Γκρίνια των 9 Ευρώ

Εχω ένα "ελάττωμα"- ακούω πάντα την εσωτερική μου φωνή. 'Οσες φορές δεν την ακουσα, επειδή ήθελα να δώσω "γροθιά στο μαχαίρι", ή επειδή οι εξωτερικές φωνες ήταν ισχυρότερες, ή επειδή αποφάσισα να γίνω κουφή, το μετανιωσα, πικρά. Οπως χτες.
Ατιμο πράγμα η επιθυμία. Σε κανει τρελό, θολώνει την κρίση σου και οταν δεν σου φανερώνεται ΟΠΩΣ ακριβώς την εχεις φανταστεί, για να μην σ'αφήσει παραπονεμενο, σου ριχνει στα ματια ένα υποκατάστατο.
Γιατι ο πρόλογος; Μα για να μην αρχίσω να βρίζω σαν αλάνι, επειδή η επιθυμία μου να παρακολουθήσω τον μικρό ποντικο με φιλοδοξίες και γουστα σεφ,ονόματι Ratatouille, δεν ικανοποιήθηκε λόγω του οτι ο κινηματογραφος δεν είναι ιδιωτικο μας τσιφλίκι να παιζει τις ταινιες για όσο καιρό γουστάρουμε εμεις, και η ηλιθια παρόρμησή μου καθως και η επιθυμία μου να δώ μια ταινία χτες , μ' εριξαν στη αγκαλιά του ανακαινισμένου ΑΠΟΛΛΩΝ στη Σταδίου. Για να μην σας πρήζω , θα πω μόνο δύο πραγματα: Η ταινία " 4 Λεπτά", είναι κατα τη γνώμη μου ενα δημιουργημα με καλές προθεσεις. Τελεία. Αλλα εγω που να με παρει ο διάολος δεν καταλαβα τελικά κατι. Κατι συγκεκριμένο. Μπορει να είμαι ηλίθια, ή να μην μπορώ να συλλαβω το τι ήθελε να εκφράσει ο δημιουργός. Αλλά δεδομένου ότι η Τεχνη είναι αμφίσημη, αναδιατυπώνω το παράπονο.Δεν κατάλαβα τίποτα.
Ουτε δηλαδή μια υποκειμενικη εντύπωση, για το τι ήθελε να πει επιτέλους αυτο το πράγμα.
Λυπαμαι που το λέω. Πιο πολύ λυπαμαι για τα γαμημένα 9 Ευρώ που κοστιζει πλέον το εισιτηριάκι στο αριστοκρατικό δίδυμο αιθουσών ΑΠΟΛΛΩΝ -ΑΤΤΙΚΟΝ. Μαλιστα κυριες και κυριοι. Το " καταλευκο λαμπρό μάρμαρο και το ξύλο σε ζεστές αποχρώσεις" στη είσοδο του κινηματογραφου, η διερυνση του χώρου αναμονής των θεατών, για να μην επαναληφθούν προφανώς τα φαινόμενα της, διαφημιστικής για το εργο, τολμώ να πω ουράς από μεσα μεχρι το πεζοδρόμιο απέναντι, καθώς και η δημιουργία του lounge deluxe, απ' ο,τι πληροφορήθηκα, που ακριβως βρίσκεται αυτο δεν ξερω ακόμη, μας κανουν εναν φανταζομαι παχυλότατο λογαριασμό ο οποίος θα πληρωθεί απο τις τσεπες μας βεβαιως βεβαιως.
Α! ξεχασα και τη ριζική ανακαίνιση, τοσο ριζική που ναι μεν ξαναβάφτηκαν οι τουαλέτες και επενδύθηκαν με καινούργια πλακάκια, αλλά για έναν μυστήριο λογο, ενω οι προηγούμενες πορτες είχαν σύρτες για ευνόητου λόγους, οι τωρινές ανακαινισμένες, στερουνται. Υποθέτω πως η ιδιοκτησία των αιθουσών, φοβήθηκε μήπως η πολυτέλεια των συγκεκριμένων χώρων ανοιξει την ορεξη και για άλλου είδους δραστηριότητες, αν με εννοείτε, οπότε ας εχουμε ξεκλείδωτα τα "κελιά".
Επισης είναι τοσο ριζική η ανακαίνισις ώστε να πνέει, κυριολεκτικά, αέρας ανανέωσης, ψυχροτατος αν εχεις κανει το λαθος να θρονιαστείς εκει μεσα μόνο με αμανικο πουκαμισάκι.
Μιλαω για την αιθουσα ΑΠΟΛΛΩΝ πάντα. Την έτερη ανακαινισμένη, ακόμη δεν την επισκέφτηκα, οποτε επιφυλάσσομαι. Ελπιζω μόνο ότι δεν θα έχω πάλι αυτο το απαίσιο συναίσθημα ότι μ' έπιασαν κορόϊδο γαμώτο. Εχω και μία απορία πολυθρονικής φύσης. Ποιος είναι αυτος ο γίγαντας που σχεδίασε τις πολυθρόνες; Τις νεες "γαλλικου τύπου" παρακαλώ πολυθρόνες. Απαλότατες, ευρύχωρες και ψηλές. Οχι μόνο στη πλάτη αλλα και στην απόσταση απ΄το πάτωμα. Δηλαδή αν τα κάτω άκρα σου ,δεν θυμίζουν τα πόδια του Φραγκίσκου Αλβέρτη, εχεις μία ωραιότατη αίσθηση οτι καθεσαι σε υπερηψωμένο εδώλειο, ανετο και βελούδινο. Παθαίνεις και μία εποικοδομητικοτατη,για τον οργανισμο σου, ψύξη και εκτιμάς ακόμη περισσοτερο την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ξερω τι θα πείτε, καλα δεν μπορουσες ν' αλλαξεις κάθισμα; Η' ας προσεχες κυρία μου, αφου δεν σου εκανε κλικ η ταινια τι το' θελες;
Αυτο αναφωνώ κι εγώ και φασκελώνομαι απο χτες βράδυ. Ενα μόνο με παρηγορεί. Η προβολή της ταινίας CONTROL στην ίδια αιθουσα την Κυριακή το μεσημερι . Κι αυτη θα την απολαύσω δωρεάν.

auburn kate

( σήμερα το πρωί, το λεωφορείο στόλιζε ένα αγόρι που εμοιαζε μ'αυτο εδώ: RAFFAELLO SANZIO- Portrait of Bindo Altoviti )