Αγκαλίτσες

Μάλλον θα έπρεπε να το ονομάσω κι αυτό "ΑΦΑΣΙΑ" (μέρος δεύτερον).Λατρεύω τις γάτες. Ιδίως όταν προσπαθούν να φάνε και ισορροπούν μεταξύ του αγγελικού εαυτού τους κα του κτήνους. Τις έχετε δεί πως καθαρίζουν τα ψάρια; Σκύβουν πάνω απ΄το θύμα τους και με τα ποδαράκια τους ενωμένα μπροστά, σα να βάζουν ένα φράχτη μεταξύ του στόματός τους και της τροφής, αρχίζουν το ξεκοκκάλισμα. Τόσο κομψές, και φίνες, όταν περπατάνε.
Τέλος παντων, σας αφήνω να τις χαρείτε και να φανταστείτε πως τις έχετε αγκαλιά και γουργουρίζουν από ευχαρίστηση όταν τις χαιδεύετε στην κοιλίτσα τους ή ανάμεσα στ΄αυτιά τους.Και σκεφτείτε πόσο μοιάζει η διαδικασία στην οποία μπαίνουμε για να τους κλέψουμε μία αγκαλιά με παρόμοιες "επιχειρήσεις" αναφορικά με ανθρώπους. Τις προάλλες διάβαζα για ένα κίνημα που μοίραζε αγκαλιές στην Ερμού. ΄Αγνωστοι σε στενή επαφή με αγνώστους. Ο καθένας μπορούσε να ζητήσει να τον αγκαλιάσει ένα οποιοδήποτε μέλος της ομαδας..Δεν θυμάμαι να είδα και κανένα αξιοθέατο προσωπο στους εθελοντές "αγκαλίτσες". Τελικά ακόμη κι η τρυφερότητα ή έκφραση οικειότητας, κι αν μας δίνεται έτσι,προσφέρεται απλόχερα, κι ας την έχουμε ανάγκη, δεν θα διαβεί το κατώφλι μας.Αγκαλιά από άγνωστο στα καλά καθούμενα= αίσθηση παραβίασης, ακόμη κι αν το επιδιώξαμε εμείς.Πρωτότυπη διαπίστωση έκανα έ; Η χνουδωτή τρυφερότητα σας λέει καλημέρα...

auburn Kate