Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

Υδάτινος κόσμος

Πριν από 3-4 μέρες το είδα γραμμένο σ΄εναν τοίχο στην Αθήνα, με κόκκινη μπογιά: το νερό γνωρίζει . Δεν ξέρω γιατί ταράχτηκα όταν το διαβασα. Μου φάνηκε απειλητική αυτή η πρόταση. Το Σαββατοκύριακο απέδειξε ήδη τις γνωστικές ικανότητες του νερού. Μέχρι χαλάζι έπεσε. Πυκνό και ευμεγέθες. Τα "120 ενωμένα εργοστάσια" έπεσαν, πανηγύρισαν αρκούντως και τα κανάλια, δεν έμειναν χωρίς θέμα.
Έτσι, για να μην ξεχάσουμε ποιός πραγματικά κάνει κουμάντο σ'αυτή τη ζωή. Παρά τα επιφαινόμενα. 'Εχετε καμιά αμφιβολία πως το νερό που τρυπώνει παντού, έχει την ικανότητα να αναδιαμορφώνει τη ζωή μας;
Θεωρώ ύμνο της πλημμύρας ένα τραγούδι που λατρεύω- το flood των JARS OF CLAY. 'Οταν ακούω τις πρώτες κιθαριές ανατριχιάζω σα να με άγγιξε κεραυνός. Τ' αγαπώ πολύ κι ας έχει χριστιανικά ψήγματα στον πυθμένα των στίχων του. Οπότε για να του τη σπάσω, ορίστε κι ένα άκρως προτρεπτικό άσμα, που εμπεριέχει, κατά τη δική μου ερμηνεία, σεξουαλικά υπονοούμενα. Η ερμηνεία ανήκει στους ερμηνευτές της άλλωστε, όπως έχει δηλωσει και ο κύριος Βενιζέλος- δεν έγινα αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Push, push λοιπόν, από τον κύριο Kurt Nielsen.

Τι σκέφτεστε όταν βρέχει;


auburn Kate
( τα φορέματά τους σκούπιζαν όλη τη λάσπη του δρόμου...PIERRE-AUGUSTE RENOIR- The Umbrellas )