Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Προεκλογοεφιάλτης

Καθομαι εδώ και 4 ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Χρόνος ρεκόρ για την αφεντια μου. Χαζεύω στα γειτονικα μου blogs, γράφω στο δικο μου απάντηση στα σχόλια των "γειτόνων", προσπαθούμε να λύσουμε τα υπαρξιακο-κοινωνικο-πολιτικά μας μέσα σε ένα σχόλιο. 'Αντε 2 σχόλια- δευτερορολογίες. 'Αντε 3. Την Κυριακή έχουμε την εθνικής, παλαϊκής συμμετοχής παράσταση με τίτλο: ΑΛΛΑΞΕ Ο ΜΑΝΩΛΙΟΣ ΓΡΑΒΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΞΑΝΑΚΑΘΙΣΕ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ. Δεν προδικάζω τίποτα, μη με παρεξηγήσετε, απλώς υποψιάζομαι ότι θα είμαστε εντελώς προβλέψιμοι και πάλι. Κι ας λένε οι επαγγελματίες της πολιτικής και οι "ψημένοι" της ζωής, ότι η καλπη είναι σαν την έγκυο- δεν ξερεις ποτε τι θα βγάλει.

Επιτρέψτε μου να αναγουλιάσω με την παραπάνω παρομοίωση. Τη θεωρώ εξαιρετικά κακόγουστη. Και εντελώς ανενημέρωτους όσους την επικαλούνται. Καλά ρε πατριώτες, τον προγεννητικό έλεγχο δεν τον έχετε ακούσει εσείς; Ακου δεν ξέρεις τι θα βγάλει. Προφανώς και ξέρεις, γιαυτο και κανεις εξαγγελίες του τύπου: καταργηση του φορου κληρονομιάς, γονικής παροχής, κ.λ.π. και μετά, επειδή ακριβώς ξερεις πως όταν ορκίσεις τη νέα κυβέρνησή σου, θα ξαναπέσεις στα ίδια σκατά που βρισκόσουν και πριν την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, αρχίζεις τις "εκπτώσεις".

'Εχω κανει 3 φορές εκλογές, διπλές, τουτέστιν Δημοτικές- Νομαρχιακές. Κόλαση. Αμειβόμενη πλουσιοπάροχα, κόλαση, αλλά κόλαση. Είναι η πρώτη φορά που σκυλοβαριέμαι. 'Ισως επειδή είμαι αναπληρωματική, δηλαδή, το δεκανίκι του άτυχου συναδέλφου, που, να χτυπήσω ξυλο, θα παρατήσει στην ερημιά του το εκλογικο τμήμα που του έτυχε(και κυριολεκτώ κατά 90% σ' αυτό) και θα καλέσουν εμένα να διευθύνω(τρομάρα μου) την εκλογική διαδικασία.

Να σας πω κάτι; Η εμπειρία δεν μεταδίδεται δυστυχώς και θα ήθελα να μπορώ να βιντεοσκοπήσω τη διαδικασία για να δείτε με τα μάτια σας πόσο τρελοί, με μανια αυτοπροβολής κι αυτοεπιβεβαίωσης πολίτες υπάρχουν, πόσο αγενεις γίνονται όταν τους μιλάς ευγενικά(!!).

Γιατί; Μα γιατί στο εκλογικο τμήμα που ερχεται να ψηφισει ο "κυρίαρχος λαός", έρχεται και το απωθημένο της μη εξυπηρέτησης στη Χ δημόσια υπηρεσία, έρχεται η αδιαφορία και η κακοδιοίκηση μαζί με τον ψηφοφόρο, και μολις το μάτι του συλλαβει άνθρωπο που εχει τη ατυχία να μικροδείχνει, άρα " ήρθε τώρα η ψωλομπουκιά να μας πουλήσει μούρη, κανει και την πρόεδρο",θα βγάλει κοινώς το άχτι του. Και αν σου βαστάει, βρίσε κι εσύ αμυνομενη.

Βαριέμαι. Αλλά επειδή " είναι πολλά τα λεφτά 'Αρη", θα φορέσω την πανοπλία μου, αν χρειαστει, θα οπλιστώ με τη νομοθεσία περι εκλογής βουλευτών, και με την περίφημη ψυχρή επαγγελματική ευγένεια, και θα βουτήξω στην παράνοια.

Η αγαπημένη μου κολλητή, κάποτε που λογομαχούσαμε σχετικα με την Πολιτεία του Πλάτωνα, μου θύμισε πως με τις εκλογές δεν αναδεικνύεται υποχρεωτικά ο καλύτερος , ή ο ικανότερος αλλά αυτός που παίρνει τις περισσοτερες ψήφους. 'Αλλη γελοιότητα κι αυτή με το γένος της ψήφου.

Προσέξτε τον επόμενο σπουδαιοφανή πολιτικάντη, αρχομανή, φιλόδοξο, δημοσιοσχετίστα, πως θα πει με στόμφο Ο ψήφος...

Το μονο αρσενικό που βλέπω εγώ στην εκλογική διαδικασία πάντως είναι ο πρωθυπουργός . 'Εχουμε μελλον ακόμη για να δούμε γυναίκα πρωθυπουργό. Ο κόσμος δεν είναι ώριμος ακόμη για τέτοια εξέλιξη. Πρέπει πρώτα να ξεπεράσει το σοκ της θέασης γυναικών στο τιμόνι των λεωφορείων/τραμ κ.λ.π. Μη γελάσετε. 'Εχω υπάρξει πολλες φορές μάρτυρας αυτοπτης και αυτήκοος της εκ προιμιου απαξιωσης γυναικας οδηγού της ΕΘΕΛ από επιβάτες. 'Ισως επειδή κυκλοφορούσα σε περιοχή που δεν εχει ζυμωθεί με την πλήρη ισότητα ακόμη...

Κι επειδή βαριεμαι, κι επειδή η αγαπημενη μου Μαφάλντα τα εχει πει όλα, κι ας το αγνοεί, κλεινω με μια στιχομυθια της με τον μικρό της αδελφό. Περπατάνε στο δρόμο και βλεπουν πολλές αφισες, καλή ώρα, υποψηφίων για την πρωθυπουργία της χώρας τους. "Αυτόθ ποιόθ είναι; " ρωτάει ο μικρος. "Ειναι υποψήφιος πρωθυπουργός Νάντο" τον πληροφορεί η αδελφή του. "Κι αυτόθ ;" " Κι αυτος". Του λύνει την απορία για καμιά δεκαρια αφίσες ακόμη και τελικα ο μικρος διαπιστώνει: " μα έχουμε πλωθυπουργό. Διαολε ! είμαθτε πελικυκλωμένοι"

Αυτο αναφωνώ κι εγώ. Ευτυχώς που υπάρχει και το μπάσκετ αυτες τις μέρες και νιώθουμε σαν παιδάκια που βγήκαν διάλειμμα...

Αυτο που δεν ξέρω, ειναι τι θα πάθουμε όταν χτυπήσει το κουδούνι.



auburn Kate

( ανέκαθεν φοβομουν αυτον τον κυριο, HANS HOLBEIN the younger-Portrait of Robert Cheseman)