Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Η φαγούρα

Σημείωση: Την "επιστολή" που θα διαβάσετε , ελπίζω δηλαδή γιατι είναι και κομματάκι εκτενής, μου την έστειλε μία φίλη με mail. Και όπως διεπίστωσα, την πήραν(την επιστολή) ουκ ολίγοι. Αυτό από μόνο του μ' έκανε να υποψιαστώ πως δεν πρόκειται για αληθινή επιστολή εξ ου και τα εισαγωγικά που εβαλα πιό πάνω. Ποιός είναι τόσο μαλάκας να βγάλει το...κλινικό του δράμα στο διαδίκτυο; Η να το εμπιστευθεί σε κάποιο αρκετά κουτσομπόλη ώστε να το κάνει ευρέως γνωστό;
Πάντως αυτή η υποψία δεν μειώνει το δυνητικό ή ήδη υπαρκτό "προφίλ" ερωμένης που σκιαγραφεί το κείμενο. Η' να πω καλύτερα συζύγου; 'Οταν το διαβάσετε θα καταλάβετε τι εννοώ. θα πω μόνο το εξής: κάτι τέτοιες/οι ξεκαύλωτες/οι , σπαστικές/οί σύντροφοι, δίνουν νομιζω επιχειρήματα στο παραπονεμένο έτερον ήμισυ για να τους φορέσει πολλά περιποιημένα κέρατα στην κεφάλα τους. Το αν αυτά τα επιχειρήματα είναι και ακλονητα είναι συζητήσιμο βέβαια...
Εύχομαι να το απολαύσετε και καλού-κακού να κάθεστε. Το στομάχι σας ίσως δεινοπαθήσει απ΄τα γέλια. Η ορθογραφία και σύνταξη δική του!

ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΡΑΠΟΝΗΜΕΝΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ (ΚΥΠΡΙΟΥ)
ΓΙΑ ΤΕΣ ΣΥΖΥΓΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ
Προς γεναίκαν!
Τον χρόνον που επέρασεν, επάσκησα να κάμω μιτά (ΜΑΖΙ) σου την δουλειάν 365 φορές. Εκατάφερα 18! Δηλαδή πάνω-κάτω μιάν κάθε είκοσι μέρες!
Τες 347 εν τα εκατάφερα επειδή:
. 45 φορές ήσουν ποσταμένη (ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ) (παντές τζι είπα σου να τσαππίσεις) (ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΣΚΑΛΙΣΕΙΣ)
. 39 φορές δεν είσιες διάθεση
. 37 φορές ήσουν «πιασμένη»
. 35 φορές είσιες στενοχώρια
. 24 φορές επόνες την τζιεφαλήν σου
. 23 φορές επύρωνες (ΖΕΣΤΑΙΝΟΣΟΥΝ) (εβάλαμεν σου τζιαι έαρκοντίσιον!)
. 19 φορές είπες ότι ενύσταζες
. 18 φορές έπρεπεν να σηκωστείς πρωϊν
. 10 φορές τα σεντόνια ήταν καθαρά τζι έν έθελες να ξιμαρίσουν (ΛΕΡΩΘΟΥΝ)
. 9 φορές εφοάσουν ότι εν να μας ακούσει η μάνα σου
(ζεί τρία φλάτ που κάτω μας)
. 8 φορές εφοάσουν αμπα τζι ακούση μας ο γείτονας
. 5 φορές εφοάσουν αμπα τζιαι ξυπνήσουμεν το μωρό
. 5 φορές ήσουν αναστατωμένη γιατί ο Γιάγκος απάτησεν την Βίρνα!
. 5 φορές έκαμες πως εν άκουσες
. 5 φορές εν έθελες να χαλάσεις το μαλλί σου που ήτουν του κομμωτηρίου
. 5 φορές έκρουσες που τον ήλιον τζι επόνες την ράσσιην (ΠΛΑΤΗ) σου
. 4 φορές εδκιάβαζες ''Αρλεκιν'' τζι έβαλες τα κλάματα
. 16 φορές είπες μου ''Μα σήμερα;''
. 14 φορές είπες μου ''Μα τωρά;''
. 12 φορές είπες μου ''Μα πάλαι;''

Τες 18 φορές που εδέχτηκες, η δουλειά εν ήτουν ''σόϊν'', γιατί:
. 1 φοράν εφοήθηκα πως εχτύπησα σε γιατί άκουσά σε τζιαι εκούγκας (ΕΣΚΟΥΖΕΣ)
. 2 φορές εδιάκοψες για να λιμάρεις το νύσιην του ποδκιού σου που
Εκοράκαν («ΚΟΛΛΟΥΣΕ-ΑΚΟΥΜΠΟΥΣΕ-ΤΡΙΒΟΤΑΝΕ») πάς το σεντόνιν.
. 3 φορές εσκέφτηκα να σε ξυπνήσω να σου πώ.. ετέλειωσα!!
. 3 φορές είδες ραϊσματα (ΡΑΓΙΣΜΑΤΑ) πάνω στο ταβάνιν τζι αθυμήθηκες πως θέλει βάψιμον
. 4 φορές εκόλλησες πας την καρκόλαν (ΚΡΕΒΒΑΤΙ) τζι εν ετάρασσες (ΚΟΥΝΙΟΣΟΥΝ)
. 5 φορές είπες μου ''Χάτε τέλειωνε'' τζιε είσες παράπονον που μετά εν
είχα όρεξην να συνεχίσω.

Τωρά ρωτώ σε..
ΕΝΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΙΩ ΑΝ ΠΑΩ ΜΕ ΡΟΥΜΑΝΕΣ;;;;;

auburn kate

( o πιό ντεκαβλέ θεσμός: γάμος, JAN van EYCK- The Arnolfini Portrait )



Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Morphine Child (2)



Πρόλογος: Το πρώτο μερος της ιστορίας εκτίθεται εδώ. Μπορείτε αν θέλετε ν'ακολουθήσετε τη συμβατική σειρά αναγνωσης, ή να μπερδέψετε/εκπλήξετε τον εγκέφαλό σας, ξεκινώντας ανάποδα.

(...)Ένιωθε πως κάνει ανεπίτρεπτη παραχώρηση στο χάος.Γιαυτό έφευγε.
'Ηταν μία βιβλιοθήκη με τακτοποιημένα τα βιβλία της στα ράφια, τους υπαλλήλους να δείχνουν το δέοντα σεβασμό στο πνεύμα, και τους αναγνώστες σιωπηλά βυθισμένους στις θέσεις τους. Και ξαφνικά άνοιγε η μεγάλη είσοδος διάπλατα, κι ένα τσούρμο θορυβώδεις έσπαζαν το νήμα της ησυχίας. Αυτό ήταν εκείνη- το τσούρμο του θορύβου και της αναταραχής. 'Ομως τη λατρευε. 'Οταν συζητούσαν , ήταν σχεδόν ευτυχισμένος. Δεν αγγίζονταν ιδιαίτερα τότε, κάθονταν κοντά και ίσως κάποιες στιγμές τα χέρια τους ακουμπούσαν πανω στην εξαψη της ανταλλαγής επιχειρημάτων. Τότε, ενιωθε μαζί της ασφαλής. Ντυμένος, κι εκείνη το ίδιο, με τα ωραία τους ρούχα, καθαροί, με τα λεφτά τους, και τις ιδέες τους καλά οργανωμένες στα κεφάλια τους. Τα μικρά, ανόητα, υπερφίαλα κεφάλια τους.
Η' μήπως πρέπει οι χαρακτηρισμοί ν'αφορούν μόνο τον Ραλφ; Μισούσε τον εαυτό του που τη χρειαζόταν τόσο. 'Εκαναν έρωτα,πιό σωστά έκανε έρωτα σα να επιτελούσε ένα έργο με λυσσασμένη μεθοδικότητα. Η ιερή αποστολή με κωδικό όνομα Ηδονή, έπρεπε να έρθει σε πέρας. Ακόμη και το πάθος του μερικές φορές ειχε κάτι το υπερβολικά άγριο. Ήταν αντιγραφή λες, όσων συνευρέσεων είχε δει στο σινεμά. Στην πραγματικότητα, αν γινόταν, θ'απέφευγε τη συνουσία. 'Οχι από θρησκευτικό φανατισμό, αλλά από διανοητικό. Τόσο μπέρδεμα μέσα κι έξω απ΄το σώμα του ήταν αβάσταχτο. "Τότε γιατί γαμιέσαι μαζί της ρε μαλάκα;" ρώτησε ο αυθάδης εαυτός του.Ας πουμε, ήταν αμφίθυμος.Την αγαπούσε αλλα δεν ήθελε να ρουφήξει το μυαλό του η κινούμενη άμμος της αγάπης του. 'Ηθελε να χάνεται μέσα της αλλά παράλληλα να βλέπει αποστασιοποιημένος την πράξη. Σα να γράφεις, και ταυτόχρονα να παρατηρείς τον εαυτό σου που γράφει. Αλλά για πόσο μπορείς να είσαι ταυτόχρονα παρατηρητής και συμμετέχων;
Φοβόταν τη αταξία και την υπονόμευση των ιδεών του. Φοβόταν-αυτή ήταν η σωστή λέξη. Οδηγούσε και απ' την ένταση της σκέψης του έσφιγγε παραπάνω το τιμονι.Τι περίεργο- δεν ανησυχούσε μήπως η αφηρημάδα του προκαλέσει ατύχημα.
Μόλις έφτασε σπίτι, ξεκλέιδωσε βιαστικά και μπήκε μέσα ανακουφισμένος. 'Αφησε έξω μία υπέροχη λιακάδα. Βγήκε στη βεράντα του και χάζεψε τη θαλασσα πέρα στο βάθος. "Δεν είναι καιρός για μαγκούφηδες αυτός, θέλω να' ρθει εδώ τώρα, να την πάρω αγκαλιά και ν'αράξουμε στη βεράντα ". (Και να' χεις εσύ το πάνω χέρι ως συνήθως έτσι βρωμοεγωίσταρε;) αντιμίλησε πάλι ο αυθάδης.
Ξαφνικά μπήκε μέσα τρέχοντας και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Κάτι είχε πάρει το μάτι του πριν αλλά δεν ήταν και πολύ σίγουρος. 'Ανοιξε την πόρτα και είδε ένα μακρόστενο πακέτο να τον περιμένει. Δεν είχε αποστολέα, μόνο τη δική του διεύθυνση τυπωμένη με τ' όνομά του. Το στριφογύρισε για λίγο μήπως και βρει κάποια ένδειξη αλλα ακόμη κι η σφραγίδα του ταχυδρομείου ήταν δυσδιάκριτη. Κι αν ήταν δώρο κανενός παράφρονα; Θυμήθηκε το Seven του Φίντσερ, και το "δώρο" του Τζων Ντο, στον νεαρό, ευτυχή διώκτη του. Ανατρίχιασε. Αποφάσισε να τ'ανοίξει εκει στο κατώφλι του. Για παν ενδεχομενο.
Πίσω απ΄το περιτύλιγμα ανακάλυψε ένα κουτί που έκρυβε μέσα του ένα βιβλιο, μια κασσέτα και ένα χειρόγραφο σημείωμα.
Μπήκε στο σπίτι του ανακουφισμένα περίεργος. 'Εβαλε την κασσέτα στο κασετόφωνο και πάτησε play.Μόνο δύο τραγούδια περιείχε. Το inside των Stiltskin πλημμυρισε το χώρο. Πονηρό κομμάτι- ξεκινάει με ένα χορωδιακό και μετά εισβάλλουν ασυγκράτητες οι ηλεκτρικές κιθάρες. 'Ακουγε ταραγμένος και περιεργαζόταν το βιβλίο. Το γνώριζε. 'Ηταν το "Στην Ακτή" του 'Ιαν ΜακΓιούαν. Τελικά ήξερε και τον αποστολέα- βεβαιώθηκε απ΄τον γραφικό χαρακτήρα του σημειώματος: "το κερί επειδή καίγεται φωτίζει. Σκοπεύεις να ζήσεις εσαεί στο σκοτάδι προκειμένου να σώσεις το κερί;


J. "

Γλύστρισε συγκινημένος στο πάτωμα. Το street spirit των Radiohead έγδερνε τώρα το μέσα του.
Σηκώθηκε απότομα, και πήγε στη κουζίνα. Άρχισε να σπάζει τα ποτήρια του ένα- ένα. 'Ολα.Σε λιγα λεπτά το πάτωμα είχε γεμισει θρύψαλλα.


Επίλογος: Το τέλος της ιστορίας το δίνει η Weirdo .

Eυχαριστώ τον UnderControl για την εμπιστοσύνη...

auburn kate
(photo credit: Bent by Nicosalpha )






Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

Το σπειροειδές αίσθημα

Ας πούμε οτι σκεφτομαι δυνατά και ακούει ένας με πολύ ισχυρή ακοή τη σκέψη μου. Ας πούμε οτι υπαρχει η δυνατότητα, αυτο που θα γραφτει εδώ, τώρα, να φτάσει στον υπολογιστή του προσώπου που σκέφτομαι. Θ'ανοιξει το μηχανηματάκι, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα εχει κολλήσει, θα πληκτρολογήσει τη δ/νσή μου, την οποία κατά πάσα πιθανοτητα δεν θυμαται , επειδη "ξέρεις πως γίνεται το μυαλό μου με τη δουλειά; Μπουρδέλο", και θα διαβάσει αυτο το γελοίο κείμενο μέχρι να μιλήσουμε και να του πω προφορικά αυτό που γέννησα και σκότωσα 5 φορές χτες βραδυ, ακούγοντας την τραγουδαρα που θα δειτε παρακάτω. Νιώθοντας αμέσως και βαθιά τη δική μου επιθυμία. Σαν δική του.Χαρακτηριστικο της σπείρας ειναι οτι δεν κλείνει ο κύκλος που δημιουργεί, αλλα συνεχίζεται και ανελίσσεται αέναα. Σου δημιουργει μία προσδοκία αλλα ταυτόχρονα ανοιγει και μία πληγή μέσα σου.
Επειδή δεν ολοκληρώνεται ο κύκλος, επειδή αφήνει ανοιχτή τροπον τινά την πόρτα στο αόριστο. Τι θα κανει αυτο το σχήμα; θα βρει την άκρη του, ή θα διαλυθεί και θα παρασύρει στο χαμό ολα τ'αδερφακια του;
( 'οχι, δεν έχω πάρει τίποτα , μην ανησυχείτε. Απλώς σκεφτόμουν το τραγουδι και το τι ακριβως μου προκαλεί οταν το ακούω- μία αφορητη θλίψη και μια λαχτάρα. Δεν είναι κωμικοτραγικο να σου λείπει ένας άνθρωπος ακόμη και εν τη παρουσία του; Πως το ελεγε η Μάρω Βαμβουνάκη; "Σαν οργασμός που δεν ολοκληρώνεται ποτέ "...
Η ρίζα της επιθυμίας και της απόγνωσης είναι το σταγονιδόν δόσιμο.)
Δεν έχω να πω τίποτ' άλλο. Αν δεν χάσατε όλα τα μαλλιά σας ή την υπομονή σας μέχρι εδώ ακούστε το τραγούδι, και ορίστε και οι στίχοι του.Μαχαίρι αμφίστομο.

Και αν πραγματοποιηθούν οι πόθοι σας και νιώσετε βασιλιάδες ακούστε και αυτό. Είναι τελειο να σκαρφαλώνεις το βουνο και να καταφέρνεις να φτάσεις στην κορυφή. Πρόσεχε μόνο, όσο πιό ψηλά ανεβαινεις, τοσο πιό αναπόφευκτα ματαιώνεσαι( κατά Δημουλά).

auburn kate

[mercy, mercy me... JOHN WILLIAM WATERHOUSE-La Belle Dame sans Merci(study) ]

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Στο ύψος μου;

Την πρωτοείδα μία βδομάδα πριν. 'Εκοβε βόλτες στη βεράντα της, γινόταν ευέξαπτη με τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Ξελαιμιάστηκα προσπαθώντας να τη δω ολόκληρη. Τελικά τα κατάφερα- συναντηθηκαμε στα σκαλοπάτια της πολυκατοικίας, ταράχτηκα μόλις την αντίκρυσα. Μου φαίνεται κι αυτή κάτι έπαθε. 'Ηρθε κοντά μου προς στιγμήν αλλά ο δικος της την τράβηξε βιαστικός. Είμαι τρελός γιαυτήν. Κάθε πρωί ξυπνάω τη δικιά μου πηγαίνοντάς της το λουρί μου, ελπίζοντας πως θα συγκινηθεί και θα βγούμε κι εμείς για κατούρημα.
'Εχω παρατηρήσει πως μόλις αρχίσει το κελάιδισμα στο δέντρο απέναντι απ΄την πολυκατοικία μας, μία εξώπορτα βροντάει στον κάτω όροφο, κι ακούγεται πάντα η ίδια φωνή:
" ήρεμα, ήρεμα σου λέω! θα με σκοτώσεις ρε παιδί μου! "

Αχ! τρελαίνομαι για ορμητικά θηλυκά. Τρέμω σύγκορμος- δεν ξερω πως με βλέπει, αλλά εγώ νιώθω γίγαντας. Η δικιά μου πολλές φορές τα βράδια, με σηκώνει στα δύο πόδια και αρχιζουμε τους χορούς. " 'Αντράκλά μου εσύ" μου φωνάζει και λύνεται στα γέλια. Εγώ ντρέπομαι και λουφάζω κάτω απ΄το μεγάλο τραπέζι. Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι. 'Οπως τώρα. Σήμερα είχαμε την πρώτη μας στενότατη επαφή. Μόλις κοιταχτήκαμε , αρχίσαμε τις αναγνωριστικες κινήσεις και ένιωσα έναν όγκο ν'απλώνεται ανάμεσα στα σκέλια μου. Μου' χε στηθεί μπρούμυτα πάνω στα πλακάκια της βεράντας , έτοιμη για όλα. Η δικιά μου ήταν μέσα, συζητούσε με τ'αφεντικο της για κάτι λογιστικά. Οπότε βρηκα ευκαιρία και της χύμηξα. Αδύνατον να την καβαλήσω- πήδαγα, ξαναπήδαγα, εκείνη γρύλλιζε, ειχαμε γίνει κι οι δύο μούσκεμα αλλά τίποτα. Είμαι φουρκισμένος, τη θέλω σαν τρελός. 'Εχω διαλύσει όλα τα ρουχα της δικιάς μου- απηύδησε.
Με πήγε σ' έναν τύπο λευκοντυμένο με απαλά χέρια , που συνέχεια με χάιδευε στο κεφάλι και έλεγε : " ωραία, ολα μιά χαρά είναι αλλά έχει έρθει ο καιρός του κυρία μου, γιαυτο έχει λυσσάξει έτσι. Χρειάζεται εκτόνωση. Δεν του αγοράζετε καμιά κούκλα; "
" Κούκλα;!!! Εννοείτε λούτρινο; Μα αυτός έχει τρέλα με τη σκύλα του κάτω ορόφου γιατρέ μου, τί να τον κάνω;"
.............

Είμαι ευτυχισμενος, δεν είμαι πιά μόνος. Μιά χνουδωτή μπαλίτσα κοιμάται μαζί μου. Την έχω κάνει ντέφι. Ούτε μου γαυγίζει, ούτε προσπαθεί να με δαγκώσει. Την έχω πάντα μαζί μου. Την τραβολογάω ακόμη και στη βόλτα. 'Οποτε θέλω, βουρ στον πατσά.
Αλλά εδώ και μέρες, κάτι άλλαξε. Δεν την ξέρω αυτη την περίεργη που μου μοστράρισε η δικιά μου. Εμένα η σκυλίτσα μου μύριζε από μένα, την ήξερα όπως τ'αχαμνά μου και ξαφνικά την κατάπιε το τέρας που πίνει νερό και φτύνει μπουρμπουλήθρες. Τούτη δω είναι άλλη- μυρίζει κάτι άγνωστο και δηλητηριώδες, κι ας έχει φρουτένια ευωδια πάνω , πάνω... Δε μ' αρέσει. Σημασία δεν της δίνω. Αν μου τη βαρέσει που κάθεται και με κοιτάζει ασάλευτη με μάτια κάρβουνα, τη σέρνω απ΄το αυτί της χωρίς πολλά πολλά. Τη φοβάμαι λιγο. Τις νύχτες φεύγω απ΄το καλάθι μου και ψάχνω τα ρούχα της δικιάς μου. Η' προσπαθώ ν'ανέβω στο κρεβάτι της αλλά θυμάμαι τις αποτυχημένες προσπαθειες να καβαλήσω τη μελαψή μου σουλτάνα και γίνομαι ένα ξάγρυπνο ράκος. Αυτή θέλω , όχι λούτρινες αηδίες.
Τώρα κιόλας , θα πείσω τη δικιά μου να επισκεφτούμε το λογιστή. 'Ακουσα γάβγισμα πριν, άρα η αγάπη μου είναι κάτω. Λες να' χει κι αυτή ανησυχίες σαν εμένα; Λες να με σκέφτεται; Ααααχ, όλοι οι ερωτευμένοι στην ίδια κολαση είμαστε συγκάτοικοι.
Πρέπει να ξανατολμήσω σήμερα. Ενώ η δικιά μου θα μιλάει με τον ξερακιανό αριθμολάγνο, εγώ θα εισβάλλω στον Παράδεισο... ελπίζω δηλαδή.

Με λένε Εκτορα. Είμαι ένα τσιουάουα ερωτοχτυπημένο με το λυκόσκυλο του δεύτερου ορόφου. Μήπως σας βρίσκεται κανένας βατήρας;

auburn Kate

( άλλες εποχές, άλλες ορμές; JACOPO PONTORMO- Lady in a Red Dress )

Παρασκευή 2 Μαΐου 2008

Αντιοβελίας

Δεν ξέρω ποσοι από σας βυθίσατε τους κυνόδοντες σε δύστυχα αμνοερίφια, πόσοι απείχατε επιδεικτικά (ενθυμούμενοι ίσως το ποίημα της Δημουλά "Πάσχα στο φούρνο" ) και πόσοι επιστρέψατε αγνώριστοι φυσιογνωμικά λόγω της κρεο-τσουρεκο-αυγο-κοκορετσοκατάνυξης! Η σχέση μου με τ'αγαθιάρικα τετράποδα είναι εντελώς περιστασιακή και ορισμένου χρόνου. Μονοήμερη, άντε το πολύ διήμερη. 'Ενα περίεργο πράγμα- το κρέας του κατσικιού ή του αρνιού, το αντέχω μόνο ανήμερα του Πάσχα. Εάν μου το προσφέρουν άλλη μέρα, απαντώ με μία σειρά από γκριμάτσες αηδίας και βογκητών. Τα τελευταία χρόνια, λόγω ας πούμε ειδικών προσωπικών συνθηκών, τρώω ψητό κατσίκι μαγειρεμένο ήδη απ΄την Μ.Τετάρτη(!!!) και ασφυκτιώ απ΄τη δυσωδία της μαγειρίτσας μία βδομάδα μετά το Πάσχα. Μη ρωτήσετε γιατί , θα με φέρετε σε πάρα πολύ δύσκολη θέση -:))))))
Δεν ξέρω γιατί αυτό το Πάσχα, μου είχε κολλήσει μία τραγουδάρα των ARCTIC MONKEYS το fluorescent adolescent . Μάλλον για τον ίδιο λόγο που όταν, τις σπάνιες φορές, επισκεφτώ εκκλησία, το μυαλό μου σαν από αντιδραστικό αυτοματισμό, σκέφτεται μονο το σεξ...
'Εχω την ατυχία να χωρίζουν μόλις 10 βήματα το σπίτι μου απ΄την εκκλησία της περιοχής μου. Τη Μεγάλη Βδομάδα είχα την ευκαιρία να καταλάβω πολύ καλά σε τι κατάσταση βρίσκεται η ακοή μου, καθώς και το τι σημαίνει μεθοδικο σπάσιμο νεύρων- αφου το τρισκατάρατο ηλεκτρικό σύστημα κωδωνοκρουσίας είναι διαρκές, οξύ και ισχυρό. Σιγά μη χτυπήσει ο παπάς την καμπάνα με τα γηραλέα χέρια του. Α! όλα κι όλα, η τεχνολογία είναι του διαβόλου, αλλα σε εξαιρετικές περιπτώσεις υποκύπτουμε σεμνά και ταπεινά.
Προτείνω ν' ακούσετε το προαναφερόμενο τραγούδιον. Φανταστείτε έναν άνθρωπο νέο, υγιή που ξεχειλίζει απο ενέργεια και σεξουαλικότητα. Και λάμπει. να είστε βέβαιοι πως τα νιάτα λάμπουν με τρόπο άκρως οδυνηρό για κάποιους.
Για μένα η παραδοσιακή Ανάσταση δε σημαίνει και πολλά. 'Ισως τίποτα. 'Αλλωστε Πάσχα ήταν όταν πέθανε ένα πολυαγαπημένο μου πρόσωπο, είμαι και ιδιοσυγκρασιακώς "μαύρη" , οπότε η Ανάσταση μόνο χαζοχαρούμενη διάθεση δεν μου δημιουργεί, πλέον. Α! έχω φάει κατακούτελα και ευμεγέθη χαλίκια από βαρελότο που έσκασε δίπλα μου.
Οπότε προτείνω μία εναλλακτική Ανάσταση. Αυτή του εκλογικευμένου θυμικού. Είμαι πεπεισμένη πως με τέτοιες κομματάρες, ισχύει αυτό που έγραψε ο Καρλ Μπύχνερ: " Μπορεί να ξεχάσουν αυτά που τους είπες, δεν θα ξεχάσουν αυτά που τους έκανες να αισθανθούν".
Touche.

auburn kate

[ τα μπριζολίδια, WILLIAM HOLMAN HUNT-Our English Coasts(strayed sheep)
και το απόβλητο που γλύτωσε, WILLIAM HOLMUN HUNT- The scapegoat ]