Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

Mug-ώθηκα

Ομολογώ πως εσχάτως έχω γίνει επιρρεπής στα blogoπαίχνιδα. Με ολέθριες συνέπειες φοβάμαι. Αυτή όπως θα διαπιστώσετε, οσοι κανετε τον κόπο να συνεχίσετε το διάβασμα, θα είναι άλλη μία τέτοια συνέπεια...
Αλλα στα παιχνίδια όπως και στην εκτος δικτύου ζωή μου, έχω πρόβλημα αναφορικά με την πιστή υπακοή στους κανόνες. Ευτυχώς , και το λέω με πλήρη επίγνωση αυτό, ακόμη όταν μου λένε "αυτο θα το κάνεις έτσι, και μετά έτσι" εγώ στέκομαι με σουφρωμένα φρύδια και χείλια απέναντι σ'αυτο το "έτσι" και το φαντάζομαι αλλιώς. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βάλω το ξερό μου προκειμένου ν'αλλάξω κάτι, για να το ταιριάξω στο προφίλ μου. Μη ρωτήσετε γιατι το κάνω, δεν ξέρω!
Η παραπάνω εισαγωγή, είναι μέθοδος ψυχολογικής προετοιμασίας( κοινώς: "λάου-λάου") του exitmusician γι'αυτά που πρόκειται ν'αντικρύσει, ο οποίος έκανε πρόταση-πρόσκληση σε πρόσφατο ποστ του σχετικά με την παρουσίαση απο εμάς, των αγαπημένων μας "σκευών με φαρδύ στόμιο για ροφήματα" που λέει και το λεξικό του Μπαμπινιώτη. Φλιτζάνια, κούπες επι το λαικότερον, mugs αγγλιστί, εξ' ου και ο τίτλος του δικού μου ποστ κατά το ήμισυ.
Εγώ όμως, ως διεστραμμένο ον , θα σας φιλέψω με κούπες που θα ήθελα να έχω. Δεν τις έχω όμως. Αυτές που εχω για την ακρίβεια, κατά δικές μου, είναι 2 ριγέ, φαρδιές, και μεγάλες. Οι υπόλοιπες που ζουν μαζί μου, ανήκουν στα λοιπά μέλη της οικογένειας, αν και κατ' ουσίαν, είναι κοινόχρηστες- δεν θυμαμαι να έχουν λάβει χώρα συρράξεις με δικαιολογία:
" γιατί πήρες την κούπα μου;"
Exit ψυχραιμία! Καθισε αναπαυτικά και μη σου μπουν ιδέες απ΄αυτα που θα δεις. Ορίστε λοιπόν μια μικρή έκθεση από κούπες επιθυμητές, μ' εκτόπισμα. Εδώ ναι, το μεγεθος μετράει.
Καφεπότες- bloggers, βαζω τα φλιτζάνια, βαζετε τον καφέ;

auburn Kate

( για καθ'εξην κλαψιάρες, για αχόρταγους , για ονειροπαρμένους, ξωτικοκυνηγημένους, για εραστές του βουνού και του λόγγου , και για χαζοχαρούμενα ).

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007

Υποβολέας

Επειδή οι τραγουδοποιοί τα έχουν πει και συνεχίζουν να τα λένε πιό εύστοχα και μελωδικά, απο την αφεντιά μου,ιδού το υπερ- όπλο για να ξαπλώσετε( με την ανθρωποκτονική ή την ερωτική έννοια) αυτον/ην που ποθείτε: Βullet δια στόματος GRAND AVENUE. Απελευθερώνετε απ΄το ηχητικό σας περίστροφο μία σφαίρα, χρησιμοποιώντας κατά προτίμηση σιγαστήρα, ώστε το αποτέλεσμα να γίνει αντιληπτό μόνο απ΄το υποψήφιο θύμα σας.
Ξύπνησα με μυαλό στα πρόθυρα αποσύνθεσης. "Η σήμερον ως αύριον και ως χθες" όπως νομιζω έλεγε κι ο Εμπειρίκος. Δηλαδή σε πεζό λόγο, με κεφάλι που εμοιαζε επικίνδυνα με χύτρα ταχύτητας έτοιμη να εκραγεί, ξύπνησα χτες, το ίδιο και σήμερα. 'Οχι, δεν είναι hangover.
Προσπαθώ να βρω το αόρατο νήμα που συνδέει μία κινηματογραφική ταινία για ένα πεφταστέρι που πολλοί κυνήγησαν, πολύ έλαμψε και πολύ ερωτεύθηκε έναν γήινο, απ'αυτους που παρατηρούσε χρόνια, μία μινιμαλιστική, σε μέγεθος και υλικά, πίτσα, έναν τρισκατάρατο espresso, ο οποίος, λες και το ζώον δεν το είχα προβλέψει, μου τέντωσε τα νεύρα ως σα να επρόκειτο ν' απλώσει πάνω τους τη βδομαδιάτικη μπουγάδα, και μία εξομολόγηση ποτισμένη με αναφιλητά, λαμβάνουσα χώρα στις 6 το πρωί.Quiz για ευαίσθητα και συμπάσχοντα λαγωνικά.
Το ποστ( ο Θεος των bloggers να το κανει) της Δευτέρας έλαβε τέλος.
Να έχουμε καλή εβδομάδα ε;

auburn kate

(αυτη η κυρία γνωρίζει πολλά αλλα δεν μου τα λέει για να μη μου χαλάσει το suspense, JOHN W.WATERHOUSE- Destiny )

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

Εγώσημα

Λατρεύω τα δαχτυλίδια. 'Οχι όλα τα δαχτυλίδια. Τα ασημένια. Η' από λευκόχρυσο. 'Οχι τα σκέτα. Αυτά που έχουν μία πέτρα στο κέντρο τους. Μόνο μία. Πολύτιμη, ημιπολύτιμη, αδιαφορώ. Απ΄τη βραδια που είδα το Gladiator με τον κύριο τσαμπουκαλή Ράσελ Κρόου, και την εξαίσια , κατά τη γνώμη μου, Κόνι Νίλσεν, την χήρα μετά τέκνου, αδελφή του αρχομανή και δυναμει αιμομίκτη Κόμοδου, κολλησα. Λύσσαξα που λεει ο λόγος.
Αν έχετε δει την ταινία, ίσως θυμάστε τα υπέροχα δαχτυλίδια που φορούσε η εν λόγω καλλονή σε όλα σχεδόν τα δάχτυλά της. Το ομορφότερο όμως το φύλαγε για το "πολύ σημαντικό δάχτυλο", όπως έχει διαπιστώσει και η Μαφάλντα- τον δείκτη. Τρία πράγματα θυμαμαι απ'αυτή την ταινία: την ίδια την ταινία ,την ατμόσφαιρά της, την Κονι να λέει σ' εκείνη την υπαίθρια σκηνή του εργου, στον Μάξιμο πως: " μέχρι να σε γνωρίσω ήμουν πάντα μόνη μου", και τα δαχτυλίδια της. Από τοτε φοράω πάντα ένα δαχτυλίδι στον δείκτη. Κι ας μην είμαι noble... Τα έχω ρημαξει. Κι όπως μου συμβαίνει συνήθως με όσα πράγματα αποκτώ εμμονή, κινητοποιείται, απ΄τη λύσσα μου ίσως, μία ολοκληρη σειρά συμβάντων που την συντηρούν. Μετά απο λίγο καιρό, αγόρασα ένα λεύκωμα με προσωπογραφίες απ΄τον Hans Holbein τον Νεώτερο, όπου όλοι οι απεικονιζόμενοι/ες φοράνε δαχτυλίδια στο δείκτη. Και μετά απο λίγο ακόμη καιρό, διαβάζοντας ένα λεύκωμα για το πορτρετο γενικώς, στις σελίδες που ήταν αφιερωμένες στον Nicolas Poussin, υπάρχει μία σημείωση δίπλα στην λεπτομέρεια της αυτοπροσωπογραφίας του ζωγραφου, όπου απεικονίζεται να φοράει ένα χρυσό δαχτυλίδι με ένα μαυρο διαμαντι στο κέντρο του κομμένο σε σχήμα τετράπλευρης πυραμιδας. Ιδού.
Είναι και γαμώ τα δαχτυλίδια. Αυτό που μ'εντυπωσίασε όμως περισσότερο ήταν το περιεχόμενο της σημείωσης η οποία μας πληροφορεί πως η τετράπλευρη πυραμίδα ήταν το σύμβολο των Στωικών φιλοσόφων για τη σταθερότητα και τη δύναμη του χαρακτήρα. Τέλειο; Απο τοτε ονειρεύομαι ένα τετοιο δαχτυλιδι, ασημενιο, αλλα όχι με διαμάντι, χρειαζεται μία μικρή έκπτωση στις προδιαγραφές λόγω ασθενικής τσέπης... Σας θυμίζω οτι ο κατα πολλούς φαντασιόπληκτος μέχρι ανατροπής του χριστιανικού δόγματος, Dan Brown αναφέρει,στο Κώδικας da Vinci, τον Poussin ως ένα απ΄τα μελη του κοινού της Σιών. Και ότι το δαχτυλιδι που φοριέται στο μικρό δαχτυλο, στη γλώσσα των κοσμηματοποιών, λεγεται chevalier. Δηλαδή εχει σχεση με την ιπποσύνη. Το Κοινο της Σιών ειχε ως αποστολή την διαφύλαξη του δισκοποτηρου ή κανω λάθος; Και ποιοι ήταν τα μαντρόσκυλα που το φύλαγαν; Οι Ναίτες. Να συνεχίσω;

Κι έρχομαι στο παρόν. Υπάρχει μια γερμανική εταιρεία κατασκευής κοσμημάτων πολυτελείας, τουτέστιν χρειάζεται υποθέτω ένας μισθός βασικός με τις προσαυξήσεις για ν'αποκτήσεις ένα "σιδερικό" απ'αυτους. Η οποία αναλαμβάνει τη κατασκευή δαχτυλιδιών -προσωπικών σφραγίδων on demand. Μαλιστα. Μπορουμε να παραγγείλουμε το υλικο, το χρώμα, και κυρίως το τι ακριβώς θ'απεικονίζει το δαχτυλίδι. Εδώ είναι και η ουσία. Απ΄ό,τι βλέπω στο site της, μπορούμε να ζητήσουμε ό,τι γουστάρουμε και θα χαραχτεί στην πέτρα που θα κοσμεί το δαχτυλίδι. Αν ας πούμε κάποιος είναι βαρεμένος εργασιομανής, μπορεί να ζητήσει να του φτιάξουν έναν Η/Υ πάνω στην πέτρα. Θου Κύριε... Η' αν είναι fashion victim, ένα ζευγάρι παπούτσια 30 πόντων ( υπάρχουν ψωνάρες που τα φοράνε σας διαβεβαιώ). Αναρωτιέμαι, αν καποιος είναι σεξομανής τι θα ζητουσε να του χαράξουν; Η' αμετάπιστος φαλλοκράτης; Αυτό που του κρέμεται υποθέτω!!
Σκεφτόμουν, αν ποτέ τολμήσω αγορά μεσω internet, πράγμα απίθανο, θα τους ζητήσω να μου φτιάξουν ένα ανοιχτό βιβλίο και μεσα του να είναι ξαπλωμένο ένα ξωτικό. Η μία ηλεκτρική κιθάρα. 'Ενα πράγμα μονο φοβαμαι. Μην έχω την τύχη του Dorian Gray ο οποίος όταν τελικά αφέθηκε να τον φαει ο χρόνος, σκεβρωσε, και απέκτησε ένα πτώμα αγνώριστο, ώστε οι υπηρέτες του να τον αναγνωρίσουν αφου πρώτα εξέτασαν τα δαχτυλίδια του...
Φανταστείτε να είχε πέσει θύμα κλοπής και κάποιος άλλος να τα φορουσε, εξίσου πτώμα και εξίσου παραμορφωμένος. Ποιός είναι ποιός;

Σειρά σας! Τί νομιζετε ότι σας χαρακτηριζει ώστε να το θέλετε χαραγμενο στο δαχτυλιδι σας, και να σφραγίζετε, κυριολεκτικά και μεταφορικά ,τα πάντα;


auburn Kate

( Αυτή που με παρέσυρε )

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

Blogoδαιμόνια

Η αρχή, αν δεν απατώμαι, εγινε με το χερουβειμ σε χαμηλές πτήσεις που αρέσκεται στο να μας βασανιζει, και συνεχίστηκε εσχάτως με τον Εν Υπνώσει ο οποίος γατζώθηκε πανω στις ερωτήσεις ως ναυαγός της έμπνευσης και είδαμε τ'άποτελέσματα! Παρότι εχω ήδη απαντησει εν μερει, στο σχετικο ποστ του Σπυρούλη, ε, τώρα να πω ότι ο ευειδής δισχιδής μου εβαλε παλι ιδέες;

Συμπασχω στην έλλειψη έμπνευσης, αν και τις τελευταίες μερες που το σκεφτομαι, καταλήγω στο ότι έλλειψη έμπνευσης υποκρύπτει στην ουσία, ελλειψη εμπειριών. 'Οταν συγκρουεσαι με τη πραγματικοτητα, εσωτερική κι εξωτερική, και εχεις τις αισθήσεις σου σε επιφυλακή, είμαι σιγουρη πως θα "γεννησεις"- αριστουργήματα ή τερατουργήματα, θα φανεί εκ του αποτελέσματος!

Η ανακριση αρχίζει:



Πόση ώρα κανεις να ετοιμαστείς για να βγεις έξω;
Πάντως λιγότερη απ΄οση νομιζουν οι απανταχού σεξιστές της μπλογκόσφαιρας! Νομιζω πως άνετα βαζω υποψηφιότητα για πυροσβέστης...
Είσαι έτοιμος/η για όλα;

Μμμμμμ. Στο μυαλο μου ναι, είμαι πανέτοιμη, αν λύσω και κατι διαδικαστικά με τη γαμημενη δειλια μου και τον υπέρμετρο συναισθηματισμό μου.. αυτο το " για όλα " όμως εγειρει και δολοφονικές τάσεις ε;
Υπάρχει εισιτήριο για εκει που θέλεις να φτάσεις;

Βεβαίως και υπάρχει, το εχω αγορασει καιρό τώρα αλλα που στο διαολο το εβαλα;

'Εχεις πάει ποτέ στο Gstaad; Θες να πάμε μαζί;

Μωρε πιο Γκστααντ; Εδώ δεν έχω εξαντλήσει τα ελληνικά βουνά, και λαγκαδια, και λιμανια και νησιά, και.. και..

Ξερεις πότε να φεύγεις;

Αμέ! Είμαι πολυ των φυγών και των αναχωρήσεων... των ψυχικών εννοώ. Οταν δεν γουστάρω, ρίχνω μελανι πίσω μου σαν σουπιά.

Χαμογελάς;

Ναι χαμογελώ, αυτο ευτυχώς ακόμη το θυμαμαι.

Κλαίς; Γιατι, δεν είναι ωραια η ζωή σου;

Σκέφτομαι να κανω καριέρα ως drama queen, αφου ετσι με αποκαλεί κι ενας πολύ αγαπημενος. Εχω την έξωθεν "καλή" μαρτυρία!

Ξερει κανείς πως κοιμάσαι τα βράδια; Κοιμασαι;

Θελω διακαώς να μάθει... Αν και δεν κοιμαμαι, ακουω μουσική, και απλώς γλαρώνω μαζί της.

Αυτή τη στιγμή σου λείπει κάποιος/ κάποια;

Για να μην το εκχυδαίσω και πω ναι μου λειπουν πολλά λεφτά, θα πω ότι ναι, μου λείπει... αυτος, κι ας μιλαμε καθε μέρα.

Σε είχε προειδοποιήσει να μην τον/την ερωτευθείς; Το έκανες;

Δεν κάνω ποτέ ό,τι μου λένε οι άλλοι... μόνο αν με πείσουν για την ορθότητα αυτου που μου λένε! Αλλα στο θεμα του έρωτα, θα με θεωρούσα μαλάκα να το κάνω, κι ας ήταν το σωστό. Satisfied now κύριε ανακριτά;

Μπορείς να μην "κοιτάς", βλέπεις, όμως τα παντα;

Μα αυτό είναι το μόνιμο "κουσούρι" μου , να "βλέπω" κι ας νομιζουν οι άλλοι πως αδιαφορώ, οπτικώς.

Βρίσκεις στις τσέπες σου χαρτάκια με τηλέφωνα χωρίς όνομα;

Καταρχάς διαολίζομαι με τις γεμάτες τσέπες! Ολα αυτα τα σκατολοίδια με βαραινουν. Χαρτακια δεν βρίσκω ,γιατι αυτα τα τηλέφωνα που μ' ένδιαφέρουν τα γραφω σε ποιο σίγουρο μερος, ΠΑΝΤΑ με όνομα δίπλα, και όσα δεν μου κανουν κλικ, οι κατοχοί τους δηλαδή, τα γράφω εκει που δεν πιάνει μελάνι...

Σου'πε ποτέ καμιά, "πάρε με τώρα";

Αμέ... η φίλη μου πριν 1 ώρα , που αδειασε απ΄τη δουλειά.

Το πρωί δεν μπορείς να σηκωθείς απ΄το κρεβάτι;

Βασικα, σιχαίνομαι το πρωινό ξύπνημα. Σκέφτομαι πως εκεινος ο τύπος, αν υπήρξε, που κουβαλουσε το κρεβατι του όπου πήγαινε, θα πρέπει να ήταν τυχερός(;)
Σε ενδιαφέρει να ξερεις τι θα γίνει μετά;

Μετά απο πότε; Εξηγήσου! ('Αντε και το έμαθα, αν το μετά είναι πιο σκατά απ΄το τώρα, τι να το κάνω;)

Θες να είσαι ο εαυτός σου;

Ε, αυτο θελω μία ζωή και δεν μου κάθεται το ρημαδι.

Τι φοβάσαι; θα μου πεις;

" Ο φόβος φυλάει τα έρημα" ευειδή μου. Εγώ είμαι το έρημο.

Τι σκέφτεσαι;

Οτι είναι η τέταρτη φορά, αν μετραω σωστά, που με εμπνέεις, και πρέπει να σου κάνω προτομή!

Είπες σε κάποιον /α, " θα έρθω να σε βρώ";

Ναι, χτες και προχθες και αντίπροχθες. Και η απάντηση ήταν η ίδια: "pleaseeee, don't"

Ξερεις να επιδιορθώνεις ζωές;

Συσκευές ξερω να επιδιορθώνω, τις λαμπες που καιγονται, έχεις τίποτα τέτοιο;

Χαμογελάς;

Οχι τώρα, προσπαθώ να τελειώσω το ερωτηματολογιο.

Σου' πε ποτέ κάποιος/α , "κάνε μου ό,τι θες";

Δεν είχα ακόμη αυτη την τιμή. Αλλά μου έχουν πει ολο ανυπομονησία, "ρώτα με ό,τι θες", μετράει;

Ο αγαπητος μου 2Σχ2 τη γλυτώνει βεβαίως αφου ήδη απάντησε, όπως και το χερουβείμ, ως ηθικός αυτουργός. Οι εκλεκτοί της δεξιάς στήλης του blog μου, ( βαριεμαι μωρέ να σας αναφέρω έναν- έναν) αν θελουν, ας μου κανουν την τιμή ν' άπαντήσουν, και όποιος άλλος είναι αρκετά μαζοχιστής βεβαίως.

auburn Kate

( φόρος τιμής στην... δισχιδή μου μούσα! Είναι ο μονος πίνακας του Μunch που αγαπώ,
EDVARD MUNCH- Losrivelse )

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

Κάθοδος

Η απόπειρα αυτοδιαγνωσης μου έδειξε πως μάλλον έχω πάθει μία ξεγυρισμένη εμπλοκή, σαν αυτή που επεφύλασσε το πενακι του Αρκά στο φιλήδονο γουρούνι, τον φίλο του Κόκκορα στο ομώνυμο κόμικ. Εκείνος λιποθύμησε αφου ξεστόμισε "κάτι πολύ έξυπνο" , κατά την εκτίμηση του περίγυρου, ώστε οι λαμπτήρες στον εγκέφαλό του να μην αντέξουν τόσο "φως", και ορίστε το βραχυκύκλωμα.

Παρεμπιπτόντως, γνωρίζετε ότι τα γουρουνια είναι εκ φύσεως αδύνατον, να στρέψουν το κεφαλι τους ψηλά; Καθότι δεν έχουν λαιμό!

Υποψιάζομαι πως ο δικός μου εγκέφαλος απλώς ξεχείλωσε απ΄τις πολλές "κυήσεις" και αποφάσισε να εφαρμοσει αγραναπαυση. Σκατά, δεν μπορώ να γράψω και στενοχωριέμαι. Κυριολεκτικά. Δεν με χωράει ο τόπος. Ο Eco, στο Επιμύθιο στο 'Ονομα του Ρόδου αναφέρει τη ρήση: "creation is 90% perspiration and 10% inspiration ". Συμφωνω κατ'αρχήν. 'Ομως πιστεύω ακράδαντα πως αν αυτό το 10% δεν αποφασίσει να εμφανιστεί, το υπόλοιπο 90% δεν πρόκειται να μοιάσει ποτέ σε υπερταχεία.
Επιθυμώ να κοιμηθώ. Να βυθιστώ με την βεβαιότητα πως η πραγματικότητα δεν θ'αλλάξει άρδην ερήμην των ματιών μου. Συγχωρήστε με που η γλωσσική μου επάρκεια υπολείπεται της επιθυμίας μου να μιλήσω.
Πρόσφατα έμαθα πως θεωρούμαι...πειρασμός. Γιαυτο ίσως πρέπει να είμαι πιο φειδωλή στα λόγια προφορικά ή γραπτά, μήπως και γίνω η αιτία απώλειας της ψυχής μερικών , μερικών.
Αλλα επειδή δεν γουστάρω τους ανακριβείς χαρακτηρισμούς για μενα, ιδού ένας πειρασμος αυθεντικος.
Αν είναι τραγικό να μη σε θέλουν λογω απέχθειας, το να μη σε θελουν λογω αρέσκειας, τι στο διάολο είναι;



για τον Σπυρούλη, που ξερει να θετει ερωτήματα


auburn kate
( σε μία μίξη αιώνων και τεχνών, η κυρια αυτή(JOHN W. WATERHOUSE- Boreas) θ'απολάμβανε τον βοριά με υπόκρουση το Everything will flow των LONDON SUEDE)

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Το μάθημα...

Υπαρχει μία ανθρώπινη ιδιότητα την οποία θεωρώ πηγή αμφιθυμίας. Ο αυθορμητισμός. Δεν έχω καταλήξει ακομη σχετικα με το τι βαθμο θα του βάλω.
'Οταν τον επιδεικνύω, αρκετές φορές βρισκω τον μπελά μου κοινώς, δηλαδή σπάω τα μούτρα μου πάνω σ΄ έναν τοιχο αδιαφορίας/ απόρριψης/συστολής και πάει λέγοντας. 'Οταν δεν τον επιδεικνύω, ξαναβρίσκω τον μπελά μου. Αυτή τη φορά όμως λόγω, εικαζόμενου, απ΄τους άλλους, σνομπισμού/ φυγανθρωπίας κ.λ.π. εκ μέρους μου.
Πριν απο καιρό, ένας πολύ αγαπημένος μου, που καυχιέται για τον "χύμα" χαρακτήρα του, παρεξηγήθηκε βαρέως με κάποιο συμβάν. Ενοχλήθηκε απ΄την εκδήλωση αυθορμητισμού προς το πρόσωπό του. Το αν αυτή καθαυτή η εκδήλωση ήταν η αφορμή απλώς για να γίνουν μαλλιά-κουβάρια με το αλλο πρόσωπο, ή υπέκρυπτε βαθύτερη αιτία δεν ενδιαφέρει εδώ, εμενα όμως με δαιμονίζει το εξής: είχατε ποτέ την τύχη-ατυχία να πέσετε πάνω σε άνθρωπο- καθρέφτη της της συμπεριφοράς σας; να φερθήκατε, λογου χάριν, με τον χ τροπο σε κάποιον, και απρόσμενα, κάποιος τρίτος, να συμπεριφέρθηκε σε σας με πανομοιότυπο τρόπο; Να σας έδειξε δηλαδή πρόσωπο, σαν αυτό που εσείς δείξατε, όλο καλοπιστία ίσως, στον φίλο/εραστή/ συνεργατη/ εχθρό δεν έχει σημασία.
Να είχατε την ευκαιρία να νιώσετε εντελώς τι αντίκτυπο είχε η δική σας συμπεριφορά που προξένησε τελικα αυτη την αρνητικη αντιδραση του αποδέκτη. Αφου τώρα ήσασταν εσεις που τη φάγατε κατακέφαλα. Με όρους ανταποδοτικού δικαίου, ήσασταν εσείς το θύμα, σειρά σας...
Κολοκύθια με ρίγανη ίσως, (σιχαίνομαι τα κολοκύθια) ,αλλά θα ήθελα τις απόψεις σας.
Αποβαλατε ή αποβάλλετε τον αυθορμητισμό σας όταν νιώθετε ακριβώς όπως νιώθει κι ο ενοχλημένος; Το "ακριβώς" το χρησιμοποιώ με μία δόση αυθαιρεσίας έτσι; 'Ενδειξη ίσως ήταν τα ξινισμένα του μούτρα, ας πούμε, οπότε αν κι εσεις εκείνη τη στιγμή που τρώγατε την κεραμίδα της αυθορμησίας, στραβώσατε εξίσου, ίσως σκεφτήκατε: είχε δικιο λοιπόν... ο άλλος.
Αναδιατύπωση του νοηματικου κουβαριού: Η Α. φερεται με ψ τροπο στον Β. Ο Β. ενοχλείται/τρομάζει/την αποφεύγει. Η Α. οδύρεται, αδυνατώντας να κατανοήσει το λόγο για τον οποίο ο Β. πανικοβλήθηκε τόσο. Ο Γ. φέρεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στην Α. Η Α. τρομαζει/ενοχλείται/ τον "φτύνει". Ο Γ. λειτούργησε ως ζωντανό παράδειγμα του αυθορμητισμού της . Η Α. είδε από μεσα, πως ένιωσε ο Β.
Τι κάνουμε/ετε σε τέτοια περίπτωση; Πετάμε τον αυθορμητισμό στον σκουπιδοντενεκέ με την ανάμνηση της καμένης μας γούνας; Η' απλώς τον μετριάζουμε; Η' συνεχίζουμε ως μη συμμορφωμένοι εγκληματίες, την ίδια τακτική;
Σου έκαναν αυτο που εκανες. Τόσο απλά. Διαλέξτε πλευρά...

auburn Kate

(εγώ πάντως είμαι με το μέρος του δαμάσκηνου!
EDOUARD MANET- Plum brandy )

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2007

Ο ργανισμός Τ αλαιπωρίας Ε υερέθιστων

Δεν κομίζω γλαύκας στας Αθήνας. Είμαι σίγουρη πως όσοι διαβάσετε το παρόν, ή θα δαγκώσετε τα χέρια σας λόγω νευρικού αντανακλαστικού, από τη θύμηση παρόμοιων παθημάτων, ή θα χαμογελασετε "σεμνά και ταπεινά", όντες άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ, πολύ καλά τι ακριβώς σημαίνει η επαφή με τις ΔΕΚΟ εν Ελλάδι.
Το έγραφα Δευτέρα βράδυ τούτο το ποστ, έτοιμη να σπάσω το κεφάλι όποιου υπαλλήλου του ΟΤΕ τολμούσε να ξεμυτίσει ( πράγμα απίθανο- οι τεχνικοί του ΟΤΕ δεν εργάζονται βραδυνές ώρες, καρατσεκαρισμένο).θα το διαβάσετε σήμερις ελπίζω, και βρίσκομαι στην ευχάριστη θεση να ανακράξω: ναι! (ξανα) έχω σταθερό.
Διότι αγαπητά μου συνblogακια, την αποφραδα Δευτέρα και ώρα 5η απογευματινή το σταθερο μου τηλέφωνο σίγησε, ψόφησε, νεκρώθηκε, κ.λ.π. κ.λ.π. Και μάλιστα είχε και παρέα όλα τα σταθερά της πολυκατοικιας, τα οποία αποφάσισαν να προσχωρήσουν στους Τραπιστές μοναχούς. Αστειεύομαι. Η αιτία ήταν πολύ πιο... ημεδαπή. 'Ενα συνεργείο του ΟΤΕ, αποτελούμενο από ικανότατους τεχνικούς, έκανε το θαύμα του ως συνήθως. Γιατί μόνο σε απερίγραπτη ικανοτητα μπορεί προφανώς ν' αποδοθεί η σύνδεση με το τηλεφωνικό δίκτυο μίας πολυκατοικιας και η ταυτόχρονη αποσύνδεση της διπλανής. Ε; Πρώτο;
Τα νεύρα μου είχαν τεντωθεί τοσο και δεν ήξερα σε ποιου δύστυχου τα μούτρα θα έσπαγαν ως άλλο λάστιχο, ξερετε, εκείνα τα κίτρινα , φαρδιά λαστιχα.
'Εχω ξαναπεί μου φαίνεται, για την εξάρτησή μου απ΄την τεχνολογία. 'Οσο και να μην το παραδέχομαι, ή να χλευάζω δημοσίως τους υπόλοιπους, κατά μόνας, είμαι ίδια κι απαράλλαχτη μ'αυτούς, και χειρότερη! Αν δεν λειτουργεί η τετράδα: σταθερό, κινητό, υπολογιστής, ραδιόφωνο, ποιός είδε το ξωτικο και δεν το φοβήθηκε. Εμφανίζεται ο άλλος μου εαυτός, ο ευέξαπτος, ο άγριος, ο αγενής. Μέχρι να τελειώσω το ποστ, είχα ελέγξει περίπου 10 φορές το ρημαδι, για ν'ακούσω την "καρδιά" του. Τουτέστιν, του, του,του,του! Σιωπή. 'Ακρα του τηλεφώνου σιωπή, γαμώ τον ΟΤΕ μου.
Και ερωτώ η αλλοπαρμένη αιθεροβάμων: Εν έτει 2007, με καταχωρήσεις στα ΜΜΕ, για ευρυζωνικοτητες, ADSL, double play, ασύρματο internet, γρήγορα downloads και δεν ξερω ακομη τι άλλο επίτευγμα θα ξεφουρνίσουν προς κατανάλωση, επιτρέπεται ο κύριος ΟΤΕ, ο οποίος φροντίζει να εισπράττει το πάγιο, να μην διασφαλιζει τη συνεχή λειτουργία του ελάχιστου; Του σταθερού τηλεφώνου; Ζητάω πολλά, που να πάρει ο διάολος τα καλώδιά μου;
Ρητορική ερώτησις, θα μου πείτε. Εγώ όμως θ'απαντήσω. Πως όταν καυχιέσαι πως είσαι ο ΟΤΕ "που μας ενώνει" , ε τότε.... απόδειξη! Και το σημαντικοτερο- δεν επιβαρύνεις τον συνδρομητή σου για βλάβες που οφείλεις να αποκαθιστάς, αφου τις προξένησε η ανικανοτητά σου, να τολμήσω να πω; Η' η πλημμέλειά σου. Και εξηγούμαι: 'Οταν θέλεις ν'αναγγείλεις βλάβη στον ΟΤΕ, έχεις δύο επιλογές: Η΄ καλείς το 121 απο σταθερό, και ΔΕΝ χρεώνεσαι, ή καλείς απ΄το κινητό σου, το 13888, το οποίο σε συνδέει με το παραπάνω τριψήφιο και τότε.. χρεώνεσαι. Να υποθέσω ότι το 13888 ανήκει σε άλλη εταιρία η οποία σε χρεώνει για τη σύνδεση με τα εσώψυχα του ΟΤΕ; Η' οτι η κατοχή κινητού αποτελει και αμάχητο τεκμήριο ευμαρειας, οπότε, έχεις κινητό; πλήρωνε σαν μαλάκας.
θα γίνω πολύ χυδαία αν αναφωνήσω ότι πρόκειται περί μεγάλης πουστιάς;
Φανταστείτε σκηνή: Αγουροξυπνημένοι, σε κατάσταση μη ανακοινώσιμη, πρέπει επειγόντως να τηλεφωνήσετε, σηκώνετε το ακουστικο του σταθερού, και ακούτε το τίποτα, κανετε ένα μικρό σαφάρι για να βρείτε τους αριθμούς που προανέφερα, τηλεφωνόντας απ΄το κινητό βεβαίως, γιατί όταν είστε με περιβολή Αδάμ και Εύας, ή κατά το λαϊκοτερον μαχμουρλήδες, δνε μπορείτε να διακτινιστείτε στο γωνιακό καρτοτηλέφωνο, το οποίο ίσως κι αυτο να κάνει "απεργία αλληλεγγύης" στα σταθερά...
Το κινητό σου, αν έχεις την τύχη να είναι καρτοκινητό, αδυνατίζει με ταχύτητα ανορεξικής μοντέλας. Επειδή ο ΟΤΕ " που μας ενώνει", σε βάζει στην αναμονή, με μουσική υπόκρουση τη Μικρή Νυχτερινή Μουσική του Μοτσαρτ. "Είστε σε γραμμή προτεραιότητας, παρακαλώ περιμένετε. Μας συγχωρειτε για την αναμονή". Πουτάνα ευγένεια, περίμενε τώρα κορόιδο, κι ευχήσου να μην τελειώσει η κάρτα και πάθει ανακοπή και το "κουνητό".
Σταματώ εδώ γιατι θυμήθηκα και συγχύστηκα και θα διαπραξω αναδρομικα το ποινικο αδικημα που δεν διέπραξα. Μην πληροφορηθείτε για ένα ξωτικό-καμικάζι που έβαλε μπομπα ε;
Πάω να πάρω ένα κατασταλτικο χάπι. Γκρρρρρρρρρρ.

auburn Kate
(δεν συμφωνώ με τη βία, αλλα αυτος ο πίνακας μου έβαλε ιδέες... GERARD DAVID- The Flaying of the Corrupt Judge Sisamnes )

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

Γκρίνια των 9 Ευρώ

Εχω ένα "ελάττωμα"- ακούω πάντα την εσωτερική μου φωνή. 'Οσες φορές δεν την ακουσα, επειδή ήθελα να δώσω "γροθιά στο μαχαίρι", ή επειδή οι εξωτερικές φωνες ήταν ισχυρότερες, ή επειδή αποφάσισα να γίνω κουφή, το μετανιωσα, πικρά. Οπως χτες.
Ατιμο πράγμα η επιθυμία. Σε κανει τρελό, θολώνει την κρίση σου και οταν δεν σου φανερώνεται ΟΠΩΣ ακριβώς την εχεις φανταστεί, για να μην σ'αφήσει παραπονεμενο, σου ριχνει στα ματια ένα υποκατάστατο.
Γιατι ο πρόλογος; Μα για να μην αρχίσω να βρίζω σαν αλάνι, επειδή η επιθυμία μου να παρακολουθήσω τον μικρό ποντικο με φιλοδοξίες και γουστα σεφ,ονόματι Ratatouille, δεν ικανοποιήθηκε λόγω του οτι ο κινηματογραφος δεν είναι ιδιωτικο μας τσιφλίκι να παιζει τις ταινιες για όσο καιρό γουστάρουμε εμεις, και η ηλιθια παρόρμησή μου καθως και η επιθυμία μου να δώ μια ταινία χτες , μ' εριξαν στη αγκαλιά του ανακαινισμένου ΑΠΟΛΛΩΝ στη Σταδίου. Για να μην σας πρήζω , θα πω μόνο δύο πραγματα: Η ταινία " 4 Λεπτά", είναι κατα τη γνώμη μου ενα δημιουργημα με καλές προθεσεις. Τελεία. Αλλα εγω που να με παρει ο διάολος δεν καταλαβα τελικά κατι. Κατι συγκεκριμένο. Μπορει να είμαι ηλίθια, ή να μην μπορώ να συλλαβω το τι ήθελε να εκφράσει ο δημιουργός. Αλλά δεδομένου ότι η Τεχνη είναι αμφίσημη, αναδιατυπώνω το παράπονο.Δεν κατάλαβα τίποτα.
Ουτε δηλαδή μια υποκειμενικη εντύπωση, για το τι ήθελε να πει επιτέλους αυτο το πράγμα.
Λυπαμαι που το λέω. Πιο πολύ λυπαμαι για τα γαμημένα 9 Ευρώ που κοστιζει πλέον το εισιτηριάκι στο αριστοκρατικό δίδυμο αιθουσών ΑΠΟΛΛΩΝ -ΑΤΤΙΚΟΝ. Μαλιστα κυριες και κυριοι. Το " καταλευκο λαμπρό μάρμαρο και το ξύλο σε ζεστές αποχρώσεις" στη είσοδο του κινηματογραφου, η διερυνση του χώρου αναμονής των θεατών, για να μην επαναληφθούν προφανώς τα φαινόμενα της, διαφημιστικής για το εργο, τολμώ να πω ουράς από μεσα μεχρι το πεζοδρόμιο απέναντι, καθώς και η δημιουργία του lounge deluxe, απ' ο,τι πληροφορήθηκα, που ακριβως βρίσκεται αυτο δεν ξερω ακόμη, μας κανουν εναν φανταζομαι παχυλότατο λογαριασμό ο οποίος θα πληρωθεί απο τις τσεπες μας βεβαιως βεβαιως.
Α! ξεχασα και τη ριζική ανακαίνιση, τοσο ριζική που ναι μεν ξαναβάφτηκαν οι τουαλέτες και επενδύθηκαν με καινούργια πλακάκια, αλλά για έναν μυστήριο λογο, ενω οι προηγούμενες πορτες είχαν σύρτες για ευνόητου λόγους, οι τωρινές ανακαινισμένες, στερουνται. Υποθέτω πως η ιδιοκτησία των αιθουσών, φοβήθηκε μήπως η πολυτέλεια των συγκεκριμένων χώρων ανοιξει την ορεξη και για άλλου είδους δραστηριότητες, αν με εννοείτε, οπότε ας εχουμε ξεκλείδωτα τα "κελιά".
Επισης είναι τοσο ριζική η ανακαίνισις ώστε να πνέει, κυριολεκτικά, αέρας ανανέωσης, ψυχροτατος αν εχεις κανει το λαθος να θρονιαστείς εκει μεσα μόνο με αμανικο πουκαμισάκι.
Μιλαω για την αιθουσα ΑΠΟΛΛΩΝ πάντα. Την έτερη ανακαινισμένη, ακόμη δεν την επισκέφτηκα, οποτε επιφυλάσσομαι. Ελπιζω μόνο ότι δεν θα έχω πάλι αυτο το απαίσιο συναίσθημα ότι μ' έπιασαν κορόϊδο γαμώτο. Εχω και μία απορία πολυθρονικής φύσης. Ποιος είναι αυτος ο γίγαντας που σχεδίασε τις πολυθρόνες; Τις νεες "γαλλικου τύπου" παρακαλώ πολυθρόνες. Απαλότατες, ευρύχωρες και ψηλές. Οχι μόνο στη πλάτη αλλα και στην απόσταση απ΄το πάτωμα. Δηλαδή αν τα κάτω άκρα σου ,δεν θυμίζουν τα πόδια του Φραγκίσκου Αλβέρτη, εχεις μία ωραιότατη αίσθηση οτι καθεσαι σε υπερηψωμένο εδώλειο, ανετο και βελούδινο. Παθαίνεις και μία εποικοδομητικοτατη,για τον οργανισμο σου, ψύξη και εκτιμάς ακόμη περισσοτερο την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ξερω τι θα πείτε, καλα δεν μπορουσες ν' αλλαξεις κάθισμα; Η' ας προσεχες κυρία μου, αφου δεν σου εκανε κλικ η ταινια τι το' θελες;
Αυτο αναφωνώ κι εγώ και φασκελώνομαι απο χτες βράδυ. Ενα μόνο με παρηγορεί. Η προβολή της ταινίας CONTROL στην ίδια αιθουσα την Κυριακή το μεσημερι . Κι αυτη θα την απολαύσω δωρεάν.

auburn kate

( σήμερα το πρωί, το λεωφορείο στόλιζε ένα αγόρι που εμοιαζε μ'αυτο εδώ: RAFFAELLO SANZIO- Portrait of Bindo Altoviti )

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Οφθαλμοπαγίδα

Θα ήταν προτιμότερο ίσως να γραψω για ποιό λόγο τις τελευταίες μέρες δεν μπορώ να γράψω. Αλλά φοβάμαι πως η εκλογίκευση μεχρι αηδίας που θα χρησιμοποιούσα, θα τραβουσε τόσο πολύ το νόημα του ποστ, μέχρι ν' ακουστεί το λυτρωτικό, για το "λάστιχο", πλαφ! και να σπάσει.
Η εξωτερική πραγματικότητα με καίει σαν όξινη βροχή. Πέφτει πάνω μου και δεν μπορώ να προστατευθώ. Μου κλέβει τις λέξεις, τις ιδέες. 'Οταν δεν έχω λέξεις, καταφεύγω στα οφθαλμόλουτρα. Προσπαθώ να διεγείρω το οπτικο μου νεύρο και τον αφέντη πίσω του, μ' ενα συγκλονιστικό ερέθισμα, να πυρακτώσω τους εγκεφαλικούς νευρώνες.
Προφανώς οι επαναλαμβανόμενες πυρακτώσεις, μ' εχουν καταστήσει καμένη , όπως γουστάρει να με αποκαλεί ένας πολύ αγαπημένος.
Σταματώ εδώ λοιπόν. For today. Επικαλούμενη μία φραση που , κατ'αρχήν, σιχαίνομαι, αλλά που στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα σώσει εμένα απ΄την μπουρδολογία κι εσάς απ΄την εξάρθρωση της κατω σιαγόνας.

" Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια ".

Γιαυτό, κοιταξτε τον παρακάτω πίνακα. Είναι απ΄τους αγαπημένους μου. Δεν τον χορταίνω. Εύχομαι να σας φλογίσει αρκούντως. Η κυρία που πλεκει τα μαλλιά της, ονομάζεται Fanny Cornforth, πρώην πόρνη, μετέπειτα ερωμένη και μοντέλο του Dante G.Rossetti, και άλλων.
Εύχομαι επίσης να μην ξενερώσετε, όταν μάθετε πως η εκθαμβωτική ομορφιά της κυρίας αυτής, έσβησε 10 χρόνια αφότου ο Rossetti την απαθανάτισε ζωγραφίζοντας αυτο τον πίνακα. Η κυρία πάχυνε τόσο, ώστε ο εραστης της να τη αποκαλεί χαιδευτικά, όχι Fan αλλα " my dear elephant"...
Η τέχνη μακρά, ο βίος βραχύς, ως γνωστόν. Η ομορφιά και η σιλουέτα επίσης...
Ο τίτλος του πίνακα είναι παρμένος από ένα ποίημα του Fazio degli Uberti.
Θλίβομαι που υπήρξε πόρνη. Αλλά χθες που ξανακοίταζα τον πίνακα, τρύπωσε λαθραία στο κεφαλι μου το τραγούδι του τραγουδιστή των Depeche, Kingdom λέγεται.
Βασίλισσα στην επικράτεια της σάρκας. Σαγηνευθείτε free of charge.



auburn Kate

( Η κυρία χτενιζεται, DANTE GABRIELE ROSSETTI- Aurelia(Fazio's Mistress) ) επειδη ο server μου εχει σπάσει τα νευρα και μου κρύβει την εικονα σε μεγέθυνση, καντε κλικ στον τίτλο του πίνακα και μολις μπείτε στην κεντρικη σελίδα που θα βρείτε,καντε κλικ στην εικόνα πάνω δεξια ,απ΄το μεγαλο πλαίσιο εικονων που θα δείτε.Θα τη δειτε σε όλο της το μεγαλείο. Συγγνώμη για την ταλαιπωρια βρε παιδια, αδύνατον να βρω την εικονα αλλού.

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007

Μετεωρολογικός Παλιμπαιδισμός

Κανονικά έχουμε αρχή του φθινοπώρου σήμερα, αν δεν κανω λαθος. Αν κρίνω απ΄ την καλοκαιρία εξω, μαλλον πάμε για διάψευση. Η ουσία είναι πως ήθελα πολυ να γραψω ,αλλα όπως λεει η αγαπημενη μου Μαφαλντούλα, η οποια είχε και γενεθλια στις 29 Σεπτεμβρίου, όσοι θελετε να δειτε ενα μικρο γενέθλιο ποστ της, καντε κλικ στο blog του Exitmusician για να θυμηθείτε, ή να μάθετε, αναλόγως την περίπτωση, ΔΕΝ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ Η ΓΙΟΓΚΑ !!
Εχω όμως να σας χαρίσω 2 εκδοχές του φθινοπώρου, απο 2 διαφορετικούς "δραστες", ο ένας είναι άνθρωπος, και η άλλη είναι η φύση. Είναι επισης και δύο εκδοχες του κόκκινου των φύλλων, κ.λ.π.
Δείτε παρακάτω και απολαύστε. Και να έχουμε καλό μήνα!


auburn Kate

( Tο δέντρο "OCTOBER GLORY" και το φάντασμα του ανέμου: LUCIEN LEVY-DHURMER- The Ghost of Wind )