Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Στη μούγγα

Δεν είμαι ομιλητικός τύπος είν' η αλήθεια. Δεν διαθέτω την υποδομή. Τρώω όμως όλο το φαί μου, κοιμάμαι με τις ώρες και ειμαι ιδανικός για παρέα. Τ' αυτιά μου σέρνονται στο πάτωμα. η Μαριλένα, μου τα πιάνει αιφνιδίως και τα δένει φιόγκο στην κορφή του κεφαλιού μου. Κι εγώ κάθομαι βέβαια - τί άλλο μπορώ να κάνω;
Ααααχ η αγάπη. 'Οταν κάθεται στο γραφείο της μουτζουρώνοντας χαρτιά, ή διαβάζει κι εμφανίζεται μία ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια της, κάθομαι κουλουριασμένος πάνω σε μια μαξιλάρα και περιμένω τη στιγμή που θα σηκώσει το κεφάλι της. Τότε μου στέλνει φιλιά.
Η' σηκώνει ολόκληρο το κορμί της απ΄την καρέκλα, με παίρνει αγκαλιά και με κατσιάζει.
Τί θα' κανα εγώ χωρίς την Μαριλένα μου, μου λέτε; Ποιά με πηγαίνει στο γιατρό για το απαραίτητο check up; Ποιά με βάζει να τρέχω στο διάδρομο κάθε μέρα; Ποιά με νανουριζει όταν έχω εφιάλτες, χαιδεύοντας μου την κεφάλα; Ποιά με καθησυχάζει όταν γεμίζει ο τόπος βροντές;
Να, προχθές, με κρατούσε αγκαλιά στη βεράντα και παρακολουθούσαμε τους πολεμοχαρείς να ρίχνουν βαρελότα. Ε, κατουρήθηκα απ΄την τρομάρα μου. Για καλή μου τύχη το αντιλήφθηκε πολύ αργότερα, οπότε, όσο βάραγαν οι μουρλοί, εγώ είχα λουφάξει στο στήθος της και παρίστανα τον ψόφιο κοριό. Μου΄λεγε συνέχεια: " φοβάσαι βρε ζουζουνόσκυλο, εεε; φοβάσαι; " και δώστου και μ' έξυνε πίσω απ΄τα αυτιά.
Δε με πολυνοιάζει που δεν ξέρω τη γλώσσα σας. Για την ακρίβεια καμια γλώσσα. Ξερω όμως πως όσες κροκέτες κι αν φάω, αν δεν έχω κάποιον να με νοιάζεται , νιώθω πιό πεινασμένος.
Γι αυτό σας λέω- κοψτε τις μαλακίες και μάθετε να παίρνετε και να δίνετε αγάπη.
" Και πως το μαθαίνουμε ρε ζώον; " θα ρωτήσουν τα γομάρια. Μμμμμ, δεν ξέρω. Με το ένστικτο ίσως; Τόσα βιβλία γράφετε και διαβάζετε, αλλα παραμένετε τυφλοί έτσι;

Τώρα με συγχωρείτε, πρέπει να παρηγορήσω τη Μαριλένα μου. Βαριαναστενάζει, στριφογυρίζει όπως εγώ όταν με παιδεύουν οι μύγες, και την άκουγα προηγουμένως α φωνάζει αγριεμένη. Φοβόμουν να την πλησιάσω μη φάω καμιά κλωτσιά.
Αλλά έτσι είστ' εσεις. Κι εμείς. Μας σιχτιρίζετε, μας παιδεύετε, αλλά εμείς εκει- μπάστακες, δε σας φτύνουμε ποτέ. Είμαστε πάντα εδώ για χάρη σας.
Πάρτε μαθήματα, μωρά δίποδα. Πάρτε μαθήματα πριν πνιγείτε στο αίμα.


πάτα από πάνω, σ΄οποια λέξη θες
και τη φάτσα μου δες.

auburn kate