Πόσες φορές έχετε νιώσει πως σας προστατεύει μία καλή νεράιδα/ μάγισσα/ άγγελος κ.λ.π.; Ονομάστε όπως θέλετε το πλάσμα που πιστεύετε πως σας περιβάλλει διακριτικά, και επεμβαίνει αυστηρά μόνο όταν χρειάζεται πραγματικά. Το τονίζω αυτό. Γιατί φαίνεται ότι η ρήση "συν Αθηνά και χείρα κίνει" διέπει τις παρεμβάσεις όλων των μη ανθρώπινων όντων.
Νιώσατε ποτέ ότι ευχηθήκατε με όλη σας τη δύναμη να συμβεί κάτι, κάτι συγκεκριμένο κι αυτό, ω του θαύματος, συνέβη και μετά δεν ξέρατε αν έπρεπε να κλάψετε απ΄τη χαρά σας ή την ανικανότητά σας να ευχαριστήσετε αρκούντως τον δωρητή;
Ο τίτλος του ποστ δεν είναι τόσο ξεκάρφωτος, θελω να πιστευω, όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Η ασπίδα του Δία, κατά την αρχαιότητα δηλωνόταν με τη λέξη αιγίς. Η αιγίδα δηλαδή. Λέξη πολύ περιορισμένης κοινωνικότητας αφού κάνει παρέα μονο με τη λέξη υπό. Εξού και το : "υπό την αιγίδα του... Σωματείου Διασωσης της ελληνικής κατσαρίδας" ας πούμε. H ασπιδα αυτή λοιπόν, οπως μας πληροφορεί το λεξικο του Μπαμπινιώτη, θεωρείτο ότι λειτουργούσε ως μέσο προστασίας, το οποιο αποτυπώνεται και στη φράση υπό την αιγίδα .
'Οταν δηλαδή είσαι υπό την αιγίδα κάποιου, βρισκεσαι τρόπον τινά υπό τη σκέπη του, προφυλάσσεσαι από πάσης φύσεως δεινά. 'Ομως, η ασπίδα του Δία είχε λενε και οψη τρομερή, τί ακριβώς απεικόνιζε δεν αναφέρει το λεξικό, και πολύ συγχύστηκα γιατι επιπλέον βαριόμουν και να το ψάξω! υποψιάζομαι πάντως πως τα Ομηρικά 'Επη όλο και κάποια περιγραφή θα έχουν. Ακριβώς αυτή τη φοβέρα υπονοεί και η λέξη καταιγίδα ίδιας ρίζας όπως αντιλαμβάνεστε. Σα να μας βαράει κατακέφαλα δηλαδή το σιδερικό του "πατερούλη"...
'Οταν είστε απερίγραπτα χαρούμενοι για κάποιο λόγο, όταν παρακαλείτε νυχθημερόν αυτό το αόρατο και με μεγάλη πιθανότητα, ανύπαρκτο, όν να σας πραγματοποιήσει τους πόθους ή να σας συνδράμει, και τελικά αυτο συμβαίνει, αντί να χλευάζετε τον κύριο με τα τραγίσια πόδια, που ενδεχομένως θρηνεί ήδη κάποιο απ΄αυτά, καλύτερα να χαμογελάσετε πονηρά και να πείτε στο μέσα ακροατήριο, ένα ευχαριστώ.
Πού ξέρετε; ίσως σας ακούσει το πλάσμα. Η ευγνωμοσύνη σας, έστω λεκτική, θα κρατήσει την ασπίδα που λέγαμε, σε απόσταση ασφαλείας απ΄τα κεφάλια σας.
auburn Kate
( η δική του ασπιδα τον έσωσε απ΄το μαρμάρωμα, τη βλέπετε πουθενά; Sir EDWARD BURNE-JONES- The Arming of Perseus )
5 σχόλια:
τα έχω νιώσει κι εγώ αυτά όσο απίθανα και δυσιδαίμονα και να ακούγονται.
δεν είναι κάποια πράγματα μυστήρια, είναι όλα ένα μυστήριο. οι εξήγήσεις που δίνουμε είναι πάντοτε εντός ενός πλαισίου. τίποτε δεν μπορεί να λειτουργήσει έξω από πλαίσια. αλλά τα μυστήριο καραδοκεί έξω από κάθε πλαίσιο, και μπαίνει και μέσα στα πλαίσια και μας κοροϊδεύει...
Είναι όμορφο να πιστεύεις σε κάτι..πόσω μάλλον σε κάποιον..
@markos-the-gnostic: άρα να μην ανησυχώ όταν νομιζω πως ακούω ψιθύρους και μικρά γελακια ε; :))))) ίσως λειτουργούμε εντελως προβλέψιμα markos, φοβόμαστε και γιαυτο εναποθετουμε τις ελπίδες μας σε καποιο ον πιο πάνω απο μας, οι παλαιάς κοπης αθ το ελεγαν θεό εμεις μπορει να το λεμε αλλιώς.Για θυμήσου κα ιτη σκηνή στον Χαρι Πόττερ και ο αιχμαλωτος του Αζκαμπάν οπου ο ΄μικρος σώζει τον αθειο του απ΄τους dementors, καλώντας τον προστάτη αλλα στην ουσία εκανε προβολη του θαρρους του.... Χαίρε.
@diva: ναι κυρίως σε καποιον σαρκωμενο και υπαρκτό που σε εχει σαν αστερι στο προσωπικό του στερέωμα.Ε; καλημερα σας κυρία μου.
Ξωτικό μου για να αναγνωρίσεις την ύπαρξη ή μη ενός τέτοιου πλάσματος πρέπει να το δεις το πράγμα λίγο πιο σφαιρικά. Εγώ, παρότι γκρινιάζω νυχθημερόν για το πόσο γκαντεμόσκυλο είμαι σε ό,τι έχει να κάνει με την καθημερινότητα (π.χ. μα γιατί τελειώνει πάντοτε το χαρτί στον εκτυπωτή όταν τυπώνονται τα δικά μου πράγματα, πάλι έκανα 15 ώρες να βρω πάρκιν κλπ.) νομίζω ότι in the broad scheme of things κάποιος με κοιτάζει και επιβλέπει αν τα πάω καλά. Δεν ξέρω ποιος είναι - αν και έχω μια ιδέα - αλλά υπάρχουν φορές που αισθάνομαι μια ασφάλεια και άλλες που τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλύτερα από ό,τι τα έχω σχεδιάσει. Ίσως πάλι έχω ανάγκη να μην το βλέπω σαν απλή τύχη ή αποτελεσματικότητα των πράξεών μου.
@exitmusician: τώρα αν σου πω οτι πέθανα στα γελια με το "γκαντεμόσκυλο" ; χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα. ναι αλλα σου λεω οτι εγω είμαι μεγαλυτερη γκαντεμω απο σένα, διαπιστωμένο αυτό.Τραβαω την ατυχία παιδί μου 9 και τους μαλάκες!). Παντως η ιδέα οτι καποιος μας επιβλέπει (αν καιτο ρήμα μου προκαλει μία δυσφορία) είναι παρηγορητική.Αλλα επιμενω να θυμαμαι κατι που είχε πει ενας 'Αγγλος λόρδος αν θυμαμαι καλά, ότάν ρωτήθηκε απ΄τη γυναικα του γιατι δεν πιστευει οτι υπαρχει θεός: μα αγαπητή μου, οσες φορες μιλούσα στο θεό συνειδητοποιούσα ότι μιλουσα στον εαυτό μου.... your case .Φιλια.
Δημοσίευση σχολίου