ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ;

Κανονικά, δεδομένου του τεράστιου αποθέματος φυγανθρωπίας που διαθέτω,θά'πρεπε να μην προβώ στο blog-εγχείρημα. Ας πούμε πως η αγάπη μου για συγκεκριμένο πρόσωπο που διαθέτει αξιολογότατο blog, και η ανάγκη μου να επικοινωνήσω μαζί του, με ώθησαν σ'αυτό. Η ακριβής λέξη είναι εξαναγκασμός. Επρεπε να κάνω "δήλωση ταυτότητας" κατά κάποιο τρόπο για να μπορέσω να επικοινωνήσω. Θα έχετε ίσως παρατηρήσει πως εδώ, αλλά και σε άλλες σελίδες του διαδικτύου, πρέπει να "δηλωθείτε" προκειμένου να προσεγγίσετε αυτούς που επιθυμείτε.
Εύλογον. Περιμένετε απ' τον άλλο ν' ανοίξει την πόρτα του,πραγματική ή εικονική, στον οποιονδήποτε; Χωρίς να τον γνωρίζει; 'Η έχετε την την ψευδαίσθηση πως καλύπτετε το πρόσωπό σας πίσω απ'το πέπλο της ανωνυμίας; Σας θυμίζω πως μιλάμε για δια-δίκτυο. Κατά ποιό χυδαία έκφραση, δίχτυ ,απόχη. Και σ' αυτό , αργά ή γρήγορα, όλοι πιάνονται... Λέτε λοιπόν πράγματα, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα εκμηστηρευόσασταν. Δεν έχω καταλήξει ακόμη, και δεν γνωρίζω αν θα το κάνω ποτέ, κατά πόσον αυτό είναι θετικο ή αρνητικό.
Κατα τη γνώμη μου, δύο πράγματα επιδιώκει ο άνθρωπος με κάθε τρόπο, μα με κάθε τρόπο- να παραμείνει εσαεί νέος και να νικήσει τη μοναξιά. Ε, αν νομίζετε πως τη νικάει μέσω των δυνατοτήτων (ψευδο)επικοινωνίας που παρέχει το διαδίκτυο, πλανάσθε πλάνην οικτράν.
Σκεφτείτε: πότε γνωρίζουμε , ή λέμε πως γνωρίζουμε πραγματικά τον άλλο; 'Οταν τον αγγίζουμε, όταν τον βλέπουμε σαρκωμένο μπροστά μας, παρατηρούμε την έκφρασή του καθώς μιλάει, καθώς μας κοιτάζει, ή δεν μας κοιτάζει- προτιμάει να κοιτάζει τα διερχόμενα αυτοκίνητα ή το ντουβάρι πίσω μας.. 'Οταν οσφραινόμαστε την ευχάριστη ή ,συμφορά μας, δυσάρεστη ιδιαίτερη μυρωδιά του, όταν βλέπουμε μία ακρούλα απ΄το τοπίο που λέγεται προσωπικές συνήθειες, εμμονές, γούστα. Ο ευλογημένος, ή καταδικασμενος, διαλέγετε και παίρνετε, είναι αυτός που γίνεται δεκτός στην οικία του-όχι μονο την υλική άλλα κυριώς την ψυχική.. Και πάλι όμως, κάποια δωμάτια παραμένουν κλειδωμένα για μας.
Ορθώς κατά τη γνώμη μου. Θυμάστε ίσως τι έπαθε ο παραλίγο μοιχός σύζυγος στην ταινια του Κιούμπρικ, όταν η σύζυγός του άπλωσε σαν τραχανά πάνω στο κρεβάτι τους τις εσώτατες επιθυμίες της... Οι οποίες, θυμιζω, δεν υλοποιήθηκαν.. Ή οι σύζυγοι του Κυανοπώγωνα, όταν ξεκλείδωσαν την πόρτα της μυστικής κάμαρας. Ακόμη κι αν ο φύλακάς της, ο αβρότατος άρρεν, έκανε ζαβολιές: "μην τυχόν κακομοίρα μου και ξεκλειδώσεις αυτή την πόρτα..." και παραλληλα τους έδειχνε με κρυφό σαδισμό την εν λόγω πόρτα, σα να τους έλεγε: " ε, άνοιξέ τη βρε κορόιδο".
Αντέχετε πραγματικά να δέιτε τι κρύβεται πίσω απ' αυτή την πόρτα; Μήπως η λεγόμενη επιδερμική προσέγγιση ειναι πολύ παρεξηγημένη;
'Οταν σκίσεις το δέρμα, ακόμη και το ανθρώπινο, αντικρύζεις τη φρίκη...

auburn Kate

( εικόνα:DIOGENES-J.W.Waterhouse,πηγή:www.artmagick.com)