Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007

Εγκλεισμός στο τετράγωνο

Πριν γελάσετε ειρωνικά, πριν πείτε με απαξιωτικό ύφος "μμμμ, καλά... εντάξει", και κυρίως πριν αναφωνήσετε με βεβαιότητα κατακτητή "εγώ δεν έχω τέτοια προβλήματα", σκεφτείτε, τι σημαίνει ακριβώς για τον κοινωνικό περίγυρο, το να είσαι ζευγάρι με κάποιον/α;
Ποιά αόρατα συρματοπλέγματα αρχιζουν να χωρίζουν τους εραστές απ΄τους φίλους; Και κυρίως τους φίλους του αντίθετου φύλου. Ξέρω , ξέρω. Δεν προτίθεμαι να κάνω ανάλυση της "ηθικής της σχέσης", απλώς θελω να σταθώ σ΄ένα σημείο. Τον φόβο του "κέρατου", του ξενοπηδήματος, που επικρεμάται πάνω απ΄τα ξέγνοιαστα κεφαλάκια των απανταχού ζευγαριών, απειλώντας να τ' αφανισει. Μαζί και τη σχέση τους (αν και για το τελευταίο δεν είμαι και πολυ σίγουρη...)
Υπόθεση εργασίας, η οποία δεν είναι μόνο υπόθεση αλλά και διαπίστωση που έχω κάνει πάρα πολλές φορές: 'Εχεις μία σχέση. Ερωτική. Περνάς καλά, μπλα, μπλα, το σεξ καλό ώστε να μην σου αφήνει κενά, ικανά να γεμίσουν με το σώμα κάποιου άλλου, μπλα, μπλα.
Μία ωραία ημέρα ο/η σύντροφός σου , σου ανακοινώνει περιχαρής πως θα βγει για καφέ(η επιτομή της αθωότητας/κοινοτοπίας) με μία φίλη του, απλή φίλη, το τονίζω, επειδή έχουν να ιδωθούν καιρό, θελουν να τα πουν, έλλειψε ο ένας στον άλλον, ε κουβέντα θα κάνουμε τώρα ρε αδερφέ; Ελεύθεροι άνθρωποι δεν είμαστε; Δικαίωμά μας δεν είναι να βλέπουμε όποιον γουστάρουμε, δεδομένης και προϋποτιθεμένης της εμπιστοσύνης μεταξύ των...ζευγαρωμένων; Ε; Γιατί στα κομμάτια, να προκαλεί ανησυχία έως υστερία, η απλή συνάντηση με άλλη γυναίκα; Μην ακούσω πάλι αυτή την απίστευτη ατάκα, ότι δεν μπορεί να υπάρξει αμιγής φιλική σχέση μεταξύ άντρα-γυναίκας. Βεβαίως και μπορεί. Δηλαδή απαραιτήτως βλέπουμε ερωτικά τους αρσενικούς φίλους μας; Κι αν ακόμη ΔΕΝ μας έλκουν ερωτικά;Τι να σας πω, έχω αντρες φίλους, εντάξει μου περναει απ΄το μυαλό το σεξουαλικο, αλλα...
Αυτή τη φιλολογία περί έλλειψης ερωτισμού στις φιλικές σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ( άρα η κυρία Α. δεν ανησυχεί για το ενδεχόμενο ο Βαγγελάκης να της φαει τον γκόμενο, όπου Βαγγελλάκης: φίλος του γκόμενου) και αντιθέτως, απαραιτήτως ύπαρξης ερωτισμού στην περιρρέουσα ατμοσφαιρα των ετεροφυλόφιλων φιλικών σχέσεων, ποτέ δεν τη χώνεψα, και τη θεωρώ και εξόχως αφελή.
Είναι δυνατόν όποιος έχει ερωτική σχέση, αυτομάτως να μπαίνει σε οιονεί καραντίνα, επειδή το έτερον ήμισυ φοβάται πως κάθε συγχρωτισμός με πρόσωπο του αντίθετου φύλου ενέχει τον κίνδυνο να το μεταμορφώσει σε τάρανδο;
Κι αν ο τρίτος άνθωπος είναι gay; Αν εχει κάνει όρκο αποχής απ΄το σεξ; Αν ο/η σύντροφος, σας διαβεβαιώνει-στα πλαίσια της λογικής έτσι; Δεν συγκροτούμε δικαστήριο για να μας αποδείξει την πίστη του σ' εμάς- ή μήπως αυτο κάνουμε;- σας διαβεβαιώνει λοιπόν ότι αφού είναι καλά μαζί σας, δεν έχει λόγο/κίνητρο/ψυχικά περιθώρια να ξενοπηδήξει;
Θα ήθελα τις απόψεις σας. Γιατί μου φαινεται πως κάτω απ΄το υπερ-μετά-μοντέρνο βερνίκι του 21ου αιώνα, κρύβεται η ίδια ανασφάλεια ΄, η ίδια κατινιά και ο ίδιος φασισμός απέναντι σε τέτοια φαινομενα, όπως και στις αρχές του 20ου αιώνα. Και πιό πίσω.
Είναι δυνατόν να μιλάμε γι' αυτονομία και αυτοδιάθεση και στην ουσία ένα τμήμα της προσωπικής μας ζωής, που αφορά τους φίλους μας, τους άλλους ανθρώπους, εκτός της ερωτικής σχέσης, το οξυγόνο μας ρε γαμώτο, αυτό που μας ανανεώνει και μας κάνει τελικά επιθυμητούς στον άνθρωπό μας, να καταπνίγεται, αν δεν το εγκρίνει ή αν το υποψιάζεται ο εραστης/ ερωμένη μας;
Μη γελάτε. Αν γελάτε. Σιχαίνομαι αυτούς τους άγραφους κανόνες που στην ουσία ανακινούν ζητήματα συντροφικής πίστης, όταν δεν υπάρχει κανένας βάσιμος λογος να το κάνουν! Αλλά ξεχασα. Μαλλον πρέπει να προσγειωθώ πάραυτα ε; Δεν θα σας κάνω το χατήρι.
'Οταν θέλει κάποιος να κερατώσει, ή να φλερτάρει απλώς, θα το κάνει, να είστε σίγουροι. Σας παραπέμπω όχι μονο σε αντίστοιχης θεματικής φιλμογραφία αλλά και στην ίδια την καθημερινότητα. Γνωρίζετε πολύ καλά νομίζω τη φράση: "μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια"...
Δεν γουστάρω καθόλου το κέρατο, καθόλου όμως. Σου βγάζει ξινή όλη την απόλαυση αν μη τι άλλο, αν υπήρξε. Αλλά σιχαίνομαι επισης κι αυτο το φασισμό και την κρυφή απειλή που δηλητηριάζει και τις πιό αθώες συναναστροφές. π.χ. συναντάτε εσεις τον Β. στο διάμερισμά του, απούσης της συζύγου του, επειδή έτσι σας την βάρεσε, κάνετε παρέα, περάσατε να τον δείτε, κι έτυχε ν'απουσιάζει η σύζυγος. So what; Σημαίνει αυτό ότι έπεσε μοιχεία στο ανυποψίαστο κεφάλι της;
Είναι δυνατόν η κάθε γνωριμια του ενός συντρόφου, να περνάει απ΄το "μονομελές ελεγκτικό όργανο", τον έτερο σύντροφο δηλαδή, πριν ευδοκιμήσει;
Κατανοώ τον φόβο, και πολύ καλά μάλιστα, και τη ζήλια, αλλά καλό θα ήταν να δούμε όλοι εκείνο το κινηματογραφικό δοκίμιο περί ζηλοτυπίας, το El του Μπουνιουέλ( έκανε και ρίμα).
Πως το έλεγε ο Sting; If you love somebody, set them free...
Ε, άει σιχτίρ πιά!!!

auburn Kate

( τα σχόλια δικά σας, όπως και η ερμηνεία του, RENE MAGRITTE- The lovers )