Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

Αφορισμοί baby size

( παιδεύοντας ένα γκρίζο κούνελο με τεράστια αυτιά, ένα πιγκουινο με παπιγιόν,κι ενα μουγκό πρόβατο με περμανάντ): θες να παίξουμε μ'αυτά και να μιλάμε;
-ΕΓΩ (οσμιζόμενη το πανηγύρι που θέλει να οργανώσει πάνω στη νύστα μου) : άντε να σε δω να παίζεις και να μιλάμε.
(καβαλάει το πρόβατο, του ξεριζώνει 2 τουφες και όλα αυτά χοροπηδώντας πάνω στο κρεβάτι) : σε βλέπω πάνω-κάτω!
-ΕΓΩ (μιμούμενη βέλασμα): μπεεεεε! βοήθεια, η βοσκοπούλα τρελάθηκε! μπεεεεε!
Τ (ξεκαρδίζεται μεν, με κοιτάζει με ύφος "ξερω ότι με δουλεύεις και θα το αποδείξω", δε): εσυ μίλησες!
-ΕΓΩ ( κάνοντας το κορόιδο βεβαίως): τι λες βρε ζαβολάκι- το πρόβατο μίλησε δεν το είδες; 'Ακου, εγώ μίλησα..
-Τ : όχι, εσύ μίλησες! ( ξαναρχίζει την αποτρίχωση του προβάτου).
ΕΓΩ: βοήθεια! μπεεεεε!
Τ: εσύ μίλησες, σε είδα! (παρατάει τα άψυχα, με πλησιάζει απειλητικά σε απόσταση 10 εκατοστών, και ξεφουρνιζει τη φοβερή αλήθεια, καρφώνοντάς με με δυό γκρίζες ματάρες) : Αυτά, δε μιλάνε. Κα-τα-λα-βαί-νεις;

Είμαι συντετριμμένη.Ανέκαθεν πίστευα πως οι μικροί, σε ηλικία, άνθρωποι, συγχέουν τη φαντασία με την πραγματικότητα σε επικίνδυνο βαθμό, κι εμείς όταν θέλουμε ν'αναστήσουμε τον Πήτερ Παν, αρκεί να τα μιμηθούμε.
Μία τετράχρονη, μου είπε με απόλυτο ύφος,αυτό που "κανονικά" έπρεπε να της πω εγώ. Δεν ανησυχώ καθόλου που δεν της το είπα όμως. Αντίθετα θ'ανησυχούσα αν της το έλεγα.
Μόλις έφυγε, αφήνοντας για επισκεπτήριο μαύρες ζωγραφισμένες καρδιές, είπα 3 φορές το μάντρα μου: " γεννήθηκες το μήνα που πέθανε η Γουλφ, τη χρονιά που πέθανε ο Μόρισσον, και τη δεκαετία που έδρασαν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Φράξια Κόκκινος Στρατός."

Οι νιανιαρο-ρεαλιστές δεν θα περάσουν!

auburn Kate

( όταν αυτοκτόνησε από έρωτα ήταν 14 ετών, JOHN W:WATERHOUSE-Juliet )