Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ

Μισοσηκώθηκε αργά, προσέχοντας να μην τον ξυπνήσει. 'Ηθελε και δεν ήθελε να σηκωθεί. Αν έμενε ξαπλωμένη δίπλα του, δεν θ' απέφευγε να παραδοθεί πάλι στον πειρασμό να του ξανακάνει έρωτα.
Το επεξεργάστηκε για 3-4 δευτερόλεπτα. Παρέμεινε ξαπλωμένη. Κούρνιασε στην αγκαλιά του, όπως ήταν κοιμισμένος ανασκελα, κι άρχισε να τον φιλάει. Εκείνος αναστέναξε μέσα στον ύπνο του, δεν άνοιγε τα μάτια του όμως, προτιμούσε να μην ξέρει αν το ζούσε αυτό ή το ονειρευόταν. 'Ηταν τόσο ζωντανό, οι ανατριχίλες στο κορμί του ήταν απέραντα αληθινές, αλλα κάτι τον κρατούσε δέσμιο του ύπνου.

".......Σιμέλα...."
"Ναι μωρό μου, εδώ είμαι" τον καθησύχασε εκείνη, αλλα αφού τον ξαναφίλησε, διαπίστωσε πως είχε ήδη ξανακοιμηθεί.


Τελικα σηκώθηκε, εκείνος αναδεύτηκε και μέσα στον ύπνο του έψαχνε για το σώμα της.
Η Σιμέλα τυλίχτηκε μ' ενα σεντόνι κι εφοδιασμένη με ένα ποτήρι νερό, κάθισε στην στρογγυλή πολυθρόνα κοντα στην μπαλκονόπορτα, σ' αυτήν που είχαν κουνηθεί εξαίσια χτες βράδυ. Και μετά, για να εμπεδώσουν την ηδονή, το επανέλαβαν σε καθε επίπεδη επιφάνεια που υπήρχε στο δωμάτιο.Κουλουριάστηκε πάνω της και βάλθηκε να τον παρατηρεί. Τον κοιτούσε και προσπαθούσε να καταλάβει πως διάολο είχε βρεθεί μέσα σε τέτοιο κυκεώνα. Υποτίθεται πως ειχε ξεκαθαρίσει τη θεση της- " είσαι παντρεμένος Κωνσταντίνε, κι έχεις και παιδί! 'Αρα είσαι σε ομαδα υψηλού κινδύνου. Εγώ με παντρεμένους δεν...... συνδιαλέγομαι ερωτικά."


'Οταν του το είπε, αυτός γέλασε. "Γιατί, οι παντρεμένοι δεν έχουν ψυχή δηλαδή; Τι είναι οι παντρεμένοι;"
" Δεν ξερω τι έχουν, πάντως σίγουρα δεν έχουν χώρο για μένα " του απάντησε. 'Είστε άτιμη φάρα, παραδέξου του" , συνέχισε το μανιφέστο η Σιμέλα.
"Φλέρτ μέχρι τελικής πτώσης κι όταν δείτε ανταπόκριση, μου τρέχετε πανικόβλητοι στη σύζυγο -καβάτζα. 'Οχι αγορακι μου, διάλεξε. Χώρισε, και μετά τα ξαναλέμε."


Σήκωσε το αριστερό της χέρι και φασκέλωσε τον εαυτό της. "Οι διακηρύξεις σε μάραναν, ζώον" του είπε.


Υποτίθεται πως ήταν μια πολύ παθιασμένη, εκτονωτική συνεύρεση. 'Ενα ποιοτικο γαμήσι. Είχε αρχίσει ν' αμφιβάλλει πλέον αν ήταν μόνο αυτό...


Τώρα εκείνος κοιμόταν, ποιός ξερει σε ποιόν μακάριο πλανήτη διακτινισμένος κι αυτή τον κοιτούσε, προσπαθώντας να χαράξει μεσα της τα χαρακτηριστικα του, γιατί το αποφάσισε- τελευταία φορα ήταν. Αν θέλει να κάνουν μία πολύ τρυφερή παρέα, εντάξει, αλλα το δικο της υπογάστριο δεν θα το ξαναγευόταν όσο ήταν παντρεμένος. 'Εδιωξε ενοχλημένη αυτή τη σκέψη και ξαναπήγε κοντά του. Ξάπλωσε δίπλα του, το χέρι της άρχισε μία μικρή διαδρομή στον ώμο του, παρατηρούσε πάλι το πρόσωπό του. Τη ρύτίδα που αναπαυόταν προκλητικά δίπλα στα χείλη του. Αυτά τα υπέροχα, φιλήδονα χείλη του. Θυμήθηκε το ταξίδι τους πάνω της και ρίγησε.

"Που πάς όταν κοιμάσαι γλυκέ μου; Θέλω νά' ρθω κι εγώ."



Δεν άντεχε να του το πεί, αλλά έπρεπε. Δεν είχε καμιά διάθεση να είναι ο τρίτος άνθρωπος. Τον ήθελε δικο της. Ολόδικό της. Χάιδεψε τη ρυτίδα δίπλα στο στόμα του κι άρχισε να τον φιλάει, απαλά στην αρχή, η πίεση των χειλιών της άρχισε να δυναμώνει τώρα. Τον ήθελε κι άλλο. Δεν τον χόρταινε.
"Σερβίρετε πρωινό στο κρεβάτι;" τη ρώτησε σβησμένα, ξύπνησε επιτέλους.
Ξαναέκαναν έρωτα σα να μην είχαν ξανακάνει. Εκείνη ένιωθε σα να ήταν η τελευταία φορά. Αργότερα, ξαπλωμενη πάνω του, ανασηκώθηκε και αφού τον κοίταξε γι' αρκετή ώρα, πρόφερε τη μαγική φραση: " Τελειώσαμε Κωνσταντίνε".

Την κοίταξε απορημένος. " Τι έχεις σήμερα; Συνέβη κατι στη δουλειά πάλι; Τι εννοείς; Τι τελειώσαμε και μαλακίες μου τσαμπουνάς;"

Ο τόνος της φωνής του την εκνεύρισε τόσο που πήρε περισσότερο θάρρος. Περίεργο, γιατί η φωνή του, αυτό το τέμενος λάγνας βραχνάδας, ήταν το αποτελεσματικότερο διεγερτικό.

"Αυτό που κατάλαβες μωρό μου.Τελειώσαμε. Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Οταν ξεκαθαρίσεις με ποιά θελεις να είσαι, πες μου. Υπηρέτης δύο αφενταδων δε γίνεται, γίνεται;"

Σηκωθηκε και τον άφησε με τις απορίες του. Εκείνος πετάχτηκε απ΄το κρεβάτι και την άρπαξε απότομα.

" 'Αφησέ με γαμώτο, τρελάθηκες;"

" Γιατι που να πάρει , μου είπες να έρθω λοιπόν; Γιατί;Αφου δεν μπλέκεις με παντρεμένους;"

"Εσύ γιατί ενέδωσες; Εβλεπες, ενιωθες πως οδέυουμε ολοταχώς για πήδημα και δεν το πολέμησες Κωνσταντίνε. Γιατί; Αλλωστε εγώ είμαι..."

"Εσύ είσαι τί;" Της κρατούσε τα χέρια πάνω του, κι αυτή προσπαθούσε να ξεχάσει ότι άγγιζαν το δέρμα του, το κορμί του. "Ηταν τόσο κοντά. Μία έτσι να έκαναν και τα σεντόνια θα ξαναθυμοντουσαν την ιστορία που διάβασαν χτες.
Κοίταζε τα ματια του, τα χείλη του, αυτό το λυγερό κορμί που έτρεμε δίπλα της , πάνω της, κατω της χτες.

" Είσαι τί;"
"Είμαι ερωτευμένη ρε διάολε, εντάξει; Αλλα δεν έχει σημασία. Τώρα τι σημασία έχει; Αν δεν χωρίσεις, δε θα ξαναιδωθουμε έτσι. "
"Καλά, την επόμενη φορά θα το κανουμε φορώντας μάσκες" ,την πείραξε γελώντας.
"Γαμώτο, δεν καταλαβαίνεις;" φώναζε τώρα, προσπαθουσε να συγκρατήσει το κλαμα που ερχόταν να πνίξει τα λόγια της.
"Φύγε Κωνσταντίνε, τώρα! Εξω από δώ. Τελειώσαμε."
Του γύρισε την πλάτη αλλα ταυτόχρονα είχε έναν αόριστο φόβο μήπως αντιδράσει εντελώς αταβιστικά, μηπως θυμηθεί τον κακώς εννοούμενο ανδρισμό του..
" Ας τολμήσει...." σκέφτηκε.
"Φύγε τώρα, Για να μην χοντρύνει η πλάκα. Ενήλικες είμαστε.Στο ξαναλέω,αν δεν χωρίσεις, εγώ μαζί σου δεν θα είμαι."
Αρχισε να μαζεύει τα σκορπισμένα ρούχα της, τα δικα του τ' αγνόησε. Προσπάθησε να φερθεί σαν ιδιοκτήτρια του σπιτιού της. Εκείνος άνοιξε το ραδιόφωνο. Οι Bad Company πλημμύρισαν το δωμάτιο. Ready for love...
Καθισε γυμνός στο κρεβάτι και την κοιταξε μ' ενα περίεργο βλέμμα. "Χώρισα αγάπη μου. Χτες βγηκε η απόφαση. Το παιδί το πήρε αυτή. θα το βλέπω καθε Σαββατοκύριακο."
Πήγε ξαφνικά κοντά του και του άστραψε ένα χαστούκι. Εκείνος έκπληκτος ετοιμάστηκε ν' ανταποδώσει. Να λοιπόν που δύο άνθρωποι θα παλευαν με το μόνο πραγμα που τους ανήκε αληθινά. Το κορμί τους.
" Τι είπες;!!! Γιατί δεν μου το έλεγες νωρίτερα; Τόσες μέρες έκανες το κορόιδο, είσαι ένα ελεεινό καθίκι. "
Αρχισε να τον χτυπάει απαλα με σφιγμένες γροθιές, και ταυτόχρονα πιεζόταν να μην αντικαταστήσει τις γροθιές με φιλιά.
"Κάθαρμα, πως μπόρεσες να μου το κρύψεις;"
"Στο φύλαγα για έκπληξη ρε μωρό, ηρέμησε!"
"Δεν είμαι μωρό" του αντιγύρισε με απίστευτη ψυχραιμία, "και σίγουρα δεν είμαι το μωρό σου".
"Μα...."
" Τέλος Κωνσταντίνε. Ξενέρωσα. Πήγαινε στην πρώην γυναικούλα σου, σίγουρα τώρα θα σε δεί με άλλα ματια."
..........................

Του έσφιξε το χέρι κι ένιωσε μία έξαψη να την υπονομεύει.
"Κύριε Αρχοντίδη, να σας συστήσω την κυρία Πέτρου. Θ' αναλάβει την υπόθεσή σας. Εμένα θα μου επιτρέψετε, πρέπει να φύγω."
Αυτός ήταν λοιπόν ο νέος πελατης. Τοση ώρα τον παρατηρούσε. Κι αυτός όμως δεν τσιγκουνευόταν τις ματιές του. 'Ηταν τόσο όμορφος.
"Χαίρω πολύ"
" Κι εγώ. Νομιζω πως σας ξέρω από κάπου" της είπε ο Κωνσταντινος, ανταποδίδοντας εγκαρδια την χειραψία.
"Αληθεια; 'Ισως γνωριζόμασταν σε μια άλλη ζωή" του είπε αδιαφορα, και όλη η σκηνή στο μυαλό της έσκασε, σαν σαπουνόφουσκα.

auburn Kate

( για ένα βλέμμα -καρφί κάντε κλικ εδώ TAMARA de LEMPICKA- the Green Turban)





17 σχόλια:

Jef Costello είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Jef Costello είπε...

Όταν (και αν) γίνω 80 χρονών θα έρθει ο Θεός, που κατά τη γνώμη μου έχει απίστευτο χιούμορ, και θα μου εξηγήσει πως σκέφτονται οι γυναίκες. Τότε που θα μου είναι εντελώς άχρηστο:)))))

καλημέρα και καλή βδομάδα.

Φράνσις είπε...

@jef costello: όταν, και αν γίνεις 80 χρονών, θα έρθει ο διάολος και θα σου πει πως ο θεός ήταν μία καλοστημένη παρηγοριά εφευρεση των αντρών που δεν εννοούσαν να καταλαβουν πως και οι γυναίκες είναι το ίδιο ούφο με αυτούς!
καλημερα! το αν θα το χρειαζεσαι δεν ξερω. Ισως σου δώσει επιπλεον χρονια και νεότητα με το γνωσ΄το ανταλλαγμα...

BeBe είπε...

χαχαχαχαχαχ. Τι γράφεις κυρία μου...!!! Θα εκδόσεις τίποτα λέμε;
Καλά το σχόλιό σου στον jef...όλα τα λεφτά.
Καλησπερούδιααα

Φράνσις είπε...

@Bebe: που είσαι εσυ;! σαν τα χιόνια. Ευχαριστώ πολύ καλή μου, το κατα δύναμην... φιλιά.

Jef Costello είπε...

Γιατί, μήπως ο διάολος δεν είναι εφεύρεση των ανδρών; Τα πάντα σχεδόν είναι, από τις "βαριές" έννοιες όπως Θεός κλπ, ως τα τελείως απλά πράγματα, πχ το lipstick που φοράς :) Αν οι γυναίκες είναι (ή έγιναν) το ίδιο ούφο με μας, ...άστα να πάνε !

Φράνσις είπε...

Δεν φοράω lipstick!!! μονο liposan,χαχαχαχαχα. Και αν εμεις γίναμε σαν εσας, αυτο σημαινει πως έχετε εφεδρικους καθρέφτες για αν "θαυμαζεε' τα χαλια σας, μετα συγχωρήσεως! Σοβαρα τώρα: εν εει 2007 και δεν μπορουμε να απαλαγούμε απ το υπογάστρίο μας ρε jef; τι διαολο, με το "πανω κεφαλι" μιλάμε..ή μήπως όχι;
Το τίμημα της ισότητας, της πλήρους όμως είναι όλα τα ζωάκια του κοσμου παίζουν με ίσους όρους. Ετσι είναι πιο ενδιαφέρον ε;

Jef Costello είπε...

Ισοι όροι είναι το νομικό πλαίσιο; Φτάνει αυτό; Μάλλον όχι. Γιατί δεν φτάνει; ...θέλει λίγο σκέψη.

Επειδή ρώτησες, ...είναι πειρασμός και θα απαντήσω: συνήθως σκέφτομαι με το πάνω κεφάλι, αλλά το ποιό κεφάλι είναι πάνω εξαρτάται από τη στάση (και την κατάσταση ;) του σώματος :)))

stefanos είπε...

δεν θα μπορούσαν να είναι πιό απλές οι καταστάσεις;
ποιό ομαλοί οι ρόλοι;

η ιστοριούλα σκίζει πάντως
ειλικρινέστατη

καλή εσπέρα

zero είπε...

Παρα πολυ καλο το κειμενο.

ζερο.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

"Υπηρέτης δύο αφενταδων δε γίνεται, γίνεται;"
πολύ δουλοπρεπές μου κάνει αυτό.

Η ιστορία, όμως, έγραψε, Κάθριν!

2Σx2 είπε...

Καταρχήν επειδή είμαι και λίγο χαζός. Στο τέλος είχαμε ένα αναπάντεχο συναπάντημα μετά από καιρό ή μια στιγμιαία φαντασίωση της δικηγόρου;

Όπως και έχει έχω να πω πως οι γυναίκες τρελαίνεστε με αυτό που θέλετε περισσότερο όταν είναι υπο διεκδίκηση. Μια εσωτερική φωνή σας καθοδηγεί και εμεταλλεύστε τις αδυναμίες μαλαθακών αντρών.

Ό,τι έγινε έγινε, πάντως και οι δύο απόλαυσαν ποιοτικές περιπτύξεις, ίσως αυτή να είναι και η ουσία, τα άλλα είναι εγωισμοί εκατέρωθεν.

Ψυχος είπε...

Διαπρεπης-χειραφετημενη-καλλιεργημενη σχιζοφρενης με διχασμενη προσωπικοτητα δικηγορος Σιμελα Πετρου που τους αντρες σα τα ζαρια τους μπεγλερισε.
(επισης πιστευει στη μετεμψυχωση στην ερμηνεια των ονειρων και στη ποιηση)

Φράνσις είπε...

@jef costello: χαχαχαχαχαχα. ...χα
@zero: σ΄ευχαριστώ ! και μενα μου αρεσε όταν το ξαναδιάβαζα.Καλωσήρθες!
@Σπύρος: ναι ειναι δουλοπρεπε΄ς, αλλα είναι και η νοοτροπία των παντρεμενων τεκνών γλυκε μου Σπυρούλη.Κανουνε το χρέος μας στην κοινωνία, και μετα έχουμε το κορόιδο ν' αγκομαχαει πίσω απ΄τα νιάνιαρα που έχουμε ήδη, και εμείς απερίσπαστοι και διαθέσιμοι(;) αγκμαχάμε πίσω απο μικρουλες έτσι;
Ατιμη φαρα... φιλι αηδονάκι μου.Γουσταρω που σ' αρεσε...
@2σχ2: εσένα ποια εκδοχή σε εξιταρει περισσότερο ευειδή μου; Οσο για το θεμα της διεκδίκησης, δεν είναι θεμα φύλου. Ολοι ποθούμε αυτό ακριβως που δεν έχουμε.. Αν μας δίνεταιστο πιάτο , καποιο λακο έχει η φαβα. Ή' όχι; Δεν θα καταστρεψω τη μηχανη παραγωγγής ερμηνειων που είναι το κείμενο...χαχαχα είπε το ξωτικο. Σε φιλώ.
@ψυχος: εντυπωσιακή η διαγνωση "γιατρέ" μου! Αλλα γιατί σχιζοφρενής; Από πότε η αντιφατικότητα των συναισθηματων είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση; Ε; καλωσήρθατε! αν και είμαι αλλεργικη στο ιατρικο προσωπικό...

Φράνσις είπε...

@ψυχος: δικηγόρος; πότε είπα εγω ότι είναι δικηγόρος;το λεω πουθενα;

Ψυχος είπε...

Ειναι τα καφκικα μου συνδρομα αυτα ομπουρν κειτ. Οταν ακουω για αναληψη υποθεσεων το μυαλο μου παει στη νομικη. Ναι η διαγνωση ειναι μη ρεαλιστικης προσωπικοτητας

Φράνσις είπε...

@ψυχος: ....δικηγόρος είναι, η ηρωίς. Αλλα πως πηγε το μυαλο σου εκεί και δεν πήγε ας πούμε σε οικογενειακός σύμβουλος, σε ψυχολογος σε κατι άλλο. Σε υδραυλικος ίσως; χαχαχαχαχα. να μην προδώσω αλλο την ιστορία μου.