Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Φαρμακείο

Η πνευματική ξηρασία συνεχίζεται δυστυχώς. Γιαυτό λαμβάνω δραστικά μέτρα. Να προσέχετε τους νευρώνες σας, ειναι πολύτιμοι.

auburn Kate

( τι να διαβάζει άραγε; FRANZ EYBL-Girl Reading )

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Ballcracker...

Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα σου βγάζει ξινή την εξυπνακίστικη συμπεριφορά.Δείτε το παρακάτω εμπνευσμένο βιντεάκι κι ελπίζω οτι θα σκάσετε στα γέλια.

Κλικhttp://www.dailymotion.com/video/Xf5idq_rhys-ifans-vs-the-voodoo-mama_fun


auburn Kate

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Τα ξένα κόλλυβα

" I don't want to get over
you. I guess I
could take
a sleeping pill and not
have to
go through what i
go through. I guess I
should
take Prozac, right,
and just smile all
night at
somebody new,
Somebody not too
bright but sweet
and kind who would
try to get you off
my mind. I
could leave this agony behind which
is just what
I' do If I wanted to,
but I don't want to
get
over you cause I
don't want to get over love.
i could listen to my
therapist, pretend
you don't
exist and not have
to dream of what i
dream of; I
could listen to all my
friends and go out
again
and pretend it's
enough, or I could
make a career
of being blue-- I could
dress in black and
read
Camus, smoke clove
cigarettes and drink
vermouth
like I was 17 that
would be a scream
but I don't
want to get over you."
THE MAGNETIC FIELDS-I don't want to get over you
[...]" Η θρασύδειλη νοημοσύνη που λυμαίνεται την τρέχουσα ζωή, έχει έτοιμη τη δραστική λύση." Ξέχασέ την! Δεν είσαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος". Συνεπώς, αρκεί να τρέξεις να δανειστείς μυαλό και καρδιά από τους άλλους για να σωθείς"[...]
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ-'Ιμερος και Κλινοπάλη
Κατά παράδοξο τρόπο, οι όντες έξω απ΄τον "χορό", συμβουλεύουν ακριβώς όσα περιγράφει παραπάνω ο Παπαγιώργης, έτσι δεν είναι; Την επόμενη φορά που κάποιος καλοπροαίρετος δεν αντιλέγω, σας αρχίσει το κήρυγμα, παραπέμψετε τον σ'αυτο το ,εκπληκτικών στίχων, άσμα των Μαγνητικών Πεδίων. Μάλλον κάτι υποδηλώνει γιαυτούς, το οτι τ'ονομά τους το εμπνεύστηκαν από ομότιτλο βιβλίο του Αντρέ Μπρετόν. Ας είμαστε ρεαλιστές-ας επιδιώκουμε το αδύνατο.
auburn Kate
(η θάλασσα της αγάπης...,MARK RYDEN-Wound )

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Η τεχνολογία android μας έλειπε

Τα highlights του Αυγούστου: 'Οχι διακοπές κοντά στη θάλασσα όπως ονειρεύομαι εδώ και χρόνια. 'Οχι διακοπές. Κοροϊδία του εαυτού , με παρέα τον Διαβολοπουλημένο Φάουστ, μισητούς και εντελως αντιφατικούς φορολογικούς νόμους και διαδικτυακή κουβέντα με φίλους, ή "φίλους"...
Φύλλο κυριακάτικης εφημερίδας: δύο σελίδες ξέχειλες απ΄την παρουσίαση της πρόσφατης οικολογικής καταστροφής σε Πακιστάν, Κίνα και Ρωσία. Τα "ακραία καιρικά φαινόμενα" που ολοένα πληθαίνουν, με βασική αιτία ΄την ανθρώπινη ΜΑΛΑΚΙΑ και ΑΠΛΗΣΤΗ ΑΠΡΟΣΕΞΙΑ.
Επόμενες δύο σελίδες, παρουσίαση με εντυπωσιακές φωτογραφίες, των νέων "εκλαϊκευμένων" Blackberry συσκευών. Πλέον, και οι απλοί, πτωχοί κταναλωτές( όχι όμως τόσο πτωχοί ώστε να μην μπορούν να τις αποκτήσουν) θα έχουν στη διάθεσή τους τη συσκευή που μέχρι πρότινος αγοραζαν συνήθως τα μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων, κάποιες εκ των οποίων ίσως ευθύνονται για το οικολογικό μπάχαλο ... 'Ετσι; Τώρα και οι απλοι καταναλωτές, θα σερφαρουν στο διαδίκτυο γρηγορότερα απ΄όσο κατουράνε. Μεγαλεία κυρίες και κύριοι. Κι αυτό είναι μόνο ένα δείγμα των ασύλληπτων επιτευγμάτων της τεχνολογίας. Ρούχα, παπούτσια, βρακιά, τσάντες, ακόμη και τροφές για τα αγαπημένα μας κατοικίδια, διάβασα πως παρασκευάζονται βάσει των προτιμήσεων του εκάστοτε πελάτη. Σε συνεργασία με τον πελάτη.
Είχε φανταστεί ποτέ ο 'Αλντους Χάξλεϋ τέτοια εξέλιξη; Ο Ιούλιος Βερν; Πόσο μπροστά είμαστε κυρίες και κύριοι; Με πόσα GB οδεύουμε προς το χέιλος της αβύσσου; Η' μάλλον, κοντεύουμε ήδη, να πέσουμε μέσα στο αδηφάγο στόμα της. Κάτι μας συγκρατεί. Περιμένουμε να φορτώσει η σελίδα μας στην υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης, για να ενημερωθούμε περί των "6 νέων ενημερώσεων" και των "10 αιτημάτων φιλίας".
θα πεθάνουμε απ΄την πείνα και τη δίψα, για την ακρίβεια θα σκοτωθούμε μεταξύ μας εξαιτίας τους, αλλα εμείς απύρετοι, θα ψοφήσουμε τουλάχιστον με στυλ. Θα φοράμε τα customer co-created ρουχα μας, και θα διαδώσουμε το συμβάν του αφανισμού μας σε ελάχιστο χρονο.

"Ειμαι σε απόγνωση. Πλημμύρισε η γειτονιά μου.
Εχασα τα πάντα εκτός απ΄το κινητό μου.
'Εχω να φάω 3 μέρες. Περιμένω 2 ώρες στην ουρά για νερό." ΑΦΑΙΡΕΣΗ
ΣΧΟΛΙΑ: 2 ΑΥΤΟ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ 20 ΑΤΟΜΑ
..............
auburn Kate
(μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος, JOHN COLLIER-The water Nymph )

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Απολογητικό υπόμνημα

Δεν με κατάπιε η γή, αν αναρωτιέστε. Απλώς έχω στερέψει, μάλλον λογω υπερβολικής ζέστης και νιώθω να με καταπίνει μία αδράνεια. Μικροί νιγμοί έρχονται να ταράξουν το τομάρι μου προερχόμενοι από πανηλιθίους που νομίζουν πως επειδή κάποιοι τους πληρώνουν, εξισου σκυλάδες και ηλίθιοι, με τα μούτρα τους, μπορούν και να μας ζαλίζουν τον ερωτα με αηδίες περί χορηγών, τηλεπικοινωνιακών προϊοντων, φιλανθρωπικών αγορών μετ' επιστροφής και άλλα τινά κωμικοτραγικά. Ελπίζω οτι το συντομοτερο δυνατό, έμπνευσης θελούσης, θα επανέλθω.
Σας εύχομαι να κάνετε πολλά μπλούμ (κι ας λέει ένα φιλαράκι όταν του το αναφέρω, αστειευόμενος:" καλέ τι μπλούμ! gay είμαι να κάνω μπλούμ;!") να προσέχετε τους εαυτούς σας , τους αγαπημένους σας και που δίνετε τα ναί και τα όχι σας.

auburn kate

(σε καμιά περίπτωση μην χορεύετε στο σκοπό των άλλων, αλλά μόνο στον δικό σας..., JOHN WILLIAM GODWARD-The Tambourine Girl )

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Σταυροδρόμι

Πόσες φορές σε μία ζωή έχουμε/έχετε την ευτυχία να επικοινωνήσετε με κάποιον λατρεμένο, ο οποίος απουσιάζει δυστυχώς απ΄την καθημερινότητά σας; Κι ας τη στοιχειώνει αφόρητα με την απουσία του. Γιατί κι η απουσία είναι μία μορφή παρουσίας... Ποσες φορές επικοινωνείτε ακριβώς τη στιγμή που το σκεφτήκατε;
Δεν εχω να πω τίποτα για το παρακάτω τραγούδι. 'Οποιος αγαπάει/ποθεί μεχρι απόγνωσης/ ερωτεύεται/απελπίζεται με όλα τα προηγούμενα θα καταλάβει, είμαι σίγουρη.

Pavlov's Dog- Julia

auburn kate

( αν ήξεραν πόσο δημοφιλείς θα γίνονταν με το θάνατό τους.., lord FREDERICK LEIGHTON-The Reconciliation of The Montagues and the Capulets )

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Το νησί

'Οσοι μπαίνετε σ'αυτο το μπλόγκι, ίσως έχετε υποψιαστεί ή καταλάβει τη μανία μου εμ τη ζωγραφική, κυρίως αυτή που χρονολογείται πριν τον 20ο αιώνα, εκτός απο μερικές εξαιρέσεις(βλ. Elizabeth Peyton, Terry Rogers, Βαγγέλης Ρήνας).
Είμαι ευτυχής πραγματικά επειδή μέσα στην απερίγραπτη μαυρίλα, απελπισία, ζόφο και γενικά όλη την άθλια διάθεσή μου εξαιτίας της σκατοκατάστασης, made by Δ.Ν.Τ. υπάρχουν ακτίνες φωτός που διαπερνούν , κατορθώνουν να διαπεράσουν τα πάντα. 'Οταν βέβαια έχεις κανείς την ευαισθησία και την προδιάθεση να τις δεί. Ας μην κοροϊδευόμαστε, αν έχεις ενσωματωθεί ΠΛΗΡΩΣ στο καθημερινό κολαστήριο, φοβάμαι πως δεν υπάρχει ελπίδα για σε...
Πρέπει απαραιτήτως ν'ακολουθείς τη συμβουλή του κυρίου Οδυσσέα( όχι του Κυριακόπουλου!): "Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς πάνω της"(ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ).

Απολαύστε παρακαλώ σας , τους παρακάτω πίνακες. Κι εύχομαι να ουρλιάξετε κυριολεκτικά απ΄την ομορφιά που θα χαϊδέψει τα μάτια σας. Ασχέτως ερμηνειών που μπορεί να επιδέχονται, πιστέυω πως αποτελούν τον ιδανικό προορισμό "διακοπών". Ο δημιουργός τους είναι ο Zhao Kailin , καλλιτέχνης απ΄την Κίνα.

Ευχαριστώ θερμότατα τον καλλιτέχνη εκ Θεσσαλονίκης Γιώργο Μπογιατζίδη, του οποίου ο ενθουσιασμός για τον συγκεκριμένο ζωγράφο με "παρέσυραν" να τον ανακαλύψω.
Η καλύτερη απάντηση στην κωλοκρίση που μας επέβαλαν ειναι να παραμείνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ με ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ και ΑΡΧΕΣ.

Enjoy

auburn Kate

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Ουδέν σχόλιον

'Οποιος νομίζει ότι αυτό που συνέβη χτες ειναι το τελος , πλανάται. Οποιος κλαψουρίζει, και αναφέρομαι στους 300 εκλεγμένους από εμάς, ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ, πάνω απ΄τα πτώματα των 3 ανθρώπων είναι τουλάχιστον υποκριτής. Δεν θέλω να πω τίποτα για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε φορά αναλωνόμαστε σε κουβέντες διαδικτυακές ή μη, για τα σκατά που συμβαίνουν και όταν έρχεται η κρισιμη στιγμή, παθαίνουμε όλοι ΑΜΝΗΣΙΑ.
Κάτι ακουσα περί πρόωρων εκλογών... Μάααλιστα. θα φύγει ο Κωπηλάτης, για να επιστρέψει ο Ραφηνιώτης; Ειμαστε σοβαροί; Συνειδητοποιούμε τι ακριβώς γίνεται; Ο Κωπηλάτης, ψηφίζει το απόγευμα το μνημόνιο που υπεγραφη με τον Ευρωπ.Ένωση και το Δ(ο)Ν(η)Τ(ή) με τη διαδικασία του κετεπείγοντος, όπως πληροφορήθηκα. ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙΤΕ ΠΩΣ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΑΠ΄ΤΙΣ ΜΟΛΟΤΩΦ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΠΝΟΓΟΝΑ;
'Οταν έρχεται αυτή η γαμημενη ώρα της αποφασης, η ώρα που δίνουμε την ψήφο μας, το αναφαίρετο δικαίωμα μας, το πιό δυνατό μας όπλο, και μπλα μπλα, μπλα, ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΔΙΝΟΥΜΕ. Οι κλάψες εκ των υστέρων, όταν ήδη έχουμε εξουσιοδοτήσει τους ξεφτίλες να χορεύουν στην πλάτη μας, μονο στρουθοκαμηλισμός και αποποίηση της ευθύνης μας ως λαού μου φαίνεται. ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΦΩΝΑΞΑΤΕ ΧΤΕΣ "ΚΛΕΦΤΕΣ, ΚΛΕΦΤΕΣ", ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΕΙΧΑΤΕ ΨΗΦΙΣΕΙ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ;
Δεν μπορώ να γραψω άλλο. Είμαστε δέσμιοι της μαλακίας μας, η οποία γι άλλη μιά φορά θα εκφραστεί, αν συμβεί αυτο που προβλέπουν οι "μάντεις". Ειμαι σίγουρη. Πάρτε το χαμπάρι, οσο συντηρούμε το "καραγκιόζ μπερντέ", αυτή την εναλλαγή της ξεφτίλας, τίποτα δεν μας σώζει. Ποιό είναι το αποτέλεσμα της χθεσινής ογκώδους ,απ΄οτι εκτίμησαν, διαδήλωσης; Πείτε μου. θα ανακαλέσει ο λυσσασμένος τα μέτρα; ΟΧΙ. Αυτό κάτι πρέπει να μας λέει. Ειμαστε άξιοι και δέσμιοι των σκατοεπιλογών μας. Τέλος.

auburn Kate
( μπορει η ομορφιά να λειτουργήσει πυροσβεστικά; Sir FRANK DICKSEE- Startled )

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Ο ομοκρέβατος

Το περιστατικό που θα σας αφηγηθώ, είναι πέρα γιά πέρα αληθινό.Το τονίζω , ώστε όταν με το καλό φτάσετε στο τέλος της ανάγνωσης, να ξεκαθαρίσετε αν ο τρόμος που τυχόν σας ρούφηξε την ψυχή, έχει σχέση μόνο με το συμβάν καθαυτό, ή και με το ότι συνεβη δίπλα μας, τι δίπλα μας, εν Ελλάδι του 2010.
Κάποιος, φιλόζωος, και μάλλον θαρραλέος φιλόζωος, είχε αγοράσει ένα βόα-μωρό, από pet- shop. Αρχικα το φιδόπουλο διέμενε στο σπίτι του κυρίου μεν, αλλα εντός μίας ωραιότατης γυάλας. 'Οταν αρχισε να μεγαλώνει, ο εν λόγω κυριούλης αποφάσισε να του παραχωρήσει χώρο στο κλινάρι του- μαλιστα αγαπητά μου παιδιά, ο φιλόζωος και το φιδόπουλο μοιράζονταν πλέον το ίδιο κρεβάτι. Κάποια στιγμή, ο φιλοζωος παρατήρησε ότι ενώ αρχικά το φίδι κοιμόταν κουλουριασμένο πάνω στο στρώμα, εσχάτως είχε την τάση ν' απλώνεται, να προεκτείνεται και να υιοθετεί την στάση του σώματος του ίδιου. Δηλαδή, αν αυτος κοιμόταν φερειπείν σαν έμβρυο, ετσι κοιμόταν και το φίδι...
Ο ιδιοκτήτης απευθύνθηκε στον κτηνίατρο, ο οποίος του είπε επί λέξει: "ΞΕΦΟΡΤΩΣΟΥ ΤΟΝ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ! " "μα γιατί;" ρώτησε έκπληκτος ο νεαρός.
"Γιατι φίλε μου αυτός ετοιμάζεται να σε καταβροχθίσει"...

auburn kate

Υ.Γ. Δεν μπορώ να σας μεταδώσω την ανατριχίλα που με διαπέρασε ενώ "έβλεπα" στην οθόνη του μυαλού μου, όχι μόνο αυτο που μου αφηγήθηκαν, αλλά και πιθανή εξέλιξή του. Δηλαδή φανταστείτε το φιδόπουλο να υποψιαζόταν, τις οίδε με ποιά διαίσθηση, την πρόθεσή του ιδιοκτήτη του να το σουτάρει, και να τον προλάβαινε. Χρειάζεται να πω με ποιόν ακριβώς τροπο;

αυτό το "σμαράγδι" ας μην το αναζητήσει ποτέ κανείς...

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Απόψε, δύο σ' ένα

Τι είναι προτιμότερο; Να μην πράττεις και να μετανιώνεις που έχασες την ευκαιρία, ή να πράττεις και να λιώνεις απ΄τις τυψεις; 'Οταν αυτό που έπραξες, χωράει τύψεις...
Η εν πολλαις αμαρτίαις περιπεσούσα πανσέληνος.

auburn kate

( η μετανοούσα, GEORGE de la TOUR-Repenting Magdalene και

η πράττουσα, RAY CESAR- Sleeping by day )

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Αποστροφή

Ηταν ο Ζαχόπουλος, μετά ακολούθησε η Θώδη, και τώρα είναι αυτο το ον, το αξιοθρήνητο, το ξέκωλο. Δηλαδή δεν υπαρχει αλλο ζήτημα που να απασχολεί την Ψωροκώσταινα , όπως ας πούμε ότι αυτό που εκτελεί η κυρία στο περιώνυμο dvd ,εκουσίως (κι αυτα τα περι εκμετάλλευσης εγώ τ' ακούω βερεσέ) θα μας το κάνει ο κύριος ποδηλατης μαζί με το υπουργικό συμβούλιο, παρά τη θέλησή μας. Τι είπατε; Τον ψήφισαν; Ναι, αλλα αν θυμάστε κύριοι και κυρίες ψηφοφόροι, άλλα έλεγε το παιντί, προ εκλογών, και άλλα μας ρίχνει κατακέφαλα τώρα. Και μάλιστα με την σαδιστική τακτική των προ- ανακοινώσεων, ώστε να κόψει αντιδράσεις και κλίμα.
Επειδή τα έχω πάρει αγρίως και αν το ανοιξω θα μιλήσω πολύ χυδαία, σταματώ εδω και σας χαρίζω ως αντίδοτο 3 πράγματα: την τραγουδαρα των Kings of Leon- Closer , πιστέψτε με υπαρχει...βαμπιρικός λόγος για να το ακουσετε, το μαγικο κατά τη γνώμη μου, βιβλίο, του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν Το Παιχνίδι του Αγγέλου, σας ξορκίζω να το διαβάσετε για ν' ανατριχιάσετε πατόκορφα, και γνήσια και όχι με σαμπάνιες... Και τέλος τον παρακάτω πίνακα, που λατρεύω, ψάχνω τον δημιουργό του εδώ και χρόνια, και κοσμεί το εξώφυλλο μιάς άλλης βιβλιάρας, αυτή της Αν Ράντκλιφ- Ο Ιταλός(το εξομολογήριο του Μαύρου Αναχωρητή).
Αρνούμαι να συνεχίσω την εκ πλαγιου διαφήμιση αυτής της ξανθόψειρας, φυσικής όπως διατείνεται. Και που'σαι κυρα Ιουλία- όταν ευκαιρίσεις και μολις ξεμπουκώσεις το στόμα σου, ανοιξε και κανένα βιβλίο, μήπως και μάθεις να αρθρώνεις μία πρόταση σε 2 λεπτά και όχι σε μισή ώρα( όσοι είδαν την εξομολόγηση της μωράς παρθένας στην γνωστή σκουπιδοπαρουσιάστρια, καταλαβαίνουν τι εννοώ.Αν δεν σιχτίρισαν κλείνοντας τη συσκευή στο πρωτο λεπτό βέβαια). Και όχι , για να προλάβω τυχόν αντίλογο, δεν είδα ουτε το dvd, ούτε το πλάσαρισμά του απ΄την κυρία ή την αυλή της.Απλώς ειχα την ατυχία σε χτεσινοβραδυνό ζάπινγκ να πέσω πάνω σε απόσπασμα της εξομολόγησης της "εξαπατηθείσας", που προβλήθηκε στο γνωστό κωλοκάναλο- διαφημιστή της.

Αν υποψιαστω οτι το παραπάνω αποτελεί δείγμα καταστρατήγησης αυτών που μόλις αρνήθηκα, θα πετάνω.

auburn kate
( όταν πέφτεις, είναι ευλογία να υπάρχει κάποιος να σε κρατήσει, )

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Ολοταχώς στην κουνελότρυπα

Ανέκαθεν πίστευα πως το να εχεις γεννηθεί το μήνα που πέθανε η Βιρτζίνια Γουλφ και η Ντάϊαν 'Αρμπους (τις οποίες υποδύθηκε-κατά διαβολική σύμπτωση- η ίδια ηθοποιός) δεν προμηνύει κάτι φωτεινό και χαρούμενο. Και σας το λεει αυτό καποια που θαυμάζει και τις δύο.
Απόδειξη της κατήφειας είναι το οτι για την Ελλάδα, ο Μαρτης είναι μήνας των φορολογικών δηλώσεων, κακό χρόνο να' χουν, και φέτος μαλλον θα επαληθευτεί πλήρως το προσωνύμιο "γδάρτης"... Λίγο τον ποδηλατη και τους συν αυτώ, ν'ακούσετε, θα καταλαβετε γιατί.
Το μόνο θετικό σημάδι για μενα, είναι η επερχόμενη προβολή της Αλίκης , δια σκηνοθετικής χειρός Τιμ Μπάρτον.
Οι καθ' εξιν ονειρευτές, οι έχοντες "λοξή" ματιά και σκέψη, οι μη επαναπαυόμενοι στις απαντήσεις αλλά που σκαλίζουν επίμονα για ερωτήματα, και πάνω απ΄όλα αυτοί που έχουν την αχαλίνωτη φαντασία δεύτερο σπίτι τους, παρακαλούνται να ετοιμάσουν υποδοχή.
Ας προσέχουν μόνο τον αυταρχικο Λαγό-ακόλουθο της Βασίλισσας, που ψάχνει εναγωνλιως τα γάντια του. Και δύο φορές, να φυλάγονται απ΄την ίδια τη Βασίλισσα, η οποία έχει μία μανία πρώτα να καταδικάζει σ' αποκεφαλισμό τους πάντες, και μετά να τους κρίνει...

auburn Kate

Υ.Γ.: Θα συνιστούσα στον κύριο Επόπτη 'Ολι Ρεν, να παρακολουθησει επειγόντως την ταινία, ή ακομη καλύτερα να διαβασει το βιβλιο, δεδομένου ότι η Ελλάδα συγκαταλέγεται κατά την αργκό της Κοινότητας, στα PIIGS. Εκεί θα δει πως η Αλίκη συναντά, μεταξύ άλλων, και ένα μικρό γουρούνι το οποίο κλαίει σαν μανιακό και φτερνιζεται. Και ησυχάζει μόνο όταν σταματάνε όλοι να το πιλατεύουν και τ'αφήνουν να πάει χοροπηδηχτό προς το δάσος.
Το πιάσατε το νόημα αγαπητέ; 'Αει σιχτίρ(ια) και αφήστε μας ήσυχα εμάς τα "γουρούνια".

"off with their heads!"

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Το χρέος

Πριν πολλά χρόνια, ξεφύλλιζε αφηρημένα ένα απ' αυτά τα γυαλιστερά περιοδικά. Σκόνταψε πάνω σ' έναν πολυτελή ξενώνα κρυμμένο στην παλιά πόλη της Ρόδου. Η Ανατολή με τη λαγνεία της ντυμένη όλες τις σύγχρονες ανέσεις της Δύσης. Ζήλεψε αφόρητα, κυρίως γιαυτό που φαντάστηκε διαβάζοντας το άρθρο. 'Ενα σαράκι την έτρωγε έκτοτε- να γράψει μία ιστορία σαν μέλι που θα φούντωνε τον πόθο για ανέμελη ζωή μέσα στην ψυχή όποιων τη διαβαζαν. Μιά ιστορία που θα ξεχείλιζε ερωτισμό. Χωρίς προβλήματα επιβίωσης, υπαρξιακά διλήμματα ή διχασμούς. Θα ήταν το μανιφέστο της ασθησιακής απενοχοποίησης.
Θανάσιμα ωραία νεαρή, λυγερόκορμη, που θα είχε διαβάσει τα πάντα ,με χόμπι να μαδαέι εποικοδομητικά διογκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς. Και να κουρσεύει όποιο κορμί τη λαχταρούσε χωρίς δυνατότητα διαφυγής.
Ονειρευόταν μια ιστορία με φινέτσα, στυλ και ανείπωτη καύλα, σαν αυτή που διαπερνάει μιά ροκ συλαυλία, ή δυό γυμνά κορμιά, φλογισμένα απ΄την ίδια επιθυμία, που συζητούν δίπλα- δίπλα ένα καλοκαιρινό απομεσήμερο, και χαϊδεύονται, χωρίς όμως να είναι τα χάδια το πρωτεύον εκείνη τη στιγμή. Κ ι εσύ ο παρατηρητής, να παρακαλάς να συμβεί μεταξύ τους αυτό που αναβάλουν και σε βασανίζουν.
Πολλά χρόνια , μετά η ιστορία έσπασε σε πολλά κομμάτια, μεταμφιέστηκε, τα πρόσωπα εναλλάσσονταν, ήταν μυριάδες, αλλά όλα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικο- φόρτιζαν κα ιτην πιό ταπεινή ή ασήμαντη πράξη με ποιότητα, με βάθος. Σαν αυτό που είχαν ο Γκέοργκ και η Κρίστα-Μαρία Ζίλαντ, και δεν είχε και σπάραζε, ο νεκρός εν ζωή αξιωματικός της Στάζι.
Μιά μέρα διαβασε την άποψη της κυρίας Γέλινεκ για τους ανθρώπους που επιθυμούν να γράφουν επειδή δεν μπορούν να ζήσουν... Και θυμήθηκε ότι κι ο Ουάιλντ ειχε γραψει κατι παρόμοιο. Κοίταξε τη βιβλιοθήκη της, αμέτρητες σελίδες την κοιτούσαν κυριολεκτικά αφ' υψηλού, αφού ήταν καρφωμένη στον τοίχο. Κοίταξε και τη φάτσα της στον καθρέφτη.Ναι , είχε δίκιο εκείνη η κωλόγρια με το ανακριτικό βλέμμα, η ηλικία φαίνεται στα μάτια. Κι ας μικροδειχνεις σκανδαλωδώς. Η κούραση , η έλλειψη αγάπης , η έλλειψη γενικώς, φαίνεται στα μάτια. Κοίταξε και τη φωτογραφία της αγάπης της που κουβαλούσε πάντα μαζί της, χειλάκι λαχταριστό πετροκέρασο κι ένα βλέμμα όλο καλοσύνη. Ένιωσε την απόγνωση να της ξεριζώνει την καρδιά.
Η Τέχνη, μπορεί να είναι διαρκέστερη και άφθαρτη αλλά δεν μπορεί ν'αναπληρώσει το άγγιγμα, την αγκαλιά, τον παροξυσμό και τη λαχτάρα που νιώθεις ότνα σε περιβάλλει σάρκα, η λατρεμένη σάρκα.
Πως το έλεγε εκείνο το σλόγκαν; "Καλύτερα ένα φρικτό τέλος, παρά μιά φρίκη δίχως τέλος".

Δεν άφησε ούτε διαθήκη ούτε απολογητικό σημείωμα. Μόνο το τελευταίο χειρόγραφό της. Οι ευρώντες θ'αποζημιώνονταν σίγουρα.
Μετά από μιά δύο μέρες, η αδελφή της περασε επιτέλους να τη δει, και για πρώτη φορά χρησιμοποίησε το εφεδρικο κλειδί που της είχε δώσει. Δεν ήξερε καλά καλά κι ίδια γιατι εκείνη τη μερα αποφασισε να μπει ακάλεστη. Τη βρήκε με τα μάτια ορθάνοιχτα να αιωρείται στο μονόζυγο της κάσας της πόρτας. Σαν τη Τζάνετ τη σβερκοτσακισμένη. Το cd ειχε κολλήσει στο run των Snow Patrol.
Σαν υπνωτισμενη, σα να παρακολουθουσε ένα έργο τρόμου, έψαξε με τα μάτια για κάποια εξήγηση. Πάνω στο γραφείο της νεκρής είδε τυπωμένο ένα μυθιστόρημα, το δικο της.
'Ενα στρείδι στο βυθό ήταν ο τίτλος του. Στην επόμενη σελίδα διάβασε την ακόλουθη φράση:
Γι αυτόν που μου είπε εκείνο το, γεμάτο αποδοχή, επιτέλους.



auburn Kate

( να μπορουσαν να ζωντανεψουν οι ζωγραφιές, ELIZABETH PEYTON-Ben drawing )

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Η όγδοη μέρα της δημιουργίας

Μου το εστειλαν με mail. Ετσι, επειδη η ενημερωση για την προέλευσή μας, είναι πάντα διδακτική... Τα σχόλια, δικά σας.

Εν αρχή ο Θεός γέμισε τη γη με μπρόκολο, κουνουπίδι και σπανάκι,πράσινα, κίτρινα και κόκκινα λαχανικά όλων των ειδών, ώστε ο άνδρας και η γυναίκα να ζήσουν υγιεινά και παντοτινά.Ο σατανάς όμως δημιούργησε τα Haagen Dazs και τα διάφορα cookies.Και ρώτησε: «Λίγη ακόμη σάλτσα βύσσινου;»και ο άνδρας απήντησε: «Ευχαρίστως!»και η γυναίκα πρόσθεσε: «Παρακαλώ για μένα άλλη μια ζεστή βάφλα με σαντιγύ!».Και έτσι πήραν και οι δύο από 5 κιλά .Και ο Θεός δημιούργησε το γιαούρτι, ώστε να διατηρήσει η γυναίκα το σώμα της όπως άρεσε στον άνδρα.Και ο σατανάς δημιούργησε από το σιτάρι το άσπρο αλεύρικαι από το ζαχαροκάλαμο τη ζάχαρη και τα συνδύασε.Και η γυναίκα άλλαξε νούμερο στην ένδυσή της και πήγε από το 38 στο 46.Και έτσι είπε ο Κύριος: «Δοκίμασε το φρέσκο μαρούλι μου!»Και ο σατανάς εφεύρε το ντρέσσιγκ και το σκορδόψωμο ως συνοδευτικά.Και οι άνδρες και οι γυναίκες μετά από αυτή την απόλαυσηάνοιξαν τις ζώνες τους κατά τουλάχιστον μία τρύπα.Ο Κύριος όμως είπε: «Σας έδωσα φρέσκα λαχανικά και ελαιόλαδο, στοοποίο να μαγειρεύετε υγιεινά!»Και ο σατανάς συνόδεψε τα φαγητά αυτά με δεύτερο πιάτο,από νόστιμες μπουκίτσες από ψωμάκια, τυράκια camembert, αστακό σεβούτυρο μυρωδάτο και φιλετάκια κοτόπουλου.Και οι τιμές χοληστερίνης του ανθρώπου ανέβηκαν στα ουράνια.Ετσι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο αθλητικά παπούτσια, ώστε να χάσειμερικά κιλά με την άθληση..Και ο σατανάς δημιούργησε την δορυφορική τηλεόραση και τα DVD μαζί μετα τηλεχειριστήρια, για να μην κουράζεται ο άνθρωπος με το ζάπινγκ.Και οι άνδρες και οι γυναίκες γελούσαν και έκλαιγαν μπροστά την οθόνηκαι άρχισαν να φοράνε ελαστικές φόρμες αδυνατίσματος.Ετσι ο Θεός δημιούργησε την πατάτα, φτωχή σε λίπος και κάλιο καιγεμάτη θρεπτικές ουσίες.Και ο σατανάς αφαίρεσε την φλούδα και έκοψε το εσωτερικό της σε πατατάκια,τα οποία τηγάνησε και τα κάλυψε με πολύ αλάτι..Και ο άνθρωπος πήρε μερικά κιλά ακόμη...Ο Θεός όμως έφερε το άπαχο κρέας, ώστε τα τέκνα του να χορταίνουνπρολαμβάνοντας λιγότερες θερμίδες.Και ο σατανάς έφερε τα Goodys και το τσίζμπουργκερ των 99 λεπτών.Και ρώτησε ο σατανάς: «Θέλεις και τηγανητές πατάτες;»Και είπε ο άνθρωπος: «Βεβαίως, μια μεγάλη μερίδα με μαγιονέζα!».Kαι σχολίασε ο σατανάς: «Ετσι μπράβο!»Και ο άνθρωπος έπαθε έμφραγμα.Και ο Θεός αναστέναξε και δημιούργησε το τετραπλό μπαϊ-πάς της καρδιάς.Και τότε ο σατανάς είπε 'είπαμε να παίζουμε τίμια'......
Και δημιούργησε το ΙΚΑ.

auburn kate

( όπως έλεγε και ο Διαβολος- Αλ Πατσίνο στο "the Devil's Advocate": "ειναι απών νοικοκύρης"..., RAPHAEL-The Separation of land and water )

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Ποθούγεννα

Το dvd άρχισε να γρυλίζει-έκανε έναν ανησυχητικά γνώριμο θόρυβο, που της υπενθύμιζε ότι το παράκανε πάλι. Τime out βρε λυσσάρα, time out. Το' κλεισε νευριασμένη και κατέφυγε σε έτερη συσκευή. Ιδού κυρίες και κύριοι η επαλήθευση της έρευνας σχετικά με το μεγάλο ενεργειακό αποτύπωμα των εργένηδων- όταν σε ροκανίζει η μοναξιά, πάλι, τα προβλήματα, πάλι, καταφεύγεις στον υλικό πολιτισμό για να βρεις έναν καλοστεκούμενο εγωϊσμό.
Εν προκειμένω, ντιβιντιάδα μεχρι τελικής πτωσεως. Δεν ήταν η Μιρέλλα, ήταν ο Ρομάν με τον καθολικό καρκίνο και το περίεργο μείγμα φόβου, σκληρότητας και διάθεσης προσφοράς. 'Ηταν η Στέλλα, στιλάτη , πανέξυπνη και πανωραία που θωπεύει τα χρηματοκιβώτια κι αυτά της παραδίνονται μεσα σε 4 λεπτά ακριβώς. 'Ηταν ο Σαμ, που εχει αρχίσει ν' ασφυκτιά ολομόναχος σ'ενα σεληνιακό σταθμό, παρέα με τον Γκερτυ 3000, κι ανακαλύπτει την επαύριο ενός δυστυχήματος, πως ζει δανεική ζωή, με δανεικες αναμνήσεις, όντας ο κλώνος του εαυτου του.

Το σώμα της αρνιόταν την περιττή τροφή εδω και βδομάδες. Αυτή, που ανησυχούσε μήπως η σοκολάτα παρει το σχήμα του σώματός της, είχε χάσει 2 κιλά, φαινόταν πιο αδύνατη απο ποτέ. Πονούσε. Της έλειπε αφόρητα. Ειχε άδεια μιάς βδομάδας κι αυτές τις μερες που της ανήκαν, είχε αφηνιάσει. Εβλεπε ταινιες στο dvd, σαν μανιακή. Οποια παλιάς ή νέας εσοδείας της είχε ξεφύγει, τώρα της άλλαζε τα φώτα. Σιγά-σιγά τα κενά στο σινέ παζλ ξαναγέμιζαν, αυτό που δεν γέμιζε ήταν το μεσα της. Συχνά τέλειωνε 3 τη νύχτα ο μαραθώνιος προβολών. 'Εσβηνε τη συσκευή, σωριαζόταν με ό,τι φορούσε εκεινη τη στιγμή στο κρεβάτι και ξυπνούσε στις 11 το πρωί, πονώντας σ' ολο της το κορμί απ΄την πολύωρη καθήλωση μπροστά στο σινεμά μισής μερίδας. Δεν την ένοιαζε - ειχε τοσες ταινίες ακόμη να δει, τόσα να διαβάσει, και δύο κολλητές να βλέπουν μέσα απ΄τις χαραμάδες της πολυπραγμοσύνης, αυτο που ήταν πραγματικά- μία ηλίθια που κέρδισε σ' εναν διαγωνισμό διηγήματος, και ο μοναδικός άνθρωπος που πέθαινε να το μοιραστει μαζί του, ήταν απών.
Κοίταξε το εξώφυλλο το βιβλίου για πολλοστή φορά. Ξαναδιάβασε σα να ήταν άλλη, το διήγημά της, και την έπιασε το σύνδρομο του αγοραφοβικού. 'Η μήπως του πλεγματικού; Μήπως ήταν άλλη Πικραμένου αυτή που ανέφερε το εξώφυλλο; Ο εαυτός της, κάθισε απέναντί της και ετοιμάστηκε να της αστράψει σφαλιάρα: "εχει κι αλλη γράψει ακριβώς την ίδια ιστορία ρε βούρλο; Αφόυ εσύ εχεις το χειρογραφο. Ούτε την επιτυχία δεν εκτιμάς πιά! "
Χάϊδεψε τα γράμματα του τίτλου αφηρημένα, και θυμηθηκε την τελευταία φορά που ιδωθήκαν και χάιδευε τα θεϊκά δάχτυλά του. Κοίταξε το τηλέφωνό της, έψαξε να βρει τον αριθμό του και μόλις σκουντούφλησε πάνω του, παρέλυσε.
"Μη μου τηλεφωνήσεις σε ικετευω! Θα σε πάρω εγώ. Αν το κάνεις θα μας βγει σε κακό, στο λέω. Μην το κάνεις." Η παρακλησή του, ντυμένη με μια ανίκητη βραχνάδα, ειχε βρει απάντηση: "τοτε γιατι μου το' δωσες ρε γαμωτο; Δοκιμάζεις διαβητικό με κρίση υπογλυκαιμίας, βαζοντας κατω απ΄τη μυτη του παγωτό; Λέγεεεεε! ", του είχε αρπαξει τα χέρια , και του μιλούσε με οργισμένο ψίθυρο. Πριν προλάβει να τον αγκαλιάσει, μπήκε φουριόζος στο γραφείο[ γραφειο ήταν αυτο, ή στρατόπεδο συγκεντρωσης pc και κουτσομπολιού;] ένας συνάδελφός του. Τον ήθελε για κάτι επείγον του είπε. Φυσικά- τα συναισθήματα να περιμένουν το διάλλειμα.
Μετά από ένα βιαστικό φιλί είχε φύγει απο κει μέσα σαν δαρμένη .Και τώρα, μετά από τόσες βδομάδες, ένιωθε ακριβώς το ίδιο. Αυτος ο τρισκατάρατος σταθμός, έπαιζε για πολλοστη φορά το Here without you. Θυμήθηκε να σιχτιρίσει το φίλο της που έφτιαξε το playlist.

Εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, πες με το χερι στην καρδιά , πόσο μπορουμε να υποκρινόμαστε τους υπεραπασχολημένους, δημιουργικούς γητευτες της μοίρας μας; Οσοι εχουν την συνήθεια να συνομιλουν με τον εαυτό τους, ξερουν πολύ καλά με ποιο πρόσωπο θα κοιμηθουν και με ποιο θα ξυπνήσουν. Η Μιρέλλα το ήξερε- σπανίως έχανε τον εαυτό της απ΄τα μάτια της. Ξανακοίταξε τη φωτογραφία που του είχε βγάλει με το κινητο πριν 2 μήνες. Βούρκωσε καθώς ένα ανύπαρκτο χεράκι είχε χωθεί στην οθόνη και του πείραζε το τσουλούφι. Τα μαλλιά στη βαση του σβερκου του, το μικρό προγουλάκι που νόμιζε, ο βλαμμένος, οτι δε φαίνεται αλλα αυτό αποτυπώθηκε.
"Μωρό μου όμορφο, όμορφο."
Το dvd δεν μίλησε φυσικά όλη αυτη τη ώρα. Σε καποιον αλλο χωρόχρονο, όπου τα αντικείμενα θα μας συναγωνίζονταν σε νοημοσυνη ίσως της έλεγε: " δες και πραξε αναλόγως. Μυαλό εχεις, το θαρρος παρτο απ΄αυτους τους ταλαίπωρους που σου δείχνω τοσες ώρες".
Του έγραψε ένα βιαστικο μήνυμα: "σε 1 ώρα θα' μαι στο σταθμό του Θησείου. Σταματα τις μαλακίες και έλα. Πρέπει να συζητησουμε γαμωτο σου. Αν εννοεις οσα μου λες, ελα. Θα' χεις μαι ζωη μετα για να μετανιώσεις βρε γλυκό μου..." Το ενα της ματι και χέρι έλεγχε την αποστολή, το άλλο έψαχνε τι να φορέσει. Ενιωθε να ξυπναει ο δαίμονας μεσα της. Διαλεξε το στενο βελουτε παντελόνι της. Ας βασανίζουμε λιγο τον αυτοκρατορα Χάρη, να δει τι χάνει. Ας τον ζεματισουμε λίγο. Τόσο που τον αγαπούσε, ήταν ικανή για σχεδόν τα πάντα.
Ξανακοίταξε το κινητό της, καμία απάντηση. Τι κάνει ο ψύχραιμα σκεπτόμενος άνθρωπος; Ο ψύχραιμα σκεπτόμενος άνθρωπος, δεν χαράσσει πορεία αναρρίχησης όταν οι πληροφορίες για τις καιρικές συνθηκες είναι ελλειπείς. Καθεται στ' αυγα του ξανατσεκάρει.
'Ηταν η Μιρέλλα ψύχραιμη; Αυτή ήδη, πριν κλειδώσει την εξώπορτα, είχε διακτινιστεί στην αποβάθρα του σταθμού και καθόταν ανυπόμονη κρατώντας σφιχτά το βιβλίο. Τίποτ' αλλο δεν είχε σημασία, όσο το να μοιραστεί με τη λατρεια της το κατόρθωμα.
Καθόταν σ' εναν απ΄τους μεταλλικούς παγκους ,και κρύωνε. Κι ας ήταν κουκουλωμένη. Σηκώθηκε κι αρχισε να βηματίζει περα-δώθε. Ευχόταν να επαληθευτεί, για μία γαμημένη φορά, όποια λογοτεχνικη ή κινηματογραφικη ατακα είχε λατρεψει .Οποια ευνοϊκη σεκάνς την είχε κανει να ευγνωμονήσει τη ζωή, ευχοταν να βγει αληθινη απόψε. να της κανουν το χατηρι οι νεράϊδες και να της τον φερουν μπροστά της. Τώρα. Κοιταξε το ρολόι της, κοίταξε γύρω της. Εκτός από δύο μικρά που δεν είχαν βαλει γλώσσα μεσα απ΄την ώρα που καθισαν, κι εναν τύπο που έβηχε σαν φυματικος λίγο πιό πέρα, ουδείς άλλος είχε αποφασίσει να κανει θεραπεία σύσφιξης δέρματος στον κατεψυγμένο σταθμό του Θησείου. Για τις 8.30 του είχε πει, ήταν ήδη 9 παρά, κι άρχισαν να τη ζώνουν τα φίδια. Τα άλλα, τα ύπουλα, όχι εκεινα με το νευρικο κεφαλι: "που στο διάολο είναι παλι;μια φορά να έρθω και να με περιμενει αυτος! "
Ηταν ηλίθια έτσι; Ποιός ξερει σε τι κατάσταση ειχε διαβάσει ο άλλος το μήνυμα, θα θυμήθηκε το μουλαρι που έχει τ' όνομά του, και θα' παιρνε ο διάολος κι αυτήν και την παρόρμησή της.
Η μεγαλύτερη πληγή των ανθρώπων ειναι η φαντασία τους.
Χαμήλωσε το κεφαλι της και κοίταζε σαν χαμενη το εξώφυλλο, τα χερια της, το τίποτα. Η Μιρέλλα Πικραμένου, ήταν μία εκ των 12 φερέλπιδων, που πρόσφεραν τον συγγραφικό τους οβολό στον διαγωνισμο διηγήματος της athens voice με τίτλο: Zoo Hotel. Τα τετράποδα, πτηνα και έρποντα ήταν οι πρωταγωνιστές. Που να' ξεραν οι υπολοιποι πόσο χαλια ένιωθε η κυρια συγγραφέας εκεινη την ώρα, και πως ούτε ο δεκάψυχος γάτος που γέννησε η κεφάλα της η ξερή , ούτε ολοκληρη η Κιβωτός του Νώε , δεν μπορούσαν να τη γιάνουν.

Είδε δύο χέρια με απίστευρα μακριά δάχτυλα να κρατάνε σφιχτά τα δικά της, και δύο καφέ μποτάκια να φιλάνε γονατιστά τις μύτες των δικών της. Δε χρειάστηκε να σηκώσει το βλεμμα της- τυφλά, σα να προσπαθούσε να κανει δρόμο σε κατασκότεινο δωματιο, είπε απο μεσα της " σ' ευχαριστώ Θεέ μου" και απ' εξω της " ζουζούνι μου" και χώθηκε στη αγκαλιά του. Ενιωθε τα χειλακια του να φιλάνε τα μαλλιά της κι ένα "ηρέμησε βρε Μιρέλλα μου, κούλαρε, κατσε μια στιγμη ρε καλό μου".
Ξανακάθισε, με το κεφαλι της να κοιτάζει τα παπούτσια του, συνεχίζοντας να κραταει το χερι του. Εκατσε διπλα της και δεν αφησε τα χερια της.
"Εισαι καλά; Τι έκανες; Πες μου τι έκανες". Τον κοιταξε αχόρταγα. "Ειμαι μια χαρα. Ειμαι ο πιο ευτυχισμενος άνθρωπος του κόσμου. Για πρωτη φορα καποιος με λεφτά αναγνωρισε την πένα μου κι εγώ δεν έχω διπλα μου τον άνθρωπο που αγαπω για να του το πώ."
"Ε, τωρα τι κανεις βρε καλο μου;" σκανταλιαρικο ύφος, βραχναδα και μετά γέλιο. Εκεινη συνεχισε παραβλεποντας το χιούμορ. "Ειμαι τέλεια σου λέω- έχω φαναστικούς οργασμους, δυνατους. Αλλα όχι μαζι σου. Θα' δινα και τη ζωή μου για να εχω αυτους τους απιθανους οργασμους μαζι σου λατρεια μου, όχι με τη Μιρέλλα." Μιλαγε με σπασμενη, λαχανιασμενη φωνη και την ακουγε σιωπηλος και πανεμορφος.
Πως κατάφερε και δεν ούρλιαξε τα λογια της, ήταν απορίας άξιο , δεδομενης της συσωρευμενης λαχταρας της.
"Μιρέλλα μου... εγώ... σε παρακαλώ..." Παντα καταφερνε(;) να την καλμάρει μ'αυτή τη βραχνά παρακλητικη φωνή. Αντρες. Ανέκαθεν πίστευε ότι όλη η φιλολογία περι γυναικείων καπριτσιων και ναζιών, ήταν στην ουσία ψυχολογική προβολή ανδρικών ιδιοτήτων πάνω στα θηλυκά...
Καθόντουσαν ακόμη δίπλα -δίπλα, με τα χέρια τους πλεγμενα και τις καρδιες τους να συναγωνίζονται πια θα σπασει πιο γρήγορα.
Ακούγεται το σφυριχτο ποδοβολητο του συρμού. Σηκώνεται, τον αγκαλιάζει και του λεει ψιθυριστά στ'αυτι " σ' αγαπαω μωρο μου, μπορεις να θυμασαι πόσο , σε παρακαλώ;"

Ο αναγνωστης ,ίσως θυμηθει οικεία καλά από αναλογες σκηνες επανασυνδέσεων, παθιασμενων συνευρεύσεων και λοιπών ψυχοτρόπων περιστατικών. Ενα είναι βέβαιο πάντως. Πως εκεινο το βραδυ της 20ης Δεκεμβριου, παραμονες Χριστουγέννων με ψοφόκρυο, ο σταθμός του Θησείου κατέγραψε στα μαρμαρα και τα μεταλλικά του στοιχεία, αναφιλητά, φιλιά και απόγνωση.
Ποία ήταν η έκβαση τηης συνάντησης των δύο μοιραίων, ουδείς γνωριζει. Μάλιστα ο Χάρης, μεσα στην αναμπουμπούλα των συναισθηματων, ξεχασε το αντίτυπο του βιβλίου που του χαρισε η Μιρέλλα, πάνω στο παγκάκι. Γιαυτό έχετε το νου σας- αν δείτε ένα βιβλιο λεπτού σχετικά σχήματος, με μιά τραπεζαρία στο εξώφυλλο και με συνδαιτημόνες γατιά, καμηλοπαρδαλεις, γαλοπούλες και σκυλους, να ξερετε πως αυτό είναι.
'Οποιος το βρει, παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζι μου. Ειναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα ξερετε. Αν αγαπήσατε ποτέ σας, θα καταλάβετε. θα βεβαιωθείτε πως ειναι αυτο, κι απ΄την αφιερωση που υπαρχει στη σελίδα του τίτλου :
".... if I lay her, if I just lay here,
whould you lie with me, and just forget the world?
M. "

auburn kate

( Ζωή ειναι αυτό που περναει όταν εμείς περιμένουμε, JOHN EVERETT MILLAIS- Waiting )