Τετάρτη 4 Ιουλίου 2007

Πιάσε με αν μπορείς..

Clocky. Οταν το πρωτοείδα, μου θύμισε πλαστικό κεφάλι αρκούδου για παιδικό δωματιο, με δύο τεράστια αυτιά. Τ'αυτιά μετά απ΄την αναγνωση του συνοδευτικου κειμένου, έγιναν ρόδες. Μαλιστα. Ο σαδισμός μερικών εφευρετών-κατασκευαστών, δεν έχει όρια φαίνεται, γιατί αυτό που βλέπετε είναι ξυπνητήρι. Και τι το ιδαίτερο έχει;
Απλούστατα εχει την ικανότητα να παιρνει δρόμο, όταν αποπειραθείτε αν το φιμώσετε, σε περίπτωση που ο νεος σας εαυτός που λατρεύει το χουζούρι, προσπαθήσει να εξαπατήσει τον προγενέστερο, που το ρύθμισε να βαρέσει στις 6 το πρωί. Βάρβαρη ώρα, βάρβαρες και απάνθρωπες συσκευές. Το ερώτημα είναι, άντε και χτυπάει το αναθεματισμένο, εφόσον φεύγει κυριολεκτικά κι αρχίζει τα 100στάρια μεσα στο δωματιο, τι θα πρωτοκάνει ο αποστατης απ΄την αγκαλιά του Μορφέα; θα προσπαθησει να τεντωθεί ηδονικά; θα ψάξει να βρει τις παντόφλες του; θα προσπαθήσει , ο μαζοχιστής ολκής, να βρει το μικρό sprider; με κινδυνο να εχει και κανένα ατύχημα μεσα στην μετα-υπνιακή στραβομαρα του;
Φανταστείτε τη σκηνή: κοιμαστε κι ονειρεύεστε, ή δεν ονειρεύεστε, είστε βυθισμένοι μεχρι το λαιμό σ'αυτη τη χώρα του Υπνου, και ξαφνικά αυτο το τρισκατάρατο αρχίζει και βαραει σα να του κανετε απανωτά ηλεκτροσοκ. Απλώνετε κοιμισμένοι το χέρι σας για να το κλείσετε ( για να συνεχίσετε το χουζουρι βεβαιως-βεβαίως) κι αυτο εξαφανίζεται. Η ιδεα είναι ν' αναγκαστείτε να σηκωθείτε νευριασμένοι που σας ξέφυγε, άρα και να ξυπνήσετε, με το στανιό, για να το πιάσετε.
Μάλιστα. Και μετά απορουμε που γίνονται αυτοκινητιστικα ατυχήματα το πρωί. Μα όταν αυτη η διαολοσυσκευή σ' εχει βαλει με το ζόρι στη διαδικασία: τρέξιμο- ψαξιμο-άγχος, από τόσο νωρίς, με τη συνείδηση ακομη να πλέει σε ενύπνια θαλασσα, τότε πως να μην ξεσπάσεις μετά στο πρώτο εμπόδιο που θα βρείς; Κι ας φταίς εσύ για το εμπόδιο.
Απορία: πόση ωρα βαράει αυτος ο διαολος τρέχοντας μέσα στο σπίτι; Μήπως θα δημιουργήσει άλλη μια νεύρωση του τύπου: αμαν θα ξυπνήσουν όλοι τώρα/ ωχ παει στο δωματιο του μωρού/ φτου! θα τ'ακουνε οι γείτονες. κ.λ.π.
Υποθετω πως ο δυστυχής κατοχος μία λύση έχει. Παίρνει το ξυπνητήρι-δρομέα, του δένει τη μία άκρη ενος σκοινιού στις ρόδες του, και την άλλη στο κρεβάτι του ή στο κομοδίνο. Καπου σταθερα τελοσπάντων. Και όταν αυτο αρχισει να "κελαηδάει", το σπάει, ενίοτε, ανενόχλητος.
Αλλα τότε γιατι να δώσει 37 Ευρώ γι' αυτο το σαδιστικό μηχανάκι;
Προβλέπω ότι δεν θα έχει μέλλον το μαραφέτι. Ενδεχομένως σε ένα σωφρονιστικό ίδρυμα να έκανε λαμπρή καριέρα... Ευτυχώς υπαρχουν αρκετοί κλώνοι αυτου του ροζ όντος με την μακριά ουρά, αν θυμαστε. Ισως θυμαστε και τι ακριβώς έκανε στα ξυπνητήρια. Ιδού η αφεντια του. Προσκυνώ τον θεό του θρυμματισμού.



auburn Kate

3 σχόλια:

weirdo είπε...

Xιχι!
..συμφωνώ σε όλα, αν και, ΕΝΙΟΤΕ, θα μου ήταν χρήσιμος ένας τέτοιος βάρβαρος στο σπίτι ...(barbarism begins at home, το ξέρεις το τραγουδάκι..;)
(Με διέπουν στοιχεία μαζοχισμού από καιρού εις καιρόν, τι να πω, αλλά προσπαθώ να επανεντάσσομαι..:)

Φιλάκια, ξωτικούλι:)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

"Προσκυνώ τον θεό του θρυμματισμού."

xaxaxaxaxaxaxaxa

ρε, ξωτικό έχεις πολύ χιούμορ, βγάλτο, επιτέλους από μέσα σου!

Φράνσις είπε...

@weirdo: δε νομιζω οτι αθ τον εκτιμουσες αυτον το βαρβαρο.. θα σου εδινε μονο νευρα και ενταση και μια απιστευτη απεχθεια στα αγαθα της τεχνολογίας. Δε ξερω, ο καθενας με τα "βίτσια" του ευγενικη κυρία.(Ακομη δεν εχω συνελθει απ΄το "δωρο" σου. Σου ρχομαι εντος ολίγου.)φιλι.

@σπύρος: το αν δαικρινει το χερουβειμ- τεμενος του χιούμορ ότι εχει χιουμορ το ξωτικο είναι τιμή μεγαλη.Σπυρουλη μου κι αλλοι μου το 'χουν πει και χαίρομαι που εχω τουλαχιστον αυτο, μα εξω είναι το χιουμορ, απλως όπως γραφει καπου κι η φίλη σου η Σώτη, "είμαι μελαγχολικά εύθυμος άνθρωπος".. μακια, μακια, μακια, μακια.
( και το ΚΡΥΟ ΠΙΑΤΟ χιουμορ ελεγε πως είχε, αλλα το γραψατε! κλουψ.)