Προεκλογική περίοδος

" Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
τις τελευταίες μέρες, άγνωστες γυναίκες τηλεφωνούν στο σπίτι μου, μιλάνε με εμετική ευγένεια τραπεζικού υπαλλήλου[ όταν θέλει να σου κρεμάσει πιστωτικές κάρτες] και μου κάνουν κάτι μακροσκελείς δηλώσεις ταυτότητας: "είμαι απ΄το πολιτικό γραφείο, του..."
Τόσες φορές μου έχουν τηλεφωνήσει κι έχω πάντα την απορία, ποιές στο διάβολο είναι , αφού δεν προλαβαίνουν να μου πουν ολόκληρο το "όνομά" τους. Τις νικάει ένα ηχηρότατο κατέβασμα του ακουστικού στα μούτρα τους. Ψήφισα αυτοκαθορισμό αναφορικά με το ποιός γίνεται οικείος μου.
Χτες ξενύχτισα ξαναβλέποντας το Finding Nenerland, με το θεό Τζόνυ Ντεπ και τη θεά Κέιτ Γουίνσλετ. Ελληνικός, αντιεμπορικός, τίτλος του θα μπορούσε να είναι το: Πως τα καταφέρνει πάντα η σκύλα ζωή και μας βγάζει ξινή την ευτυχία που μας δίνει από σπόντα;
Το έκανα αυτό, γνωρίζοντας πως είχα δουλειά την επόμενη μέρα, γνωρίζοντας πως θα μεταμορφωνόμουν σε κούτσουρο που για να σηκωθεί απ΄το κρεβάτι χρειάζεται το γερανό του δήμου. Ψήφισα αληθινή απόλαυση και εφεδρικό οξυγόνο.
Χτες επίσης παρακολούθησα τον αγώνα μπάσκετ εμταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Κρεμμυδόσουπα που μου έπεσε βαριά- αιτία το γαμημένο δίποντο που δεν μπήκε και μείναμε με το 71-69 σε βάρος μας,στο χέρι. Ο αγώνας όμως αγαπημενο μου ημερολόγιο, ήταν συναρπαστικός και για άλλο λόγο- για τον δευτερο σχολιαστή του. Πρωταγωνιστής ήταν ο κυριος Χ.(εδώ ξερνάμε) μεν, αλλά παρεμβαίνων σχολιαστής ήταν ο κύριος Λ. τεκνό μπασκετμπολίστας με φωνάρα-καύλα για πολλαπλές ανατριχίλες.
Αγαπημενο μου ημερολόγιο, ακουγα την περιγραφή της Πίπιζας που Αγριοκοιτάζει το Φακό, και μολις ετοιμαζόταν η ναυτία να μου φάει το στομάχι,παρενέβαινε το Τεκνό και γλίτωνα τις δραμαμίνες.
'Ηξερα όμως οτι ήταν απλώς υποκατάστατο... Γιαυτά θελω να σου μιλήσω- για τα υποκατάστατα.
Σου έχει τύχει ποτέ, να λατρεύεις τόσο πολύ έναν άνθρωπο ώστε να μη σου φτάνουν ποτέ οι λέξεις για να του πεις πως νιώθεις; Να βιώνεις πάντα ένα έλλειμα, μιά κατάσταση λεξιπενίας; Ν'απελπίζεσαι που νιώθεις πάντα βουβά; Που δεν μπορεί ο λεγάμενος/η ν'αντιληφθεί τί φουρτούνα 10 μποφόρ λυσσομανάει μεσα σου;
Εγώ όμως αγαπημένο μου ημερολόγιο, βρήκα κολπάκι.Καθε φορά που νιώθω ένα βουνό λατρεία, θυμαμαι ένα βιβλίο, ή ενα μουσικο κομματι ή μια ταινία, που απεικόνισαν ακριβώς αυτο το βουνο.Και σκέφτομαι: αν δει η αγάπη μου την ταινία ή διαβάσει το βιβλίο και νιώσει ακριβώς όπως ένιωσα κι εγώ διαβάζοντάς το, τότε θα καταλάβει τι ακριβώς νιώθω όταν λέω το "δε σε χορταίνω".
Το έκανα αγαπημένο μου ημερολόγιο μερικές φορές, αλλά θυμήθηκα την ανεμοβλογιά. Που σε γεμίζει σπυράκια, αυτά σηκώνουν άσπρο κεφάλι και μόλις πολλαπλασιαστούν σαν το Βούδα και ξελυσσάξουν, πεθαίνουν αφήνοντάς σου ενθύμιο μιά τρελή φαγούρα.
Οταν ήμουν μικρή και ανεμοβλογιοχτυπημένη, η μαμά μου τσίριζε: ΜΗΝ ΤΑ ΞΥΝΕΙΣ, θα σου αφήσουν σημάδι. Εγώ αγαπημένο μου ημερολόγιο, είμαι μουλάρι στο μυαλό-γιαυτό δεν την άκουσα κι έχω κι ενα μικρο σημάδι της ανυπακοής. 'Ενα μόνο- γιατί τα πολλά σπυράκια τα έπαιζα αλλιώς. Δεν έξυνα πάνω τους αλλά δίπλα τους. Ξερεις, κοροϊδεύεις το μυαλο σου, μπερδεύεις τις νευρικες απολήξεις και ανακουφίζεσαι λίγο. Ξύνεις ας πούμε σαν τρελή το χέρι σου το μπανταρισμένο, οχι εκει που ειναι ο γύψος κι η φαγούρα, αλλά λίγο παραπάνω.
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, είναι το σπυράκι που δεν μπορώ ποτέ να ξύσω. 'Ηθελα να στο γραψω αυτό- για να πάρω θαρρος να του το πω.
Αλλά τώρα πρέπει να κοιμηθώ.

Το φιλαράκι σου απ ΄τον πλανήτη Μπανάνα."

Οποιαδήποτε ομοιότης με υπαρκτά πρόσωπα , δεν είναι εντελως συμπτωματική, αλλά απολύτως ηθελημένη...



auburn Kate
(εδώ θα έμπαινε φωτό του Γ.Λιμνιάτη, που δεν βρίσκω!)

[ πολιτική και θρησκεία διεκδικουν το ιδιο βασίλειο... όχι το επουράνιο,RAPHAEL-Saint John the Baptist preaching ]