Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Στο ανάμεσα, κήπος

Η αρχή ( απο εκει που λέει: το μπαρ είναι στην παραλία ), τα σορόπια, οι προσδοκίες, μεχρι τον ουρανό ή μέτριες, δεν έχει σημασία. Οι πεταλουδες στο στομάχι που μοιάζει κλουβί έτοιμο ν'ανοίξει. Ο πόθος του καινούργιου, ακόμη μη κατακτημένου. Η αγωνία μπροστά στα νέα μάτια. Σαν ηθοποιός που κάνει εξαντλητικές πρόβες για τη μεγάλη πρεμιέρα- "όλα πρέπει να είναι ιδανικά" σκέφτεται, ακριβώς πριν συναντηθεί με το κοινό του. Οι άγρυπνες νύχτες, σα να εχεις πιεί 5 εσπρέσσο τον ένα πισω απ΄τον άλλο. Σα να γύρισες μόλις από συναυλία , και να νιώθεις ακομη τη μουσικη να σε διαπερναει, και να νιώθεις απίστευτα σέξι. Ωραια δεν είναι μετά απ' τις συναυλίες; Οι ξαφνικές ιδέες- όταν τις σκεφτόσουν παλιότερα σου φαίνονταν μαλακίες, τώρα που ετοιμαζεσαι να γητέψεις καινούργια αυτάκια, τις ξαναπροβαρεις στον εαυτό σου απέναντι, και θα τις ξεφουρνίσεις την κατάλληλη στιγμή. 'Οταν θα νιώθεις αυτό που είσαι- νέα, ωραία , με γνωσεις που σου δίνουν έναν καλοστεκούμενο εγωισμό. Η καταραμένη ανασφάλεια που κρύβεται κάτω απ΄τα στολισμενα σανδάλια σου, το γυμνασμενο κορμί, το απαλό, μυρωδάτο δέρμα. Τη διώχνεις μακριά, "σταμάτα, αυτό θα είναι διαφορετικό γαμωτο. Δεν ειμαστε μακαρονια ". Πως νιώθεις όταν γραφεις σε καινούργιο καθαρό σημειωματάριο, με τις ωραιες βινιέτες του και τα απαστράπτοντα λευκά φύλλα; Ε, έτσι ακριβώς.


Το τέλος , (διαβάστε απο: πολύ κουρασμένος για να απαντησω), "φιλοδοξίες αυστηρά προσαρμοσμένες στις αντικειμενικές δυνατότητες"... 'Οταν αρχίζεις να καταλαβαίνεις ακριβώς την αηδία, την αμετάδοτη βαρεμάρα και το ξυνισμένο βλεμμα των έμπειρων στα διαπροσωπικά καμίνια.
Ποτέ δεν τους χώνεψες αυτούς. Τους: " θα δεις, κι εσύ έτσι θα μιλάς, μη σου πω χειρότερα. Κι εγώ έτσι ήμουν σαν εσένα, ενθουσιώδης κι αισιόδοξη, μόλις έφαγα καμιά δεκαριά σκαμπίλια, εστρωσα".

Στα πόσα χτυπήματα μαλακώνει η μπριζόλα- άνθρωπος; Τι μανία προστασίας είναι αυτή που πιάνει τους "περπατημένους" έναντι των "νιάνιαρων"; ¨Ειναι πολύ ηδονικό να γνωρίζεις που βρίσκεται ο λάκος και να εμποδίζεις με βέβαιη ικανοποίηση τον ανύποπτο, λεγοντας του : πρόσεχε μην πας από κει, έχει μια λακούβα ναααα ;

Οι συμβουλές για το ζην ειναι το ίδιο αναγκαιες με τις συμβουλές για το πως αποφευγουμε το μποτιλιάρισμα στην Ιερά Οδό, ας πούμε; Θελει κανένας τροχονόμο του βίου του και κυριως της καρδιάς του;

Λαμβάνει κανείς υπόψη του αυτές τις συμβουλές;



" Ο μόνος τρόπος για να μην κάνεις λάθη, είναι να μη ζεις. Αυτό όμως είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις".



auburn Kate

( υπαρχει πάντα κάτι που διαφεύγει και δεν το βλεπουμε ούτε στον καθρέφτη, sir EDWARD BURNE-JONES - The Mirror of Venus )