Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

Καραμέλα

Θυμάσαι όταν πήγαμε στη χοάνη; Εκείνη με το τεράστιο λευκό έμβολο στη μέση.
Σταθήκαμε με τις πλάτες μας κολλημένες στα τοιχώματα και περιμέναμε να ξεκινήσει η περιστροφή, με μία ξέφρενη χαρά που μας γαργαλούσε το στομάχι. Ο Κ. μας χαιρετουσε κοροιδευτικά από πάνω.
Θυμάσαι μωρό μου; Δεν ήταν υπέροχα αέρινα; Σα να μας κατάπινε ένας αχόρταγος τυφώνας. 'Ημασταν κλεισμένοι σε μία χοάνη αλλά , ένιωθα ότι πετούσα. Κρατιόμασταν χέρι-χέρι όταν ξεκίνησε, και στο αποκορύφωμα είχαμε γίνει ένα, μία σφιχτή αγκαλιά. Τα μαλλιά σου είχαν ανακατωθεί. Τα δικά μου είχαν απλωθεί γύρω μου. Τα χέρια σου είχαν αγκαλιάσει τη μέση μου και τα πόδια μας εφάπτονταν εντελώς. Με φίλαγες και γελούσαμε. Γελούσες και μου ψιθύριζες στ'αυτί: "Ο Κ. θα' χει σκάσει από ζήλεια .Και τί δε θα' δινε να'ναι αυτός τώρα στη θέση μου και να σ'αγγίζει έτσι".
Δε σ'ακουγα καθαρά, αλλά δε μ' ένοιαζε. Είχα μόνο την αίσθηση της τέλειας βραχνάδας σου να διεισδύει μέσα μου και να μου χαιδεύει τα σπλάχνα. Κι αυτά υπάκουαν. 'Ηταν ήρεμα.Ποτέ άλλοτε δεν ένιωθα τόσο γαλήνια καρδιά μου. Και τόσο παρούσα. Ποτέ. Μόνο όταν κάναμε έρωτα.
Θυμάσαι; Πόσο λάτρευα το λυγερό κορμί σου. Σ' αγκάλιαζα ντυμένο για να έχω την απερίγραπτη ευχαρίστηση να σε γδύνω μανιασμένα για να σε νιώσω πάνω μου πεινασμένο. 'Ετρεμες από πόθο και γινόσουν τόσο τρυφερος κι εύθραστος. Χάιδευες το δέρμα μου και μου'λεγες συνέχεια: "βελουδένια, βελουδένια μου". Δεν κρατιόμασταν. Το κάναμε με τις ώρες. Μούσκευαν τα σεντόνια και οι ρίζες των μαλλιών μας. Και μετά, σ' έπαιρνα αγκαλιά και σου έδινα όλα τα φιλιά που εδινες ανάμεσα στα στήθια μου για να μου στεγνώσεις τον ιδρώτα.Θυμάσαι ψυχή μου;
Πόση απόλαυση μπορεί ν' αντέξει ο άνθρωπος χωρίς να σπάσει η καρδιά του; Για πόσο μπορούν δύο άνθρωποι να ξεγελούν την πραγματικοτητα;
Ξέρεις- κάποτε μία μάγισσα μου είπε: " αυτό το παιχνίδι που γυρνάς γύρω απ΄τον εαυτό σου όλο και πιο γρήγορα, το ξέρεις έτσι;" "Ναι" έγνεψα. "Και όταν στροβιλιζεσαι νιώθεις υπέροχα, έτσι δεν ειναι; Παντοδύναμη." "Ναι". Ξαναέγνεψα. "Πρόσεχε όμως, ο έρωτας κοριτσάκι μου είναι σαν αυτή την περιστροφή. 'Οταν στροβιλιζεσαι, ΠΑΝΤΑ, να έχεις το βλέμμα σου καρφωμένο σ'ενα σταθερό σημείο. Ακούς; Ετσι όταν πέσεις, αν πέσεις, θα πονέσεις λιγότερο".
Δεν την άκουσα. Και δεν στο είπα. Δν ήθελα κανέναν καρδιά μου. Μόνο εσένα, να κρύβομαι στην αγκαλιά σου, να διώχνεις όλους τους μέτριους , δειλούς μαλάκες που ψαχούλευαν τη ζωή μου. Μόνο εσύ με καταλάβαινες. Μου διαβαζες ποιήματα κι εγώ τα ζωντάνευα με χρώματα. Θυμάσαι αγάπη μου; Για σένα τα έκανα όλα. ΟΛΑ. Και τώρα βλέπω στον καθρέφτη αυτόν που παράτησα για χάρη σου, εμένα.
Θυμάσαι μωρό μου, τότε που όλες οι μέρες ήταν βουτηγμένες στο μέλι; Τότε, που όλους τους παίζαμε. 'Ελεγαν: "να τα δύο αγγελούδια, ήρθαν πάλι να μας ξελογιάσουν". 'Ετσι περνούσε ο καιρός. Μέσα στην ηδονή και την απάτη. Αλλά όλα τα ωραία τελειώνουν ε; Το βαρέλι της ευτυχίας έχει πάτο. Κι είναι απο τσιμέντο.Δεν άντεξα. 'Εσκασα πάνω του κι έγινα χίλια κομμάτια.
Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να είμαστε μαζί για πάντα μωρό μου. Μου είπες: " χαζούλα, αφού εμεις δεν θα είμαστε για πάντα, πως θα είναι η αγάπη μας;"
Σε μίσησα τότε, το ξέρεις; Και γιατί συνόδεψες τη φράση σου μ' εκείνο το γελιο του σατανά. Αλλα δεν κράτησε για πολύ. Η βραχνάδα σου, τα χρυσά σου μαλλιά και το κορμί σου, μ' έπεισαν για πολλοστή φορά να σου πω ότι σε λατρεύω.
Είπα: "βουλιάξαμε στη λάσπη της απόλαυσής μας" .
Είπες: "δεν υπάρχει γυρισμός".
'Οταν ξαναιδωθήκαμε, το ήξερα πως μόλις σ'αγγίξω θα είναι σαν γιορτή. θα νιώσω την καρδιά σου να βροντάει και τα όμορφα χειλάκια σου να ψάχνουν τα δικά μου. Και θα θυμηθώ τα πάντα. 'Οπως κι εσύ. Ε, ψυχή μου;
Αν ήταν δυνατό, θα μ' έπαιρνες εκεί πάνω στο τραπέζι του εστιατορίου ,πίσω απ΄την γυάλινη είσοδο με τις κακόγουστες κόκκινες κουρτίνες. Αλλά δεν το έκανες. 'Ηταν φιλί αποχαιρετισμού.
'Οταν περάσω αυτή την καταραμένη πόρτα, θα καταλάβεις τί είχαμε.
Ζήσαμε ζωντανοί στον Παράδεισο , αυτή ήταν η ύβρις που διαπράξαμε. Θέλαμε να γευόμαστε εσαεί, το μέλι πάνω στο τσεκούρι.

Γίνεται να μην κοπείς; Δε γίνεται.

Στον Α.
Ευχαριστώ τον Uc για την κινηματογραφική υπενθύμιση
auburn Kate
( "για μας λέει το κείμενο"..., ANSELM FEUERBACH- Francesca und Paolo )

17 σχόλια:

mistiriO/S είπε...

Τουλάχιστον πρωταγωνίστησες σε μεγάλο έργο. Άλλοι είναι κομπάρσοι η μοναχά θεατές...

Kwlogria είπε...

Με έλιωσες. Αυτό που λέει ο Μυστήριος είναι πολύ σωστό, εγώ δεν έχω να πω τίποτα. Μόνο ότι είσαι υπέροχη και πως το έδωσες γαμηστερά το όλον. Θεά μου, η ζωή είναι μεγάλη πουτάνα, αλλά κάτι θέλει να μας μάθει. Ας προσπαθήσουμε γαμώ τη ζωή μας. Τα φιλιά μου.

markos-the-gnostic είπε...

φανταστικό κέιμενο. αν είναι κι η ζωή σου, μπράβο, λίγοι τα περνούν αυτά.
όσο για τη φοβερή φράση
" χαζούλα, αφού εμεις δεν θα είμαστε για πάντα, πως θα είναι η αγάπη μας;"
εγώ έχω να πω ότι όσο υπάρχει μια τέτοια αγάπη, τίποτα δεν μπορεί να τελειώσει από τα πλάσματα που συμμετέχουν σ αυτή. τρελός; μπορεί. αλλά αυτό νιώθω
και αυτή η ιστορία του paolo με τη francesca, άσε ρε΄τι τραγική...

Ανώνυμος είπε...

Ρε συ, δε χρησιμοποιουν πρωτο ενικο σ'αυτη την περιπτωση γαμωτο μου. Δεν το κανουν. Γιατι ξερεις δεν ειναι οι μονοι... in the mud of their joy, σιγουρα οχι. Αυτο τουλαχιστον επρεπε να το γνωριζες και να ακολουθησεις εστω τους τυπους.

Η μοναδικοτητα που επαναλαμβανεται δεν παυει να ειναι...;
Οπως τους ανεκπληρωτους ερωτες, παυουν να ειναι...

Για τον νεοκτιστο μυθο:
http://old-boy.blogspot.com/
Post 27 Ιουλιου

markos-the-gnostic είπε...

είναι υπέροχο που χρησιμοποιείς πρώτο ενικό. η δύναμη που του προσδίνει είναι απίστευτη

sourgeal είπε...

Αχχχχ... with a bit of a crash now actually.. έτσι ένα τέτοιο μεγάλο έργο αξίζει να το ζει κανείς. Κι ας πονέσει μετά. Πονάει πολύ δε λέω, αλλά αξίζει κάθε δάκρυ για κάθε σταγόνα ιδρώτα, για κάθε στιγμής πόθου.. υπέροχο κείμενο.. υπέροχο..

weirdo είπε...

Ίσως ό,τι καλύτερο έχεις γράψει ως τώρα...

Δεν γίνεται να μην κοπείς. Ούτε να μην πονέσεις..
Νομοτελειακή συνέπεια, εφόσον θέλεις να το ζήσεις στ'αλήθεια...

Τεράστιο φιλί...:)

Φράνσις είπε...

@mistirios::θα ξενερώσεις αν σου πω ότι αυτο που εγραψα ήταν η αισθηση που μουαφησε αυτη η ταινία,περισσοτερο και οχι προσωπικό βίωμα... και γίνομαι κομματια που το λεω αυτό. Σ' ευχαριστώ παντως. Τι σημασία έχει αν δεν είναι αλήθεια; Θα μπορουσε να είναι! Δες την ταινία.ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.

@kwlogria:: ρε συ, θα βάλω τα κλαματα γαμωτο.Τι να σου πω αλλο; Αν ήμουν πραγματικη θεά να είσαι σιγουρη πως και θα το ζουσα μεχρι τελους και θα τη γλύτωνα.. ετσι δεν είναι;Να προσεχεις τους ανήλικους σατανάδες εσύ!

@markos-the-gnostic::σ' ευχαριστω καταρχήν για τα καλα σου λόγια. Ας πουμε οτι δεν είμαι εντελως μεσα στο κύμα, τσαλαβουτώ και το φλερτάρω επικίνδυνα. Αλλοι είναι πιο γενναιοι marko, και αυτοι οι δυο ήταν σίγουρα πολυ γενναιοι.Θέλει γερά κότσια ν'αφεθεις σε τέτοιο βαθμό. Δεν ξερω αν εχεις δει την ταινία. Αυτο που απορριπτω κάθετα είναι η εμπλποκή με τα ναρκωτικά. Τα σιχαινομαι. Το μονο ναρκωτικό στο οποιο δηλωνω εθισμενη και με καμια διαθεση απεξάρτησης είναι ο νους και ο,τι αυτος παραγει και ο ερωτας of course :))))))

@undercontrol:: εχεις δει την ταινία και ξερεις...σε προειδοποίησα να μην σαλτάρεις με τη δικη μου "ανάγνωσή" της βρε!Σ'άρεσε όμως; Αυτο με νοιάζει. Κι ας είναι ένα καλοφτιαγμενο ψέμα. Περισσότερα στο mail.

@surgeal::όλα εχουν ενα τίμημα ως γνωστόν. Ετσι δεν μας μαθαινει αυτη η σκύλα με το μαστίγιο και το καρότο; Χαίρομαι αληθινά που δεν είμαι στην κατασταση του τέλους.. Ειλικρινά. Που μπορω ακομη να χαίρομαι ενα προσωπο συγκεκριμένο. Για ποσο ακομη δεν ξερω και απεύχομαι να βγω αληθινή. Σ' ευχαριστώ μικρή μου.

@weirdo:: μαγισσουλα μου, έχω καλή δασκάλα :))))) Πειράζει όμως που απεχθανομαι τη νομοτέλεια; Δεν ξερω τι είναι προτιμότερο: να φτιαχνεις μαγικα ψέμματα και να τους δίνει την πνοή της επιθυμίας σου,αλλα αν φυλας το τομαρι σου απ΄τις κακοτοπιές τους ή να τα ζεις και να εχεις τα κότσια μετά να τα περιγράψεις; Δεν ξερω γαμω το κερατό μου. Το δικο μου φιλι είναι μεγαλύτερο!

Φράνσις είπε...

@όλους:: θελω να σας ευχαριστησω για τα καλα σας λόγια για τουη την ιστορία. Αλλα δεν ξερω αν νιωθω τελικα καλα που τη εγραψα ή χαλια. Ο αποδεκτης ακομη δεν την εχει διαβασει πάντως, είναι στα χερια του. Εύχομαι η ετυμηγορία του να είναι τοσο ενθουσιώδης σαν τη δικη σας. Ευχαρσιτω πολυ παιδια ειλικρινά. Ο Μαρκ Τουέιν είπε πως γραφει ψέμματα επειδη έιναι εραστης της αλήθειας.. Προσυπογραφω κι επικροτώ. Τα σέβη μου.

Ανώνυμος είπε...

Για reference

http://rapidshare.com/files/25354221/C.part01.rar.html
http://rapidshare.com/files/25337761/C.part02.rar.html
http://rapidshare.com/files/25331802/C.part03.rar.html
http://rapidshare.com/files/25327968/C.part04.rar.html
http://rapidshare.com/files/25291802/C.part05.rar.html
http://rapidshare.com/files/25284082/C.part06.rar.html
http://rapidshare.com/files/25280528/C.part07.rar.html
http://rapidshare.com/files/25277045/C.part08.rar.html
http://rapidshare.com/files/25273406/C.part09.rar.html
http://rapidshare.com/files/25269542/C.part10.rar.html
http://rapidshare.com/files/25265371/C.part11.rar.html
http://rapidshare.com/files/25261370/C.part12.rar.html
http://rapidshare.com/files/25256286/C.part13.rar.html
http://rapidshare.com/files/25252249/C.part14.rar.html
http://rapidshare.com/files/25247396/C.part15.rar.html

Mr.Di είπε...

!!!!!!!

Φράνσις είπε...

@mr.di:: σ'ευχαριστώ πολύ.

Bliss είπε...

συμφωνω με τον mistirio...

νιωσαμε συναισθηματα
βιωσαμε στιγμες
και αποκομοισαμε αναμνησεις
που αλλοι ανθρωποι ειτε δεν ειχαν την ευκαιρια ποτε να νιωσουν
ειτε δεν θα την εχουν για λογους πολυ πιο λυπηρους ...
ειτε ειναι τοσο εγωιστες..και αυτο ειναι το χειροτερο και η τιμωρια τους!
ειναι θλιψη
ειναι πονος
αλλα ειναι δυναμη!
ετσι πρεπει να μαστε κουκλα!!!!
σε φιλω γλυκα!

Φράνσις είπε...

@bliss:: έτσι κι όποιος αντεξει! ανταποδίδω...

diva είπε...

Miss auburn
..μας καταπλήξατε, ευθαρσώς..

Albus Genius είπε...

"Αν και τα λουλούδια δίνουν την ευωδιά τους ασυναίσθητα, ο νούς μου σταμάτησε επάνω τους...Τί κρίμα"

Φράνσις είπε...

@diva:: κυρια μου σας διαβεβαιώ ότι η πργαματικοτηρα υπολείπεται της φαντασίας μου... Είστε καλά;

@albus genius::το μετανιωσες;