Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Καύσιμο φιλικό προς το περιβάλλον

Ο Coleridge πίστευε ότι το συναίσθημα "είναι ο τόνος , η ατμόσφαιρα, το ύφος και το βάθος του ίδιου του κόσμου".
Για μένα είναι επιπρόσθετα το χαρακτηριστικό που διακρίνει έναν άνθρωπο-σαν καμωμένο από σαντιγύ, φραμπουάζ και ζεστή σοκολάτα, από έναν άλλο σκέτο ζώον , βόδι, γομάρι σε δύο πόδια, κ.λ.π.
Αυτό, που όταν φοράει το ρούχο του πάθους, είναι και το μοναδικό ένδυμα του παθιασμένου. Μιάς και ο παθιασμένος, κατά τον Κ. Παπαγιώργη, είναι ο μόνος που κυκλοφορεί γυμνός χωρίς μάσκα, ανάμεσα στους μασκαράδες.
Αν τον ερμηνεύω σωστά, ίσως επειδή τολμάει ν' αφεθεί στην ιδιότητα του θύματος. Και ν'απλωθεί σαν το ζυμάρι. Το ζυμάρι όσο πιό πολύ απλώνεται, τόσο λεπταίνει. Κινδυνεύει να σπάσει ανά πάσα στιγμή.
"Τι θα ήταν ο κόσμος χωρίς το πάθος; Μιά άμορφη μάζα που κυλιέται στη λάσπη και βαδίζει τυφλά προς το θάνατο".
Αυτά λέει περίπου, η Ισαβέλλα- μάγισσα στον εραστη της Αλβέρτο. Αθήνα, 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, γερμανική κατοχή.
Αθήνα, Οκτώβριος 2008, "σφαγή" του Βατοπαιδίου. Εκείνος , της λείπει αφόρητα. Εκείνη, βαδίζει με ανυπομονησία στη Σταδίου. Αδημονεί να παρει τα "φάρμακά" της απ΄το φαρμακείο Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ.
Ο μόνος αποτελεσματικός και ψυχοσωτήριος τρόπος να διάγεις βίο αξιοπρεπή, όταν το συναίσθημα σ' εχει κουρελιάσει, είναι να κρυφτείς στο κάστρο του αντίποδά του: το πνεύμα.

Και για την επαναφορά της ισορροπίας και την αποφυγή του εν ζωή θανάτου, ακούστε αν θέλετε/αντέχετε, αυτό (από KOOKS ) και αυτό ( από SHINE DOWN ). 'Αξια δείγματα, πιστεύω, του είδους τραγουδάρα.
Αυτό που μας κρατάει ζωντανούς σίγουρα ΔΕΝ είναι το χειροκρότημα.

auburn Kate

( από τον 17ο αιώνα κρατάει η αμφιβολία για το φύλο του συγκεκριμένου λαουτάρη. Βέβαιο όμως είναι, τι τραγουδάει- ένα μαδριγάλιο Φλαμανδού συνθέτη με τίτλο Voi sapete ch [io v' amo] : ξερετε ότι σας αγαπώ , MICHELANGELO MERISI da CARAVAGGIO- The Lute-Player
και για να μην πάει μονόπαντα η ζυγαριά, ORAZIO GENTILESCHI- Female lute-player )