ΒΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ

Η πρόταση απ΄την εκδότρια του περιοδικού ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ, ήταν σαφής.Το δυναμικό του περιοδικού, δηλαδή οι τακτικοί συνεργάτες, καλούνταν να συνθέσουν μία ιστορία, αδιαφορο το είδος και η εκτασή της, στην οποία το "υπόβαθρο" θα ήταν αγαπημένα μουσικά κομμάτια των συγγραφέων, με λόγια ή χωρίς. Καθε συνεργατης του περιοδικού, έπρεπε, κατά την πρόσκλησή της, να φανταστεί μία ιστορία δομημένη τρόπον τινά, πανω σε μουσικά κομματια.

Την εξέπληξε ευχαριστα στην αρχή. Τα έχασε κατόπιν. 'Ενιωσε ένα ανεξηγητο κενό μέσα της. "Κομμάτια; ποιά ρε γαμώτο; ώχου τώρα , άντε να ξεθάβω τα cd. Μωρέ δε με παρατάει κι αυτή με τα σχέδιά της"

Ι predict a riot φώναξαν υποστηρίζοντάς την οι KAISER CHIEFS.

"Θα της πω ότι έχω ξεκινήσει ένα ερωτικό αφήγημα και δεν γίνεται να συνεισφέρω. Αυτό θα της πω. Εκτός αν θελει να χαλασει ολόκληρη η "ομελέτα" ,απο την κλούβια ιστορία που θα της γραψω. Trouble μουρμούρισαν οι COLD PLAY.

Η Λαβίνια έκλεισε αγχωμένη τον υπολογιστή, αφού πρώτα έλεγξε την αλληλογραφία της. Όλα τα ειχε τώρα, η κυρία εκδότρια τη μαρανε. Το πολύ πολύ να της κρατούσε μούτρα μέχρι το επόμενο τεύχος. 'Αλλωστε, απο την πρώτη συνεργασία τους της το είχε πεί: "κυρία Ροδάκη, αν μου επιτρέπετε, εγώ φραφω παντα κατόπιν πιεστικης παρουσίας της έμπνευσης. 'Οταν έρχεται, την καλοδέχομαι συνηθως. Το θεμα είναι ν' ανάψει η λάμπα μεσα στο κεφάλι μου, αν με εννοείτε, και τότε... All sparks αναφώνησαν οι EDITORS.

Το ξανάλεγε μεσα της, το επαναλάμβανε αλλάζοντας τον επιτονισμό. Είχε διαβασει καπου πως αρκεί να "χρωματίσεις" αλλιώς μία λέξη και μεταδίδεις αυτοματως διαφορετικά νοήματα.



"Ε, άει σιχτίρ , που θα κατσω ν' ασχοληθώ με το τι θα της πω! Σιγά! Θα της πω απλώς, ότι δεν έχω χρόνο."

How soon is now? αναρωτήθηκαν οι SMITHS.

Χτύπησε το κινητό της. 'Αγνωστος αριθμος. Κοιταξε για μερικα δευτερόλεπτα την οθονη σαν ηλίθια, " ο αριθμός 69...... σας καλεί- απάντηση;"

Αποφασίζει ν' απαντήσει. "Ναι..."

Το κινητό της αρχίζει να τραγουδά. Οι KILLERS με το Read my mind έχουν καταλάβει το ακουστικό.

"Ποιός είναι; Μανώλη εσύ είσαι; (τι αριθμος είν' αυτός μωρέ; πότε τον άλλαξε;)

Ο κολλητός της- ήταν ικανός για τέτοιες πλάκες. Και γιατί παρακαλώ πλάκες; Γιατι ήξερε, πως 3 τραγούδια ήταν ικανά να την αποσυντονίσουν. Το προλεχθέν, το Wonderwall των OASIS κι εκείνο το αναθεματισμένο ,των "Λατίνων Δαιμόνων" όπως τους αποκαλούσε η Λαβίνια, των INCUBUS ,το Love hurts.

Ο Μανώλης. Ο καλύτερός της φίλος, ο αχώριστος σύντροφος στις πινακοθήκες, στις συναυλίες, στους κινηματογράφους,στις εμμονές , στις κρίσεις, στις μεταμεσονύχτιες οινοποσίες. Γνωρίστηκαν στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, ένα μεσημερι του Ιουνίου. Κοιτούσαν επι μία ώρα, τον ίδιο πίνακα του Dali, "Η κυρία εξαφανίζεται" λεγόταν, ένας διπλός πίνακας, φόρος τιμής στους αγαπημένους του ζωγραφους, τον Βελάσκεθ και τον Ρέμπραντ.

Ο πίνακας απεικόνιζε μία γυναικεία φιγούρα με σχεδόν γυρισμένη την πλατη στον θεατή, που όμως ήταν ταυτόχρονα το προφίλ του Βελάσκεθ. 'Οταν μπήκαν και οι δύο, για τρίτη φορά στην αίθουσα με τον πίνακα, και συνειδητοποίησαν σε τι συνίστατο το διπλό πορτρέτο, φώναξαν ταυτόχρονα: " όχι ρε γαμώτο! έπρεπε να μπω εξαρχής από δω."

"Λαβίνια"

"Μανώλης"

"Να υποθέσω, μακρινός απόγονος του Καντ;" δεν έχασε την ευκαιρία η Λαβίνια να τον πειραξει.

" Να υποθέσω επίσης , η μετενσάρκωση της θυγατέρας του Τίτου Ανδρόνικού;" επέστρεψε το χιουμορ ο Μανώλης.

" Ναι αλλα πριν τον διπλό ακρωτηριασμο ε;" του θύμισε εκείνη γελώντας.

Αναγνωρίστηκαν. Εφεξής, αυτοκόλλητοι. Talk πρότειναν οι COLD PLAY, και αυτό έκαναν.



Ο Μανώλης είχε ένα "βίτσιο", να συνδυάζει τις ζωές τους, τιςστιγμές της ζωής τους με συγκεκριμένα κομμάτια. Ροκ ως επι το πλείστον. Και άλλα ανεκτα απ΄το ευαίσθητο αυτι του είδη. Συναφή. Ευτυχώς η ακοή της φίλης του ήταν του ιδίου φυράματος. Δεν την ενοχλούσε λοιπόν καθόλου η μουσικη επένδυση.

'Οταν ας πούμε, η Λαβίνια είχε μία εισήγηση στη Δημοτική πινακοθήκη, αλλα ενώ πείστηκε το Δημοτικό Συμβούλιο, αυτή δεν πείστηκε καθόλου απ΄τον εαυτο της, και μουρμούριζε όλο το βραδυ, ο Μανώλης έκανε το εξής: πήγε στο σπίτι της σέρνοντας πίσω του μία κούκλα εκ των δύο γερο- παράξενων του Muppet Show, με ηχητική υπόκρουση το Loser του BECK. Περιττό να πω, πως τη Λαβίνια την έπιασε κλαυσίγελως.

'Η όταν πέθανε ο πατέρας της, κι ένιωθε πως θα εκραγεί με όλον αυτό το μαυροφορεμένο συρφετό που είχε μαζευτεί στο πατρικό της σπίτι, του τηλεφώνησε, κι αυτός αμέσως παρατησε το περιοδικό και πήγαν μαζί βόλτα με τ' αυτοκίνητο.

"Ενώ αν είχαν διαβάσει Αμλετ, δε θα είχε πήξει το ματι σου στη μαυρίλα έ;" προσπαθούσε να την κανει να γελασει ο Μανώλης. Ακουσαν Drive tvn R.E.M για να τιμήσουν το τετρατροχο που τους ανεχόταν, Κilling Loneliness των ΗΙΜ, για να της θυμίσει πως ήταν εκεί μαζί της, αλλά και το

Lonely Day των SYSTEM OF A DOWN για να ξορκίσουν αυτο το απροσδιόριστο αίσθημα εγκατάλειψης που ένιωθε. Και ας μισούσε τον πατέρα της...

Και για να ν'ανανεώσουν τον όρκο τους, πως ότι κι αν συνέβαινε, αυτοι δεν ξεκολλάνε, το Never let me down των DEPECHE MODE.

Στο τέλος, έτσι, επειδή της την έσπαγαν οι κηδείες και δη οι θρησκευτικές, άκουσαν 3 φορές το Desacration smile, των RED HOT CHILLI PEPPERS, και το Lost souls forever των KASSABEAN.



Αλλα δεν ήταν ο Μανώλης στο τηλέφωνο...

Ξανά η αγωνιώδης(;), όλο περιέργεια ερώτηση: "Ποιός είναι; Δεν σας ακούω... "

Σιωπή.

"οταν αποφασίσετε να μιλήσετε, ξανακαλέστε".

Σιωπή.

" Ε, άντε και.....", το κλείνει, το θαβει μέσα στην τσάντα της και τότε πέφτει η πρώτη μαχαιριά.

Γιατί της καρφώθηκε στο κεφάλι το Creep των RADIOHEAD; Γιατί τώρα; Και μετά, συνειρμικά όλο το κομπολόϊ της μπαλάντας: Carma police των ίδιων, Ready for love των BAD COMPANY, το Roulette των SYSTEM, το Miss you των BLACK FIELD κι εκείνο το τρισκατάρατο Behind blue eyes των LIMB BIZCUIT όμως, όχι το πρωτότυπο.



Ξαναχτυπάει το κινητό της.

Ξανα τραγούδι- το Number one friend των SILENCERS. Νιώθει ένα κύμα δακρύων ν'ανεβαίνει , αλλα το διώχνει.

"Ρε Μανώλη, σταματα τις μαλακίες, αφού ξέρω πως είσ' εσύ. Γιατί βαζεις απόκρυψη; Ο άλλος αριθμος τι είναι;"



......." εγώ είμαι. Είσαι καλά;"

Η βραχνή φωνη. Αυτή η εξαίσια βραχνή φωνή. Η φωνή του. Θυμήθηκε πως τη ρωτούσε μ' αυτή τη φωνή, αν είναι τόσο μελετηρή και με το σεξ, όπως ήταν και με τα υπόλοιπα που διάβαζε...

'Ηξερε σε ποιόν ανήκε η φωνή. Και ήξερε σε ποιόν είχε πεί , πως θελει να είναι η number one friend του. Αλλα δεν του έφτανε.. Και όταν ξεκινησαν ένα λεκτικό πινγκ-πονγκ με τη βοήθεια της μουσικής, της είχε πει ότι οι KILLERS με το Bones,έκαναν την πρόταση...

Κι εκείνη του απάντησε πως πρέπει να παρηγορηθεί με το Waiting game των COOPER TEMPLE CLOSE.

Κι αυτος επιστράτευσε τότε ολο του τον αισθησιασμό, και της φώναξε μαζί με τον IGGY Cry for Love.

Τότε η Λαβίνια τον παρηγόρησε, λέγοντάς του πως αν ήταν μεθυσμένη, θα του έλεγε σίγουρα I surrender, μάρτυρές της οι RAINBOW.

Και τότε της πρότεινε να παρει τα Meds των PLACEBO, μήπως και συνέλθει, επειδή δεν εμπιστευόταν τις μεθυσμένες..και πολύ καλά έκανε.

Του θυμισε πως οι SOUND, είπαν, και να το ξέρει, Can't escape myself, κι ότι θα χρειαζόταν ένας στρατός σαν των WHITE STRIPES, ο seven nation army για να την πείσει.



"Αποφάσισες να θυμηθείς;" τον ρώτησε ειρωνικα.

"Είσαι καλά;"

" Θα είμαι , αν είσαι εσύ καλα μαζί μου , μωρό μου". ( γαμωτο! δεν έπρεπε να το πω έτσι. Γαμώτο!) σκέφτηκε.



"Που εισαι;", φαίνεται η ειλικρίνεια δεν τον αποθάρρυνε.

"Ασκληπιού, πίσω απ΄το πνευματικο κέντρο."

" 'Ερχομαι"



Οι STROKES της βγαζουν κοροιδευτικά τη γλώσσα, Heart in a cage.

" Θα σε περιμένω. Παντα το ρολόι στο δεξί χέρι φοράς;"

"Πάντα, εσύ ένα δαχτυλίδι στον δεξιό δείκτη;"



Γελασαν. Οι PLACEBO ουρλιάζουν εναλλαξ μεσα στο κεφαλι της, Every you, every me και 20 years. Λατρεμένο 20 years.

Καθεται εξουθενωμένη στο παγκακι, δίπλα στο περίπτερο, για νερό , μήπως αρχίσει και καταρρέει.

Το Weight of the world των BLACK REBEL νιώθει να την βαραινει αφόρητα.

Εκεινος το μισεί αυτό το τραγούδι. Εκέινη το λατρεύει. Οπως και το Black black heart του μορφονιού του USHER.



Σήκωσε ασυναίσθητα το κεφάλι της, σα να την ειδοποίησε το πεζοδρόμιο πως τα βήματα που την πλησίαζαν ήταν δικα του.

Στέκεται μπροστά της, την κοιτάζει μισοχαμογελώντας και μετά καθεται δίπλα της. Συνεχίζει να την κοιτάζει.

Τον θελει κι αυτός το ξερει... Το Flood των JARS OF CLAY θα ήταν καλό "χαλί" γιαυτό που νιώθει να την κατακλύζει τώρα. Nothing else matters σπαράζουν οι METALLICA.

Η' ένας συνδυασμος απο τρία αγαπημενα των DEPECHE και ένα των CURE: Once you are in the Forest, it's a question of time to get into a strange love , stripped...





(Για την proserpina,τυλιγμενο στο υπέροχο Lemon tree των FOOL'S GARDEN, με την ευχη να την ικανοποιήσει).



και για την απαραίτητη εικαστική συνοδεια, καντε κλικ εδώ για το Venus and Mars του BOTTICELLI.

auburn Kate