Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Στη μούγγα

Δεν είμαι ομιλητικός τύπος είν' η αλήθεια. Δεν διαθέτω την υποδομή. Τρώω όμως όλο το φαί μου, κοιμάμαι με τις ώρες και ειμαι ιδανικός για παρέα. Τ' αυτιά μου σέρνονται στο πάτωμα. η Μαριλένα, μου τα πιάνει αιφνιδίως και τα δένει φιόγκο στην κορφή του κεφαλιού μου. Κι εγώ κάθομαι βέβαια - τί άλλο μπορώ να κάνω;
Ααααχ η αγάπη. 'Οταν κάθεται στο γραφείο της μουτζουρώνοντας χαρτιά, ή διαβάζει κι εμφανίζεται μία ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια της, κάθομαι κουλουριασμένος πάνω σε μια μαξιλάρα και περιμένω τη στιγμή που θα σηκώσει το κεφάλι της. Τότε μου στέλνει φιλιά.
Η' σηκώνει ολόκληρο το κορμί της απ΄την καρέκλα, με παίρνει αγκαλιά και με κατσιάζει.
Τί θα' κανα εγώ χωρίς την Μαριλένα μου, μου λέτε; Ποιά με πηγαίνει στο γιατρό για το απαραίτητο check up; Ποιά με βάζει να τρέχω στο διάδρομο κάθε μέρα; Ποιά με νανουριζει όταν έχω εφιάλτες, χαιδεύοντας μου την κεφάλα; Ποιά με καθησυχάζει όταν γεμίζει ο τόπος βροντές;
Να, προχθές, με κρατούσε αγκαλιά στη βεράντα και παρακολουθούσαμε τους πολεμοχαρείς να ρίχνουν βαρελότα. Ε, κατουρήθηκα απ΄την τρομάρα μου. Για καλή μου τύχη το αντιλήφθηκε πολύ αργότερα, οπότε, όσο βάραγαν οι μουρλοί, εγώ είχα λουφάξει στο στήθος της και παρίστανα τον ψόφιο κοριό. Μου΄λεγε συνέχεια: " φοβάσαι βρε ζουζουνόσκυλο, εεε; φοβάσαι; " και δώστου και μ' έξυνε πίσω απ΄τα αυτιά.
Δε με πολυνοιάζει που δεν ξέρω τη γλώσσα σας. Για την ακρίβεια καμια γλώσσα. Ξερω όμως πως όσες κροκέτες κι αν φάω, αν δεν έχω κάποιον να με νοιάζεται , νιώθω πιό πεινασμένος.
Γι αυτό σας λέω- κοψτε τις μαλακίες και μάθετε να παίρνετε και να δίνετε αγάπη.
" Και πως το μαθαίνουμε ρε ζώον; " θα ρωτήσουν τα γομάρια. Μμμμμ, δεν ξέρω. Με το ένστικτο ίσως; Τόσα βιβλία γράφετε και διαβάζετε, αλλα παραμένετε τυφλοί έτσι;

Τώρα με συγχωρείτε, πρέπει να παρηγορήσω τη Μαριλένα μου. Βαριαναστενάζει, στριφογυρίζει όπως εγώ όταν με παιδεύουν οι μύγες, και την άκουγα προηγουμένως α φωνάζει αγριεμένη. Φοβόμουν να την πλησιάσω μη φάω καμιά κλωτσιά.
Αλλά έτσι είστ' εσεις. Κι εμείς. Μας σιχτιρίζετε, μας παιδεύετε, αλλά εμείς εκει- μπάστακες, δε σας φτύνουμε ποτέ. Είμαστε πάντα εδώ για χάρη σας.
Πάρτε μαθήματα, μωρά δίποδα. Πάρτε μαθήματα πριν πνιγείτε στο αίμα.


πάτα από πάνω, σ΄οποια λέξη θες
και τη φάτσα μου δες.

auburn kate

10 σχόλια:

sourgeal είπε...

Ε δεν υπάρχει πιο όμορφη περιγραφή της ανιδιοτελούς αγάπης.. ας στο καλό σου με συγκίνησες!! Τελικά έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα..

markos-the-gnostic είπε...

δεν συμφωνώ απόλυτα με την προλαλήσασα. οι ισότιμες αγάπες έχουν μέλλον, οι άλλες απλώς διατηρούνται

Φράνσις είπε...

@surgeal:: δεν είναι υπεροχος ο σκυλουλης μωρέ; Πως θα' θελα να εχω εναν τετοιο σκύλο γαμωτο.Αααααχ.Ναι η ανιδιοτελης αγαπη. την οποια ολοι θαυμαζουμε αλλα δεν εχουμε τ'αρχιδια να την πραγματωσουμε.Αν δε σκεφτεις οτι πλεον προσβαλλομαστε κι απο τη νοσο των χοίρων, μπορεις να κόψεις κατασταση.

@markos-the-gnostic:: ναι κι εγω πιστευω οτι μονο οι ισοτιμες αγαπες εχουν μελλον.Το μονο που θα σου πω, γιατι δεν ειμαι σε φορμα, again, είναι να (ξανα)δεις το Portrait of a Lady, για να δεις αφενος τι μπορει να κανει ενας ανθρωπος που λατρευει χωρις ,εμφανη, ελπίδα, ποσο ο μορφωμένος και κομψευόμενος ΔΕΝ είναι απαραιτητως και καλος ΄΄ανθρωπος, αντιθετως είναι εκλεπτυσμένος καρατσόγλανος, και τι συμβαινει οταν έρχεται αργα η επιγνωση του οτι πήραμε τη ζωή μας λάθος, τουλαχιστον στον συναισθηματικο τομεα. Την εχω δει 5 φορες.

sourgeal είπε...

Μα δε διαφωνώ Μάρκο.. αντιθέτως συμφωνώ.. απλά υπάρχει και αυτή η μορφή, η ανιδιοτελής.. καλό θα ήταν να αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν. Ασχέτως του αν το κάνουμε :Ρ

markos-the-gnostic είπε...

aub ενδιαφέρον ακούγεται. θα την έχω υπόψη μου
sourg ναι βέβαια έτσι συμφωνούμε

17 είπε...

καθε πρωι που πηγαινω καπου περναω απο ενα γκαραζ που το εχει ενας γερος και εχει και ενα γερικο σκυλι. καθε πρωι νωρις λοιπον που περναω δεν εχει ανοιξει ακομα ο γερος και το σκυλι περιμενει απο εξω. δεν ξερεις ποσο με κομπλαρει και ζηλευω την λαχταρα και την ξενερα που ακολουθει του σκυλιου οταν σηκωνει το κεφαλι και αντιλαμβανεται οτι εγω που περναω δεν ειμαι το αφεντικο του

Φράνσις είπε...

@17:: καλα μ΄εστειλες τώρα. Είναι ακριβως σα να νομιζεις οτι αυτος/η που λατρευεις θα σου πεις και σήμερα μια τρυφερη κουβέντα, "θα είναι αυτος ο ίδιος που ανοιγει το μαγαζι χροναι τώρα" και ξαφνικα μενεις με τη λαχταρα στο στομα και ενα αγκαθι στην καρδια. Δεν προοριζει για σενα τιποτα σήμερα... Δεν ειναι γλυκας ο droopy?

Kwlogria είπε...

Σκυλιά = έρωτας!

mistiriO/S είπε...

Εδώ και έξι μήνες έχω ένα μικρό beagle που κάποιος δε μπορούσε να κρατήσει πλέον. Μισή ώρα μαζί του την ημέρα είναι η καλύτερες στιγμές που έχω εδώ και καιρό..

Φράνσις είπε...

@kwlogria:: και αν σκεφτεις οτι ποτε,μεχρι τωρα δηλαδη, δεν ειχα δικο μου σκυλι.Συνεχεια πιλατευα σκυλια φίλων, γειτόνων, συγγενων. Εχω τρελα παντως με τη συγκεκριμενη ρατσα.Οπως και με τα Αγιου Βερναρδου, τα κοκερ σπανιελ και τα εγγλέζικα τσοπανόσκυλα.Η΄τα σκυλια τύπου λουκανικο! Ειναι γουτσου γούτσου γαμωτο.Ουφ συγχύστηκα τώρα.

@mistirios:: αχα, ετσι εξηγειται η "εξαφανισή" σου απ΄τα μερη μας εεε; Και τα beagle μ'αρεσουν πολυ. Ευχομαι να εχεις χώρο ή δυνατοτητα να του παρεχεις αρκετο χωρο για εκτονωση.Τυχερος άνθρωπος είσαι.Καλή συμβίωση!