tag:blogger.com,1999:blog-1387050016511665452024-03-05T09:42:22.485+01:00apomakria"το γραψιμο ήταν ο μόνος τρόπος να μιλήσω χωρίς να με διακόπτουν συνέχεια"
ΙΤΑΛΟ ΚΑΛΒΙΝΟΦράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.comBlogger204125tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-62218334343624922492011-06-21T08:28:00.011+01:002011-06-21T08:44:56.753+01:00Αλλοφροσύνη<span style="font-size:100%;"><span style="font-family: trebuchet ms;">Δεν περίμενα πως θα ειχα να γραψω εδω μεσα περι τους 6 μήνες! Αλλα φαίνεται πως ο,τι διαβαζω με εκδικείται, αφου όπως εγραφε η Βαμβουνάκη " ο πιο αιφνίδιος επισκεπτης της ζωης σου ειναι ο εαυτος σου</span></span>"...<br />Θεωρώ πως αυτα που βιώνουμε απο περυσι με αποκορύφωμα την ιλαροτραγωδία των τελευταιων εβδομάδων, με αποκορύφωμα του απορυφώματος την ΑΦΥΠΝΙΣΗ των Ελλήνων επιτέλους, σε σημειο να τη θεωρουν ανωτερη του Μαη του ΄68, ειναι απιστευτα και απερίγραπτα. Επειδη μιλανε μόνα τους κι εμεις δεν φτανουμε να τα περιγραψουμε. Μου λειψατε, αλλα δεν εχω κατι συγκλονιστικο να γραψω. Κατι που να αξιζει δημοσιοποίησης. Κρειτον το σιγάν σε τετοιες περιπτωσεις. Ειμαι εδω παντως- και όσοι διαβαζετε το σινεμπλόγκι cinepivates, με "βλεπετε" κι εκει υποθετω. Η Τέχνη ειναι το μονιμο καταφύγιο και ορμητήριό μου. Συγχωρήστε μου την απουσια. Δεν ειναι αδιαφορια, είναι "ξεραϊλα" διανοητική λόγω κλονισμού απ΄την επαφη με την πραγματικότητα. Οταν θα με ξαναδαγκωσει η έμπνευση, θα το αντιληφθείτε!<br />Σας φιλώ.<br /><br />auburn Kate<br /><br />( dazzled and confused... <a href="http://origamicupcake.files.wordpress.com/2009/11/mainimage.jpg"><span style="font-weight: bold;">MARINA BYCHKOVA</span></a> <span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">)</span></span></span></span></span>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-14205973128526435152010-12-22T10:19:00.009+01:002010-12-22T10:29:04.456+01:00Ευχές<div align="center"><strong></strong> </div><div align="center"><strong></strong> </div><div align="center"><strong></strong> </div><div align="center"><strong></strong> </div><div align="center"><strong></strong> </div><div align="center"><strong><a href="http://www.redberrywreath.net/photo/GMG139.jpg">Καλά Χριστουγεννα παιδάκια!</a></strong></div><div align="center"><strong></strong> </div><div align="center"><strong></strong> </div><div align="center"><strong></strong> </div><div align="left">auburn Kate</div>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-86236912556916950802010-11-18T11:04:00.005+01:002010-11-18T11:13:17.766+01:00ΦαρμακείοΗ πνευματική ξηρασία συνεχίζεται δυστυχώς. Γιαυτό λαμβάνω δραστικά μέτρα. Να προσέχετε τους νευρώνες σας, ειναι πολύτιμοι.<br /><br />auburn Kate<br /><br />( τι να διαβάζει άραγε; <strong><a href="http://www.allartclassic.com/img/Franz_Eybl_EYF006.jpg">FRANZ EYBL-Girl Reading </a></strong>)Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-88005776105101579542010-10-26T13:18:00.011+01:002010-10-26T13:24:23.354+01:00Ballcracker...<span style="font-family:georgia;">Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα σου βγάζει ξινή την εξυπνακίστικη συμπεριφορά.Δείτε το παρακάτω εμπνευσμένο βιντεάκι κι ελπίζω οτι θα σκάσετε στα γέλια.<br /><br /></span><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"><strong>Κλικ<a href="http://www.dailymotion.com/video/Xf5idq_rhys-ifans-vs-the-voodoo-mama_fun">http://www.dailymotion.com/video/Xf5idq_rhys-ifans-vs-the-voodoo-mama_fun</a></strong></span><br /><strong><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"></span></strong><br /><span style="font-family:georgia;">auburn Kate<br /></span><span style="font-family:Times New Roman;"></span>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-6782116755196698082010-09-21T09:10:00.047+01:002010-09-21T09:39:52.456+01:00Τα ξένα κόλλυβα<em>" I don't want to get over</em><br /><em>you. I guess I</em><br /><em>could take </em><br /><em>a sleeping pill and not </em><br /><em>have to</em><br /><em>go through what i </em><br /><em>go through. I guess I </em><br /><em>should</em><br /><em>take Prozac, right,</em><br /><em>and just smile all</em><br /><em>night at</em><br /><em>somebody new,</em><br /><em>Somebody not too</em><br /><em>bright but sweet</em><br /><em>and kind who would</em><br /><em>try to get you off</em><br /><em>my mind. I</em><br /><em>could leave this agony behind which</em><br /><em>is just what </em><br /><em>I' do If I wanted to,</em><br /><em>but I don't want to</em><br /><em>get</em><br /><em>over you cause I</em><br /><em>don't want to get over love.</em><br /><em>i could listen to my</em><br /><em>therapist, pretend</em><br /><em>you don't </em><br /><em>exist and not have </em><br /><em>to dream of what i </em><br /><em>dream of; I</em><br /><em>could listen to all my</em><br /><em>friends and go out</em><br /><em>again</em><br /><em>and pretend it's </em><br /><em>enough, or I could </em><br /><em>make a career</em><br /><em>of being blue-- I could</em><br /><em>dress in black and</em><br /><em>read </em><br /><em>Camus, smoke clove </em><br /><em>cigarettes and drink</em><br /><em>vermouth</em><br /><em>like I was 17 that </em><br /><em>would be a scream</em><br /><em>but I don't</em><br /><em>want to get over you."</em><br /><div align="center"><em></em>THE MAGNETIC FIELDS-I don't want to get over you</div><div align="center"></div><div align="left"><em>[...]" Η θρασύδειλη νοημοσύνη που λυμαίνεται την τρέχουσα ζωή, έχει έτοιμη τη δραστική λύση." Ξέχασέ την! Δεν είσαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος". Συνεπώς, αρκεί να τρέξεις να δανειστείς μυαλό και καρδιά από τους άλλους για να σωθείς"[...]</em></div><div align="center">ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ-'Ιμερος και Κλινοπάλη</div><div align="center"></div><div align="left">Κατά παράδοξο τρόπο, οι όντες έξω απ΄τον "χορό", συμβουλεύουν ακριβώς όσα περιγράφει παραπάνω ο Παπαγιώργης, έτσι δεν είναι; Την επόμενη φορά που κάποιος καλοπροαίρετος δεν αντιλέγω, σας αρχίσει το κήρυγμα, παραπέμψετε τον σ'αυτο το ,εκπληκτικών στίχων, άσμα των Μαγνητικών Πεδίων. Μάλλον κάτι υποδηλώνει γιαυτούς, το οτι τ'ονομά τους το εμπνεύστηκαν από ομότιτλο βιβλίο του Αντρέ Μπρετόν.<em> Ας είμαστε ρεαλιστές-ας επιδιώκουμε το αδύνατο.</em></div><div align="left"><em></em> </div><div align="left"><em></em></div><div align="left"><em></em></div><div align="left">auburn Kate</div><div align="left">(η θάλασσα της αγάπης...,<strong><a href="http://farm4.static.flickr.com/3264/2711944573_2e91306021.jpg">MARK RYDEN-Wound </a></strong>)</div>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-77407915310460748352010-08-30T08:31:00.064+01:002010-09-03T07:52:40.985+01:00Η τεχνολογία android μας έλειπεΤα highlights του Αυγούστου: 'Οχι διακοπές κοντά στη θάλασσα όπως ονειρεύομαι εδώ και χρόνια. 'Οχι διακοπές. Κοροϊδία του εαυτού , με παρέα τον Διαβολοπουλημένο Φάουστ, μισητούς και εντελως αντιφατικούς φορολογικούς νόμους και διαδικτυακή κουβέντα με φίλους, ή "φίλους"...<br />Φύλλο κυριακάτικης εφημερίδας: δύο σελίδες ξέχειλες απ΄την παρουσίαση της πρόσφατης οικολογικής καταστροφής σε Πακιστάν, Κίνα και Ρωσία. Τα "ακραία καιρικά φαινόμενα" που ολοένα πληθαίνουν, με βασική αιτία ΄την ανθρώπινη ΜΑΛΑΚΙΑ και ΑΠΛΗΣΤΗ ΑΠΡΟΣΕΞΙΑ.<br />Επόμενες δύο σελίδες, παρουσίαση με εντυπωσιακές φωτογραφίες, των νέων "εκλαϊκευμένων" Blackberry συσκευών. Πλέον, και οι απλοί, πτωχοί κταναλωτές( όχι όμως τόσο πτωχοί ώστε να μην μπορούν να τις αποκτήσουν) θα έχουν στη διάθεσή τους τη συσκευή που μέχρι πρότινος αγοραζαν συνήθως τα μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων, κάποιες εκ των οποίων ίσως ευθύνονται για το οικολογικό μπάχαλο ... 'Ετσι; Τώρα και οι απλοι καταναλωτές, θα σερφαρουν στο διαδίκτυο γρηγορότερα απ΄όσο κατουράνε. Μεγαλεία κυρίες και κύριοι. Κι αυτό είναι μόνο ένα δείγμα των ασύλληπτων επιτευγμάτων της τεχνολογίας. Ρούχα, παπούτσια, βρακιά, τσάντες, ακόμη και τροφές για τα αγαπημένα μας κατοικίδια, διάβασα πως παρασκευάζονται βάσει των προτιμήσεων του εκάστοτε πελάτη. <em>Σε συνεργασία</em> με τον πελάτη.<br />Είχε φανταστεί ποτέ ο 'Αλντους Χάξλεϋ τέτοια εξέλιξη; Ο Ιούλιος Βερν; Πόσο μπροστά είμαστε κυρίες και κύριοι; Με πόσα GB οδεύουμε προς το χέιλος της αβύσσου; Η' μάλλον, κοντεύουμε ήδη, να πέσουμε μέσα στο αδηφάγο στόμα της. Κάτι μας συγκρατεί. Περιμένουμε να φορτώσει η σελίδα μας στην υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης, για να ενημερωθούμε περί των "6 νέων ενημερώσεων" και των "10 αιτημάτων φιλίας".<br />θα πεθάνουμε απ΄την πείνα και τη δίψα, για την ακρίβεια θα <em>σκοτωθούμε μεταξύ μας</em> εξαιτίας τους, αλλα εμείς απύρετοι, θα ψοφήσουμε τουλάχιστον με στυλ. Θα φοράμε τα customer co-created ρουχα μας, και θα διαδώσουμε το συμβάν του αφανισμού μας σε ελάχιστο χρονο.<br /><br /><div align="right"><span style="font-size:85%;">"Ειμαι σε απόγνωση. Πλημμύρισε η γειτονιά μου. </span></div><div align="right"><span style="font-size:85%;">Εχασα τα πάντα εκτός απ΄το κινητό μου.</span></div><div align="right"><span style="font-size:85%;">'Εχω να φάω 3 μέρες. Περιμένω 2 ώρες στην ουρά για νερό." ΑΦΑΙΡΕΣΗ</span></div><div align="right"><span style="font-size:85%;">ΣΧΟΛΙΑ: 2 ΑΥΤΟ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ 20 ΑΤΟΜΑ</span></div><div align="right"><span style="font-size:85%;">..............</span></div><div align="left"><span style="font-size:85%;"><span style="font-size:100%;">auburn Kate</span></span></div><div align="left"></div><div align="left"><span style="font-size:85%;"><span style="font-size:100%;">(μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος<strong>,</strong></span><strong> </strong><a href="http://www.artgalleryartist.com/john-collier/img4.jpg"><strong>JOHN COLLIER-The water Nymph </strong></a>) </span></div>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-88711959978653677322010-07-20T10:03:00.018+01:002010-07-20T10:15:14.418+01:00Απολογητικό υπόμνημαΔεν με κατάπιε η γή, αν αναρωτιέστε. Απλώς έχω στερέψει, μάλλον λογω υπερβολικής ζέστης και νιώθω να με καταπίνει μία αδράνεια. Μικροί νιγμοί έρχονται να ταράξουν το τομάρι μου προερχόμενοι από πανηλιθίους που νομίζουν πως επειδή κάποιοι τους πληρώνουν, εξισου σκυλάδες και ηλίθιοι, με τα μούτρα τους, μπορούν και να μας ζαλίζουν τον ερωτα με αηδίες περί χορηγών, τηλεπικοινωνιακών προϊοντων, φιλανθρωπικών αγορών μετ' επιστροφής και άλλα τινά κωμικοτραγικά. Ελπίζω οτι το συντομοτερο δυνατό, έμπνευσης θελούσης, θα επανέλθω.<br />Σας εύχομαι να κάνετε πολλά μπλούμ (κι ας λέει ένα φιλαράκι όταν του το αναφέρω, αστειευόμενος:" καλέ τι μπλούμ! gay είμαι να κάνω μπλούμ;!") να προσέχετε τους εαυτούς σας , τους αγαπημένους σας και που δίνετε τα <em>ναί</em> και τα <em>όχι</em> σας.<br /><br />auburn kate<br /><br />(σε καμιά περίπτωση μην χορεύετε στο σκοπό των άλλων, αλλά μόνο στον δικό σας...,<strong> <a href="http://www.artmagick.com/pictures/picture.aspx?id=5727&name=the-tambourine-girl">JOHN WILLIAM GODWARD-The Tambourine Girl</a></strong><a href="http://www.artmagick.com/pictures/picture.aspx?id=5727&name=the-tambourine-girl"> </a>)Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-9635986148148135022010-06-30T08:32:00.025+01:002010-06-30T10:41:35.837+01:00ΣταυροδρόμιΠόσες φορές σε μία ζωή έχουμε/έχετε την ευτυχία να επικοινωνήσετε με κάποιον λατρεμένο, ο οποίος απουσιάζει δυστυχώς απ΄την καθημερινότητά σας; Κι ας τη στοιχειώνει αφόρητα με την απουσία του. Γιατί κι η απουσία είναι μία μορφή παρουσίας... Ποσες φορές επικοινωνείτε<em> ακριβώς</em> τη στιγμή που το σκεφτήκατε;<br />Δεν εχω να πω τίποτα για το παρακάτω τραγούδι. 'Οποιος αγαπάει/ποθεί μεχρι απόγνωσης/ ερωτεύεται/απελπίζεται με όλα τα προηγούμενα θα καταλάβει, είμαι σίγουρη.<br /><br /><strong><a href="http://www.youtube.com/watch?v=gMkAcgeLB6E">Pavlov's Dog- <em>Julia</em></a></strong><br /><strong></strong><br />auburn kate<br /><br />( αν ήξεραν πόσο δημοφιλείς θα γίνονταν με το θάνατό τους.., <a href="http://www.fraternidaderosacruz.org/leighton_reconciliation_of_the_montagues_and_capulets.jpg"><strong>lord FREDERICK LEIGHTON-The Reconciliation of The Montagues and the Capulets</strong></a><strong> </strong>)Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-20476403073122737082010-05-21T08:31:00.038+01:002010-05-21T09:01:08.618+01:00Το νησί'Οσοι μπαίνετε σ'αυτο το μπλόγκι, ίσως έχετε υποψιαστεί ή καταλάβει τη μανία μου εμ τη ζωγραφική, κυρίως αυτή που χρονολογείται πριν τον 20ο αιώνα, εκτός απο μερικές εξαιρέσεις(βλ. Elizabeth Peyton, Terry Rogers, Βαγγέλης Ρήνας).<br />Είμαι ευτυχής πραγματικά επειδή μέσα στην απερίγραπτη μαυρίλα, απελπισία, ζόφο και γενικά όλη την άθλια διάθεσή μου εξαιτίας της σκατοκατάστασης, made by Δ.Ν.Τ. υπάρχουν ακτίνες φωτός που διαπερνούν , κατορθώνουν να διαπεράσουν τα πάντα. 'Οταν βέβαια έχεις κανείς την ευαισθησία και την προδιάθεση να τις δεί. Ας μην κοροϊδευόμαστε, αν έχεις ενσωματωθεί ΠΛΗΡΩΣ στο καθημερινό κολαστήριο, φοβάμαι πως δεν υπάρχει ελπίδα για σε...<br />Πρέπει απαραιτήτως ν'ακολουθείς τη συμβουλή του κυρίου Οδυσσέα( όχι του Κυριακόπουλου!): "<em>Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς πάνω της"(ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ).</em><br /><br />Απολαύστε παρακαλώ σας , τους παρακάτω πίνακες. Κι εύχομαι να ουρλιάξετε κυριολεκτικά απ΄την ομορφιά που θα χαϊδέψει τα μάτια σας. Ασχέτως ερμηνειών που μπορεί να επιδέχονται, πιστέυω πως αποτελούν τον ιδανικό προορισμό "διακοπών". Ο δημιουργός τους είναι ο <a href="http://kailart.com/"><strong>Zhao Kailin</strong></a><strong> </strong>, καλλιτέχνης απ΄την Κίνα.<br /><br />Ευχαριστώ θερμότατα τον καλλιτέχνη εκ Θεσσαλονίκης Γιώργο Μπογιατζίδη, του οποίου ο ενθουσιασμός για τον συγκεκριμένο ζωγράφο με "παρέσυραν" να τον ανακαλύψω.<br />Η καλύτερη απάντηση στην κωλοκρίση που μας επέβαλαν ειναι να παραμείνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ με ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ και ΑΡΧΕΣ.<br /><br /><strong><a href="http://www.kailart.com/oil-painting.asp"><span style="font-family:verdana;font-size:130%;">Enjoy</span></a></strong><br /><br />auburn KateΦράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-26681249488185265162010-05-06T08:53:00.020+01:002010-05-06T09:16:38.734+01:00Ουδέν σχόλιον'Οποιος νομίζει ότι αυτό που συνέβη χτες ειναι το τελος , πλανάται. Οποιος κλαψουρίζει, και αναφέρομαι στους 300 εκλεγμένους από εμάς, ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ, πάνω απ΄τα πτώματα των 3 ανθρώπων είναι τουλάχιστον υποκριτής. Δεν θέλω να πω τίποτα για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε φορά αναλωνόμαστε σε κουβέντες διαδικτυακές ή μη, για τα σκατά που συμβαίνουν και όταν έρχεται η κρισιμη στιγμή, παθαίνουμε όλοι ΑΜΝΗΣΙΑ.<br />Κάτι ακουσα περί πρόωρων εκλογών... Μάααλιστα. θα φύγει ο Κωπηλάτης, για να επιστρέψει ο Ραφηνιώτης; Ειμαστε σοβαροί; Συνειδητοποιούμε τι ακριβώς γίνεται; Ο Κωπηλάτης, ψηφίζει το απόγευμα το μνημόνιο που υπεγραφη με τον Ευρωπ.Ένωση και το Δ(ο)Ν(η)Τ(ή) με τη διαδικασία του κετεπείγοντος, όπως πληροφορήθηκα. ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙΤΕ ΠΩΣ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΑΠ΄ΤΙΣ ΜΟΛΟΤΩΦ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΠΝΟΓΟΝΑ;<br /> 'Οταν έρχεται αυτή η γαμημενη ώρα της αποφασης, η ώρα που δίνουμε την ψήφο μας, το αναφαίρετο δικαίωμα μας, το πιό δυνατό μας όπλο, και μπλα μπλα, μπλα, ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΔΙΝΟΥΜΕ. Οι κλάψες εκ των υστέρων, όταν ήδη έχουμε εξουσιοδοτήσει τους ξεφτίλες να χορεύουν στην πλάτη μας, μονο στρουθοκαμηλισμός και αποποίηση της ευθύνης μας ως λαού μου φαίνεται. ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΦΩΝΑΞΑΤΕ ΧΤΕΣ "ΚΛΕΦΤΕΣ, ΚΛΕΦΤΕΣ", ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΕΙΧΑΤΕ ΨΗΦΙΣΕΙ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ;<br /> Δεν μπορώ να γραψω άλλο. Είμαστε δέσμιοι της μαλακίας μας, η οποία γι άλλη μιά φορά θα εκφραστεί, αν συμβεί αυτο που προβλέπουν οι "μάντεις". Ειμαι σίγουρη. Πάρτε το χαμπάρι, οσο συντηρούμε το "καραγκιόζ μπερντέ", αυτή την εναλλαγή της ξεφτίλας, τίποτα δεν μας σώζει. Ποιό είναι το αποτέλεσμα της χθεσινής ογκώδους ,απ΄οτι εκτίμησαν, διαδήλωσης; Πείτε μου. θα ανακαλέσει ο λυσσασμένος τα μέτρα; ΟΧΙ. Αυτό κάτι πρέπει να μας λέει. Ειμαστε άξιοι και δέσμιοι των σκατοεπιλογών μας. Τέλος.<br /><br />auburn Kate<br />( μπορει η ομορφιά να λειτουργήσει πυροσβεστικά; <strong><a href="http://www.illusionsgallery.com/Startled-Dicksee.html">Sir FRANK DICKSEE- Startled </a></strong>)Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-88612328255367207372010-04-08T08:00:00.035+01:002010-04-08T08:24:00.601+01:00Ο ομοκρέβατοςΤο περιστατικό που θα σας αφηγηθώ, είναι πέρα γιά πέρα αληθινό.Το τονίζω , ώστε όταν με το καλό φτάσετε στο τέλος της ανάγνωσης, να ξεκαθαρίσετε αν ο τρόμος που τυχόν σας ρούφηξε την ψυχή, έχει σχέση μόνο με το συμβάν καθαυτό, ή και με το ότι συνεβη δίπλα μας, τι δίπλα μας, εν Ελλάδι του 2010.<br />Κάποιος, φιλόζωος, και μάλλον θαρραλέος φιλόζωος, είχε αγοράσει ένα βόα-μωρό, από pet- shop. Αρχικα το φιδόπουλο διέμενε στο σπίτι του κυρίου μεν, αλλα εντός μίας ωραιότατης γυάλας. 'Οταν αρχισε να μεγαλώνει, ο εν λόγω κυριούλης αποφάσισε να του παραχωρήσει χώρο στο κλινάρι του- μαλιστα αγαπητά μου παιδιά, ο φιλόζωος και το φιδόπουλο μοιράζονταν πλέον το ίδιο κρεβάτι. Κάποια στιγμή, ο φιλοζωος παρατήρησε ότι ενώ αρχικά το φίδι κοιμόταν κουλουριασμένο πάνω στο στρώμα, εσχάτως είχε την τάση ν' απλώνεται, να προεκτείνεται και να υιοθετεί την<em> στάση</em> του σώματος του ίδιου. Δηλαδή, αν αυτος κοιμόταν φερειπείν σαν έμβρυο, ετσι κοιμόταν και το φίδι...<br />Ο ιδιοκτήτης απευθύνθηκε στον κτηνίατρο, ο οποίος του είπε επί λέξει: "ΞΕΦΟΡΤΩΣΟΥ ΤΟΝ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ! " "μα γιατί;" ρώτησε έκπληκτος ο νεαρός.<br />"Γιατι φίλε μου αυτός ετοιμάζεται να σε καταβροχθίσει"...<br /><br />auburn kate<br /><br /><strong>Υ.Γ</strong>. Δεν μπορώ να σας μεταδώσω την ανατριχίλα που με διαπέρασε ενώ "έβλεπα" στην οθόνη του μυαλού μου, όχι μόνο αυτο που μου αφηγήθηκαν, αλλά και πιθανή εξέλιξή του. Δηλαδή φανταστείτε το φιδόπουλο να υποψιαζόταν, τις οίδε με ποιά διαίσθηση, την πρόθεσή του ιδιοκτήτη του να το σουτάρει, και να τον<em> προλάβαινε.</em> Χρειάζεται να πω με ποιόν ακριβώς τροπο;<br /><br /><strong><a href="http://www.stockphotopro.com/photo-thumbs-2/AP59KH.jpg">αυτό το "σμαράγδι" ας μην το αναζητήσει ποτέ κανείς...</a></strong>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-38436420540355408952010-03-30T08:49:00.022+01:002010-03-30T09:06:50.390+01:00Απόψε, δύο σ' έναΤι είναι προτιμότερο; Να μην πράττεις και να μετανιώνεις που έχασες την ευκαιρία, ή να πράττεις και να λιώνεις απ΄τις τυψεις; 'Οταν αυτό που έπραξες, χωράει τύψεις...<br />Η εν πολλαις αμαρτίαις περιπεσούσα πανσέληνος.<br /><br />auburn kate<br /><br />( η μετανοούσα, <strong><a href="http://www.abcgallery.com/L/latour/latour42.html">GEORGE de la TOUR-Repenting Magdalene </a></strong> και<br /><br />η πράττουσα, <a href="http://www.saatchi-gallery.co.uk/images/thumbnail1.php/92e0d132ee14013632793.jpg"><strong>RAY CESAR- Sleeping by day</strong> </a>)Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-45019956989211907562010-03-19T09:28:00.038+01:002010-03-19T10:00:54.865+01:00ΑποστροφήΗταν ο Ζαχόπουλος, μετά ακολούθησε η Θώδη, και τώρα είναι αυτο το ον, το αξιοθρήνητο, το ξέκωλο. Δηλαδή δεν υπαρχει αλλο ζήτημα που να απασχολεί την Ψωροκώσταινα , όπως ας πούμε ότι αυτό που εκτελεί η κυρία στο περιώνυμο dvd ,εκουσίως (κι αυτα τα περι εκμετάλλευσης εγώ τ' ακούω βερεσέ) θα μας το κάνει ο κύριος ποδηλατης μαζί με το υπουργικό συμβούλιο, παρά τη θέλησή μας. Τι είπατε; Τον ψήφισαν; Ναι, αλλα αν θυμάστε κύριοι και κυρίες ψηφοφόροι, άλλα έλεγε το παιντί, προ εκλογών, και άλλα μας ρίχνει κατακέφαλα τώρα. Και μάλιστα με την σαδιστική τακτική των προ- ανακοινώσεων, ώστε να κόψει αντιδράσεις και κλίμα.<br />Επειδή τα έχω πάρει αγρίως και αν το ανοιξω θα μιλήσω πολύ χυδαία, σταματώ εδω και σας χαρίζω ως αντίδοτο 3 πράγματα: την τραγουδαρα των <strong>Kings of Leon- Closer </strong>, πιστέψτε με υπαρχει...βαμπιρικός λόγος για να το ακουσετε, το μαγικο κατά τη γνώμη μου, βιβλίο, του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν<em> <strong>Το Παιχνίδι του Αγγέλου</strong>,</em> σας ξορκίζω να το διαβάσετε για ν' ανατριχιάσετε πατόκορφα, και γνήσια και όχι με σαμπάνιες... Και τέλος τον παρακάτω πίνακα, που λατρεύω, ψάχνω τον δημιουργό του εδώ και χρόνια, και κοσμεί το εξώφυλλο μιάς άλλης βιβλιάρας, αυτή της Αν Ράντκλιφ-<em> <strong>Ο Ιταλός(το εξομολογήριο του Μαύρου Αναχωρητή).</strong></em><br />Αρνούμαι να συνεχίσω την εκ πλαγιου διαφήμιση αυτής της ξανθόψειρας, φυσικής όπως διατείνεται. Και που'σαι κυρα Ιουλία- όταν ευκαιρίσεις και μολις ξεμπουκώσεις το στόμα σου, ανοιξε και κανένα βιβλίο, μήπως και μάθεις να αρθρώνεις μία πρόταση σε 2 λεπτά και όχι σε μισή ώρα( όσοι είδαν την εξομολόγηση της μωράς παρθένας στην γνωστή σκουπιδοπαρουσιάστρια, καταλαβαίνουν τι εννοώ.Αν δεν σιχτίρισαν κλείνοντας τη συσκευή στο πρωτο λεπτό βέβαια). Και όχι , για να προλάβω τυχόν αντίλογο, δεν είδα ουτε το dvd, ούτε το πλάσαρισμά του απ΄την κυρία ή την αυλή της.Απλώς ειχα την ατυχία σε χτεσινοβραδυνό ζάπινγκ να πέσω πάνω σε απόσπασμα της εξομολόγησης της "εξαπατηθείσας", που προβλήθηκε στο γνωστό κωλοκάναλο- διαφημιστή της.<br /><br />Αν υποψιαστω οτι το παραπάνω αποτελεί δείγμα καταστρατήγησης αυτών που μόλις αρνήθηκα, θα πετάνω.<br /><br />auburn kate<br />( <strong><a href="http://www.cyberread.com/covers/16/29/36/0786514345_coverlarge.jpg">όταν πέφτεις, είναι ευλογία να υπάρχει κάποιος να σε κρατήσει</a></strong>, )Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-83313232940995938472010-03-02T09:42:00.045+01:002010-03-02T10:05:24.201+01:00Ολοταχώς στην κουνελότρυπα<span style="font-size:100%;">Ανέκαθεν πίστευα πως το να εχεις γεννηθεί το μήνα που πέθανε η Βιρτζίνια Γουλφ και η Ντάϊαν 'Αρμπους (τις οποίες υποδύθηκε-κατά διαβολική σύμπτωση- η ίδια ηθοποιός) δεν προμηνύει κάτι φωτεινό και χαρούμενο. Και σας το λεει αυτό καποια που θαυμάζει και τις δύο.</span><br /><span style="font-size:100%;">Απόδειξη της κατήφειας είναι το οτι για την Ελλάδα, ο Μαρτης είναι μήνας των φορολογικών δηλώσεων, κακό χρόνο να' χουν, και φέτος μαλλον θα επαληθευτεί πλήρως το προσωνύμιο "γδάρτης"... Λίγο τον ποδηλατη και τους συν αυτώ, ν'ακούσετε, θα καταλαβετε γιατί.</span><br /><span style="font-size:100%;">Το μόνο θετικό σημάδι για μενα, είναι η επερχόμενη προβολή της<em> Αλίκης </em>, δια σκηνοθετικής χειρός Τιμ Μπάρτον.</span><br /><span style="font-size:100%;">Οι καθ' εξιν ονειρευτές, οι έχοντες "λοξή" ματιά και σκέψη, οι μη επαναπαυόμενοι στις απαντήσεις αλλά που σκαλίζουν επίμονα για ερωτήματα, και πάνω απ΄όλα αυτοί που έχουν την αχαλίνωτη φαντασία δεύτερο σπίτι τους, παρακαλούνται να ετοιμάσουν υποδοχή.</span><br /><span style="font-size:100%;">Ας προσέχουν μόνο τον αυταρχικο Λαγό-ακόλουθο της Βασίλισσας, που ψάχνει εναγωνλιως τα γάντια του. Και δύο φορές, να φυλάγονται απ΄την ίδια τη Βασίλισσα, η οποία έχει μία μανία πρώτα να καταδικάζει σ' αποκεφαλισμό τους πάντες, και<em> μετά</em> να τους κρίνει...</span><br /><span style="font-size:100%;"></span><br /><span style="font-size:100%;">auburn Kate</span><br /><span style="font-size:100%;"></span><br /><span style="font-size:100%;">Υ.Γ.: Θα συνιστούσα στον κύριο Επόπτη 'Ολι Ρεν, να παρακολουθησει επειγόντως την ταινία, ή ακομη καλύτερα να διαβασει το βιβλιο, δεδομένου ότι η Ελλάδα συγκαταλέγεται κατά την αργκό της Κοινότητας, στα PIIGS. Εκεί θα δει πως η Αλίκη συναντά, μεταξύ άλλων, και ένα μικρό γουρούνι το οποίο κλαίει σαν μανιακό και φτερνιζεται. Και ησυχάζει μόνο όταν σταματάνε όλοι να το πιλατεύουν και τ'αφήνουν να πάει χοροπηδηχτό προς το δάσος.</span><br /><span style="font-size:100%;">Το πιάσατε το νόημα αγαπητέ; 'Αει σιχτίρ(ια) και αφήστε μας ήσυχα εμάς τα "γουρούνια".</span><br /><span style="font-size:100%;"></span><br /><span style="font-size:100%;"><a href="http://www.imdb.com/media/rm1380552448/tt1014759"><strong>"off with their heads!"</strong> </a></span>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-32798443853243407352010-02-12T09:02:00.073+01:002010-02-12T09:42:27.570+01:00Το χρέοςΠριν πολλά χρόνια, ξεφύλλιζε αφηρημένα ένα απ' αυτά τα γυαλιστερά περιοδικά. Σκόνταψε πάνω σ' έναν πολυτελή ξενώνα κρυμμένο στην παλιά πόλη της Ρόδου. Η Ανατολή με τη λαγνεία της ντυμένη όλες τις σύγχρονες ανέσεις της Δύσης. Ζήλεψε αφόρητα, κυρίως γιαυτό που φαντάστηκε διαβάζοντας το άρθρο. 'Ενα σαράκι την έτρωγε έκτοτε- να γράψει μία ιστορία σαν μέλι που θα φούντωνε τον πόθο για ανέμελη ζωή μέσα στην ψυχή όποιων τη διαβαζαν. Μιά ιστορία που θα ξεχείλιζε ερωτισμό. Χωρίς προβλήματα επιβίωσης, υπαρξιακά διλήμματα ή διχασμούς. Θα ήταν το μανιφέστο της ασθησιακής απενοχοποίησης.<br />Θανάσιμα ωραία νεαρή, λυγερόκορμη, που θα είχε διαβάσει τα πάντα ,με χόμπι να μαδαέι εποικοδομητικά διογκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς. Και να κουρσεύει όποιο κορμί τη λαχταρούσε χωρίς δυνατότητα διαφυγής.<br />Ονειρευόταν μια ιστορία με φινέτσα, στυλ και ανείπωτη καύλα, σαν αυτή που διαπερνάει μιά ροκ συλαυλία, ή δυό γυμνά κορμιά, φλογισμένα απ΄την ίδια επιθυμία, που συζητούν δίπλα- δίπλα ένα καλοκαιρινό απομεσήμερο, και χαϊδεύονται, χωρίς όμως να είναι τα χάδια το πρωτεύον εκείνη τη στιγμή. Κ ι εσύ ο παρατηρητής, να παρακαλάς να συμβεί μεταξύ τους αυτό που αναβάλουν και σε βασανίζουν.<br />Πολλά χρόνια , μετά η ιστορία έσπασε σε πολλά κομμάτια, μεταμφιέστηκε, τα πρόσωπα εναλλάσσονταν, ήταν μυριάδες, αλλά όλα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικο- φόρτιζαν κα ιτην πιό ταπεινή ή ασήμαντη πράξη με ποιότητα, με βάθος. Σαν αυτό που είχαν ο Γκέοργκ και η Κρίστα-Μαρία Ζίλαντ, και δεν είχε και σπάραζε, ο νεκρός εν ζωή αξιωματικός της Στάζι.<br />Μιά μέρα διαβασε την άποψη της κυρίας Γέλινεκ για τους ανθρώπους που επιθυμούν να γράφουν επειδή δεν μπορούν να ζήσουν... Και θυμήθηκε ότι κι ο Ουάιλντ ειχε γραψει κατι παρόμοιο. Κοίταξε τη βιβλιοθήκη της, αμέτρητες σελίδες την κοιτούσαν κυριολεκτικά αφ' υψηλού, αφού ήταν καρφωμένη στον τοίχο. Κοίταξε και τη φάτσα της στον καθρέφτη.Ναι , είχε δίκιο εκείνη η κωλόγρια με το ανακριτικό βλέμμα, η ηλικία φαίνεται στα μάτια. Κι ας μικροδειχνεις σκανδαλωδώς. Η κούραση , η έλλειψη αγάπης , η έλλειψη γενικώς, φαίνεται στα μάτια. Κοίταξε και τη φωτογραφία της αγάπης της που κουβαλούσε πάντα μαζί της, χειλάκι λαχταριστό πετροκέρασο κι ένα βλέμμα όλο καλοσύνη. Ένιωσε την απόγνωση να της ξεριζώνει την καρδιά.<br /> Η Τέχνη, μπορεί να είναι διαρκέστερη και άφθαρτη αλλά δεν μπορεί ν'αναπληρώσει το άγγιγμα, την αγκαλιά, τον παροξυσμό και τη λαχτάρα που νιώθεις ότνα σε περιβάλλει σάρκα, η λατρεμένη σάρκα.<br />Πως το έλεγε εκείνο το σλόγκαν; "Καλύτερα ένα φρικτό τέλος, παρά μιά φρίκη δίχως τέλος".<br /><br /> Δεν άφησε ούτε διαθήκη ούτε απολογητικό σημείωμα. Μόνο το τελευταίο χειρόγραφό της. Οι ευρώντες θ'αποζημιώνονταν σίγουρα.<br />Μετά από μιά δύο μέρες, η αδελφή της περασε επιτέλους να τη δει, και για πρώτη φορά χρησιμοποίησε το εφεδρικο κλειδί που της είχε δώσει. Δεν ήξερε καλά καλά κι ίδια γιατι εκείνη τη μερα αποφασισε να μπει ακάλεστη. Τη βρήκε με τα μάτια ορθάνοιχτα να αιωρείται στο μονόζυγο της κάσας της πόρτας. Σαν τη Τζάνετ τη σβερκοτσακισμένη. Το cd ειχε κολλήσει στο run των Snow Patrol.<br />Σαν υπνωτισμενη, σα να παρακολουθουσε ένα έργο τρόμου, έψαξε με τα μάτια για κάποια εξήγηση. Πάνω στο γραφείο της νεκρής είδε τυπωμένο ένα μυθιστόρημα, το δικο της.<br /> <em><span style="color:#6633ff;">'Ενα στρείδι στο βυθό</span> </em>ήταν ο τίτλος του. Στην επόμενη σελίδα διάβασε την ακόλουθη φράση:<br /> <em><span style="font-size:85%;">Γι αυτόν που μου είπε εκείνο το, γεμάτο αποδοχή, επιτέλους.</span></em><br /><em><span style="font-size:85%;"></span></em><br /><em><span style="font-size:85%;"></span></em><br /><em><span style="font-size:85%;"></span></em><br /><span style="font-family:verdana;">auburn Kate</span><br /><span style="font-family:Verdana;"></span><br /><span style="font-family:Verdana;">( να μπορουσαν να ζωντανεψουν οι ζωγραφιές,<em><strong> <a href="http://www.art2bank.com/new_york_art_news/pics/elizabeth_payton_art_investment_market_new_museum.jpg">ELIZABETH PEYTON-Ben drawing </a></strong>)</em></span><br /><em><span style="font-size:85%;"></span></em><br /><em><span style="font-size:85%;"></span></em>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-84174234260711197322010-01-27T10:04:00.031+01:002010-01-27T10:39:31.126+01:00Η όγδοη μέρα της δημιουργίαςΜου το εστειλαν με mail. Ετσι, επειδη η ενημερωση για την προέλευσή μας, είναι πάντα διδακτική... Τα σχόλια, δικά σας.<br /><br /><span style="color:#660000;">Εν αρχή ο Θεός γέμισε τη γη με μπρόκολο, κουνουπίδι και σπανάκι,πράσινα, κίτρινα και κόκκινα λαχανικά όλων των ειδών, ώστε ο άνδρας και η γυναίκα να ζήσουν υγιεινά και παντοτινά.Ο σατανάς όμως δημιούργησε τα Haagen Dazs και τα διάφορα cookies.Και ρώτησε: «Λίγη ακόμη σάλτσα βύσσινου;»και ο άνδρας απήντησε: «Ευχαρίστως!»και η γυναίκα πρόσθεσε: «Παρακαλώ για μένα άλλη μια ζεστή βάφλα με σαντιγύ!».Και έτσι πήραν και οι δύο από 5 κιλά .Και ο Θεός δημιούργησε το γιαούρτι, ώστε να διατηρήσει η γυναίκα το σώμα της όπως άρεσε στον άνδρα.Και ο σατανάς δημιούργησε από το σιτάρι το άσπρο αλεύρικαι από το ζαχαροκάλαμο τη ζάχαρη και τα συνδύασε.Και η γυναίκα άλλαξε νούμερο στην ένδυσή της και πήγε από το 38 στο 46.Και έτσι είπε ο Κύριος: «Δοκίμασε το φρέσκο μαρούλι μου!»Και ο σατανάς εφεύρε το ντρέσσιγκ και το σκορδόψωμο ως συνοδευτικά.Και οι άνδρες και οι γυναίκες μετά από αυτή την απόλαυσηάνοιξαν τις ζώνες τους κατά τουλάχιστον μία τρύπα.Ο Κύριος όμως είπε: «Σας έδωσα φρέσκα λαχανικά και ελαιόλαδο, στοοποίο να μαγειρεύετε υγιεινά!»Και ο σατανάς συνόδεψε τα φαγητά αυτά με δεύτερο πιάτο,από νόστιμες μπουκίτσες από ψωμάκια, τυράκια camembert, αστακό σεβούτυρο μυρωδάτο και φιλετάκια κοτόπουλου.Και οι τιμές χοληστερίνης του ανθρώπου ανέβηκαν στα ουράνια.Ετσι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο αθλητικά παπούτσια, ώστε να χάσειμερικά κιλά με την άθληση..Και ο σατανάς δημιούργησε την δορυφορική τηλεόραση και τα DVD μαζί μετα τηλεχειριστήρια, για να μην κουράζεται ο άνθρωπος με το ζάπινγκ.Και οι άνδρες και οι γυναίκες γελούσαν και έκλαιγαν μπροστά την οθόνηκαι άρχισαν να φοράνε ελαστικές φόρμες αδυνατίσματος.Ετσι ο Θεός δημιούργησε την πατάτα, φτωχή σε λίπος και κάλιο καιγεμάτη θρεπτικές ουσίες.Και ο σατανάς αφαίρεσε την φλούδα και έκοψε το εσωτερικό της σε πατατάκια,τα οποία τηγάνησε και τα κάλυψε με πολύ αλάτι..Και ο άνθρωπος πήρε μερικά κιλά ακόμη...Ο Θεός όμως έφερε το άπαχο κρέας, ώστε τα τέκνα του να χορταίνουνπρολαμβάνοντας λιγότερες θερμίδες.Και ο σατανάς έφερε τα Goodys και το τσίζμπουργκερ των 99 λεπτών.Και ρώτησε ο σατανάς: «Θέλεις και τηγανητές πατάτες;»Και είπε ο άνθρωπος: «Βεβαίως, μια μεγάλη μερίδα με μαγιονέζα!».Kαι σχολίασε ο σατανάς: «Ετσι μπράβο!»Και ο άνθρωπος έπαθε έμφραγμα.Και ο Θεός αναστέναξε και δημιούργησε το τετραπλό μπαϊ-πάς της καρδιάς.Και τότε ο σατανάς είπε 'είπαμε να παίζουμε τίμια'......<br />Και δημιούργησε το ΙΚΑ.<br /></span><p><span style="color:#33cc00;"><span style="color:#000000;">auburn kate</span></span></p><p><span style="color:#33cc00;"><span style="color:#000000;">( όπως έλεγε και ο Διαβολος- Αλ Πατσίνο στο "the Devil's Advocate": "ειναι απών νοικοκύρης"..., <a href="http://www.artchive.com/web_gallery/R/Raphael/The-Separation-of-Land-and-Water.html"><strong>RAPHAEL-The Separation of land and water</strong> </a>)</span></p></span>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-72804785867660914252010-01-05T09:06:00.209+01:002010-01-11T09:38:08.706+01:00ΠοθούγενναΤο dvd άρχισε να γρυλίζει-έκανε έναν ανησυχητικά γνώριμο θόρυβο, που της υπενθύμιζε ότι το παράκανε πάλι. Τime out βρε λυσσάρα, time out. Το' κλεισε νευριασμένη και κατέφυγε σε έτερη συσκευή. Ιδού κυρίες και κύριοι η επαλήθευση της έρευνας σχετικά με το μεγάλο ενεργειακό αποτύπωμα των εργένηδων- όταν σε ροκανίζει η μοναξιά, πάλι, τα προβλήματα, πάλι, καταφεύγεις στον υλικό πολιτισμό για να βρεις έναν καλοστεκούμενο εγωϊσμό.<br />Εν προκειμένω, ντιβιντιάδα μεχρι τελικής πτωσεως. Δεν ήταν η Μιρέλλα, ήταν ο Ρομάν με τον καθολικό καρκίνο και το περίεργο μείγμα φόβου, σκληρότητας και διάθεσης προσφοράς. 'Ηταν η Στέλλα, στιλάτη , πανέξυπνη και πανωραία που θωπεύει τα χρηματοκιβώτια κι αυτά της παραδίνονται μεσα σε 4 λεπτά ακριβώς. 'Ηταν ο Σαμ, που εχει αρχίσει ν' ασφυκτιά ολομόναχος σ'ενα σεληνιακό σταθμό, παρέα με τον Γκερτυ 3000, κι ανακαλύπτει την επαύριο ενός δυστυχήματος, πως ζει δανεική ζωή, με δανεικες αναμνήσεις, όντας ο κλώνος του εαυτου του.<br /><br />Το σώμα της αρνιόταν την περιττή τροφή εδω και βδομάδες. Αυτή, που ανησυχούσε μήπως η σοκολάτα παρει το σχήμα του σώματός της, είχε χάσει 2 κιλά, φαινόταν πιο αδύνατη απο ποτέ. Πονούσε. Της έλειπε αφόρητα. Ειχε άδεια μιάς βδομάδας κι αυτές τις μερες που της ανήκαν, είχε αφηνιάσει. Εβλεπε ταινιες στο dvd, σαν μανιακή. Οποια παλιάς ή νέας εσοδείας της είχε ξεφύγει, τώρα της άλλαζε τα φώτα. Σιγά-σιγά τα κενά στο σινέ παζλ ξαναγέμιζαν, αυτό που δεν γέμιζε ήταν το μεσα της. Συχνά τέλειωνε 3 τη νύχτα ο μαραθώνιος προβολών. 'Εσβηνε τη συσκευή, σωριαζόταν με ό,τι φορούσε εκεινη τη στιγμή στο κρεβάτι και ξυπνούσε στις 11 το πρωί, πονώντας σ' ολο της το κορμί απ΄την πολύωρη καθήλωση μπροστά στο σινεμά μισής μερίδας. Δεν την ένοιαζε - ειχε τοσες ταινίες ακόμη να δει, τόσα να διαβάσει, και δύο κολλητές να βλέπουν μέσα απ΄τις χαραμάδες της πολυπραγμοσύνης, αυτο που ήταν πραγματικά- μία ηλίθια που κέρδισε σ' εναν διαγωνισμό διηγήματος, και ο μοναδικός άνθρωπος που πέθαινε να το μοιραστει μαζί του, ήταν απών.<br />Κοίταξε το εξώφυλλο το βιβλίου για πολλοστή φορά. Ξαναδιάβασε σα να ήταν άλλη, το διήγημά της, και την έπιασε το σύνδρομο του αγοραφοβικού. 'Η μήπως του πλεγματικού; Μήπως ήταν άλλη Πικραμένου αυτή που ανέφερε το εξώφυλλο; Ο εαυτός της, κάθισε απέναντί της και ετοιμάστηκε να της αστράψει σφαλιάρα: "εχει κι αλλη γράψει ακριβώς την ίδια ιστορία ρε βούρλο; Αφόυ εσύ εχεις το χειρογραφο. Ούτε την επιτυχία δεν εκτιμάς πιά! "<br />Χάϊδεψε τα γράμματα του τίτλου αφηρημένα, και θυμηθηκε την τελευταία φορά που ιδωθήκαν και χάιδευε τα θεϊκά δάχτυλά του. Κοίταξε το τηλέφωνό της, έψαξε να βρει τον αριθμό του και μόλις σκουντούφλησε πάνω του, παρέλυσε.<br />"Μη μου τηλεφωνήσεις σε ικετευω! Θα σε πάρω εγώ. Αν το κάνεις θα μας βγει σε κακό, στο λέω. Μην το κάνεις." Η παρακλησή του, ντυμένη με μια ανίκητη βραχνάδα, ειχε βρει απάντηση: "τοτε γιατι μου το' δωσες ρε γαμωτο; Δοκιμάζεις διαβητικό με κρίση υπογλυκαιμίας, βαζοντας κατω απ΄τη μυτη του παγωτό; Λέγεεεεε! ", του είχε αρπαξει τα χέρια , και του μιλούσε με οργισμένο ψίθυρο. Πριν προλάβει να τον αγκαλιάσει, μπήκε φουριόζος στο γραφείο[ γραφειο ήταν αυτο, ή στρατόπεδο συγκεντρωσης pc και κουτσομπολιού;] ένας συνάδελφός του. Τον ήθελε για κάτι επείγον του είπε. Φυσικά- τα συναισθήματα να περιμένουν το διάλλειμα.<br />Μετά από ένα βιαστικό φιλί είχε φύγει απο κει μέσα σαν δαρμένη .Και τώρα, μετά από τόσες βδομάδες, ένιωθε ακριβώς το ίδιο. Αυτος ο τρισκατάρατος σταθμός, έπαιζε για πολλοστη φορά το Here without you. Θυμήθηκε να σιχτιρίσει το φίλο της που έφτιαξε το playlist.<br /><br />Εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, πες με το χερι στην καρδιά , πόσο μπορουμε να υποκρινόμαστε τους υπεραπασχολημένους, δημιουργικούς γητευτες της μοίρας μας; Οσοι εχουν την συνήθεια να συνομιλουν με τον εαυτό τους, ξερουν πολύ καλά με ποιο πρόσωπο θα κοιμηθουν και με ποιο θα ξυπνήσουν. Η Μιρέλλα το ήξερε- σπανίως έχανε τον εαυτό της απ΄τα μάτια της. Ξανακοίταξε τη φωτογραφία που του είχε βγάλει με το κινητο πριν 2 μήνες. Βούρκωσε καθώς ένα ανύπαρκτο χεράκι είχε χωθεί στην οθόνη και του πείραζε το τσουλούφι. Τα μαλλιά στη βαση του σβερκου του, το μικρό προγουλάκι που νόμιζε, ο βλαμμένος, οτι δε φαίνεται αλλα αυτό αποτυπώθηκε.<br />"Μωρό μου όμορφο, όμορφο."<br />Το dvd δεν μίλησε φυσικά όλη αυτη τη ώρα. Σε καποιον αλλο χωρόχρονο, όπου τα αντικείμενα θα μας συναγωνίζονταν σε νοημοσυνη ίσως της έλεγε: " δες και πραξε αναλόγως. Μυαλό εχεις, το θαρρος παρτο απ΄αυτους τους ταλαίπωρους που σου δείχνω τοσες ώρες".<br />Του έγραψε ένα βιαστικο μήνυμα: "σε 1 ώρα θα' μαι στο σταθμό του Θησείου. Σταματα τις μαλακίες και έλα. Πρέπει να συζητησουμε γαμωτο σου. Αν εννοεις οσα μου λες, ελα. Θα' χεις μαι ζωη μετα για να μετανιώσεις βρε γλυκό μου..." Το ενα της ματι και χέρι έλεγχε την αποστολή, το άλλο έψαχνε τι να φορέσει. Ενιωθε να ξυπναει ο δαίμονας μεσα της. Διαλεξε το στενο βελουτε παντελόνι της. Ας βασανίζουμε λιγο τον αυτοκρατορα Χάρη, να δει τι χάνει. Ας τον ζεματισουμε λίγο. Τόσο που τον αγαπούσε, ήταν ικανή για σχεδόν τα πάντα.<br />Ξανακοίταξε το κινητό της, καμία απάντηση. Τι κάνει ο ψύχραιμα σκεπτόμενος άνθρωπος; Ο ψύχραιμα σκεπτόμενος άνθρωπος, δεν χαράσσει πορεία αναρρίχησης όταν οι πληροφορίες για τις καιρικές συνθηκες είναι ελλειπείς. Καθεται στ' αυγα του ξανατσεκάρει.<br />'Ηταν η Μιρέλλα ψύχραιμη; Αυτή ήδη, πριν κλειδώσει την εξώπορτα, είχε διακτινιστεί στην αποβάθρα του σταθμού και καθόταν ανυπόμονη κρατώντας σφιχτά το βιβλίο. Τίποτ' αλλο δεν είχε σημασία, όσο το να μοιραστεί με τη λατρεια της το κατόρθωμα.<br />Καθόταν σ' εναν απ΄τους μεταλλικούς παγκους ,και κρύωνε. Κι ας ήταν κουκουλωμένη. Σηκώθηκε κι αρχισε να βηματίζει περα-δώθε. Ευχόταν να επαληθευτεί, για μία γαμημένη φορά, όποια λογοτεχνικη ή κινηματογραφικη ατακα είχε λατρεψει .Οποια ευνοϊκη σεκάνς την είχε κανει να ευγνωμονήσει τη ζωή, ευχοταν να βγει αληθινη απόψε. να της κανουν το χατηρι οι νεράϊδες και να της τον φερουν μπροστά της. Τώρα. Κοιταξε το ρολόι της, κοίταξε γύρω της. Εκτός από δύο μικρά που δεν είχαν βαλει γλώσσα μεσα απ΄την ώρα που καθισαν, κι εναν τύπο που έβηχε σαν φυματικος λίγο πιό πέρα, ουδείς άλλος είχε αποφασίσει να κανει θεραπεία σύσφιξης δέρματος στον κατεψυγμένο σταθμό του Θησείου. Για τις 8.30 του είχε πει, ήταν ήδη 9 παρά, κι άρχισαν να τη ζώνουν τα φίδια. Τα άλλα, τα ύπουλα, όχι εκεινα με το νευρικο κεφαλι: "που στο διάολο είναι παλι;μια φορά να έρθω και να με περιμενει αυτος! "<br />Ηταν ηλίθια έτσι; Ποιός ξερει σε τι κατάσταση ειχε διαβάσει ο άλλος το μήνυμα, θα θυμήθηκε το μουλαρι που έχει τ' όνομά του, και θα' παιρνε ο διάολος κι αυτήν και την παρόρμησή της.<br /><em>Η μεγαλύτερη πληγή των ανθρώπων ειναι η φαντασία τους.</em><br />Χαμήλωσε το κεφαλι της και κοίταζε σαν χαμενη το εξώφυλλο, τα χερια της, το τίποτα. Η Μιρέλλα Πικραμένου, ήταν μία εκ των 12 φερέλπιδων, που πρόσφεραν τον συγγραφικό τους οβολό στον διαγωνισμο διηγήματος της athens voice με τίτλο: Zoo Hotel. Τα τετράποδα, πτηνα και έρποντα ήταν οι πρωταγωνιστές. Που να' ξεραν οι υπολοιποι πόσο χαλια ένιωθε η κυρια συγγραφέας εκεινη την ώρα, και πως ούτε ο δεκάψυχος γάτος που γέννησε η κεφάλα της η ξερή , ούτε ολοκληρη η Κιβωτός του Νώε , δεν μπορούσαν να τη γιάνουν.<br /><br />Είδε δύο χέρια με απίστευρα μακριά δάχτυλα να κρατάνε σφιχτά τα δικά της, και δύο καφέ μποτάκια να φιλάνε γονατιστά τις μύτες των δικών της. Δε χρειάστηκε να σηκώσει το βλεμμα της- τυφλά, σα να προσπαθούσε να κανει δρόμο σε κατασκότεινο δωματιο, είπε απο μεσα της " σ' ευχαριστώ Θεέ μου" και απ' εξω της " ζουζούνι μου" και χώθηκε στη αγκαλιά του. Ενιωθε τα χειλακια του να φιλάνε τα μαλλιά της κι ένα "ηρέμησε βρε Μιρέλλα μου, κούλαρε, κατσε μια στιγμη ρε καλό μου".<br />Ξανακάθισε, με το κεφαλι της να κοιτάζει τα παπούτσια του, συνεχίζοντας να κραταει το χερι του. Εκατσε διπλα της και δεν αφησε τα χερια της.<br />"Εισαι καλά; Τι έκανες; Πες μου τι έκανες". Τον κοιταξε αχόρταγα. "Ειμαι μια χαρα. Ειμαι ο πιο ευτυχισμενος άνθρωπος του κόσμου. Για πρωτη φορα καποιος με λεφτά αναγνωρισε την πένα μου κι εγώ δεν έχω διπλα μου τον άνθρωπο που αγαπω για να του το πώ."<br />"Ε, τωρα τι κανεις βρε καλο μου;" σκανταλιαρικο ύφος, βραχναδα και μετά γέλιο. Εκεινη συνεχισε παραβλεποντας το χιούμορ. "Ειμαι τέλεια σου λέω- έχω φαναστικούς οργασμους, δυνατους. Αλλα όχι μαζι σου. Θα' δινα και τη ζωή μου για να εχω αυτους τους απιθανους οργασμους μαζι σου λατρεια μου, όχι με τη Μιρέλλα." Μιλαγε με σπασμενη, λαχανιασμενη φωνη και την ακουγε σιωπηλος και πανεμορφος.<br />Πως κατάφερε και δεν ούρλιαξε τα λογια της, ήταν απορίας άξιο , δεδομενης της συσωρευμενης λαχταρας της.<br />"Μιρέλλα μου... εγώ... σε παρακαλώ..." Παντα καταφερνε(;) να την καλμάρει μ'αυτή τη βραχνά παρακλητικη φωνή. Αντρες. Ανέκαθεν πίστευε ότι όλη η φιλολογία περι γυναικείων καπριτσιων και ναζιών, ήταν στην ουσία ψυχολογική προβολή ανδρικών ιδιοτήτων πάνω στα θηλυκά...<br />Καθόντουσαν ακόμη δίπλα -δίπλα, με τα χέρια τους πλεγμενα και τις καρδιες τους να συναγωνίζονται πια θα σπασει πιο γρήγορα.<br />Ακούγεται το σφυριχτο ποδοβολητο του συρμού. Σηκώνεται, τον αγκαλιάζει και του λεει ψιθυριστά στ'αυτι " σ' αγαπαω μωρο μου, μπορεις να θυμασαι πόσο , σε παρακαλώ;"<br /><br />Ο αναγνωστης ,ίσως θυμηθει οικεία καλά από αναλογες σκηνες επανασυνδέσεων, παθιασμενων συνευρεύσεων και λοιπών ψυχοτρόπων περιστατικών. Ενα είναι βέβαιο πάντως. Πως εκεινο το βραδυ της 20ης Δεκεμβριου, παραμονες Χριστουγέννων με ψοφόκρυο, ο σταθμός του Θησείου κατέγραψε στα μαρμαρα και τα μεταλλικά του στοιχεία, αναφιλητά, φιλιά και απόγνωση.<br />Ποία ήταν η έκβαση τηης συνάντησης των δύο μοιραίων, ουδείς γνωριζει. Μάλιστα ο Χάρης, μεσα στην αναμπουμπούλα των συναισθηματων, ξεχασε το αντίτυπο του βιβλίου που του χαρισε η Μιρέλλα, πάνω στο παγκάκι. Γιαυτό έχετε το νου σας- αν δείτε ένα βιβλιο λεπτού σχετικά σχήματος, με μιά τραπεζαρία στο εξώφυλλο και με συνδαιτημόνες γατιά, καμηλοπαρδαλεις, γαλοπούλες και σκυλους, να ξερετε πως αυτό είναι.<br />'Οποιος το βρει, παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζι μου. Ειναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα ξερετε. Αν αγαπήσατε ποτέ σας, θα καταλάβετε. θα βεβαιωθείτε πως ειναι αυτο, κι απ΄την αφιερωση που υπαρχει στη σελίδα του τίτλου :<br /><em>".... if I lay her, if I just lay here,</em><br /><em>whould you lie with me, and just forget the world? </em><br /><em>M. "</em><br /><em></em><br />auburn kate<br /><br />( Ζωή ειναι αυτό που περναει όταν εμείς περιμένουμε, <a href="http://www.artmagick.com/pictures/picture.aspx?id=6146&name=waiting"><strong>JOHN EVERETT MILLAIS- Waiting </strong>)</a>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-67517422364648409082009-12-14T10:17:00.050+01:002009-12-14T11:03:25.374+01:00...Εν ανθρώποις οχεία...Ανησυχώ που τέτοιο καιρό παλι, περυσι έσπαγα το κεφάλι μου για να γράψω ένα αριστούργημα μπλογκικού(sic) λόγου, και αφάνιζα όποια σοκολάτα με πλησίαζε στα 10 εκατοστά, απ΄το στόμα μου. Ανησυχώ επίσης που όσο περνάνε τα χρόνια, με εκνευρίζει τα μέγιστα ο δεντροστολισμός. Σας ομιλεί ενα ον διαλυμένο απο το δίωρο κρέμασμα όποιου σκατολοϊδιού έχει επινοήσει ο άνθρωπος για να στολίσει τα άμοιρα(αληθινά) δεντράκια ή τις προτιμώμενες απο εμένα τουλάχιστον, ψεύτικα εντυπωσιακες απομιμήσεις τους. Οχι, δεν εβαλα το Γιουσουρουμ της κοκογουστιας πανω στα κλαδια, αλλα ό,τι δωρακι μικρουτσικο σε κοκκινο και χρυσο υπαρχει, αφιονισμενους Αγιους Βασίληδες που εχουν σφηνώσει στην καμιναδα φορτωμένοι με το σακούλι τους ( η καμιναδα περιλαμβανεται στη σύνθεση και κρεμεται, για να εξηγουμαστε δηλαδή), τριγωνακια που θυμιζουν χριστουγεννιατικα ζαχαρωτά και σε κανουν την ώρα που εχεις αρχίσει να εκνευρίζεσαι και θες να τα εκσφενδονίσεις στο κεφαλι του πρώτου ατυχου, να σκεφτεσαι εκεινο το σιροπιασμένο γλυκο που ειδες στο ένθετο της κυριακατικης εφημεριδας(ατιμε Παρλιάρο μ' εχεις καταστρέψει) και να γαληνεύεις προσωρινά,τα κρέμασα! Δηλαδή μεχρι να ζαλιστει το ματι σου απ΄την πληθωρα παιχνιδιων προς κρέμασμα και την ανυπαρξία μαγικων ικανοτήτων για να τα βαλεις ολα μονομιάς εκει που τους αξίζει. Θυμηθειτε παρακαλώ τον καθηγητή του Χαρι Πότερ στο τρίτο έργο της σειράς, αυτο με τον υπεροχο νονο του- μαγο, Θεό Γκαρυ 'Ολντμαν, τον καθηγητη που ειχε καταληφθει απ΄τον Βόλντεμορντ και μεταμορφωνόταν σε λύκο κάθε που γέμιζε το φεγγάρι. Αυτον εννοώ- τον τυπο που όταν εφυγε απ ΄τη Σχολή, πακεταριζε ολα τα υπαρχοντά του, με μια κίνηση του ραβδιού του.<br />Δε γινοταν να εχω αυτο το ρημαδι το ραβδι να ξεμπερδέψω με το δέντρο μια ώρα αρχύτερα;<br />Ανησυχω επισης που καθε χρονο αυξανονται τα σπίτια που θυμιζουν κρουαζιεροπλοια φωτισμένα, ή ακόμη χειροτερα ταβέρνες σε ελληνικο νησί ανήμερα γιορτης του τοπικου Αγίου... ολη η κακογουστιά- κατα τη γνώμη μου πάντα-μη βαράτε, εκδηλώνεται τα Χριστούγεννα. Τι ωραίο παραδειγμα προς αποφυγη φωτορεπορταζ θα έκαναν , σκεφτομαι.<br />Επισης , δεν καταλαβαινω πως συνδεονται τα Χριστούγεννα με ολα τα ξεκωλα που εχουν για εξώφυλλο Δεκεμβρίου τα ελληνικα "ανδρικα" περιοδικά, δηλαδη τα Χριστούγεννα βγαζουμε τα ματια μας για όλη τη χρονιά; Για την επερχόμενη εννοώ. Γιατι για την τρέχουσα , μαλλον γαμηθηκαμε τα προηγουμενα Χριστούγεννα...<br />Ανησυχω επίσης που τα λεγόμενα "μαύρα πρόβατα" , επιβιώνουν ιδιαιτερα στα ζεστά μαντριά των πολυκατοικιών, όπου οταν οι μισοί ένοικοι εχουν μπει στην στολιστική πριζα ήδη απ΄τις αρχές του μήνα, σε βλεπουν και σε ρωτούν με ένα μισολυπημένο, μισοσκανταλιάρικο, περιπαιχτικό ύφος: ".μωρε..... γιατι δε στολίσατε εσείς ακόμη;" Οπότε εσύ, αν εχεις σηκωθεί με τη τσίμπλα στο ματι και πετυχαίνεις την ατάκα πουρνο-πουρνό στο ασανσέρ, είναι πολυ πιθανό να τους απαντήσεις με κανένα συγκαλλυμένο μπινελίκι, παντα με το χαμογελο της καλής γειτονίας...<br />Απ΄οτι ξερω υπαρχουν ανθρωποι που πληρώνονται αδρά, για να σου στολίσουν το δέντρο. Ποιος θα συνεφέρει τους ηλιθίους που τους πληρώνουν δεν ξέρω.<br />Ανησυχώ, ή καλύτερα μου εχουν γίνει τα νεύρα κορδελάκια, με τις πανηλίθιες διαφημίσεις, που μπαίνουν αναμεσα στις τραγουδαρες που ακούω και θελω να σπασω το ραδιόφωνο. ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ ΠΙΑ ΒΡΕ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ΤΕΛΑΛΗΔΕΣ, ΜΟΜΙΖΕΤΕ ΠΩΣ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΧΙΟΥΜΟΡ ΜΕ ΤΑ ΒΛΑΚΩΔΗ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ;<br />Εν πασει περιπτώσει, φέτος δε γουστάρω. Η' μαλλον γουσταρω αλλα ο εαυτος μου και καποια συμβάντα, δε μ' αφήνουν ν' αγιάσω.<br />Αφιερωμενο εξαιρετικά στους πασης φύσεως στερημένους, καλικατζάρους στην ψυχή και διαόλου κάλτσες, το "γλυπτό" που ακολουθεί. Η υποψια που θα σας γεννηθεί, δικαιώνεται- ναι, αυτό που φανταστήκατε κρατάει.<br /><br />auburn kate<br /><br />( το φάρμακο δια πάσαν νοσον, σε χριστουγεννιάτικο αμπαλάζ απ΄τον <strong><a href="http://www.trendhunter.com/images/phpthumbnails/31754_1_468.jpeg">Paul Mccarthy</a></strong> )Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-23492108106139693362009-11-24T09:37:00.154+01:002009-12-14T09:49:52.408+01:00Γαβ γαβ<span style="font-family:verdana;font-size:100%;">Επιγραφη τοποθετημένη πάνω από την πίσω πινακίδα αριθμού κυκλοφορίας, σε φορτηγό-μακρυνάρι:"Ο,ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΣΕΝΑ"...</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Πόση εμπιστοσύνη στη δεισιδαιμονία του άλλου, και στην εξακολουθητική μιζέρια που την θρέφει, μπορείς να έχεις, για να κοτσάρεις τέτοια ατάκα[υπαρκτή, σας διαβεβαιώ] στο αυτοκίνητό σου; Το οποίο ειναι φορτηγάρα, άρα δυσκίνητο, το οποίο εκτελεί μεταφορές, άρα κάνει συχνές και διαρκείας στάσεις, άρα κατά πάσα πιθανότητα όλο και καποιος ατυχής οδηγός βρίσκεται καρφωμένος πίσω του, και νιωθει σα να συμμετέχει στην περιφορά του επιταφίου, και σίγουρα θα 'χει το γαμοσταυρίδι στην άκρη της γλώσσας του. Ερωτώ, τολμάει να το ξεστομίσει; Αν έχει νιάνιαρα που τον περιμένουν να τα θρέψει ως άλλοι νεοσσοί, 4 πιστωτικές κάρτες, 1 στεγαστικό δανειο και μιά τουλάχιστον σοβαρή ασθένεια να τον τρώει για πρωινό,μεσημεριανό και βραδυνό, τολμά ν'αναφωνήσει στο φορτηγατζή: "άντε ρε κοτάρα, γαμώ τα λάστιχά σου γαμώ, προχώρα, καροτσάκι θα μας πας;"</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Γιατί , άντε και το ξεστομίζει-ποίες θα είναι οι συνέπειες,</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">ερωτώ. Ας υποθέσουμε οτι ο/η φουρκισμένος οδηγός, φωνάζει στον φορτηγατζή ένα μεγαλοπρεπές και ελληνικότατο "άντε γαμήσου ρεεεε". Κατά την προαναφερθείσα λογική της συγκαλυμμένης κατάρας, ό,τι σκεφτείς εσύ γιαυτόν, θα στο ρίξει ο Θεός στην κεφάλα. Εν προκειμένω όμως, κακό είναι αυτό; Διότι, αν έχεις να γαμηθείς απ΄την εποχή της οικουμενικής κυβέρνησης και νομίζεις ότι Σεξ είναι παραμεθόριος περιοχή της ελληνικής επικράτειας, κακό είναι να το πάθεις; 'Οχι, σας ρωτάω.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Αν όμως του πεις "ρε καραγκιόζη, σήμερα θέλουμε να φτάσουμε στη δουλειά ρεεεε, όχι του χρόνου", τοτε είναι πολύ πιθανό να έκλεισες θέση για παραμονή πρωτοχρονιάς μέσα σε όχημα... Και καλά να είναι τετράτροχο, αν ειναι κανενα ποδηλατο ή μηχανή ξέσκεπη;</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Εάν τώρα ο οδηγός του αυτοκινήτου-ιπποπόταμου, τυγχάνει θηλυκού γένους, κι εσύ εισαι άντρας, τσαντισμένος κα πολλά βαρύς να 'ούμε, και φωνάξεις[προαιρετικά συνοδευτικά: προγούλι και στομάχι μεχρι το παρμπρίζ, κινητο κολλημένο στ'αυτί και ύφος μεγαλοπαράγοντα, τσιγαρο στο αλλο χέρι]: "άντε μωρή να πλύνεις κανα πιάτο που μου θες και τιμόνι", είναι επίσης πολύ πιθανό, κατά τη λογική της κατάρας, να δαπανήσεις το υπόλοιπο του βίου σου σε μία κουζινα 1χ2, με στοίβες πιάτων βρωμερών, να περιμένουν να τα χουφτώσεις και χωρις ζεστό νερό να τα πλύνεις... Α! και χωρίς γάντια για να προστατέυσεις το δέρμα των χεριών σου που θα γίνει σαν την πλισέ φούστα της παρέλασης.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Εκτός αν είσαι γυναίκα οδηγός μεν, με γλώσσα-κόφτη δε, σαν την κυρια που σε αναλογη προτροπή άντρα οδηγού, απάντησε: " δε χρειάζεται, εχω ενα μαλάκα σαν εσένα να μου τα πλένει"[επίσης, αληθώς ειπωμένο].</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;"></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Τα παραπάνω ήταν μία φεμινιστικοφιλολογικολαογραφική προσέγγισις των αποφθεγμάτων λαϊκής σοφίας που απαντούμε την σήμερον :-)))))</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;color:#ff0000;">Υστερόγραφο 1:<span style="color:#000000;"> Προς κυρίους εξυπνάκηδες οδηγούς της ΕΘΕΛ[ δεν έχω παρατηρήσει τόσο εκτεταμμένη γαϊδουροποίηση στους οδηγους των υπολοιπων μέσων μαζικής μεταφοράς]: Ο Ν.3730/08(ΦΕΚ 262,Α') απαγορεύει ΑΠΟΛΥΤΩς το κάπνισμα εντός των μεσων μαζικής μεταφοράς. Δεν κάνει καμιά εξαίρεση , ούτε αυτός ούτε και η υπουργική απόφαση 88202/09 που εκδόθηκε σ'εφαρμογή του, και καλά, για ταλαίπωρους/βαρυμαγκες/θεριακλήδες οδηγούς, οι οποίοι: " έχω τη μεση μου απο χτες κυρία , είμαι με φάρμακα, εγώ παράνομα δουλεύω τώρα"/ "γιατί καπνίζω; ψαχνεις κάτι; γιατί ετσι θέλω"/ "σ' ενοχλεί; άμα σ'ενοχλεί..."</span></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Η τακτικη που ακολουθούν αρκετοί από σας, περιγραφόμενη ως <em>ανάβω τσιγάρο κι αν μ'αντιληφθεί/μου την πει καποιος επιβάτης, το σβήνω πετώντας το απ΄το παράθυρο, παριστάνοντας τη μετανοούσα Μαγδαληνή, ή το ανάβω και το κρατάω με το αριστερό χέρι χαμηλωμένο, χωρίς να κρατάω παραλληλα το τιμόνι, για να μη φαίνεται ότι καπνίζω,</em> υποδηλώνει ή οτι ειστε παθολογικά ηλίθιοι, ή παραβατικοί εκ πεποιθήσεως ή κουτοπόνηροι μπουρτζόβλαχοι. Για τον απλούστατο διττό λογο: 1) ο καπνός που αναδύεται σας καρφώνει, 2) ο παρατηρητικος επιβατης , βλεπει το καπνιστό είδωλό σας ή στο παρμπριζ μπροστα σας ή στο τζαμι της πορτας ακριβως απέναντί σας.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;color:#ff0000;">Υστερόγραφο 2:<span style="color:#000000;"> Μπορει κάποιος να μου λύσει την απορία, αν ο Γιωργάκης με την eco-friendly κυβέρνησή του εφαρμόζει πολιτική Καραμανλή , αλλά με λιγότερα λιπαρά;</span></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;color:#ff0000;">Υστερόγραφο 3:<span style="color:#000000;"> Προς υπαλλήλους γραμματείας ραδιοφωνικών σταθμών, οι οποίες λόγω άνωθεν απόφασης;, από ψώνιο; λόγω παλι άνωθεν απροθυμίας πρόσληψης άλλου καταλληλοτερου; παριστάνουν τις ραδιοφωνικές παραγωγούς ή εν πάσει περιπτώσει, συμπαρουσιάζουν εκπομπές: σας έχει πει κανεις κυράδες μου, οτι αν νιαουρίζετε και παπαγαλίζετε τις μαλακίες που ψαρεύετε στο διαδίκτυο, θα φέρετε νούμερα στο σταθμό; Αποτελεί δική σας έμπνευση ή εκτέλεση ανωθεν εντολής, να μην αντιδρατε εντονα σε κάθε ηλιθιότητα με ενιοτε σεξιστικό υπονοούμενο ,που ξεστομίζει ο άρρεν συμπαρουσιαστής σας; Αλλα να του λέτε όλο ναζι: "πόσα ξερεις Τάδε μου, πόσα μαθαίνω δίπλα σου";</span></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Μήπως η πατρική συμβουλή που όπως εχω πληροφορηθεί έδιναν στους στρατευμένους, να "κόψουν την πρωινή", έχει στοιχειώσει τις ονειρώξεις σας, γιαυτο συμβάλλοντας στην αξιοποίηση της ανδρικής πρωινης libido, δεν τους τα χώνετε για να μην ευνουχιστουν ψυχολογικώς οι ομόφυλοί τους, που τυχόν ακούνε εκεινη την ώρα;</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Αντε και στο διάολο με την εμετική μετριοπάθειά σας.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;color:#ff0000;">Υστερόγραφο 4:<span style="color:#000000;">Προτείνω στους επιχειρηματίες κινηματογραφικων αιθουσών, να κανουν με συνοπτικες διδικασιες το εισιτήριο, ένα στρογγυλότατο δεκάευρω πλεόν, ώστε να μην ξαναπατησει κανενας σινεφίλ στα μαγαζια τους.Με 9 ευρώ εισιτηριο όπως ισχυει σήμερα, αγαπητοι κυριοι και κυρίες, και με άντε, λεω εγώ 3 τουλαχιστον ταινιες τις οποιες καιγεσαι να δεις καθε μήνα, αμέσως εχουμε 27 ευρώπουλα που πανε και δεν ξανάρχονται. Ενας άνθρωπος φραγκοφονιάς λεγόμενος και μπακαλοειδους λογικής, θα σας πει οτι με 27 ευρώ βλεπει τις ίδιες ταινίες[μετα απο 1 χρονο] το σύνολο 13,5 στο dvd. Δεδομένης της τιμης ενοικίασης των νεων ταινιών σε 2 ευρώ συνήθως. Αν θελει να δει και 14η ταινία θα παρακαλεσει εναν κολλητο του να τη δουν μαζι για να την πληρωσουν εξ ημισίας! Και ολο αυτο βεβαια το κανει στο σπιτι του, με ΗΣΥΧΙΑ, με θαλπωρη και χωρις το καθε κνόδαλο /κωλόπαιδο που έρχεται να βήξει σα να κατάπιε πινέζες, η να κουτσομπολέψει στον κινηματογράφο.</span></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;"></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;"></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Τα υστερόγραφα μας τελείωσαν. ΄Ηγγικεν η ώρα των προτάσεων. Σας θερμοπαρακαλώ, (ξανα)δείτε το Portrait of a lady, με την εκθαμβωτικη Νικόλ Κιντμαν ως Ιζαμπελ Αρτσερ και το τεκνό Μαρτιν Ντόνοβαν, ως τον μονιμως ασθενικό,πάμπλουτο ξαδελφό της Ραλφ, που συμμεριζεται απολύτως τα όνειρα της, και την λατρευει μεχρι θανάτου, κυριολεκτικά.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Οι τελευταίες σκηνες οπου η Ιζαμπελ συνειδητοποιει ποιος υπηρξε ο αφανης αγγελός της δια βίου εμπράκτως, και η εκφραση της αγαπης της γιαυτον επιτελους, ειναι νομιζω απ΄τις πιο όμορφες ερωτικού περιεχομένου.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">Οι ξενερωτοι μαλακες που πιστεύουν οτι η αποσταση και τα εμποδια σβήνουν το παθος, πλανωνται. Οι άνθρωποι που γουσταρουν να ειναι μαζί, που ο ενας εχει κανει καταληψη στο μυαλό και την καρδια του αλλου, βρισκουν παντα τον τον τρόπο, ΠΑΝΤΑ, να ειναι μαζί, έστω και προσωρινά.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;"></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">auburn Kate</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:100%;">(<a href="http://www.imdb.com/media/rm3970603264/choo24448"><strong>ο κύριος</strong> </a>και <a href="http://www.imdb.com/media/rm3869939968/tt0117364"><strong>η κυρία </strong></a><strong>.</strong>τι περιμενατε; τους υποψηφιους για την αρχηγια της ΝΔ;)</span>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-65014269417716402692009-11-03T09:31:00.055+01:002009-11-03T10:14:59.551+01:00Solaris<strong><a href="http://i44.tinypic.com/157dxsl.jpg">Στον μπλε πλανήτη, όλες σου οι επιθυμιες, για την ακριβεια ολη η κρυφή ψυχή σου, που ανασαίνει μυστικά, πραγματοποιούνται με τρόπο αβάσταχτο. Δεν το πιστευεις οτι ξαφνικα εκει που κοιμασαι γυμνος τυλιγμενος με διαστημοκουβέρτα, ένα απαλό χέρι, της νεκρης συζύγου σου που λατρευεις, αρχιζει να σου χαιδευει τα μαλλιά, τους ώμους.</a></strong><br /><strong><a href="http://i44.tinypic.com/157dxsl.jpg">Ολες σου οι λαχτάρες, οι φόβοι, προβαλλονται σαν σε τεράστιο απόκοσμο καθρέφτη, που αντανακλά ό,τι ορέγεσαι. Παρά τα επιφαινόμενα, ευτυχισμενοι δεν είναι οι κατοικοι αυτου του πλανήτη- το απίστευτο του πράγματος, η ζωή τους που εχει ήδη παρει μία άλλη τροπή, συχνα άθελα τους, η διαφορετικη<em> φάση</em> στην οποία βρισκονται, και κυριως το γεγονός ότι έμαθαν(;) να ζουν με τη απώλεια, καθιστά την υλοποίηση του ονείρου τους, εφιαλτη.</a></strong><br /><strong><a href="http://i44.tinypic.com/157dxsl.jpg"></a></strong><br /><strong><a href="http://i44.tinypic.com/157dxsl.jpg">Ημουν προσφατα στον μπλε πλανήτη. Στην καρδια του ήταν κατακόκκινος, με χρυσες ανταυγιες να τον διαπερνουν περιοδικά. καθομουν δίπλα σου αγαπη μου, και δεν το πίστευα. Δεν εχω κοιμηθει απ΄τη βραδια της επιστροφης μου στη γη. Συνέχεια σκεφτομαι πως δεν σε φίλησα αρκετά, δε χάϊδεψα τα υπεροχα δάχτυλά σου αρκετά. Δεν αποτύπωσα μεσα μου επαρκως αυτη την υπεροχη μυρωδιά που σε τύλιγε και καθοταν πανω μου σε καθε σου κίνηση. Αυτη η μη πράξη, μου τρώει την ψυχή τοσες μερες καρδιά μου, θελω να γυρίσει ο χρονος πίσω, να ξαναδώ τον πλανητη της επιθυμιάς μου, θελω μια ακομη ευκαιρια.'Οχι- γράψε λάθος, θελω κι άλλο χρόνο στο παρόν, μαζί σου.</a></strong><br /><strong></strong><br /><strong><a href="http://i44.tinypic.com/157dxsl.jpg">Εσεις που με διαβαζετε, που κάνετε τον κοπο να ασχολείστε με τις ασυναρτησίες μου θέλω να μου κανετε μία μεγάλη χάρη: ΠΟΤΕ να μην χάσετε την ευκαιρία να λατρεψετε καποιον , να του πειτε ποσο τον αγαπατε, να τον ποθησετε, επειδη ξερετε πως είναι εκ των προτερων καταδικασμενο. Μ'ακούτε; Κι όταν δειτε κι εσεις τον μπλε πλανητη, που στο βαθος του είναι κόκκινος, όταν νιώσετε τι σημαινει να εισακούονται οι παρακλήσεις σας, και να μην το αντέχετε, τότε να έρθετε να καθησουμε μαζί στον καναπέ της ευόδωσης. </a></strong><br /><strong><a href="http://i44.tinypic.com/157dxsl.jpg">Πιό τυρρανικό απ΄τη διαψευση είναι η επαλήθευση που δεν γίνεται πιστευτή. Που δεν την αντεχεις και ο φόβος σου τη διώχνει. Μεχρι να εμφανιστεί ένας οργισμένος Θεός και να σου αστραψει μία σφαλιάρα αγανάκτησης- επειδή είσαι αχάριστα φοβικός.</a></strong><br /><strong><a href="http://i44.tinypic.com/157dxsl.jpg">Συγγνωμη, δεν μπορω να γραψω άλλο.</a></strong><br /><br />auburn Kate<br /><br />(<span style="font-size:78%;"> ειμαι παντού , όπου πατήσεις, όσο παταει η γάτα )</span>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-30342824338121091362009-10-19T08:06:00.056+01:002009-10-19T08:43:06.373+01:00Τμήμα απολεσθέντωνΗ μέρα που το Κενό θα καταλάβει το μέσα μου, πλησιάζει. Το νιώθω στα λόγια σου, στις αποχρώσεις της βραχνάδας σου, στο πόσο ζηλότυπα προσπαθώ να κρατήσω τον ήχο που αγαπώ πιο πολύ απ΄ όλους, μόνο για μένα. Κάθε βράδυ κάνω έκκληση στην καλή μου νεράϊδα, να γυρίσει το χρόνο πίσω. Και τότε Οκτώβρης ήταν- θυμάσαι αγάπη μου όμορφη;<br />Ελιωσα το cd του Οίστρου χτες. Κι έψαχνα να βρω τις λέξεις για να σου πω τι ακριβώς σημαίνει να πετάς, να παθιάζεσαι, να ενθουσιάζεσαι με κάτι, κι αυτό το κατι να μην μπορείς να το μοιραστείς με τον άνθρωπο που λατρεύεις, επειδή δεν είναι δίπλα σου. Επειδή δεν θα είναι πιά δίπλα σου. Και το κάτι, μενει αεπίδοτο να σου ζεματάει τα δάχτυλα.<br />Κανένα βιβλίο, καμιά μουσική, κανένα εργο Τέχνης γενικώς, όσο θεϊκά κι αν είναι φτιαγμένο, δεν μπορεί να σε γλυτώσει απ΄τον εαυτό σου. Τον μαγκούφη εαυτό σου. Απλώς σε κρύβει προσωρινά πίσω από βελούδινες κουρτίνες, σε μακιγιάρει μ' εκτυφλωτικά χρώματα για να στραβωθεί το σαρκοβόρο τέρας της Μοναξιάς, και να ξεφύγεις για λίγο.<br />Μισώ όλο τον κόσμο που μπαίνει ανάμεσά μας. Μισώ το Θεό που δε βλέπει . Η' μάλλον, που καλοβλέπει πόση χαρά μου έδινες και θυμήθηκε. Και τώρα μου παίρνει τη χαρά πίσω.<br />Είσαι η καρδιά μου, και βλέπω αυτή την καρδιά να φεύγει. Συνεπώς σου μιλάει ένας νεκρός άνθρωπος.<br />Αν αυτή η πραγματολογική αντίφαση σου προκαλεί θυμηδία, απελπίζομαι ακόμη περισσότερο γιατί το να νιώσεις μέχρι τα τρίσβαθά σου πόσο υποφέρω, γίνεται ακατόρθωτο.<br /><br />Απλώς <a href="http://www.last.fm/music/The+Verve/_/Sit+and+Wonder"><strong>sit and wonder</strong></a><strong> ,</strong> ποιά θα ήταν η εξέλιξη της πραγματικότητάς μας, αν εκεινο το βραδυ, επόμενη των εκλογών, είχα κλείσει τ' αυτιά μου στη φωνούλα μέσα μου και δεν σου μιλούσα λατρεία μου. Αν είχα παρακούσει και<em> δεν </em>είχα πράξει.<br />Λέει ο Ααρών <em>στο Τίτος Ανδρόνικος</em> του Σαίξπηρ: " πάρτε το απόφαση, πως αν δεν μπορείτε να' χετε κάτι όπως θα το θέλατε, αναγκαστικά θα το' χετε οπως μπορείτε"...<br />Μάρτυς μου το βιβλιοβασίλειό μου, ότι θα τηρήσω αυτή τη ρήση κατά γράμμα.<br /><br />auburn kate<br /><br />( εγώ, αν ήμουν άντρας, <a href="http://www.artknowledgenews.com/files2009a/elizabeth_peyton_jarvis.jpg"><strong>ELIZABETH PEYTON-Jarvis</strong> </a>)<br /><br /><br /><em><span style="font-size:85%;">Η τραγουδάρα που αναφέρεται παραπάνω στο link, είναι των Verve(Οίστρος)- το πρώτο κομμάτι απ' το τελευταίο τους άλμπουμ FORTH. Αν μιλάμε για κομματάρες κι όχι για μαλακίες. Respect... </span></em><br /><em><span style="font-size:85%;">Aκούστε το και θα καταλάβετε.</span></em>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-72625363435516858522009-10-08T08:43:00.063+01:002009-10-14T10:38:57.642+01:00Το νησί των MακάρωνΕιχα πει,τρομαρα μου, πως θα ανεβαζα μετεκλογικο-απολογιστικό ποστ. Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, έβλεπα ακομη οταν το σκεφτόμουν τη γομαρόφατσα του Ανικανότερου στους δρόμους, θυμόμουν την απίστευτη-ψυχογενούς φύσεως- αναγουλα που μ' επιασε ενω πηγαινα στις 4 τη νύχτα στο εκλογικό τμήμα, το μούδιασμα στα δάχτυλα και την αγωνια μου μηπως δεν μπορω να γραψω, να σφραγίσω φακελους, να σηκώσω την καλπη(!!), να φτιαξω την αίθουσα για να θυμιζει εκλογικο τμήμα και όχι σύναξη καρεκλών, χαρτών και επιγραμμάτων απο πενταχρονα, καρφιτσωμένα στους τοίχους, τύπου: " δεν μιλάω ποτέ αν δε ζητήσω πρώτα την αδεια απ΄τη δασκάλα".<br />Μετά βούτηξα στον εφιαλτη, λούστηκα απαραιτήτως έναν ογδονταχρονο, ισχυρογνωμονα παππού, ο οποιος ειχε κλειστει μαζι μου στο παραβαν, διοτι ο δικαστικος αντιπροσωπος εχει και καθηκοντα προσκοπου αμα λάχει, και οφειλει να συνδραμει τους ανημπορους στην ασκηση του εκλογικου τους δικαιώματος, και επί μιση ώρα διαβαζε αλλα αντι αλλων στο ψηφοδελτιο, επεμενε εναλλάξ, οτι "μα εγω θελω να ειμαι σιγουρος ότι ψηφισα αυτον που ξερω.Πες μου τι δουλεια κανει ο Αλογοσκούφης"!! και "τον εαυτο μου θελω να ψηφίσω"!!<br />Ο πρωην υπουργος Δικαιοσύνης με την πρεμουρα που τον διεκρινε να νομιμοποιήσει τις καμερες παντού, ξεχασε να θεσπισει την βιντεοσκόπηση της εκλογικης κωμωδίας. Το τι γελιο εριξαν τα μελη της εφορευτικης επιτροπης ενω ακουγαν τη στιχομυθία δύο ποδιων με τζιν και μπαλαρίνες και δύο με μαυρα παπουτσια και μία μαγκουρα, δεν μπορω να σας το μεταφερω.<br />Οπως επισης δεν μπορω να σας μεταφερω τα νευρα μου οταν ήδη με πυρακτωμενα νευρα απ ΄την κουραση και το τριήμερο ξενύχτι(πολυ γραψιμο μιλαμε, πολυ ομως, καθε φορα κακο χρονο να'χουν οι υποψήφιοι, γραφουμε στα βιβλια πρακτικων ΟΛΑ τα ονοματα, αυτη τη φορα ήταν λιγοι.Μονο 495 στην Α' Αθηνών, επι 4 φορές...) δέχτηκα εναν τύπο ο οποιος ειχε μεινει στην εποχη του εκλογικου βιβλιαρίου και επεμενε με ύφος "ειμαι ο κυριαρχος λαός γαμαω και δέρνω να 'ούμε", να ψηφισει με αυτό. Το κλου ποιο ήταν; Ο κυριουλης ειχε μαζι του και άδεια οδήγησης η οποια γινοταν δεκτη ως νομιμοποιητικό έγγραφο ταυτότητας, και μου λέει όλο σαδισμό: "χαιρομαι που σας εκνεύρισα".... Περιττο να σας πω οτι κατίσχυσε η ψυχραιμία και δεν τον χαστουκισα αλλα μονο τον απείλισα πως θα δώσω εντολη να τον συλλαβουν για παρακώλυση της ψηφοφορίας. Αλλα κατα τα ειωθότα, οι αστυνομικοι την στιγμη που τους χρειαζόμουν ήταν αφαντοι.<br />Εκλογικο τμήμα των celebrities- Μπακογιαννη, ολα τα μελη της εφορευτικης βγηκαν εξω να διαπιστωσουν ιδιοις όμασσι ποσο ψηλη είναι επιτέλους η κορη του Μητσοτάκουλα, Αβραμόπουλος γαλαντομος και πολυ ηλιοκαμμένος,Παυλόπουλος, Πιπιλή μικροσκοπικη που επεμενε να μας προμηθευσει με σάντουιτς. Υλοποιησε την απειλη της, μια σακουλα τιγκαρισμενη με σαντουιτς απ΄το Εverest εφτασε μετα απο καμιά ώρα.<br />Το πιο συγκινητικο; Μια κυρια ηλικιωμένη ,τυφλη και αναπηρη οπως μου είπε, που ηθελε να ψηφίσει και δεν αντεχε να ανεβει στο δευτερο όροφο παλι. Ημουν στο ισόγειο, πρωτη αίθουσα του σχολειου, και ολοι οι εχοντες κινητικα προβληματα ερχοντουσαν να ψηφισουν στο δικο μου τμημα. Ο πιο μαλακας; Ο τύπος που μου το επαιξε και τυπολατρης και την ώρα που τελικα εριχνε το φακελο, μου λεει:" πρεπει να πω ψήφισα". Ευτυχως που κρατηθηκα, σκεπτομενη τα φραγκα, και δεν του αντιγύρισα:" το ψόφισα θα ήταν πιο ενδεδειγμένο για σας".<br />Και το πιο γλυκο; Μια πανύψηλη μαμα με ενα μωρακι 4 μηνών στην αγκαλιά της. Η μικρη με κοιταζε τοσο αφοπλιστικα ήρεμη με τις ματάρες της, ενα πανεμορφο πλασμα, που μου ερχοταν να τη παρω αγκαλιά. Αλλα κρατηθηκα.<br />Τώρα ηρεμησα.Θα ξεσκισω τα βιβλια που μολις αγορασα, τρέμε Ντικενς και Κόλινς(Ο Γουίλκυ όχι η Τζάκυ) και θα απολαυσω τους φιλους και την λατρεία μου.<br />Φίλους σαν <a href="http://www.redfm.gr/view_list_in_category.php?category_id=30&document_id=1845&page=1"><strong>αυτον εδώ</strong>.</a> Γαλαζοαίματος κατά δήλωσή του, με φοβερό χιούμορ, και οταν εχει οίστρο, με πολυλογία που θα ζήλευε ο Ροίδης αν εκανε επιθεώρηση σε καθαρεύουσα. Μην πτοηθείτε απ΄την αλαζονική ποζα στη φωτό. Είναι εντελως παραπλανητική. Αν δεν δείτε το Χρήστο με φακιόλι φτιαγμενο απο χαρτί υγείας στο κεφαλι, δεν έχετε δει τίποτα.<br />Ειναι φιλαράκι και θελω να του πω και δημοσίως ευχαριστώ για τα γέλια, για την αξιοθαύμαστη υπομονη που δείχνει στην κλάψα μου ενίοτε, και για την παρέα.<br />Διαθέτει φωνή ικανή να σου βάλει ιδέες στο κεφάλι, αν έχεις τη κατάλληλη διαθεση...<br />Και επειδη πολυ διαφήμιση του έκανα, αν γουστάρετε, μπορείτε να τον ανακρίνετε ανηλεώς κάθε βραδυ 10-12 στον redfm, όπου εδω και 3 χρόνια περιπου βαράει σκοπιά μετά μουσικής.<br />Πως το λεει ένας τρισαγαπημενος μου; Λίγα πραγματα χρειαζεται ο ανθρωπος για να ειναι ευτυχισμένος. Σωστά- τα βιβλια μου, σινεμα και αγαπημενους φιλους.Φίλους που σου θυμιζουν οτι αξιζει να ζεις μονο και μονο για τετοιες στιγμες γέλιου και ευφορίας.<br /><br />auburn kate<br /><br />(Προσεξτε πολυ καλα αυτον τον πινακα, κοιταξτε τον απο συγκεκριμενη γωνία, ειναι δυο πινακες μαζί.Δωράκι στο φιλαρακι μου που αγαπαει τον κυρ Σαλβαδόρ. Και φορος τιμης του μουστακοφόρου στον Βελάσκεθ και τον Βερμεέρ, <strong><a href="http://www.planetperplex.com/img/dali_disappears.jpg">SALVADOR DALI-The image disappears </a></strong>)Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-50970697117751545672009-09-30T10:06:00.031+01:002009-10-08T08:43:26.459+01:00Η μπέρτα και ο μοχθηρός σκιούροςΩς προανάκρουσμα του ποστ που ονειρεύομαι να γραψω μετά τις εκλογές(γαμώ τις κάλπες μου μέσα).<br />Οταν θα το διαβάζετε, κατά πάσα πιθανότητα ή θα παρακολουθω το τελευταίο υποστηρικτικό σεμινάριο πριν την αποφράδα μέρα, ή θα προσπαθώ να βρω ποιοί άτυχοι έχουν κληρωθεί μέλη της εφορευτικής επιτροπής, στο δικό μου τμήμα, ή θα μιλάω με τον πολυλατρεμένο μου για λίγο, εν μέσω φωνών, προσπαθώντας να μεταφερθώ μετά την Κυριακή. Αυτό ονειρεύομαι αδέλφια- την επομένη των εκλογών. Και όχι επειδή ειχα σκασίλα για τη νέα(;) κυβέρνηση, αρκετά θα τους λουστώ όλους τους μέχρι το πρωί της Δευτέρας..<br /><br /><strong><a href="http://www.musicloversgroup.com/coldpaly-stawberry-swing-lyrics-and-video/">Δείτε αυτό το video</a></strong><br />οπωσδήποτε. Δεν εχω ακουσει το τραγουδι ακομη, δεν ξερω καν πως είναι η μελωδία του .Μπορει να ειναι μια μαλακία και μισή.Αν και οι Coldplay δεν κανουν μαλακιες τραγούδια, εξ όσων γνωρίζω.Αλλα το βιντεάκι που το συνοδεύει είναι εξαισιο. Παραμυθένιο. Απ΄τα καλύτερα που εχω δει. Ενα σουρρεαλιστικό όργιο. Χαρισμένο στον <a href="http://exitmusician.blogspot.com/"><strong>exitmusician</strong></a><strong> </strong>για να μην σαλτάρει και ν'αντεξει μέχρι τη μέρα Μηδέν, στη λατρεία μου που υπομενει την κλαψα και το αγχος γι' αυτο το όργιο χαρτουρας, κρατικης οκνηρείας, κρατικης νοοτροπίας "ολα την τελευταια στιγμή τα κανουμε", κομματικης λεβεντομαλακίας, και σε όσους επιμενουν να αντιστέκονται στις τσιρίδες, τους μπούληδες, τα γομαρια , τους επίδοξους πρωθυπουργούς, και να κλείνουν την τηλεόραση μόλις εμφανίζονται αυτά τα όντα .Σε οσους επιμενουν να ονειρεύονται τους αγαπημενους τους όταν δουλευουν, γιατί μονο αυτοί αξίζουν τελικά.Αυτοί και η ομορφιά της Τέχνης.<br />Δε μας ενδιαφέρετε ρε ξεκαύλωτοι αρχομανείς. 'Αει σιχτίρ πια.<br /><br />auburn kate<br /><br />( εάν ταλαιπωρηθείτε με το video, ψαξτε το υπό τον τίτλο strawberry swing)Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-46286490456048658912009-09-16T08:17:00.110+01:002009-09-30T10:06:21.263+01:00Προεκλογική περίοδος<span style="font-size:100%;">" Αγαπημένο μου ημερολόγιο,</span><br /><span style="font-size:100%;">τις τελευταίες μέρες, άγνωστες γυναίκες τηλεφωνούν στο σπίτι μου, μιλάνε με εμετική ευγένεια τραπεζικού υπαλλήλου[ όταν θέλει να σου κρεμάσει πιστωτικές κάρτες] και μου κάνουν κάτι μακροσκελείς δηλώσεις ταυτότητας: "είμαι απ΄το πολιτικό γραφείο, του..."</span><br /><span style="font-size:100%;">Τόσες φορές μου έχουν τηλεφωνήσει κι έχω πάντα την απορία, ποιές στο διάβολο είναι , αφού δεν προλαβαίνουν να μου πουν ολόκληρο το "όνομά" τους. Τις νικάει ένα ηχηρότατο κατέβασμα του ακουστικού στα μούτρα τους. Ψήφισα αυτοκαθορισμό αναφορικά με το ποιός γίνεται <em>οικείος </em>μου.</span><br /><span style="font-size:100%;">Χτες ξενύχτισα ξαναβλέποντας το Finding Nenerland, με το θεό Τζόνυ Ντεπ και τη θεά Κέιτ Γουίνσλετ. Ελληνικός, αντιεμπορικός, τίτλος του θα μπορούσε να είναι το: <em>Πως τα καταφέρνει πάντα η σκύλα ζωή και μας βγάζει ξινή την ευτυχία που μας δίνει από σπόντα; </em></span><br /><span style="font-size:100%;">Το έκανα αυτό, γνωρίζοντας πως είχα δουλειά την επόμενη μέρα, γνωρίζοντας πως θα μεταμορφωνόμουν σε κούτσουρο που για να σηκωθεί απ΄το κρεβάτι χρειάζεται το γερανό του δήμου. Ψήφισα αληθινή απόλαυση και εφεδρικό οξυγόνο.</span><br /><span style="font-size:100%;">Χτες επίσης παρακολούθησα τον αγώνα μπάσκετ εμταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Κρεμμυδόσουπα που μου έπεσε βαριά- αιτία το γαμημένο δίποντο που δεν μπήκε και μείναμε με το 71-69 σε βάρος μας,στο χέρι. Ο αγώνας όμως αγαπημενο μου ημερολόγιο, ήταν συναρπαστικός και για άλλο λόγο- για τον δευτερο σχολιαστή του. Πρωταγωνιστής ήταν ο κυριος Χ.(εδώ ξερνάμε) μεν, αλλά παρεμβαίνων σχολιαστής ήταν ο κύριος Λ. τεκνό μπασκετμπολίστας με φωνάρα-καύλα για πολλαπλές ανατριχίλες.</span><br /><span style="font-size:100%;">Αγαπημενο μου ημερολόγιο, ακουγα την περιγραφή της Πίπιζας που Αγριοκοιτάζει το Φακό, και μολις ετοιμαζόταν η ναυτία να μου φάει το στομάχι,παρενέβαινε το Τεκνό και γλίτωνα τις δραμαμίνες.</span><br /><span style="font-size:100%;">'Ηξερα όμως οτι ήταν απλώς υποκατάστατο... Γιαυτά θελω να σου μιλήσω- για τα υποκατάστατα.</span><br /><span style="font-size:100%;">Σου έχει τύχει ποτέ, να λατρεύεις τόσο πολύ έναν άνθρωπο ώστε να μη σου φτάνουν ποτέ οι λέξεις για να του πεις πως νιώθεις; Να βιώνεις πάντα ένα έλλειμα, μιά κατάσταση λεξιπενίας; Ν'απελπίζεσαι που νιώθεις πάντα βουβά; Που δεν μπορεί ο λεγάμενος/η ν'αντιληφθεί τί φουρτούνα 10 μποφόρ λυσσομανάει μεσα σου;</span><br /><span style="font-size:100%;">Εγώ όμως αγαπημένο μου ημερολόγιο, βρήκα κολπάκι.Καθε φορά που νιώθω ένα βουνό λατρεία, θυμαμαι ένα βιβλίο, ή ενα μουσικο κομματι ή μια ταινία, που απεικόνισαν ακριβώς αυτο το βουνο.Και σκέφτομαι: αν δει η αγάπη μου την ταινία ή διαβάσει το βιβλίο και νιώσει ακριβώς όπως ένιωσα κι εγώ διαβάζοντάς το, τότε θα καταλάβει τι ακριβώς νιώθω όταν λέω το "δε σε χορταίνω".</span><br /><span style="font-size:100%;">Το έκανα αγαπημένο μου ημερολόγιο μερικές φορές, αλλά θυμήθηκα την ανεμοβλογιά. Που σε γεμίζει σπυράκια, αυτά σηκώνουν άσπρο κεφάλι και μόλις πολλαπλασιαστούν σαν το Βούδα και ξελυσσάξουν, πεθαίνουν αφήνοντάς σου ενθύμιο μιά τρελή φαγούρα.</span><br /><span style="font-size:100%;">Οταν ήμουν μικρή και ανεμοβλογιοχτυπημένη, η μαμά μου τσίριζε: ΜΗΝ ΤΑ ΞΥΝΕΙΣ, θα σου αφήσουν σημάδι. Εγώ αγαπημένο μου ημερολόγιο, είμαι μουλάρι στο μυαλό-γιαυτό δεν την άκουσα κι έχω κι ενα μικρο σημάδι της ανυπακοής. 'Ενα μόνο- γιατί τα πολλά σπυράκια τα έπαιζα αλλιώς. Δεν έξυνα πάνω τους αλλά δίπλα τους. Ξερεις, κοροϊδεύεις το μυαλο σου, μπερδεύεις τις νευρικες απολήξεις και ανακουφίζεσαι λίγο. Ξύνεις ας πούμε σαν τρελή το χέρι σου το μπανταρισμένο, οχι εκει που ειναι ο γύψος κι η φαγούρα, αλλά λίγο παραπάνω.</span><br /><span style="font-size:100%;">Αγαπημένο μου ημερολόγιο, είναι το σπυράκι που δεν μπορώ ποτέ να ξύσω. 'Ηθελα να στο γραψω αυτό- για να πάρω θαρρος να του το πω.</span><br /><span style="font-size:100%;">Αλλά τώρα πρέπει να κοιμηθώ.</span><br /><span style="font-size:100%;"></span><br /><span style="font-size:100%;">Το φιλαράκι σου απ ΄τον πλανήτη Μπανάνα."</span><br /><span style="font-size:100%;"></span><br /><span style="font-size:78%;">Οποιαδήποτε ομοιότης με υπαρκτά πρόσωπα , δεν είναι εντελως συμπτωματική, αλλά απολύτως ηθελημένη...</span><br /><span style="font-size:78%;"></span><br /><span style="font-size:78%;"></span><br /><span style="font-size:78%;"></span><br /><span style="font-size:100%;">auburn Kate</span><br /><span style="font-size:100%;">(εδώ θα έμπαινε φωτό του Γ.Λιμνιάτη, που δεν βρίσκω!)</span><br /><br />[ πολιτική και θρησκεία διεκδικουν το ιδιο βασίλειο... όχι το επουράνιο,<a href="http://www.nationalgallery.org.uk/upload/img/raphael-saint-john-baptist-preaching-NG6480-fm.jpg"><strong>RAPHAEL-Saint John the Baptist preaching </strong>]</a><br /><span style="font-size:100%;"></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"></span>Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-138705001651166545.post-83779824916795785202009-09-01T08:07:00.105+01:002009-09-10T08:29:51.882+01:00ΑντιβίωσηΚάποιος τρισαγαπημένος μου, γυρίζοντας απ΄τις υπέροχες, κατά δήλωσή του, διακοπές του, μου είπε το εξής: <em>μήπως η ευχή που ανταλλάσουμε πριν φύγουμε, το " να περάσεις καλά", είναι όχι ευχή αλλά κατάρα; Επειδή αν όντως εχεις περάσει καλά, συγκρίνοντάς το με ό,τι συναντάς στην επιστροφή, αρρωσταίνεις.</em><br />Ορθόν. Το<em> καλά</em> είναι φτιαγμένο από εύθραστα υλικά. Χρήζει προσεκτικών χειρισμών, επιφυλακτικών βημάτων στο έδαφος της "εκτός παρένθεσης" ζωής. Σα να πασχίζεις να ισορροπήσεις στο γλιστερό βραχάκι που μουσκεύει συνεχεια η θάλασσα, αποφεύγοντας να πατήσεις τους αχινούς. Αν πω οτι δεν έγινα σαν πράσινο μάμπα μέσα μου απ΄τη ζήλεια, και ότι δεν ένιωθα σαν ανεπιθύμητος καλεσμένος που δεν μπορεί να ενσωματωθεί στη γιορτή επειδή κανεις δεν του δίνει σημασία, θα είναι ψέμα. 'Οπως ψέμα θα είναι το να δηλώσω πως πήγα κάπου, εκτός Αττικής.<br />Για να μην μπω σε θλιβερές λεπτομέρειες, σας λεω αυτό μόνο: εσείς, που πήγατε, γυρίσατε και τώρα αρχίσατε να ονειρεύεστε όπως όλοι οι υγιώς ακόμη σκεπτόμενοι, την επόμενη ευκαιρία καθαγιασμένης ξάπλας, να θυμάστε πως χειρότερη της επιστροφής [ ως άλλης εκδίωξης απ΄τον Παράδεισό(μας) ], είναι η θέαση του εαυτού μας, για πολλοστή φορά εκτός οποιασδήποτε πιθανότητας εισόδου σε αυτόν...<br />Και όσοι έχετε ταυτίσει τη φυγή μόνο με την πραγματική φυγή εκτός των τειχών της πόλης,έχετε υπόψη σας ότι οι διακοπές, είναι εφικτές παντού, είτε φύγεις μαζί με τις ορδές, είτε μείνεις φύλακας της<em> χαβούζας,</em> όπως την αποκαλούσε παλιά η Kwlogria. Οι διακοπές είναι ψυχοδιανοητική κατάσταση κυρίως. Απόδειξη περίτρανη, ότι corpore δουλευεις σαν αυτόματο, και animo έχεις ήδη βουτήξει σε τυρκουάζ νερά. Αν έχεις αποφασίσει να τιμήσεις τη θεά Απραξία, τη Χαλάρωση, την Αναδιευθέτηση του χρονου με μόνο κριτήριο τις προσωπικές κλίσεις/αγάπες κι ενδιαφέροντα, θα το πετύχεις( λέμε τώρα) είτε είσαι στα λαχταριστά νερά των Αντίπαξων είτε στο καμίνι της Κυψέλης. Εννοώ πως οι διακοπές αποτελούν πρωτίστως εσωτερική κατάσταση.<br /><br />Μάλιστα. Αυτό είναι το ξόρκι που επαναλαμβάνω όταν ζηλεύω όσους επιστρέφουν :-)))))))<br /><br />Διαβαστε αν θέλετε το έξοχο κείμενο της Μαρίας Κατσουνάκη στην Καθημερινή της Κυριακής της 23/8/2009, με τίτλο: <span style="color:#ff0000;"><strong><a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_23/8/2009_326622">Dolce far niente ή απραξίας εγκώμιον</a></strong></span>.<span style="color:#000000;"> Για να εφοδιαστείτε με επιχειρήματα υπέρ της φαινομενικής, αδράνειας .Για ολα όσα σκεφτόμαστε μόνοι μας ή μαζι με έχοντες ευαίσθητα και πρόθυμα αυτιά.</span><br /><br />Και για να μην βυθιστώ στην κατάθλιψη, κάνω αυτό που έκανα ανέκαθεν όταν πνίγομαι- βγαίνω στην βεράντα και βουτάω στο κενό.<br />Από κάτω με περιμένει το μαλακό στρώμα των νέων ταινιών που έρχονται( βλ. π.χ. Doctor Parnassus), των νεων συναυλιών(π.χ. Archive και ΜG-η σεξουαλικότητα παει στο νηπιαγωγείο-ΜT) και όσων βιβλίων δεν έχω ακομη διαβάσει.<br /><br />Επιστρέφοντες, να θυμάστε ότι αν φύγατε, κατά μαχητό τεκμήριο είχατε λεφτά για να χρηματοδοτήσετε την απόδρασή σας. Το οποίο σημαίνει ότι έχετε δουλειά, ή εν πάσει περιπτώσει, εισόδημα. Το οποίο σημαίνει ότι ειστε υγιείς και "παρελάσιμοι" , γιαυτό και φύγατε. Αλλιώς, θα ξαναβλέπατε τις κινήσεις της καθημερινότητάς σας για εφιαλτικα πολλοστή φορά, 'Η θα παίζατε μονοι σας επιτραπέζια για 2 παίκτες, παίζοντας με τη σειρά για λογαριασμό του ενός και του άλλου παίκτη (ναι ,το έχω κανει- είναι απ΄τους ασφαλέστερους τρόπους να κανει κεφάλι κουρκούτι, και να ξεραθείς στον ύπνο απ΄το σχιζοφρενικό brain-storming) 'Η θ'ασφυκτιούσατε σαν τίγρης μέσα σ' 'ενα διαμέρισμα, με υπόκρουση που δεν σβήνουν οι μουσικάρες, τις φωνές των αρχαιοτήτων στο απέναντι σπίτι, που βρίζονται νυχθημερόν, όπως ακριβως η Μάρθα και ο Τζώρτζ στο "Ποιός φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ"...<br />Η Μάρθα, στη διασκευή δια χειρός ζωής, είναι γραία αθυρόστομη, που εχει θάψει το βίο της στο κρεββάτι και την "πάπια" του κατάκοιτου Τζωρτζ.<br />Ν' ακούς τη γραία να φωνάζει στον κλινήρη " ρε μαλάκααααα, άντε γαμήσουυυυυ"!!!! και να σκέφτεσαι: αν γεράσω και έχω ακόμη απύλωτο στόμα, έτσι θ' ακούγομαι;<br /><br />Γιαυτό σας λέω- cheer up. Μακάριοι οι επιστρέφοντες που δεν ακούνε από τώρα(με τσιριχτή φωνή και εκνευριστικό χτύπημα στον ώμο) "καλό χειμώνα".<br /><br />auburn Kate<br /><br />( o homo ludens υπήρξε κι αυτός παιδί, <strong><a href="http://www.abcgallery.com/C/cassatt/cassatt37.html">MARY CASSATΤ-Two children at the seashore </a></strong>)Φράνσιςhttp://www.blogger.com/profile/12069922680270449708noreply@blogger.com7