Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Α-ΚΤΕΟ-ΡΟΣ


Υποτίθεται πως το Σαβατοκύριακο είναι το διήμερο της προσωπικής αποσυμπίεσης, ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι από εμάς σηκώνονται αγόγγυστα στις 6 το πρωί, ίσως και νωρίτερα, στέκονται όρθιοι κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και υπομένουν αυτό το γκρίζο τέρας που λεγεται καθημερινότητα.
Υποτίθεται πως το Σαββατοκύριακο επιτρέπεις στον αληθινό εαυτό σου ν' ανέλθει στην επιφάνεια, ν' αναπνεύσει και να σε φέρει σ' επαφή με τους ένδοξους προγόνους σου. Οι οποίοι ονόμαζαν την ασχολία ...ασχολία, επειδή ακριβώς διέκοπτε τον κανόνα του αραχτού στοχασμού, της σχόλης.
Αν είσαι άνθρωπος με σώας τας φρένας, το Σαββατοκύριακο επιδίδεσαι στις προσωπικές σου απολαύσεις. Καλλιεργείς με συνέπεια κηπουρού τα πάθη σου, γιατί όπως είπε και ο κύριος Poe: "τα πάθη θά' πρεπε νά' ναι σεβαστά", εν ολίγοις μαζεύεις τα κομμάτια του εαυτού σου για να τον ξανακερματίσεις με τη έναρξη της επόμενης εβδομάδας. Ολα αυτά, αν είσαι φυσιολογικός άνθρωπος.
Ενδέχεται να είσαι άνθρωπος με τάσεις μαζοχισμού. Και επειδή δεν υπάρχει διαστροφή που να μην έχει υλοποιήσει το δίποδο ον, αποφασίζεις να συνοδεύσεις εβδομηκοντούτη οδηγό, καλοστεκούμενο μεν, ισχυρογνώμονα και μαμούχαλο δε, στο παρθενικό του ραντεβού με το Κεντρο Τεχνικού Ελέγχου Οχημάτων, αλλιώς ΚΤΕΟ. Εν προκειμένω στολισμένο και με ένα Ι , τουτέστιν Ιδιωτικό Κεντρο Ελέγχου, εφάμιλλο των Δημοσίων και πιστοποιημένο με ISO... όπως πληροφορούμαστε.
Σαν βγείς στον πηγαιμό για το ΚΤΕΟ, δύο εφόδια πρέπει να έχεις απαραιτήτως- τα εξής τρία: χάρτη/ικανότητα προσανατολισμού, νευρικό σύστημα σε καλή κατάσταση και αρκετά ευρώπουλα στην τσέπη σου. Το τρίτο, τα ευρώπουλα, πρέπει να τα έχει σίγουρα ο οδηγός-υποψήφιος ελεγχόμενος. Τα άλα δύο, υποτίθεται πως πρέπει να τα έχει επίσης ο οδηγός, αλλά τελικά επιφορτίζεσαι εσύ, ο χρισμένος συνοδός να τα έχεις.
Κάτι άλλο που πρέπει να διαθετεις ως συνοδός- "συνοδηγός" είναι ικανότητα ανάγνωσης, οι αναλφάβητοι και οι άνθρωποι με προβλήματα στην ομιλία αποκλείονται, και γρήγορα αντανακλαστικά, γιατί ενώ ο οδηγός έχει ήδη χαθεί στο δρόμο-σαλίγκαρο και πραγματοποιεί την ίδια διαδρομή για τρίτη φορά σαν ηλίθιος, σε ρωτάει μ' επιτακτική φωνή: " πινακίδα για το ΚΤΕΟ δεν ήταν αυτή; την είδες; λέγε- για το ΚΤΕΟ ήταν;"
"όχι , για PET SHOP."
"Τί;"
"Τυρί".
Ό,τι καταλαβαίνει ο δύσμοιρος οδηγός που αποφάσισε να πάει στο ιδιωτικό ΚΤΕΟ του Ρέντη για ν'αποφύγει το Δημόσιο της Μαγούλας, άλλο τόσο καταλαβαίνετε κι εσείς.
Ο συνοδός λοιπόν, αρχιζει να παρατηρεί ότι οι πινακίδες που λένε ΚΤΕΟ, εναλλάσσονται ανησυχητικά συχνά με αυτές που λένε PET SHOP. Και αναρωτιέται : " ρε μπας κι αν είναι σε καλή κατάσταση το όχημα θα μας δώσουν βραβείο κανένα ψάρι- αρλερκίνο;"
Δεν χρησιμοποιώ τυχαία το ψάρι αυτό, του οποίου χαρακτηριστικο είναι η αλλαγη φύλου. Επειδή αν ο συνοδός του εβδομηκοντούτη τυγχάνει γυναίκα , και εάν ο εβδομηκοντούτης δεν έχει ακομη εμπεδώσει ότι στον πλανήτη γη κατοικούν και όντα μη αρσενικά, τότε τη έβαψε. Εκτός από τις αγωνιώδεις ερωτήσεις:" βλέπεις το κτίριο; που στο διάολο είναι; ρε τους πούστηδες(sic)- βλέπεις καμιά πινακίδα;" έχει ν' αντιμετωπίσει και την αιφνιδια αλλαγή φύλου η οποία συνδυάζεται με σχόλια του τύπου: " σταμάτα, που θα μου πείς εμένα, είσαι άσχετος , εγώ γεννήθηκα μέσα στ' αυτοκίνητα- πάψε..."
Ενώ λοιπόν αντιμετωπίζεις το δίλημμα, να σιχτιρίσεις επι τόπου τον εβδομηκοντούτη και να τον αφήσεις παρέα με το "εμένα θα μου πείς", να βρεί που κρύβεται το ΚΤΕΟ, ή να τον αντιμετωπίσεις ως μία ενδιαφέρουσα περίπτωση επιζώντος σεξισμού, ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου ένας καλός άνθρωπος- " για το ΚΤΕΟ; να εδώ θα πατε δεξιά και μετά πάλι δεξιά, κάτω απ' τη γέφυρα, απέναντι είναι", και ρίχνει δύο περιποιημένα φάσκελα προς τη μεριά του "απέναντι" για να φωτιστούμε.
Αγαλλίαση για τον οδηγό, σκέφτεστε. Αμ δε. Πριν προλάβει ο εβδομηκοντούτης να γκαζώσει, για να βρεθεί μία ώρα αρχύτερα στη αγκαλιά του ΚΤΕΟ, έρχεται η προειδοποίηση απ' τον καλό Σαμαρειτη: " πρόσεχε, πρέπει να κάνεις αναστροφή και μόλις βρείς το δρομάκι, να μπεις προσεκτικά γιατί τρέχουν σαν τρελοί αυτοί."
Ο συνοδός σκέφτεται: " αναστροφή απαγορεύεται κι έχει κάμερες εκεί, βοήθειά μας. Στο δρομάκι έχει πινακίδα που δείχνει ότι είναι μονόδρομος, και υπάρχουν παρκαρισμένα αυτοκίνητα και στις δύο πλευρές του, και... έρχεται ένας καταπάνω μας!"
Προφανώς στο δρόμο για το ΚΤΕΟ, παθαίνεις μία ωραιότατη ζημιά, οπότε ο έλεγχος "των 124 σημείων για την ασφάλειά σας" έχει άλλη βαρύτητα.
Τελικώς το δίδυμο της περιπλάνησης εντοπίζει το δισκοπότηρο, εεε το ΚΤΕΟ, με συγχωρείτε.
Θυμάστε ίσως που μιλήσαμε και για "ευρώπουλα". Αρκετά από δαύτα. Ο συνετός και "ψημένος" οδηγός που έχει ενημερωθεί στοιχειωδώς για τον έλεγχο, όλο και κανένα κατοστάρικο θα κουβαλάει. Σημειώστε πως τα ιδωτικά ΚΤΕΟ δεν έχουν ίδιες τιμές. το καθε μαγαζάκι εκδίδει δικό του τιμοκατάλογο...
Ο οδηγός της ιστορίας μας είπαμε πως είναι εβδομηκοντούτης, μαμούχαλος και ισχυρογνώμων. Επικίνδυνος συνδυασμός, πολύ επικίνδυνος. Διότι, το να ξέρεις κάτι, να είσαι εντελώς σίγουρος περί της ορθότητας και να επιμένεις , έχει μια βάση, ανατρέψιμη βέβαια- το επιχείρημα της υπόθεσης του αλάθητου, που έλεγε ο Mill- αλλά βάση. Οταν όμως δεν γνωρίζεις και επιμένεις, τότε πληρώνεις ακριβά την επιμονή σου- και κυριολεκτώ.
Εάν λόγου χάριν, γνωρίζεις ότι η προθεσμία τεχνικού ελέγχου είναι 3 εβδομάδες πρίν και 1 μετά την κρίσιμη ημερομηνία, η οποία είναι η ημερομηνία κυκλοφορίας του οχήματός σου, που αναγράφεται στη άδεια κυκλοφορίας, και το μυαλό σου έχει κολλήσει με βενζινόκολλα στην ημερομηνία αγοράς του οχήματος, και αυτή δηλώσεις περιχαρής στη υπάλληλο που κανονίζει τα ραντεβού για τον έλεγχο, διαπράττεις ολέθριο λάθος. Το οποίο σε καθιστά φτωχότερο κατά 18€ στην καλύτερη περίπτωση. Συν 7% προμήθεια του ΚΤΕΟ. Εσύ παρ' όλα αυτά επιμένεις, γιατί.... "σταμάτα, αφού θυμάμαι - τότε τ' αγόρασα."
Γιατί , ενδεχομένως αναρωτιέστε οι μη γνωρίζοντες από ΚΤΕΟ, έχει σημασία η ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας; Γιατί απλούστατα, λόγω του γνωστου δαίμονα της ελληνικής γραφειοκρατίας, το ΚΤΕΟ ρυθμίζει τα ραντεβού πάντα μετά την αντίστοιχη ημερομηνία του τρέχοντος έτους. Λες και το κάνουν επίτηδες, ώστε αν τους ενημερώσεις λάθος για την ημερομηνία κυκλοφορίας, λανθασμένα υπολογίζεται αναπόφευκτα, και η 1 εβδομάδα μετά απ' αυτήν την ημερομηνία. Οπότε..... εκπρόθεσμος.
" 18€ κύριε."
" 18€ ; Μα γιατί;"
" Είστε εκπρόθεσμος κύριε."
" Μα γιατί δεν με προγραμματίζατε στις δύο εβδομάδες πρίν; Εντάξει δεν θυμόμουν σωστά."
" Τι να σας πω κύριε; Από το Υπουργείο είν' αυτά. Αν έχετε κάποιο παράπονο, στο Υπουργείο."

Ο συνοδός παρατηρεί πως στο συγκεκριμένο ΚΤΕΟ, μασάνε πολύ την τσίχλα " απ΄το Υπουργείο είν' αυτά, τι να σας πώ..." Ακόμη κι αν στο γραφείο παραλαβής των νομιμοποιητικών εγγράφων, υπάρχει "κυτίο παραπόνων", με μία διαφανή θήκη δίπλα του, χωρίς έντυπα όμως για να υποβάλλεις τα παράπονά σου. Προφανώς ανοίγεις το "κυτίο" και λες τον πόνο σου εκεί...
Πρέπει όμως να παραδεχτεί ο οδηγός , ο οποίος εντωμεταξύ έχει αποκτήσει την έκφραση βρεγμένου γάτου, και ο συνοδός του, πως οι εγκαταστάσεις του ΚΤΕΟ, σέβονται τους ταλαίπωρους/ες που θα καταφέρουν να το εντοπίσουν.
Καθαροί χώροι υποδοχής, χώρος αναμονής με καθίσματα και μεγάλες τζαμαρίες, απ' όπου μπορείς να παρατηρείς 3-4 μαντράχαλους να πασπατεύουν τ' αυτοκίνητό σου, αυτόματος πωλητής ροφημάτων κι αναψυκτικών, περιοδικα για τ'αυτοκίνητο, για να χαζεύεις τα καινούργια μοντέλα και να βλαστημάς το εισόδημά σου, καθαρές τουαλετες. Πρωτάκουστα πράγματα.
'Ολα συμβάλλουν στη χαλαρωσή σου, ώστε να βάλεις προθυμότατα το χέρι στην τσέπη και να πληρώσεις περί τα 50€ συν το πρόστιμο λόγω εκπρόθεσμου, αν είσαι όπως είπαμε εβδομηκοντούτης, μαμούχαλος και ισχυρογνώμων.
Συνοψίζοντας- ο μαζοχισμος έχει και όρια. Αν όχι για τον οδηγό, τότε σίγουρα για τον συνοδό του. Ο οποίος για άλλη μία φορά συνειδητοποιεί 2 πράγματα: αφενός ότι μερικοί άντρες, μόνο μεθυσμένοι μπορούν να παραδεχτούν την άγνοια και την επιπολαιότητά τους. Αφετέρου, τη ρήση του Νίτσε: " έχουμε τις Τέχνες για να μπορούμε να επιζούμε αντικρύζοντας την Αλήθεια."

Σαν τον μάγο - ένοικο του Κινούμενου Κάστρου , γυρίζω τον διακοπτη στο εσωτερικό μου καλειδοσκόπιο κι αμέσως εξαφανίζεται το ΚΤΕΟ, ο εβδομηκοντούτης φαλλοκράτης, το σχιζοφρενικο ρυμοτομικό μας σύστημα κι ανοίγεται μπροστά μου η παλέτα του Σαββάτου και της Κυριακής. Το έργο που με περιμένει στον κινηματογράφο. Η αγκαλιά της αγαπημένης κολλητής. Τα βιβλία που αγόρασα. Η μουσική που με συντροφεύει πάντα και τα κάνει όλα υποφερτά. Και η ανάμνηση εκείνου του αγγελόμορφου αγοριού που με κοίταζε το προηγούμενο πρωϊνό με τόση απελπισία, απ' τη θέση του "συνοδηγού"... Άκουγα Killers, το Bones, εκείνη ακριβώς τη στιγμη-
don't you want to come with me?
don't you want to feel my bones, on your bones?
it's only natural....


auburn Kate

(εικόνα: The numbering at Bethlehem-P.BRUEGEL(the elder),πηγή:www.wga.hu)