Δευτέρα 25 Ιουνίου 2007

ΚΑΤΑΣΒΕΣΗ ΠΥΡΟΣ

Νομίζω πως είναι ό,τι ακριβώς μας χρειάζεται. 'Εστω να το βλέπουμε, έστω να μείνει εκει που είναι, άρτιο και αλώβητο, ξερω γιατι το λέω. Και ξέρετε κι εσείς γιατί το λέω. Αν όλο αυτο το συμπαγές πράγμα, αρχίσει να κανει νάζια και να γίνεται πολύ.... εύπλαστο τότε όλοι θα περασουμε πολύ δύσκολες μέρες και νυχτες. Το πρωί στο λεωφορείο ήμουν προετοιμασμένη για προσομοιώσεις οικιακής ποδαρίλας, γιατί καποιοι άθλιοι που προφανώς είναι πολύ εξοικιωμενοι με τα μεσα μαζικής μεταφορας, θεωρουν καλό να ξυπολιούνται ΕΝΤΟΣ του λεωφορείου...
Ευτυχώς τίποτα τέτοιο δύσοσμο δεν μου έτυχε. Το κλιματιστικό ευτυχώς λειτουργούσε και δεν παθαμε ασφυξία. Και τότε είδα την αφίσα κολλημενη στο πίσω μερος της θεσης του οδηγού, με θεμα την παγκόσμια ημέρα προσφύγων. την 20η Ιουνίου. Πέρασε ο εορτασμος σκεφτηκα. Και επισης σκέφτηκα ότι εγώ ευτυχώς δεν είμαι προσφυγας. Εχω σπίτι, αν και όχι στην ατομικη μου ιδιοκτησία. Βρίσκω ενα πιατο φαγητό και πολλα περισσότερα απ'αυτό. Μετά περνούσα εξω απ΄τις φυλακες Κορυδαλλού, κι ανατρίχιασα. Κανονικά λόγω επαγγέλματος θα έπρεπε ίσως να είμαι πιό χοντρόπετση, αλλα ευτυχώς το Τεφάλ δεν έχει κανει ακόμη την εμφανισή του και πολύ χαίρομαι. Γιατι αν την είχε κανει, τότε δεν θα εκτιμούσα, δια της αντιδιαστολής, πως εγω είμαι ΕΞΩ, ελεύθερη, μπορώ θεωρητικώς τουλαχιστον να παω όπου γουσταρω και να κανω ό,τι θελω.
Ξερω τι σκεφτεστε. Γιατι το εχω σκεφτεί κι εγώ ήδη. Οχι δεν είμαι αφελής. Η ανατριχίλα μου δεν ήταν μονο απόρροια της οπτικής επαφής μου με τα "σίδερα". 'Ηταν και για έναν αλλο λόγο- για το ότι σκεφτόμουν σε πόσο μεγαλο βαθμό πορευόμαστε στη ζωή μας με τη ρήση: " το μη χείρον βέλτιστον". Δηλαδή πόσες φυλακές και αφίσες για ξεριζωμένους και άστεγους ανθρώπους πρέπει να βλέπουμε καθημερινά για να το βουλώνουμε στα υπόλοιπα "μικροπράγματα" που μας σπάνε τα νεύρα με μεθοδικότητα;
Συγχωρήστε με, είναι η κωλοζέστη, είναι η κάκιστη διάθεσή μου, είναι και πολλά άλλα.
Γιαυτο επειδή κάποιοι εκλεκτοι εδώ μεσα, λιώνουν σαν βούτυρο προσπαθώντας να διαβασουν για εξετάσεις, τους χαριζω αυτο το παγωμενο κείμενο. Δείτε εδώ και θα καταλάβετε, και ίσως εκτιμήσετε ελαφρώς την υψηλή θερμοκρασία και τα συμπαρομαρτούντα της....

auburn Kate

5 σχόλια:

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

άσε το παιδί να διαβάσει, μην το ξεμυαλίζεις!

Φράνσις είπε...

@σπυρος: εσένα αηδονακι μου αθσε σκοτώσω! ακους; αντε που μουανεβαζεςι τα ποστ της παραλίας και του μονοκινι! Δεν είναι τελεια τα παγόβουνα; Αλλα δεν θα ήθελα να μεινω εκει για παντα.Οσο και να υποφέρω εδώ.. μουτς μουτς.

Φράνσις είπε...

@σπύρος (2): ποιό παιδί, παιδί μου; μακια δίς.

weirdo είπε...

Δίκιο έχεις, ξωτικούλι μου
Μερικές φορές πρέπει πράγματι να το βουλώνουμε, όταν βλέπουμε τα χειρότερα δηλαδή..
(Από την άλλη, πόσο μόκο να κάνεις, όταν σπαστικές συνθήκες που ακόμη κι αν για άλλους μπορεί να θεωρούνται 'ψιλά', τα δικά σου τα νευράκια τα κάνουν κλωστούλα..;)
Μην μου πολυδίνεις σημασία, ο freddo δεν με καλοπιάνει ποτέ το πρωί..
Χαίρε(σ)τε, κυρία μου
:)

Φράνσις είπε...

@weirdo: Δινω παντα σημασια σε ΄σοους έχουν "ευαισθησία όρασης"...αθ τα πουμε.Το ξωτικο θ'ανεβασει σφαχτη και σήμερα..φιλι.