτό που θες. Όμως μόνο για όσο αντέχεις...

Φράνσις είπε...

@sourgeal:: Η φωνη ηταν για καλό.καλως την ακουσα και τηνακουω! Δεν μετανιώνω για τιποτα.Απλώς... οχι απλώς δεν μπορω να σου γραψω κατι αλλο.Μονο οτι οι καταρες καποιων η η ζήλεια ή η γλωσσοφαγιά εχει αποτέλεσμα..
Ειναι κομματαρα ετσι; Φιλιά.
(Που ξερεις οτι ειμαι καστανη;!!! παρασύρθυηκες απ΄τον πινακα ε; Οχι ακριβως καστανη.Ειναι περισσοτερο αισθητοποιημενη εσωτερικοτητα ο πινακας.Γιαυτο ταυτίζομαι μαζι του.Στο τι μου βγαζει ως ψυχισμός).

exitmusician είπε...

Ωχ. Μαύρο όντως το ποστ. Αλλά εκείνη η φωνούλα, αν δεν εισακουγόταν τότε, θα σου ξαναμιλούσε μέχρι να την ακούσεις. Καλύτερα φωνούλα παρά ουρλιαχτό.

markos-the-gnostic είπε...

αφού όλα είναι προκαθορισμένα τι στενοχωριόμαστε;

Φράνσις είπε...

@exitmusician:: πετουμενο μου, συμφωνω μαζι σου... Και ευτυχως που την ακουσα τη φωνη και συνεχιζω να την ακουω .Αλλα οι κερδισμενοι του πρωινου ειναι οι χαμενοι του απογεύματος... Σ' αρεσε η τραγουδαρα;

@markos-the-gnostic:: ΟΧΙ, ΟΧΙ ,ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!!