Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

Η προσωρινή μονιμότητα

Το τέχνασμα της κυρίας Πηνελόπης το θυμαστε υποθέτω. Αφού όλοι πείστηκαν πως ο πολυμήχανος, πανούργος κ.λ.π., Οδυσσέας δεν επρόκειτο να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, πολλά αρχοντόπουλα είχαν φαγωθεί ν' "αποκατασταθούν" και ν'αποκαταστήσουν και το πορτοφόλι τους, συνάπτοντας γάμο με την Πηνελόπη. Και τι σκαρφίστηκε η κυρία εσώκλειστη, προκειμένου να γλυτώσει απ΄τα μνηστηροτσιμπούρια; Ανακοίνωσε πως θα επέλεγε το νέο σύζυγό της, και μόνο όταν θα τελείωνε την ύφανση ενός σάβανου για τον πεθερό της τον Λαέρτη(όπως παρατηρούμε, μέσα στον αυτοκαθορισμό και στην ξεγνοιασιά ήταν οι κυρίες της της εποχής ). 'Ομως ό,τι ύφαινε το πρωί, το ξήλωνε με επιμέλεια το βραδυ. Αποτέλεσμα: Τρία χρονια περασε υπο την προστασία του ράβε-ξήλωνε.
Επειδή όμως όπως όλοι γνωρίζουμε, η ζωή είναι μεγαλη σκύλα και οι άνθρωποι μεγαλα επίσης τσογλάνια, μία υπηρέτριά της, προφανώς βρίσκοντας ευκαιρία να εκδικηθεί το κοινωνικοοικονομικό της status, μαρτύρησε στα παλουκάρια, τι ακριβώς έκανε η κυρία της τα βραδια. Αποτέλεσμα δεύτερον: οι μνηστήρες προκειμένου να την αναγκάσουν να επιλέξει σύζυγο, άρχισαν τις αρμένικες επισκέψεις στο σπίτι της, από το πρωί παρακαλώ, όπου εκει έπιναν ετρωγαν και γενικώς περιδρόμιαζαν, με έξοδα βεβαιως του απόντος οικοδεσπότη.
Σκεφτείτε, αν δε σας κανει κόπο, ομοιότητες αυτης της κατάστασης , προ του καρφώματος απ΄την υπηρέτρια, με περιστατικά του βίου μας, όπου συντηρείται μια κατάσταση ΄με την καπατσοσύνη και διπλωματική ευκαμψία της μιας πλευράς, και την απύθμενη αδυναμία χαρακτήρα/απύθμενη επιθυμία/ ανάγκη/ αδιαφορία της άλλης. Πόσα " υπομονηηηηη;! ", " βρε μωρο μου σου είπα... αφού ξερεις την κατάσταση" ή εκείνο το αμίμητο "ετελείωσε! σας λέω ετελείωσε! μα τώρα.... " που ξεστόμιζε ψευδοαγανακτισμένος ο ξερακιανός βουλευτής της ελληνικής ταινίας στους επιθυμούντες διακαώς διορισμό. Τι κοινο εχουν ολες αυτές οι περιπτώσεις; Τα εξης δύο κατα τη γνώμη μου: Μπουκώνουν το στόμα του παραπονεμένου με το παστάκι του ενδιαφέροντος και της μεριμνας, και καλά, αλλα πίσω φροντίζουν με συνέπεια το οικοδόμημα της άρνησης. Αμα δε γουσταρει κάποιος κάτι και τον πολιορκούν ποικολοτρόπως, δύο τροπους έχει να πορευθει: ή να σιχτιρίσει κανονικά τον πολιορκητή, με τον γνωστο τροπο, του ρίχνει έναν κουβά καυτό λαδι απ΄τις πολεμίστρες, ή του λεει με ευγενικό τροπο το "δε μας χέζεις μωρέ κι εσύ τώρα; Ωχού! " Και πως να διαμαρτυρηθεί ο αμοιρος ο πολιορκητής με γεμάτο στόμα;
Είμαι με το μέρος των μνηστήρων, για έναν και μοναδικό λόγο, γιατι είχαν το θράσος να κοψουν τον γαμημένο κόμπο με το σπαθί, και να στριμώξουν την κυρία στη γωνία της απόφασης. Αλλο θέμα βέβαια το ότι δεν(;) είχαν δικαιωμα να το κανουν, ή ότι αυτη είχε(;) δικαίωμα ν' αρνηθεί τις κρουσεις τους. Ο θαυμασμός μου περιορίζεται μόνο στο ότι μετά το μπουγέλο της αποκάλυψης απ΄την υπηρέτρια, αντέδρασαν ακαριαία και επιθετικά. Κάτι που ισως πρεπει να κανουμε όλοι όταν νιώθουμε ελαφρώς ή βαρέως μαλάκες μερικές φορές...
Αλλα πόσοι αντέχουμε να δώσουμε γροθιά στο μαχαίρι της αναβλητικοτητας χωρίς να πεθάνουμε απο αιμορραγία; Είστε "μνηστήρες" ή "Πηνελόπες" ;

auburn Kate

( γελάει καλύτερα όποιος ξηλώνει τελευταίος, JOHN W. WATERHOUSE- Penelope and the Suitors )

12 σχόλια:

markos-the-gnostic είπε...

ένα έχω να πω. αν πρόκειται για τέτοια Πηνελόπη σαν του Waterhouse, τότε βρίσκω εν τέλει τους μνηστήρες πολύ μαλθακούς και αναβλητικούς. στην βράση κολλάει το σίδερο. Συμπέρασμα: οι μνηστήρες ήταν μάλλον gay. Όσο για την Πηνελόπη, μάλλον δεν γούσταρε κανένα τους. αλλιώς μετά από τόσες νύχτες μόνη, όλο και θα ήθελε ένα π...

diva είπε...

Φοβερό κείμενο και θέμα Miss auburn αλλά με κάτι τέτοια προκαλούνται ήδη αιμορραγίες...
[για γροθιά στο μαχαίρι ούτε λόγος]

Φράνσις είπε...

@markos-the-gnosti::Η Πηνελόπη για μενα όπως και για αλλους είναι εκτος απο σύμβολο συζυγικής πίστης και πρότυπο γυναικείας οξύνειας,απ΄τα λίγα θυλυκά προτυπα που εχει δείξει η αρχαία ελληνική γραμματεία, νομίζω.Ποιος σου λεει οτι ήταν μόνη;... Επειδή ετσι παρουσιάζεται στον Ομηρο, αν ήταν υπαρκτό προσωπο, που πολύ αμφιβαλλω, ποιος σου λεει οτι δεν είχε εναλλακτικους τρόπους ευχαρίστησης είτε μονη είτε με παρέα;;; Μην είσαι σίγουρος ότι γνωρίζουμε τα παντα για την ερωτική ζωή των γυναικών στην Ομηρική εποχή. Για κοιτα λιγο τα βιβλια απ΄τις εκδοσεις Καρδαμίτσα!! χαχαχαχαχα. Ο πίνακς είναι απ΄τους αγαπημενους μου. Και προσεξε πως ακομη κι οι υπηρέτριες της, είναι κουκλαρες.(Προσθηκη συην απαντησή μου στο σχόλιο σου στο προηγουμενο ποστ: Ο ζωγραφος είναι Γερμανός και λεγεται Γιόχαν Χαινριχ Φυσσίλι, μαλλον το εχουν αγγλοποιήσει εντελώς τ' όνομά του! Το εργο στα γερμανικα το εχει ονομασει Νάχτμαρ, το οποιο διαβασα πως είναι φανταστικό ον της μυθολογίας του Βορρά. Ο Γκαιτε λεει στον Φάουστ, πως ο Μεφιστοφελής προσπαθει να παγιδευσει τον Φαουστ, δαμάζοντας ένα Νάχτμαρ..)Αυτά!

@diva:: δηλαδή την αποφευγεις τη γροθιά;;; Και νομιζα πως εσύ ειδικά δεν εχεις προβλημα με τετοιου είδους "επαφές". Σας ευχαριστώ κυρία μου, αλλα θα προτιμούσα να επιδεικνύω τέτοια "γραφή" και στο πεδίο των σχέσεων.Τα σέβη μου.

Kwlogria είπε...

Αυτή η τελευταία σου ερώτηση, με τσάκισε! Δύσκολο ερώτημα τι να σου πω τώρα; Άσε καλύτερα, μην τα ρωτάς!!

Φράνσις είπε...

@kwlogria:: βρε, βρε, βρε! καλώς τη γιαγιούλα :)))))) Ε, αν προκειται να σε τσακίζουν ακόμη ερωτήματα, τότε εσυ εχεις βρεις το ελιξήριο της νιότης και μας δουλεύεις όλους! καλωσήρθες.

mrs Smith είπε...

Πέραν των προεκτάσεων του μύθου,θα σταθώ στον αστάθμητο παράγοντα, την προδότρα υπηρέτρια δηλαδή.
Όλες οι καταστάσεις , τελικά, πορεύονται και κρίνονται από την διαχείριση αυτού.
Καλημέρα :)

Φράνσις είπε...

@mrs smith:: κυρια μου ποσο δικιο εχετε. καλημερα. Μου φαινεται πως η κυρια υπηρετρια μαλλον συμβολίζει την ίδια τη ζωή, η οποια όταν δεν δινουμε εμεις λύσεις(με τη κυριολκτικη ή μεταφορική εννοια) τις δίνει αυτή...

mrs Smith είπε...

Έτσι όπως το θέτεις, σκέφτομαι ότι, αυτή η κυρία Ζωή είναι λίγο διεστραμμένη, αφού διασκεδάζει αρκετές φορές δίνοντας την λύση με την μορφή προβλήματος, οπότε επικεντρωνόμαστε στο νέο πρόβλημα και δεν βλέπουμε ότι ίσως αποτελεί την λύση στο προηγούμενο...ουφ! :)

Και εδώ ερχόμαστε στο γνωστό "ουδέν κακόν αμιγές καλού" που ως θετικοί άνθρωποι καλό είναι να το μουρμουρίζουμε στα δύσκολα :)

Mr.Di είπε...

Μ' αρέσει πολύ η Πηνελόπη. Και με νι αριθμό μνηστήρων και άμωμη παραδόθηκε στην αιωνιότητα!

Φράνσις είπε...

@mrs smith:: συμφωνώ οριζοντίως και καθέτως μαζι σου. Αλλα το ουδεν κακόν αμιγες καλού, ενω το λεω κι εγώ συχνα πυκνά,και τ'ομολογω, μ'ανακουφίζει αρκετά, υπονομεύεται και απο μί αλλη κακομοίρικη ρήση, το: μη χείρον, βέλτιστον... Το οποιο αν το εχεις ως οδηγό του βιου σου, τοτε αστα να πανε, κατα τη γνωμη μου. Ποτε δεν θα είναι αρκετα τα σκατα στα οποια κολυμπάς, γιατι παντα υπαρχει δυνητικά, και το χειροτερο. καλη σου μερα.

@mr.di:: υπό την αίρεση βεβαια πως όντως δεν ήταν πιστη στον κυρ Οδυσσέα ετσι; Υπαρχει ας πουμε και η αποψη της Λιλής Ζωγράφου στο βιβλιο της, ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ(ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ) όπου γράφει , πως το ανδρικό κατεστημενο, λύσσαξε ν'αποκαταστήσει τον πληγωμενο του εγωισμό, διαδίδοντας ανα τους αιώνες τα περι συζυγικης πίστης της Πηνελοπης... Παντως αν αυτό, συνεβη,τότε επαληθεύεται το γνωστό: και την πίτα ολοκληρη και το σκύλο χορτατο!

mrs Smith είπε...

"Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά" :)
Όπου υπάρχει δυνητικά το χειρότερο υπάρχει και το καλύτερο. Η φύση λατρεύει την ισορροπία.

"Της παροιμίας" εξελίσσεται ο σχολιασμός :))))

Υ.Γ. Εξαιρετική η Αντιγνώση, αλλά περισσότερο είναι τροφή για σκέψη και ψάξιμο παρά "ευαγγέλιο" (όχι ότι υπονοείς κάτι τέτοιο...)
Καλή εβδομάδα :)

Mr.Di είπε...

Δεν έχω διαβάσει ποτέ Ζωγράφου αλλά θα συμφωνήσω μαζί της. Αποκλείω να έμεινε πιστή και άρα μόνο ο εγωισμός των αρσενικών μένει για να στηρίζει την υποτιθέμενη πίστη της. Μπράβο της Πηνελόπης λοιπόν γιατί δεν αφήνει περιθώρια για να αμφισβητηθεί η ευστοχία της παροιμίας