Φωτοφοβία

Είσαι ένας όμορφος, πλούσιος νεαρός. Ζεις σ΄ένα τεράστιο σπίτι με κρύους διαδρόμους, των οποίων οι τοίχοι διακοσμούνται εναλλάξ με καθρέφτες και πίνακες ζωγραφικής. Που και που η εναλλαγή διακόπτεται απ΄την ύπαρξη τεράστιων παραθύρων σκιασμένων από βαρύτιμες κουρτίνες. Δεν ζείς μόνος. Σε συντροφεύει ,αναγκαστικά, μία κρυπτοδεσποτική μητέρα, που βλέπει σε σένα, δια του μητρικού φακού, τον άντρα- στηριγμα- συντροφιά που της λείπει. Σε λένε Ρούμπεν. Είσαι παιδιόθεν τυφλός.

Σε λένε Μαρί. Είσαι μια κατάξανθη μορφή που ίσως πάσχει από αλμπινισμό. Ανοιχτόχρωμα έως άσπρα, μακρια σγουρά μαλλιά, ξεπλυμμένα γαλαζοπράσινα ματια, λευκό δέρμα. Το σώμα σου έιναι νεανικό, δυνατό, ευλύγιστο. Δν ισχύει όμως το ίδιο και για το πρόσωπό σου. Το δέρμα σου υπονομεύει τη δυνητική ομορφιά σου. Μοιάζει με σεντόνι σφιχτά στερεωμένο στα κόκκαλά σου, κάτω απ΄το οποίο έκρυψαν μικρές ακίδες, ναι ακίδες. Σαν κάποιος να σήκωσε το δέρμα σου και να έκρυψε από κάτω διάφορα μικροαντικείμενα. Αποτέλεσμα; Η απαλότητα του δέρματός σου διαταράσσεται από μικρά εξογκώματα, ανάγλυφα σχέδια που εμφανιζονται εδώ κι εκεί. Σε κάποια σημεία ανθίζουν φρικτά λουλούδια- ουλές... Η μόνη ανάμνηση που έχεις απ΄την παιδική σου ηλικία είναι μία ηχώ: είσαι άσχημη. ΑΣΧΗΜΗ.

Λατρεύεις τα βιβλία και τους θησαυρούς τους. 'Ακουσες για τον δύστροπο νεαρό χωρίς όραση, που διώχνει ουρλιάζοντας κάθε επίδοξη γκουβερνάντα και αποφασίζεις αν διεκδικήσεις τη θέση. Κρύβεσαι μεσα σ' ένα ολόλευκο μακρύ παλτό με κουκούλα. 'Ιδια Βασίλισσα του Χιονιού. Αποστολή επιτυχής. Παίρνεις τη θεση. Βρίσκεσαι περιτριγυρισμένη καθημερινά από εκατοντάδες βιβλία , αλλά ο νεαρός έχει μία μόνο λογοτεχνική εμμονή- το παραμύθι του 'Αντερσεν Η Βασίλισσα του Χιονιού.

Του διαβάζεις την ίδια ιστορία πάλι και πάλι. Σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Μέσα στο σπίτι, αυτος ξαπλωμένος στον καναπέ, κι εσύ καθισμένη σ' ένα ψηλό σκαμνί απέναντί του. 'Η έξω- στη κρύα λιακάδα, ακριβώς στο κέντρο της απέραντης, παγωμένης λιμνης, είναι καταχείμωνο, εσύ ισορροπώντας σ' ένα ζευγάρι παγοπέδιλα, κι αυτός γονατιστός πάνω σε μία ξύλινη πολυθρόνα-έλκυθρο. Κάποιες φορές ξαπλώνετε μπρούμυτα πάνω στον κρύο πάγο, κι εσύ εκμεταλλευόμενη τα τυφλά του μάτια παίρνεις θάρρος κι αφήνεις τα δάχτυλά σου να μπλεχτούν με τα δικά του. Πρόγευση του έρωτα που κοντοζυγώνει...

Είστε παθιασμένα ερωτευμένοι. Ο τυφλός και η σημαδεμένη. Εσύ , Ρούμπεν, χρησιμοποιείς τα χέρια σου για να βλέπεις τους ανθρώπους. Κι αυτό που είδες αγγίζοντας τη Μαρί, σε πλανεύει και σου πολιορκεί το μυαλό. Και όχι μόνο. Ακούς τη υπέροχη φωνή της, που ζωντανεύει τα παραμύθια που σου διαβάζει. Μυρίζεις το άρωμά της, όταν περνάει έντρομη από δίπλα σου ενώ προσπαθείς να την πλησιάσεις. Δε σε νοιάζει που δε βλεπεις παρά μόνο σκοτάδι. Αλλά και όταν σε νοιάζει, επειδή το σώμα σου φλέγεται να δει τη πηγή του ερεθισμού του, σκεφτεσαι πως ίσως είναι για καλό που δεν τη βλέπεις. Γιατι τη φαντάζεσαι όπως θες, χωρίς περιορισμούς απ΄τη πραγματικότητα. Σε βοήθησε κι η Μαρί σ'αυτό. Σου είπε ψέμματα πως έχει κόκκινα μαλλιά και κοκκινα χείλη.
'Ερχεται ο καιρός που ο γιατρός σου σου προτείνει μία επαναστατική χειρουργική επέμβαση αποκατάστασης της όρασης. Η μητέρα σου που νιώθει τον Χάρο ν'ανασαίνει στον σβέρκο της, σε πιέζει να δεχτείς και σ' εμπιστεύεται στα καθοδηγητικά και προστατευτικά χέρια του γιατρού σου. Σε πείθουν απο κοινού να δοκιμάσεις την επέμβαση. Τι έχεις να χάσεις; Τίποτα. Διαφορετικα, θα κερδίσεις αυτό που για την πλειοψηφία είναι δεδομένο και θα μπορέσεις ν'αντικρύσεις επιτέλους τη Μαρί. Τον έρωτά σου.
Η Μαρί φοβαται πως το κάστρο της αγάπης σου θα σωριαστεί μόλις δεις το αληθινό της πρόσωπο. Το σημαδεμενο, ταλαιπωρημένο πρόσωπό της. Τώρα το μόνο που γνωρίζεις απ΄αυτήν είναι η υποβλητική φωνή της και η αισθηση του δέρματός της στα δάχτυλά σου. Σε όλη του τη έκταση. 'Εχεις κάνει έρωτα μαζί της κυριολεκτικά δια της αφής.
Η εγχείριση πετυχαίνει. Ανοίγεις τα μάτια σου κι αφήνεις το φως με τα χρώματα και τον κόσμο του να μπουν μέσα σου. Μαζί τους όμως εισβάλλει και η απύθμενη ερήμωση γιατι η Μαρί έχει φύγει.Πανικόβλητη που θα' βλεπες τη ασχημια της, την τόσο απτή και παρούσα, φεύγει αφήνοντάς σου μία επιστολή που σου εξηγεί τους λόγους. " Η αγάπη είναι τυφλή θησαυρέ μου" σου λέει. Κι εσύ την πιστεύεις.
Χάνεσαι απ΄την απελπισία. Ο γιατρός σου αποφασίζει να σου δείξει τις ομορφιές του γήινου κόσμου, ξεκινώντας απ΄τα ενδότερα του καλύτερου πορνείου. Εσύ, σαν άλλος πρίγκιπας του παραμυθιού, ψάχνεις τρελαμένος τη Μαρί, ανάμεσα στις διαθέσιμες επι πληρωμή, βάζοντάς τες να σου διαβάσουν αποσπάσματα απ΄το παραμύθι του 'Αντερσεν Η Βασίλισσα του Χιονιού. Για ν'ακούσεις τη φωνή και ν'αναγνωρίσεις το πρόσωπο. Συνειρμικά. Τώρα που βλέπεις.
Ο χρονος περναει μέσα σε αφορητη μοναξιά και ευμάρεια. Είσαι πλέον ένας νέος , όμορφος κληρονομος. Λαβωμένος ανεπανόρθωτα από έρωτα. Μιά μέρα, αποφασίζεις ν' αναζητήσεις το παραμύθι που ξέρεις σαν προσευχή, στη βιβλιοθήκη της πόλης. Περιδιαβαίνεις τα μακριά ράφια, κοιτάζεις και χαιδεύεις τις ράχες των βιβλίων, εν τέλει χάνεσαι μέσα στον έντυπο λαβύρινθο. 'Ωσπου βλέπεις μιά κατάξανθη φιγούρα να σπρώχνει ένα καρότσι με βιβλία στο διάδρομο. Την κοιτάζεις. Σε βλέπει. Σ'αναγνωρίζει βεβαίως. Κι είναι τόσο λυσσασμένη η ανάγκη της να σ'αγκαλιάσει που βουβαίνεται, όταν συνειδητοποιεί πως η φωνή της θα την προδώσει. Θα φωνάξει την ασχήμια της. Την κοιτάζεις κι είναι γιαυτην αβάσταχτο. Η ασχήμια της έχει πρόσωπο... Την αναγνωρίζεις. Μυρίζοντας το εξαίσιο άρωμά της, καθώς πέρασε από δίπλα σου πριν λίγο.
Είσαι όμως γενναίος. Η αρχική έκπληξη απέχθειας δίνει τη θεση της στον παλιο σου έρωτα γιαυτήν. Θέλεις να είστε μαζί, γιατι ο καθένας είστε καλά με τον εαυτό του όταν είστε μαζί.
'Οχι όμως για πολύ. Η Μαρί δεν αντέχει να πληγώνεις καθημερινά τα ματια σου με τη ασχήμια της. Κανείς δεν πρέπει να την κοιτάζει. ΚΑΝΕΙΣ.
Εξαφανίζεται για δεύτερη φορά. Κι εσύ, που είσαι σκλάβος της αγάπης σου γιαυτήν, τυφλώνεσαι εκουσίως αυτή τη φορά, για να ξαναγυρίσει.
Τώρα θα μπορεί να στροβιλιζεται με χαρη μεσα στο ανθισμένο δάσος, μπροστά σου, δίπλα σου, κι εσύ θα την φαντάζεσαι πανέμορφη και θα τη νιωθεις όπως πρώτα.
End of the story.

Σημείωση: Η παραπάνω ιστορία, είναι ο,τι εγώ αντιλήφθηκα απ΄την παρακολούθηση της ταινίας BLIND , στα πλαίσια του φεστιβάλ ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ, το Σαββατο. 'Οσοι τυχεροί την είδατε, εύχομαι να βγήκατε εξίσου συγκλονισμενοι. 'Οσοι δεν την είδατε, νομιζω χάσατε.
Δεν ξερω αν η αγάπη είναι τυφλή. Αλήθεια δεν το ξερω. Ούτε αν θα το μάθω ποτέ. Μιά φίλη μου - blogger μου είπε κάτι εκπληκτικό τις προάλλες: Η καύλα είναι στο μυαλό...
Η πραγματικοτητα μου δειχνει επαλήθευση και ταυτόχρονα διαψευση αυτής της ρήσης.
Θα κάνατε αυτό που έκανε ο ερωτευμένος Ρούμπεν; Θα χώνατε στα εγχειρισμένα ματια σας 2 μυτερά κομματια πάγου, για να φέρετε πίσω τον άνθρωπο που λατρεύετε; Επειδή ΑΥΤΟΣ δεν αντέχει να τον αντικρύζετε άσχημο; Θα καταδικάζατε τον εαυτό σας στο απόλυτο, συνεχές σκοτάδι; Είμαστε τελικά εραστές και κυνηγοί της ομορφιάς ή όχι;
Σκεφτείτε πολύ καλά πριν απαντήσετε.

για τον Α.

auburn Kate

( τόση ομορφιά πως να τη δεις χωρις ματια; Sir FRANK DICKSEE- The end of the Quest )