Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

"Φιλόπτωχον ταμείον"

Αντί να σας πρήξω το κεφάλι, το σηκώτι και άλλα ζωτικά σας όργανα, με το ότι δεν μπορώ να γραψω εδώ και μέρες, λόγω κάκιστης διάθεσης- πιό κάκιστης δε γίνεται- αλλά κυρίως λόγω έλλειψης αυτου του ζωογόνου κλικ στο οτιδήποτε, που θα μου εδινε επαρκες κίνητρο να κρεμασω κατι άξιο προσοχής στα μανταλάκια του μπλογκοπερίπτερου, σκέφτηκα να το αντιστρέψω σήμερα.
Πείτε μου εσείς , τι σας στοιχειώνει αυτές τις μέρες. Τι σας τρώει τα σωθικά, μασκαρεύεται σε υπερωριακή δουλειά(και μάλιστα δουλεία), σκόρπισμα σε ανούσιες μαλακίες, κατανάλωση τεραστίων ποσοτήτων σοκολάτας, αγορές άχρηστων και τελικά όχι τόσο επιθυμητών πραγματων, και σας βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα πάνω απ΄τον καθρέφτη(ναι εκεί κοντά στα σποτάκια κρύβεται), όταν έρχεται η στιγμή να καληνυχτίσετε τον εαυτό σας. Και να τον παρηγορήσετε αγκαλιάζοντάς τον για πολλοστή φορά.
Η' αντιθέτως, τι σας σηκώνει 6 εκατοστά απ΄το έδαφος, φουσκώνει την καρδιά σας σαν μπαλόνι κόκκινο και τη στέλνει να (σας) κοιτάξει από ψηλά.
Θυμάστε τον κύριο Keating όταν ξαμόλυσε τους νεαρούς μελλοντικούς ηγέτες/επιχειρηματίες, για πρώτη φορά στο γρασίδι, για να παίξουν ποδόσφαιρο, με υπόκρουση την "Ωδή στη χαρά" του Μπετόβεν; Για τέτοια χαρά-αερόστατο σας μιλώ.
Δείτε το σαν σύνοψη της καθημερινοτητάς σας, δοσμένη με καλλιέπεια και στιλ. Αλλωστε δεν είμαι εξομολόγος.

Η απορία του μήνα/χρονιάς/ζωής: Γιατι στο διάβολο, πρεπει οι ανθρώπινες σχέσεις να είναι ΠΑΝΤΑ τοσο περίπλοκες; Και γιατί τ'αρσενικα είναι τόσο γοητευτικά μεν, μαμούχαλα όντα δε; Guys παραδεχτείτο το !(και δεν εννοώ τα περί γοητείας -:))))

My dear blog-mates, you're on...

auburn Kate

(είμαι όλη αυτιά, JEAN AUGUSTE DOMINIQUE INGRES-Portrait of Madame de Senonnes )